Ηταν μια «μέρα ευθύνης για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες». Η μέρα του γιορτασμού των ογδόντα πέντε χρόνων ζωής και δράσης του ΚΚΕ, την περασμένη Κυριακή, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Περιστερίου. «Είναι γιορτή, μέρα μνήμης και τιμής στην προσφορά του Κόμματος, στην προσφορά και τις θυσίες χιλιάδων και χιλιάδων ανώνυμων και επώνυμων μελών και φίλων του», τόνισε ανοίγοντας την ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, καταχειροκροτούμενη από χιλιάδες μέλη και φίλους του ΚΚΕ που κατέκλυσαν το χώρο, ο οποίος αποδείχτηκε πολύ μικρός για να τους χωρέσει.

«Το τι πρόσφεραν οι προηγούμενες γενιές στο λαό, στην Ελλάδα, στο παγκόσμιο κίνημα, είναι λίγο - πολύ γνωστό, ακόμα και οι αντίπαλοι δεν μπορούν να το αγνοήσουν», σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα, αλλά όπως υπογράμμισε:

«ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ: ΕΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ, ΠΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ, ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ. Η επέτειος είναι μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας, που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, όσο μεγαλώνουν τα βάσανα του λαού.

Το Καλπάκι, η Ακροναυπλία, ο Αϊ Στράτης, η Γαύδος, η Φολέγανδρος, η Ανάφη, η Μακρόνησος, η Ικαρία, το Τρίκερι, η Αίγινα, η Γιούρα, η Λέρος, οι φυλακές Αβέρωφ και οι άλλοι τόποι μαρτυρίου, οι "κρανίου τόποι", είναι η απόδειξη για την ανιδιοτέλεια και προσφορά του ΚΚΕ στους μεγάλους αγώνες του λαού μας».

Ωστόσο, συμπλήρωσε: «Δε θα υπάρξει ούτε στιγμή και σήμερα και αύριο που να μη χρειαστεί να καταβληθούν τεράστιες προσωπικές και συλλογικές θυσίες. Μπορεί από φάση σε φάση να αλλάζουν οι απαιτήσεις, όμως δε θα είναι ποτέ ο δρόμος περίπατος. Και όταν πετυχαίνεις και κατακτάς και τότε απαιτείται να έχεις την ικανότητα να υπερασπίζεσαι τις λαϊκές κατακτήσεις. Αλλωστε, η κοινωνική πραγματικότητα εξελίσσεται, επομένως πρέπει συνεχώς να ανοίγεις νέους δρόμους, με ανιδιοτέλεια και εφηβικό ενθουσιασμό.

Ας αναλογιστούμε σήμερα: ποιο ήταν το κίνητρο, ποια ήταν η σπίθα που μετέτρεψε απλούς καθημερινούς ανθρώπους σε προμηθεϊκούς ήρωες; Δεν οφείλεται απλά και μόνο στην έγνοια για το λαό, στην πίστη σε ηθικές αξίες και ιδανικά. Τέτοια χαρίσματα υπάρχουν και σε άλλους ανθρώπους, αγωνιστές, προοδευτικούς και ριζοσπάστες.

Αυτό που κάνει διαφορετικό και ξεχωριστό το ΚΚΕ είναι η ιδεολογία, η κοσμοθεωρία του, η συνείδηση ότι η πάλη κατά της αδικίας, κατά του πολέμου είναι, σε τελευταία ανάλυση, πάλη για να αλλάξει ο κόσμος, για να ηττηθεί ο καπιταλισμός, είναι πάλη για το σοσιαλισμό.

Αυτό που κάνει ξεχωριστό το ΚΚΕ είναι η δυνατότητά του να συνδέει σωστά σε κάθε φάση του αγώνα το άμεσο με το όραμα, με το σοσιαλισμό.

ΜΑΖΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΕΤΟΙΑΣ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΙΧΩΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ».

Πιστεύει βαθιά, συνέχισε, «στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης και στην αξία που έχει η συμμαχία της με τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, τόσο στις συνθήκες του καπιταλισμού όσο και στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού» και συμπλήρωσε: «Δίνουμε απόλυτη σημασία στο σωστό συνδυασμό θεωρίας και πράξης, στην επιστημονική ανάλυση της πραγματικότητας και των εξελίξεων.

Γι' αυτό το ΚΚΕ έγινε ο φορέας μιας νέας πολιτικής ηθικής εντελώς αντίθετης από εκείνη των αστικών κομμάτων, πολύ διαφορετικής από εκείνους που γονατίζουν μπροστά στον αντίπαλο, εμφανίζοντας μάλιστα το συμβιβασμό ως ρεαλισμό και νέα πολιτική».

Η ομιλήτρια τόνισε με έμφαση πως το ΚΚΕ δεν εξιδανικεύει την 85χρονη πορεία του, η οποία «ήταν δύσκολη και βασανιστική ανάλογα και με την εμπειρία που διέθετε το Κόμμα να βρίσκει κάθε φορά το βασικό κρίκο για να ξετυλιχτεί η αλυσίδα της πάλης. Δεν ήταν πάντα εύκολο εξαιτίας και των διεθνών συνθηκών, να εντοπίζει έγκαιρα πότε πρέπει να κάνει μια αλλαγή στις προτεραιότητές του, πότε να κάνεις τους αναγκαίους ελιγμούς και συμβιβασμούς. Είχαμε στιγμές που δείξαμε αδυναμίες και ελλείψεις, κάναμε και λάθη που τα αναγνωρίσαμε και τα διορθώναμε».

Ωστόσο, υπογράμμισε, «αυτοί που μας κατηγορούν με όπλο τη λαθολογία και το μηδενισμό συνήθως δε νοιάζονται για το καλό του Κόμματος και οπωσδήποτε για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του λαού. Προσπαθούν να χρησιμοποιούν τις ελλείψεις και αδυναμίες μας, για να μας παροπλίσουν, να μας γονατίσουν.

Δεν έχουν, όμως, οι περισσότεροι ούτε το πολιτικό ούτε και το ηθικό ανάστημα να μας εγκαλούν.

Γιατί αυτοί δεν έκαναν λάθη μέσα στον αγώνα, αυτοί έκαναν συγκεκριμένες ταξικές επιλογές σε βάρος του λαού. Δεν είναι λάθος η ταξική εκμετάλλευση και αδικία, δεν είναι λάθος η συμπόρευση με τους ιμπεριαλιστές. Δεν είναι λάθος η προδοσία σε κρίσιμες στιγμές του αγώνα, δεν είναι λάθος η πρόσκληση στους ιμπεριαλιστές να πνιγεί το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα στο αίμα. Δεν ήταν λάθος τα κολαστήρια των φυλακών και των εξοριών. Δεν είναι λάθος ο ιδιωτικοποιήσεις, η ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων. Δεν είναι λάθος η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Είναι συνειδητή επιλογή σε βάρος του λαού».

«Αν θέλουμε - υπογράμμισε ακολούθως - να αναδειχτούμε άξιοι συνεχιστές μιας λαμπρής ιστορίας δεν έχουμε παρά να συγκεντρώσουμε σήμερα την προσοχή μας στην ωρίμανση του Κόμματος, με βάση τις σημερινές και αυριανές απαιτήσεις που ήδη διαγράφονται από τώρα.

- Να διασφαλίσουμε και να ενισχύσουμε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του, στο πρόσωπο του κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστριας. Η ωρίμανση απαιτεί υψηλό επίπεδο ιδεολογικών και πολιτικών γνώσεων, υψηλό αίσθημα αυτοθυσίας, βαθιά γνώση της πραγματικότητας. Αμεση γνώση των λαϊκών προβλημάτων, πώς σκέφτεται ο λαός, ποιες αδυναμίες μας παρατηρεί και εντοπίζει.

- Να ακούμε, να μελετάμε, να κρίνουμε, να κοσκινίζουμε κάθε παρατήρηση και υπόδειξη, να πιάνουμε το καινούριο.

- Να ενδιαφερόμαστε για την πολιτική, αλλά και πολιτιστική ανάπτυξη και καλλιέργεια των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας και των γυναικών. Να είμαστε απολύτως ευαίσθητοι στα ζητήματα του περιβάλλοντος, του ρατσισμού και εθνικισμού, στις διακρίσεις με βάση το φύλο, την καταγωγή, τη θρησκεία, τον πολιτισμό.

- Να έχουμε πάθος για τη γνώση, την τέχνη και τον πολιτισμό.

- Να έχουμε οδηγό τη θεωρία και την πείρα του Κόμματος, την πείρα του κινήματος στην Ελλάδα, διεθνώς.

- Να είμαστε ανυπόμονοι, όσον αφορά στην υπερνίκηση των αδυναμιών και ελλείψεών μας, αλλά υπομονετικοί όσο οι εξελίξεις είναι αργές και βασανιστικές. Να μην υποχωρούμε στις δυσκολίες, να παλεύουμε ακούραστα. Θα υπάρξουν καρποί στην πορεία.

- Να είμαστε ικανοί και έτοιμοι, όταν δημιουργηθούν οι δυνατότητες ανόδου της ταξικής πάλης, κρίσης του συστήματος να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα εμπρός.

- Να είμαστε ικανοί στη συσπείρωση δυνάμεων για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, που είναι το άμεσο πολιτικό καθήκον μας, που είναι ταυτόχρονα και το πρώτο βήμα για την αντίστροφη μέτρηση προς όφελος του λαού».

«Ολα αυτά - συνέχισε - τα οφείλουμε στο εργατικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα, στο λαό, που σήμερα περνάει δύσκολες ώρες, ενώ το αύριο διαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό, αν δεν υπάρξουν γρήγορες αλλαγές και ανακατατάξεις».

Αμέσως μετά, η Αλέκα Παπαρήγα, αφού αναφέρθηκε στις προηγούμενες γενιές, τονίζοντας πως μπορεί να έζησαν απίστευτες δυσκολίες όμως είχαν και ένα ατού στα χέρια τους: Τη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης, την άνοδο του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, τα μεγάλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τη διαμόρφωση του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, την εξάπλωση του σοσιαλισμού στην Ασία, ακόμα και κάτω από τη μύτη των ΗΠΑ, στην Κούβα, ήρθε στο σήμερα υπογραμμίζοντας:

«Σήμερα, βεβαίως, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στην Ευρώπη. Εμείς τις δύσκολες εκείνες ώρες, απροετοίμαστοι πολιτικά και ψυχολογικά, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το κύμα του αιφνιδιασμού, της ηττοπάθειας, της μοιρολατρίας, της υποχώρησης. Περάσαμε τη δική μας κρίση.

Ζωντανές και έμπειρες δυνάμεις του Κόμματος βρέθηκαν μακριά από τις γραμμές του, κάτω από την επίδραση της σκληρής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε εμάς που θέλαμε να παραμείνουμε κομμουνιστές και σε εκείνους που άλλαξαν γνώμη κάτω από την πίεση και τον πανικό που έφεραν οι εξελίξεις».

«Είμαστε βέβαιοι - τόνισε - και κυρίως το θέλουμε να ξαναβρεθούμε μαζί με όλους εκείνους που έφυγαν από το Κόμμα, κάτω από την επίδραση της κρίσης και των διεθνών εξελίξεων, όμως παρέμειναν λαϊκοί αγωνιστές. Με όλους εκείνους που μπορεί να έχουν πικρίες, άλλες δικαιολογημένες και άλλες αδικαιολόγητες, παραμένοντας όμως στην αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης. Ξέρουμε ότι μαζί με τα "ξερά" καίγονται σε τέτοιες περιπτώσεις και τα "χλωρά".

Απευθυνόμαστε, επίσης, στους λαϊκούς αγωνιστές που κυρίως μέσα από τις γραμμές του ΠΑΣΟΚ, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, έδρασαν για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, κατά του ΝΑΤΟ και της τότε ΕΟΚ.

Σήμερα φαίνεται πιο καθαρά πώς κατέληξε το ΠΑΣΟΚ, επομένως πρέπει να κάνουν τις δικές τους επιλογές.

Σκεφθείτε πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα αν ακολουθούσαμε τις συνταγές του λεγόμενου ανανεωτισμού, του ρεαλισμού, δηλαδή του οπορτουνισμού.

Τι θα σήμαινε όχι στενά για το ΚΚΕ, αλλά για το λαϊκό κίνημα του τόπου, αν και εμείς μέσα σε μια νύχτα υπογράφαμε δήλωση αποκήρυξης της κοσμοθεωρίας μας και του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Αν και εμείς εγκαταλείπαμε το καράβι, για να μπούμε στις δήθεν σωσίβιες λέμβους που μας πρόσφερε το σύστημα.

Προτιμήσαμε να μείνουμε πιστοί στην υπόθεση του σοσιαλισμού, και ταυτόχρονα να ερευνήσουμε τι και πώς έγινε.

Αρνηθήκαμε να απορρίψουμε το σοσιαλισμό, γιατί δεν είχαμε δικαίωμα να αντιστρέψουμε την πραγματικότητα».

Συνεχίζοντας αμέσως μετά σχετικά με το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, η Αλέκα Παπαρήγα επισήμανε πως «ήταν η πρώτη απόπειρα στην ιστορία να καταργηθεί η αστική εξουσία, να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να καταργηθεί η ανεργία, να καθιερωθεί δωρεάν Παιδεία και Υγεία, να λυθεί το πρόβλημα της στέγης, να λυθούν βασικά κοινωνικά προβλήματα. Στα προβλήματα αυτά δόθηκαν λύσεις. Και μάλιστα σε χώρες που στην πλειοψηφία τους είχαν βαθιά αποτυπώματα καθυστέρησης, αμάθειας και αναλφαβητισμού, αλλά και καταστροφές από πολέμους.

Στις χώρες που άρχισαν να οικοδομούν το σοσιαλισμό δε δόθηκαν βοηθήματα, δεν υπήρξαν σχέδια Μάρσαλ, δεν έγινε εξαγωγή τεχνογνωσίας. Αντίθετα, σε όλη τη διαδρομή τους οι νεαρές σοσιαλιστικές χώρες υπέφεραν από την ιμπεριαλιστική περικύκλωση, υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν την κούρσα των εξοπλισμών. Δεν υπήρχε προηγούμενη πείρα, ήταν όλα από την αρχή».

«Βεβαίως έγιναν και λάθη - σημείωσε - βεβαίως και όλα τα προβλήματα δεν ήταν μόνο αντικειμενικά και εξωτερικά. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η περεστρόικα, το όχημα μέσα από το οποίο εκφράστηκε η αντεπανάσταση, υιοθετήθηκε ως επίσημη πολιτική από τα κόμματα. Κρατάμε ανοιχτό το θέμα της έρευνας και της μελέτης. Το οφείλουμε στην εργατική τάξη, στο λαό γενικότερα, στη νεολαία, στο παγκόσμιο κίνημα.

Ο,τι και αν ανακαλύψουμε που έως τώρα δεν το έχουμε εντοπίσει, σε ένα πράγμα δεν πρόκειται να αλλάξουμε. Στην ακλόνητη πεποίθησή μας στη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική ως ιστορική αναγκαιότητα και δυνατότητα. Η ανθρώπινη ιστορία είναι διαδικασία συνεχούς προόδου που συντελείται μέσα από παλινδρομήσεις και προσωρινές υποχωρήσεις. Ομως η μετάβαση από το "βασίλειο της ανάγκης" στο "βασίλειο της ελευθερίας" είναι νομοτελειακή.

Σήμερα, το Κόμμα μας βρίσκεται σε καλό δρόμο. Διαθέτει σύγχρονο Πρόγραμμα και επεξεργασμένη στρατηγική, έχει άμεσο Πολιτικό Στόχο που είναι η συγκρότηση της Συμμαχίας του Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, πρόταση που απαντά στο σήμερα και δίνει προοπτική εξουσίας. Είναι πλούσιο σε πρακτική πείρα δράσης. Είναι παρόν σε όλες τις διεθνείς δραστηριότητες και κινητοποιήσεις.

Καμία επανάπαυση, ωστόσο. Δεν αρκεί να έχεις δοκιμασμένη επεξεργασμένη πολιτική πρόταση, πρέπει να κατακτήσουμε ανώτερη ικανότητα και αποφασιστικότητα, ώστε να προωθείται, να προχωρά, τουλάχιστον όσον εξαρτάται από τις δικές μας τις δυνάμεις από τις δικές μας δυνατότητες».

«Μόνο αν είμαστε αυστηροί και απαιτητικοί με τον εαυτό μας θα μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα κατά τον καλύτερο τρόπο», σημείωσε με έμφαση η Αλ. Παπαρήγα.

Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ σήμερα, αφού περιέγραψε συνοπτικά την κατάσταση που επικρατεί, τονίζοντας πως: «Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Εχει προβλήματα, απελευθερώθηκαν πιο φανερά όλες οι αδυναμίες του. Δυσκολεύεται να αναπαράγεται. Η πείνα, η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, ο πόλεμος, ο ρατσισμός, το μεταναστευτικό κύμα, δεν είναι συμπτώματα και συνέπειες μιας ορισμένης διαχείρισης φιλελεύθερης ή σοσιαλδημοκρατικής, αλλά αναπόσπαστα στοιχεία του ίδιου του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος.

Ο καπιταλισμός είναι υποχρεωμένος να προχωρά συνεχώς σε διαδοχικές αντιδραστικές αλλαγές, προκειμένου να επιτυγχάνει τους στόχους του. Δεν μπορεί να αποφύγει τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις του, την κυκλική κρίση, τον πόλεμο, τη βία και την καταστολή».

Μέσα σ' αυτό το τοπίο επισήμανε πως «μορφές και στόχοι πάλης που σε άλλες φάσεις έφερναν αποτέλεσμα σήμερα δεν μπορούν να αποδώσουν ακριβώς το ίδιο. Κάθε φάση, κάθε περίοδος έχει τις δικές της απαιτήσεις. Αν έτσι δούμε τα πράγματα τότε είναι βέβαιο ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν κατακτήσεις, να περιοριστούν οι δραματικές συνέπειες από την κυρίαρχη πολιτική.

Ο δικομματισμός δεν είναι πρόβλημα μόνο και μόνο γιατί δύο κόμματα συγκεντρώνουν τη μερίδα του λέοντος των ψήφων. Πρόβλημα είναι γιατί δύο κόμματα με την ίδια στρατηγική, με την ίδια κατά βάση τακτική μπορούν να υπηρετήσουν το καπιταλιστικό σύστημα μέσω της εναλλαγής στη διαχείριση της εξουσίας. 'Η και μέσω κυβερνήσεων συνεργασίας.

Ο δικομματισμός εγκλωβίζει, εμποδίζει τη λαϊκή ενότητα και συσπείρωση, αποκτά μεγάλη ιδεολογική υπεροπλία, συσκοτίζει τον ορίζοντα ως προς την ύπαρξη εναλλακτικής λύσης».

«Καλούμε - υπογράμμισε ακολούθως - σε καθολική λαϊκή αντίσταση, αντίθεση προς τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που αφορούν στις εργασιακές σχέσεις, στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και συνταξιοδότησης, στην Παιδεία και στην Υγεία, στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην εξωτερική πολιτική και άμυνα. Στα μέτρα που θα επιχειρήσουν να υλοποιήσουν αμέσως μετά τις εκλογές και τα επόμενα χρόνια. Με προτάσεις και αιτήματα που βελτιώνουν τη ζωή του λαού, διασφαλίζουν την ακεραιότητα της χώρας και την ειρήνη, με βάση τις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις.

Σε γενικευμένη αντίθεση, κατά της συμμετοχής της χώρας στα επιθετικά και τρομοκρατικά σχέδια των ιμπεριαλιστών μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Το ΝΑΤΟ, οι ελληνοαμερικανικές συμφωνίες, η ΕΕ με τον Ευρωστρατό της εκθέτουν την Ελλάδα σε σοβαρούς κινδύνους.

Πίσω από τη γραμμή πάλης εναντίον των συμφερόντων των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού δεν υπάρχει ελπίδα για κατακτήσεις, δεν υπάρχει προοπτική».

«Το λαϊκό κίνημα θα αρχίσει να γίνεται πιο αποτελεσματικό με την οικοδόμηση της συμμαχίας των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων». Παράλληλα με την εκτίμηση αυτή η Αλέκα Παπαρήγα διευκρίνισε πως: «Αναφερόμαστε στη συμμαχία όπου μετέχουν πολιτικές δυνάμεις και τα κινήματα της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των ΕΒΕ, των γυναικών και της νεολαίας, κάθε κίνημα που από το δικό του μετερίζι αντιπαλεύει το σημερινό συσχετισμό, την κυρίαρχη πολιτική.

Βεβαίως, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε όλοι στο ζήτημα του σοσιαλισμού, στην αντίληψη για το σοσιαλισμό. Ομως πρέπει να συμφωνήσουμε, κάνοντας τους αναγκαίους, ρεαλιστικούς και μη επιζήμιους συμβιβασμούς, ότι η συμμαχία οφείλει να περιλάβει και το ζήτημα της εξουσίας, της λαϊκής εξουσίας που θα οικοδομήσει τη λαϊκή οικονομία.

Το ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ επικρίνουν την πρότασή μας, δε μας κάνει εντύπωση. Το αντίθετο θα ήταν περίεργο.

Την πρότασή μας απορρίπτουν και εκείνες οι δυνάμεις στη χώρα μας, που δε θέλουν να βγάλουν συμπεράσματα από τη δοκιμασμένη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη δήθεν αριστεροανανεωτική αντιδογματική πρόταση.

Το πάγιο επιχείρημα - πρόσχημά τους είναι ο ρεαλισμός, δόγμα τους η ανανέωση, καραμέλα, ιδιαίτερα προεκλογική, η αριστερή ενότητα.

Τη λαϊκή συμμαχία και τον απεγκλωβισμό από το δόκανο του δικομματισμού δεν εμποδίζει μόνο ο ταξικός αντίπαλος, αλλά και η αυταπάτη περί μιας ανθρώπινης ΟΝΕ, του ανθρώπινου Μάαστριχτ! Οι θεωρίες ότι τάχα υπάρχει ένας ανθρώπινος καπιταλισμός που επιτρέπει να συμβιώνουν ειρηνικά στο οικονομικό, κοινωνικό πεδίο, στο κυβερνητικό επίπεδο, στην εξουσία, μονοπώλια και εργαζόμενοι».

Συνεχίζοντας, εξάλλου, υπογράμμισε πως «πάει πολύ σήμερα, να προβάλλεσαι ως αριστερός ανανεωτής, ως φιλοσοσιαλιστής και να είσαι ταυτόχρονα οπαδός ή μιμητής του Κάουτσκι, εραστής του τριτοδρομικού σοσιαλισμού του ΠΑΣΟΚ και του δήθεν λαϊκού καπιταλισμού.

Αν ο εργάτης σήμερα αναγκάζεται να δέχεται τη μερική προσωρινή απασχόληση από τη μόνιμη ανεργία, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθεί από το δικαίωμά του για κανονική δουλιά, για κοινωνική ευημερία και πολιτισμό.

Αν ο νέος θεωρεί ότι η γνώση ταυτίζεται με τα φροντιστήρια και την παραπαιδεία, το κυνήγι των εξετάσεων στα πανεπιστήμια, αν θεωρεί διέξοδο τη δουλιά του ποδαριού, ή την κατάταξη στο μισθοφορικό στρατό, δε σημαίνει ότι εμείς θα φθάσουμε στο σημείο να του λέμε ότι είναι ανώφελη και ξεπερασμένη ακόμα και η αντίσταση.

Αν η γυναίκα αναγκάζεται να δουλεύει στις πιο χαμηλά αμειβόμενες ευκαιριακές δουλιές δε σημαίνει ότι εμείς πρέπει να την αφήσουμε να πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.

Αν ο καλλιτέχνης, κάτω από το φόβο της περιθωριοποίησης και της πείνας, αναγκάζεται να πέφτει στο δόκανο του συστήματος, δε σημαίνει ότι εμείς πρέπει να τον αφήσουμε σ' αυτή την κατάσταση απογοήτευσης.

Αν ο επαγγελματοβιοτέχνης και μικρέμπορος πιστεύει ότι μπορεί να συμβιώσει ειρηνικά με τα μονοπώλια δε σημαίνει ότι και εμείς θα τον παραπλανήσουμε.

Αν ο αγρότης πιστεύει ότι με φθηνό πετρέλαιο θα αναστείλει τη διαδικασία εκτόπισής του από την παραγωγή δεν μπορούμε να τον κοροϊδέψουμε και εμείς».

Η ομιλήτρια στάθηκε και στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να μην πάει χαμένη για το λαό η εκλογική αναμέτρηση στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, σημειώνοντας: «Κάθε μέρα, κάθε ώρα πρέπει να γίνεται ένα βήμα εμπρός.

Τα πράγματα θα είναι χειρότερα εφ' όσον τα λαϊκά στρώματα, αν και αγανακτισμένα και δυσαρεστημένα παραμείνουν στο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να μην επιστρέψει η ΝΔ. Ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ δίνεις το δικαίωμα να συνεχιστεί αμείωτη και να γίνει ακόμα χειρότερη η σημερινή πολιτική.

Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, αν λαϊκά στρώματα ψηφίσουν τη ΝΔ, προκειμένου να τιμωρήσουν και να δώσουν μάθημα στο ΠΑΣΟΚ.

Οσο συνεχίζεται να μεταγγίζει το ένα κόμμα ψήφους στο άλλο, τόσο θα μεγαλώνει η περιπέτεια του ελληνικού λαού.

Διεκδικούμε τη μαζική υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ, που θα συγκροτήσει με συνεργαζόμενες δυνάμεις που συναντηθήκαμε στους αγώνες.

Δεν υπάρχει αγώνας, μικρότερος ή μεγαλύτερος που να μη δώσαμε χέρι βοήθειας στα λαϊκά στρώματα. Δεν υπάρχει λαϊκό πρόβλημα που να μην πήραμε θέση, μέσα και έξω από τη Βουλή.

Οσο πιο ισχυρό το ΚΚΕ, τόσο πιο γρήγορα θα δυναμώσει και θα διευρυνθεί το ρεύμα ριζοσπαστισμού στη χώρα μας, άρα και η δυνατότητα να ματαιώνονται ορισμένα αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικούνται κάποιες κατακτήσεις.

Θέλουμε περισσότερη δύναμη όχι για αυτοϊκανοποίηση, αλλά για να δουλέψουμε πιο αποτελεσματικά για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Το ισχυροποιημένο ΚΚΕ θα είναι ένα δυνατό αποκούμπι για το λαό, για το κίνημα, για τη νεολαία».

Ωστόσο, όπως υπογράμμισε αμέσως μετά: «Αν θέλουμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στους αγώνες πρέπει να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερο βάρος και προσοχή στο διεθνή αγώνα, σε περιφερειακό, ηπειρωτικό και παγκόσμιο επίπεδο» και αυτό μια και: «Απέναντί μας δεν στέκει μόνο η αστική τάξη της χώρας μας, τα κόμματα εξουσίας, αλλά και ο αμερικανοευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να κατοχυρώσουν την πρωτοκαθεδρία τους, να τη διευρύνουν με κάθε μέσο, με κάθε προβοκάτσια. Δεν υπάρχουν όρια για την ηγεσία των ΗΠΑ. Αλλά και δεν υπάρχει καμία πρόθεση από την ΕΕ να βάλει φρένο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Θέλει να επωφεληθεί αυτή, να πετύχει καλύτερη διανομή του πλούτου που παράγουν οι λαοί προς όφελος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Ανταγωνιστές με τις ΗΠΑ σε διάφορες περιοχές της Γης, συναγωνιστές στο ΝΑΤΟ, στην αντιλαϊκή πολιτική.

Σε ένα πράγμα μπορούμε να ελπίζουμε και να υπολογίζουμε. Στην αναγέννηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, στην ορμητική ανάπτυξη ενός ισχυρού συμμαχικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Που δε θα επιτρέπει να χύνεται αίμα των λαών για τα συμφέροντα και τις αντιθέσεις των καπιταλιστών. Ενα κίνημα που θα βάλει στην πρώτη γραμμή την πάλη κατά του πολέμου, για τη λαϊκή κοινωνική ευημερία.

Που θα αναγνωρίζει το δικαίωμα του κάθε λαού να παλεύει για την ελευθερία του από κάθε μορφής εκμετάλλευση και καταπίεση. Να υπερασπίζεται τα σύνορα και την ακεραιότητα της χώρας του.

Είμαστε και παραμένουμε διεθνιστές. Κρατάμε ψηλά τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού, της πάλης κατά του πολέμου, για την κοινωνική λαϊκή ευημερία, για τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, για τον πολιτισμό που εξυψώνει τον άνθρωπο και καλλιεργεί τη συλλογικότητα, το ανθρώπινο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, για την ισότητα των δύο φύλων. Είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε ό,τι μπορούμε για να ζήσει η σημερινή νεολαία σε μια Ελλάδα της ειρήνης, της ευημερίας, του ελεύθερου χρόνου, της ισότητας, της πραγματικής δημοκρατίας. Είμαστε ταγμένοι στον αγώνα για τα καθημερινά προβλήματα του λαού, για τη νίκη του σοσιαλισμού δίχως πισωγύρισμα».

Καταλήγοντας, η Αλέκα Παπαρήγα εξέφρασε την πεποίθηση πως: «Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις φουρτούνες της σύγχρονης εποχής.

Με τη δική μας ψυχή, με το δικό μας αγώνα θα διαψευστούν όσοι νομίζουν ότι μπορεί να κρατούν το λαό σε διαρκή μοιρολατρία και φόβο.

Ο ρόλος του ΚΚΕ είναι αναντικατάστατος στο μέτωπο των αγώνων, στο λαϊκό μέτωπο.

Το ΚΚΕ υπήρξε και θα υπάρχει, γιατί υπάρχει η εργατική τάξη.

Γιατί υπάρχει το κεφάλαιο και η εκμετάλλευση.

Γιατί η ταξική πάλη συνεχίζεται και οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης το απαιτούν και το επιβάλλουν.

Το ΚΚΕ υπήρξε και θα υπάρχει, γιατί ενστερνίζεται ό,τι πιο καινούριο αναδεικνύει η ανθρώπινη πνευματική δημιουργία.

Γιατί εμπνέεται και εμπνέει με τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμό, με το μαρξισμό -λενινισμό.

ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

ΓΙΑ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ».