Μισός αιώνας επανάσταση. Η 1η Γενάρη είναι μέρα υπόσχεσης του κουβανικού λαού ότι θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την επανάστασή του με όλα τα μέσα, με θυσίες και αυταπάρνηση, ότι θα συνεχίσει να διαπαιδαγωγεί τη νεολαία στις αρχές της Επανάστασης για μια καλύτερη κοινωνία, δίκαιη και σοσιαλιστική. Η σημερινή 50ή επέτειος της νίκης της Επανάστασης βρίσκει την Κούβα να δίνει τη μάχη της, να προσφέρει και να δέχεται την αλληλεγγύη από τους λαούς. Βρίσκει το λαό της να γιορτάζει τις κατακτήσεις του. Οπως θα το κάνει σήμερα σε πολλές πλατείες στο Νησί της Επανάστασης.

Η Επανάσταση στην Κούβα αποτέλεσε ώριμη ανάγκη, συνέχεια των πολύχρονων αγώνων του λαού ενάντια στην ισπανική αποικιοκρατία και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, της εργατικής τάξης, του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση, στα δικτατορικά καθεστώτα που τοποθέτησε ο ιμπεριαλισμός, της πάλης για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Οταν ξεκίνησε η τελική φάση του αγώνα το Δεκέμβρη του 1956, με το μικρό πλοίο «Γκράνμα» που ξεκίνησε από το Μεξικό για να φτάσει στα παράλια της Κούβας κοντά στη θρυλική Σιέρα Μαέστρα, το λαϊκό κίνημα ήταν ήδη προετοιμασμένο για την πάλη ενάντια στον δικτάτορα Μπατίστα. Παρά τις πρώτες αρνητικές εμπειρίες με την αποβίβαση του αντάρτικου τμήματος της «Γκράνμα» των 82 μαχητών, από τους οποίους επιβίωσαν μόνο 12, ανάμεσά τους οι μελλοντικοί ηγέτες της Επανάστασης (ο Φιντέλ Κάστρο, ο Ραούλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα, ο Καμίλο Σιενγφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα), η στήριξη από το λαό, τις αντιδικτατορικές οργανώσεις και τους κομμουνιστές ήταν καθοριστικής σημασίας για την έκβαση του αγώνα.

Δύο χρόνια μετά, ο αντάρτικος στρατός κυριάρχησε σε ολόκληρη τη χώρα. Την πρώτη Γενάρη του 1959 απελευθερώθηκε η Σάντα Κλάρα και την επόμενη, με ηγέτη τον Τσε Γκεβάρα, μπήκε θριαμβευτικά στην Αβάνα. Σε λίγες ημέρες έφτασε στην πρωτεύουσα και ο ηγέτης της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο και ανέλαβε πρωθυπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, την Πρωτομαγιά του 1961, ο Φιντέλ Κάστρο ανήγγειλε ότι η Επανάσταση θα μετεξελιχθεί σε σοσιαλιστική.

Η Κούβα, από την πρώτη στιγμή, δέχτηκε την αλληλεγγύη και αμέριστη στήριξη της ΕΣΣΔ και των σοσιαλιστικών χωρών, πράγμα που τη βοήθησε να σταθεί στα πόδια της και να εξελιχθεί. Ταυτόχρονα, βρέθηκε αντιμέτωπη με τα τεράστια εμπόδια που της έβαλε ο ιμπεριαλισμός, επιβολή του απάνθρωπου αποκλεισμού των ΗΠΑ, εξοπλισμός και εκπαίδευση αντεπαναστατών, οργανωμένες επεμβάσεις και επιθέσεις κ.ά. Ωστόσο, σήμερα αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα τόσο για την ευρύτερη περιοχή, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, αφού οι πραγματικές ανάγκες του λαού είναι στο επίκεντρο της δράσης του κοινωνικού συστήματος. Στέκεται και αντιστέκεται, παρά το ισχυρό χτύπημα που δέχτηκε από την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών και το δυσμενή παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης.

Το δικαίωμα στη ζωή, στην εργασία, στην ασφάλεια και στην κοινωνική πρόνοια, στην υγεία, στην παιδεία, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην ειδική φροντίδα της μητρότητας και του παιδιού είναι μέρος των επιτευγμάτων της Κουβανικής Επανάστασης, που κάθε μέρα προσπαθεί με όσες δυνατότητες έχει να βελτιώσει ακόμη παραπέρα.

Σήμερα η Κούβα κατέχει τον υψηλότερο δείκτη σχολικής συμμετοχής απ' όλες τις χώρες της περιοχής του ημισφαιρίου. Η υγεία για το λαό είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα, αποτελεί κοινωνικό αγαθό που παρέχεται σε όλους, με την παιδική θνησιμότητα να κινείται σε επίπεδα που συναντιούνται μόνο σε υψηλά αναπτυσσόμενες χώρες, σημειώνει 6,5 νεκρά παιδιά στις 1.000 γεννήσεις και το προσδόκιμο ηλικίας φτάνει τα 76 χρόνια.

Ιδιαίτερο στοιχείο των δικαιωμάτων του κουβανικού λαού αποτελεί η πραγματική συμμετοχική δημοκρατική διαδικασία στην εκλογή των βουλευτών και των εκπροσώπων του λαού σε όλα τα επίπεδα. Ο λαός εκλέγει και αποφασίζει για τους εκπροσώπους του σε μια ξεχωριστή διαδικασία που περιλαμβάνει δημόσιες συνελεύσεις, όπου αποφασίζει για τους υποψήφιους, εκλέγει με μυστική ψηφοφορία, ενώ σημαντικό στοιχείο της όλης διαδικασίας είναι ο μηχανισμός ανάκλησης των αντιπροσώπων, αν κατά τη διάρκεια της θητείας του ο βουλευτής δεν ανταποκρίνεται πια στα καθήκοντά του.

Η Κούβα διατηρεί μια πολιτική συνεργασίας και αλληλεγγύης με μεγάλο αριθμό χωρών. Προσφέρει ανιδιοτελώς τη συνεργασία της σε χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, μέσω πολυάριθμων προγραμμάτων για θέματα υγείας, εκπαίδευσης, αθλητισμού, ανάμεσά τους και η «Επιχείρηση Θαύμα» που στοχεύει στη βελτίωση και την αποκατάσταση της όρασης, του προγράμματος «Ναι Μπορώ» που βοηθάει την εξάλειψη του αναλφαβητισμού.

Από το 1963 και μέχρι σήμερα, 185.000 γιατροί, νοσηλευτές και τεχνικοί έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους σε πάνω από 100 χώρες. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 40.000 άνθρωποι που εργάζονται σε 97 χώρες στους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης, του αθλητισμού και αλλού. Υπάρχουν πάνω από 50.000 νέοι άνθρωποι από 129 χώρες που έχουν αποφοιτήσει στην Κούβα σε 33 διαφορετικές ειδικότητες, από τους οποίους οι 26.000 από την ανώτατη εκπαίδευση και συγκεκριμένα από την Ιατρική.

Το παράδειγμα της Κούβας δείχνει ξεκάθαρα ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Μπορεί να ηττηθεί, αν ο λαός οργανωθεί, διεκδικήσει τα δικαιώματά του και τον πλούτο που παράγει, για να γράψει τη δική του ιστορία.

Η Κούβα δεν είναι μόνη, τονίζεται στο μήνυμα της ΚΕ του ΚΚΕ προς την ΚΕ του ΚΚ Κούβας, για τα 50 χρόνια από την Κουβανική Επανάσταση, ολόκληρο το μήνυμα δημοσιεύτηκε χθές στο «Ρ». Οι Ελληνες κομμουνιστές, αλλά και ευρύτερα τμήματα του ελληνικού λαού παρακολουθούν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις προσπάθειες που κάνετε για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, την αντιμετώπιση των προβλημάτων του στις συνθήκες του σκληρού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ, της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά και τις πρωτοφανείς φυσικές καταστροφές που προξένησαν οι τυφώνες.

Ο νους μας βρίσκεται ιδιαίτερα κοντά στους 5 ήρωες που θα περάσουν άλλη μια Πρωτοχρονιά άδικα φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, μακριά από την πατρίδα τους, τις οικογένειες, τα παιδιά τους. Δεσμευόμαστε για ακόμη πιο έντονη κινητοποίηση για την απελευθέρωσή τους, αλλά και για την άρση του αποκλεισμού, για την απόκρουση κάθε ανοιχτής και συγκαλυμμένης προσπάθειας επέμβασης ή υπονόμευσης από τη μεριά του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ ή της ΕΕ ενάντια στη Σοσιαλιστική Κούβα.

Η Κούβα δεν είναι μόνη. Ποτέ δεν ήταν. Η προσήλωση στις κομμουνιστικές αρχές και αξίες - ανεξάρτητα από τις δυσκολίες και τους ελιγμούς που επιβάλλουν, η ανυποχώρητη υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και του σοσιαλισμού, εμπνέουν εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Οι μορφές των ηγετών της επανάστασης, του Φιντέλ, του Τσε, του Σιενφουέγκος, του Φρανκ Πάις, του Ραούλ και τόσων άλλων ηρώων της Επανάστασης συγκινούν πλατιά τμήματα της νεολαίας. Οσο και αν βιάστηκε να θριαμβολογήσει ο ιμπεριαλισμός, το τέλος της ιστορίας δεν ήρθε, οι λαοί δε σταύρωσαν τα χέρια.

Οποιες και αν είναι οι στροφές της ταξικής πάλης και του επαναστατικού κινήματος, όσες και αν είναι οι δυσκολίες, οι ήττες και τα πισωγυρίσματα, τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει την ιστορική πορεία προς μια νέα κοινωνία, απελευθερωμένη από την ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.