Οι ιδιαίτερα δύσκολες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο, η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου είναι γυναίκες, αλλά και η ένταση της αντιασφαλιστικής επίθεσης βρέθηκαν στο επίκεντρο της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης Νοσοκόμων -Νοσηλευτριών Αποκλειστικής Απασχόλησης που έγινε την περασμένη Δευτέρα, 10 Ιούλη, στην Αθήνα. Τη μαζικότατη συνδιάσκεψη, στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες εργαζόμενες από διάφορες πόλεις, οργάνωσε το Συνδικάτο Νοσοκόμων - Νοσηλευτριών Αποκλειστικής Απασχόλησης Ελλάδας «Ενωση - Αλληλεγγύη», με θέμα «Κοινωνική Ασφάλιση και για τις γυναίκες: Τα αιτήματα του κλάδου, ενημέρωση για την περίοδο 1991-1996».

Το κυλιόμενο ωράριο, η νυχτερινή εργασία, η έκθεση σε λοιμώδη νοσήματα, το μεροκάματο, το οποίο όχι μόνο δεν είναι σταθερό (εξαρτάται από τα αποκλειστικά περιστατικά, με συνέπεια σε πολλές περιπτώσεις να μη συγκεντρώνονται 25 ημερομίσθια το μήνα), αλλά και κυμαίνεται στα επίπεδα του κατώτερου μεροκάματου του ανειδίκευτου εργάτη, αποτελούν ένα μόνο μέρος από τα προβλήματα των εργαζομένων, οι οποίες σε σημαντικό μέρος προέρχονται από μονογονεϊκές οικογένειες.

Η κεντρική ομιλήτρια και πρόεδρος του συνδικάτου «Ενωση -Αλληλεγγύη», Ελένη Τουλάτου, αναφέρθηκε εκτενώς στα δουλεμπορικά - επί της ουσίας - γραφεία που αλωνίζουν στο χώρο, στην ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στη μαύρη εργασία. Πρόκειται για γραφεία τα οποία «πατούν» στις οικονομικές δυσκολίες των εργαζομένων του κλάδου και, πλουτίζοντας τόσο από τις εγγραφές όσο και από τα ποσοστά επί των αποδοχών που εισπράττουν, επιβάλλουν στις εργαζόμενες ακόμα και 24ωρη συνεχόμενη (!) εργασία (συνθήκες που εγκυμονούν ιδιαίτερους κινδύνους για το γυναικείο οργανισμό), εκμεταλλεύονται μετανάστριες εγκλωβισμένες στην παρανομία κτλ. Στόχος του συνδικάτου είναι να καταρτιστούν πίνακες με μόνιμο προσωπικό σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα, «ώστε να βρουν εργασιακή στέγη όλες οι συνάδελφοι. Και βέβαια, να μην υπάρχει κανένας "μεσίτης" στα νοσοκομειακά ιδρύματα».

Στη συζήτηση για τα ασφαλιστικά δικαιώματα του κλάδου, αναδείχτηκε η αξία του αγώνα, μέσα από ολόκληρη την ιστορία των αγώνων με τους οποίους η εργατική τάξη κατέκτησε μια σειρά δικαιώματα. Αλλωστε, αυτό αποδεικνύεται από την ίδια την εμπειρία του κλάδου: Ο επίμονος αγώνας του συνδικάτου οδήγησε στην πρόσφατη δικαίωση των εργαζομένων, ώστε να πάρουν όσα αναδρομικά δικαιούνται για την πενταετία που προηγείται του 1996, τη χρονιά δηλαδή της ένταξής τους στο ΙΚΑ.

Καταδικάζοντας την ανατροπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων που προωθεί η κυβέρνηση με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, η πρόεδρος τόνισε ότι το συνδικάτο συμμετείχε στους αγώνες που οργάνωσαν άλλα ταξικά συνδικάτα και υπογράμμισε: «Δεν πρέπει και δε θα δεχτούμε ποτέ την προπαγάνδα που λέει ότι για να αρθούν οι δήθεν "κοινωνικές αδικίες" θα πρέπει να θυσιάσουμε τα ασφαλιστικά και εργασιακά μας δικαιώματα...», όταν για παράδειγμα - όπως σημείωσε νωρίτερα - οι ετήσιες απώλειες του ΙΚΑ μόνο από την εισφοροδιαφυγή είναι 1,8 δισ.

Στη συνδιάσκεψη χαιρέτισε εκ μέρους της Γραμματείας Γυναικών του ΠΑΜΕ η Χρυσούλα Λαμπούδη, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη σημασία που έχει η ένταξη στα συνδικάτα για την οργάνωση της πάλης ενάντια στην αντεργατική - αντιασφαλιστική επίθεση. Ακόμα, χαιρέτισαν, από τη Γραμματεία ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας -ΙΚΑ η Αγγελική Σουλτανιά, από την Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) ο Νίκος Καββαθάς, από την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας η Ντέπυ Τσακίρογλου.