Σε εκδήλωση με θέμα «Με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στον αγώνα για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, σύγχρονη Ανώτατη Εκπαίδευση», που διοργάνωσαν την Τετάρτη, στην Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ, η Τομεακή Οργάνωση Πανεπιστημίων Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και η Περιφερειακή Οργάνωση ΑΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, και έβαλε στο επίκεντρο τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παραθέτουμε αναλυτικά αποσπάσματα της ομιλίας του:

«Στα πανεπιστήμια το 2024 ξεκίνησε αγωνιστικά...

Το κίνημα των φοιτητών, των πανεπιστημιακών, των εργαζομένων στα πανεπιστήμια "υποδέχτηκε" αγωνιστικά το αντιδραστικό νομοσχέδιο ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, δυναμώνοντας τον αγώνα για ένα πανεπιστήμιο αποκλειστικά δημόσιο, πραγματικά δωρεάν (...)

Με αυτές τις διεκδικήσεις, που συνιστούν τον πραγματικό εκσυγχρονισμό, που θα "απελευθέρωναν" το πανεπιστήμιο από τα δεσμά της κινούμενης άμμου της αγοράς, το οποίο έχουν ανάγκη τα πανεπιστήμια της χώρας μας, "υποδεχτήκατε", απορρίπτοντας με αγωνιστικές διεργασίες και κινητοποιήσεις, ένα νομοσχέδιο που όχι μόνο δεν λύνει ούτε ένα από τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζετε, αλλά αντίθετα αποτελεί μια αντιδραστική τομή που χειροτερεύει την κατάσταση στις σπουδές και στο αντίκρισμα του πτυχίου.

Οι αντιδράσεις είναι δίκαιες.

Ο κόσμος των πανεπιστημίων καταλαβαίνει ότι πλήττεται από αυτήν την αντιδραστική τομή. Και η κυβέρνηση, παρά τις τυμπανοκρουσίες και την επιχείρηση παραπλάνησης, ήξερε και ξέρει ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις και καταδίκη. Γι' αυτό, άλλωστε, ακολούθησε την πάγια τακτική ή το φθηνό κόλπο, θα λέγαμε, των προκατόχων της, επιδιώκοντας να το ψηφίσει σε περίοδο εξεταστικής.

Πραγματικά, η κυβέρνηση κάνει νόμο την αδικία.

Γιατί η λαϊκή οικογένεια "ματώνει" και στερείται για τα παιδιά της, για μια θέση στο δημόσιο πανεπιστήμιο, με την ελπίδα να έχουν αυτά ένα καλύτερο μέλλον. Είναι λογικό και αυτονόητο να αντιδρά απέναντι στην κατάργηση στην πράξη του ενιαίου τρόπου εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Για τους πολλούς θα υπάρχουν πολλαπλές εξετάσεις και "κόφτες" για μια θέση στο πανεπιστήμιο, ενώ για όσους "περνάνε την ελάχιστη βάση πληρωμής", οι πόρτες των πανεπιστημιακών σπουδών θα ανοίγουν με μια αίτηση.

Γιατί οι φοιτητές και οι οικογένειές τους, που με τους κόπους μιας ζωής κατάφεραν να σπουδάζουν, δέχονται τεράστιο πλήγμα στα πτυχία τους, με τη μετατροπή της Ανώτατης Εκπαίδευσης σε μια μεγάλη αγορά πτυχίων, στην οποία θα έχουν πανεπιστημιακή και επαγγελματική αναγνώριση, για παράδειγμα, τα 3ετή πτυχία των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αντίστοιχη με τα 4ετή και 5ετή των δημόσιων. Οι εργοδότες θα αξιοποιούν αυτήν την κατάσταση και η μεγαλύτερη πίεση της ετεροαπασχόλησης και της ανεργίας των πτυχιούχων θα συμπιέζει τα δικαιώματα όλων προς τα κάτω (...)

Το φοιτητικό, το μαθητικό, το λαϊκό κίνημα που αναπτύσσεται απέναντι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, συγκρούεται με την κυβερνητική πολιτική, αλλά και με την προπαγάνδα της, η οποία το "ντύνει" με όμορφες λέξεις, επιχειρώντας να κερδίσει τη συναίνεση του λαού και της νεολαίας, παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο.

Ετσι, η κυβερνητική προπαγάνδα βαφτίζει "ελεύθερο" το πανεπιστήμιο που υποδουλώνεται στους ιδιοτελείς σκοπούς και στόχους όσων θα εμπορεύονται πτυχία (...)

Βαφτίζει "μη κερδοσκοπικά" τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για να παραβιάσει με μεγαλύτερη - νομική - "ασφάλεια" το άρθρο 16 και με το "μάτι" στη συναίνεση από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Μη κρατικά πανεπιστήμια, όμως, σημαίνει πανεπιστήμια με δίδακτρα. Δηλαδή, ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία θα έχουν ως βασικό σκοπό το κέρδος (όπως και κάθε επιχείρηση). Ποιος θα επενδύσει χωρίς να υπάρχει κέρδος;

Εκεί που το "απογειώνει" είναι όταν ονομάζει "ιστορική ανορθογραφία" την αποκλειστικά δημόσια πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, που έχει επιβάλει ο λαός μας με τους ανυποχώρητους αγώνες του, κόντρα στα σχέδια αναθεώρησης του άρθρου 16 που υπάρχουν πάνω από 20 χρόνια.

Ας δούμε όμως ποια είναι η "ορθογραφία" στις χώρες που υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια (...)

Στις 22 από τις 27 χώρες της ΕΕ, οι φοιτητές στα προπτυχιακά προγράμματα των δημόσιων πανεπιστήμιων πληρώνουν δίδακτρα ή τέλη φοίτησης! Ο κ. Πιερρακάκης ξέχασε (;) να αναφέρει στις "θλιβερές εξαιρέσεις" της χώρας μας, και ότι είναι ανάμεσα στις 5 χώρες της ΕΕ που δεν πληρώνεις στα προπτυχιακά των δημόσιων; (...)

Αυτήν την "αναβάθμιση" για τα δημόσια πανεπιστήμια επιδιώκει η κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση λέει ψέματα, όταν ισχυρίζεται πως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δίνουν ευκαιρίες.

Αλήθεια, σε ποιους και πόσους απευθύνεται η "ευκαιρία" των ιδιωτικών πανεπιστημίων, όταν, ας πάρουμε για παράδειγμα πάλι την Κύπρο, που διαφημίζουν, για να σπουδάσεις Ιατρική, μόνο τα δίδακτρα είναι 120.000 ευρώ; (...)

Από πότε πρέπει να θεωρούμε ευκαιρία και επιλογή να πρέπει να πληρώσεις για να σπουδάσεις; (...)

Αν πράγματι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τις ευκαιρίες των νέων παιδιών στην πανεπιστημιακή μόρφωση, γιατί δεν καταργεί τους άδικους "κόφτες" προς τη δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση; Γιατί δεν καταργεί την ΕΒΕ που η ίδια ψήφισε; Γιατί δεν υιοθετεί την πρόταση του ΚΚΕ να κρατούν βαθμολογία σε όσα μαθήματα επιλέξουν τα παιδιά και να ξαναδίνουν πανελλαδικές; Πολύ παραπάνω, γιατί δεν παίρνει μέτρα σε κατεύθυνση αναβάθμισης του σχολείου;

Τελικά, η πραγματική ελευθερία για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να σπουδάσουν δωρεάν και ολοκληρωμένα, με ένα πτυχίο που θα τους εξασφαλίζει αύριο δουλειά με δικαιώματα στο αντικείμενο που σπούδασαν, δεν υπάρχει ανάμεσα στις επιλογές που "δίνουν"...

Μήπως η λειτουργία άνω των 30 ιδιωτικών κολεγίων στη χώρα μας μείωσε τη ροή νέων προς το εξωτερικό; Μήπως χώρες όπως η Αγγλία ή οι ΗΠΑ δεν έχουν τεράστια φυγή νέων προς άλλες χώρες, αν και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια υπάρχουν χρόνια;

Αυτό που στην ουσία ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι τα λεφτά που "φεύγουν" από τη χώρα... Δεν "σχεδιάζει" με άξονα τα παιδιά που "ξενιτεύονται" για να σπουδάσουν να μείνουν στη χώρα μας, αλλά λέει ωμά πως αφού δίνουν που δίνουν λεφτά, ας τα δίνουν στους ντόπιους "επενδυτές", αντί για τους ξένους.

Κι έτσι, προχωράει στο επόμενο επιχείρημά της - που δεν έχει καμιά σχέση με την Εκπαίδευση - ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα συμβάλουν κατά 1% στο ΑΕΠ της χώρας.

Τι έχουν να πουν άραγε γι' αυτό οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό; Το "θαύμα του Τουρισμού" που παράγει πάνω από 10% του ΑΕΠ της χώρας, μεταφράζεται σε τεράστια κέρδη για τους διάφορους κολοσσούς, όπως οι μεγαλοξενοδόχοι, οι ναυτιλιακές και αεροπορικές εταιρείες κ.ά., πάνω στις πλάτες των εργαζομένων του κλάδου (...)

Ενώ αυτή ακριβώς η "ανάπτυξη" είναι που κάνει μακρινό όνειρο τη δυνατότητα να πάμε λίγες μέρες διακοπές σε κάποια μέρη της χώρας μας, αφού για τα πιο "τουριστικά", ο μισθός της λαϊκής οικογένειας δεν φτάνει ούτε για διαμονή... (...)

Το δημόσιο δεν θα αναβαθμιστεί από τη συνύπαρξή του με το ιδιωτικό. Τα πάντα επιβεβαιώνουν ότι θα γίνει το αντίθετο. Αναβαθμίστηκαν τα δημόσια σχολεία από τη συνύπαρξη με τα ιδιωτικά; Αναβαθμίστηκαν τα δημόσια νοσοκομεία από τη συνύπαρξή τους με τα ιδιωτικά;

Αντίθετα, στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της ιδιωτικοποίησης, επιδιώκουν να λειτουργούν τα δημόσια πανεπιστήμια ακόμα πιο έντονα (...) με τη λογική του κόστους - οφέλους.

Αυτά καθορίζονται από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που υποστηρίζει την "απελευθέρωση" της αγοράς εκπαιδευτικών προϊόντων. Αφορούν την προώθηση του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης της ΕΕ, όπου συνυπάρχουν δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια πολλών διαφορετικών επιπέδων. Η υλοποίηση των Οδηγιών της ΕΕ έχει ήδη οδηγήσει στην επαγγελματική αναγνώριση και λειτουργία 32 ιδιωτικών κολεγίων στην Ελλάδα, που πλέον θα ζητήσουν να αναγνωριστούν ως πανεπιστήμια, με πτυχία και ακαδημαϊκά ισότιμα με τα δικά μας.

Ο "υγιής ανταγωνισμός" σημαίνει πως θα λειτουργούν με τους ίδιους κανόνες όλα τα ιδρύματα. Ποιο θα είναι όμως το αποτέλεσμα; Το κράτος θα αποδεσμεύεται σταδιακά από την ευθύνη της χρηματοδότησης των δημόσιων πανεπιστημίων. Ετσι, θα ενισχύεται ακόμα περισσότερο η επιχειρηματική κερδοσκοπική τους λειτουργία.

- Θα συνεχίζεται η συνειδητή υποβάθμιση των σχολών που δεν θα αντεπεξέρχονται οικονομικά και θα αναζητούν πόρους με την ενίσχυση της επιχειρηματικής τους δράσης, τα δίδακτρα, το κόψιμο δωρεάν παροχών.

- Θα μπαίνουν νέοι "κόφτες" στην εισαγωγή φοιτητών, ώστε να εξασφαλίζεται πελατεία για τα ιδιωτικά (...)

Ξέρουμε ότι απέναντί μας έχουμε έναν συγκεκριμένο πολιτικό συσχετισμό.

Είναι η ΝΔ που το φέρνει, και - λες και έχουν λάβει κάποιο non paper - τα επιχειρήματά της παρουσιάζονται σχεδόν μονομπλόκ από τον αστικό Τύπο και τα αστικά ΜΜΕ.

Είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, με τα ήξεις - αφήξεις, τις διαφοροποιήσεις μεταξύ στελεχών τους, να ρίχνουν νερό στον μύλο της κυβερνητικής προπαγάνδας. Δεν είναι αμελητέο, άλλωστε, ότι οι συνταγματολόγοι στους οποίους στηρίζει η κυβέρνηση το νομοσχέδιό της είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ (...)

Είναι οι διάφοροι φορείς και ενώσεις της αστικής τάξης, που θέλουν να ανοίξει αυτός ο δρόμος, γιατί προσβλέπουν σε επενδύσεις, όπως πρόσφατα δήλωσε η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδος ή όπως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, που, για παράδειγμα, στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος, το 2019, το βασικό που ζητούσε ήταν η αναθεώρηση του άρθρου 16.

Μαζί με αυτά φυσικά υπάρχουν και οι γεωπολιτικές "ουρές", με τις "πιέσεις" από ΗΠΑ και την πρεσβεία τους στην Ελλάδα να είναι "κοινό μυστικό".

Και, παρά την επαναλαμβανόμενη, από πολλά κανάλια και με επίκληση στοιχείων και ειδικών, προβολή της προπαγάνδας υπεράσπισης αυτού του νομοσχεδίου, δεν υπάρχει η αποδοχή υπέρ του νομοσχεδίου που θα περίμενε κανείς.

Να το πω αλλιώς. Το 50% της κοινής γνώμης διαφωνεί με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ απέναντί τους, καθαρά και με συνέπεια, βρίσκεται μόνο ένα κόμμα, το Κόμμα μας. Φυσικά, αν δούμε την άποψη όλων όσοι έχουν αναφορά στο δημόσιο πανεπιστήμιο, φοιτητές, ακαδημαϊκοί, εργαζόμενοι, υπάρχει συντριπτική απόρριψη του νομοσχεδίου.

Ετσι, αφενός έχουμε το καθήκον να εκφράσουμε αγωνιστικά, να συμβάλουμε στη διαμόρφωση μαχητικής στάσης όσων απορρίπτουν το νομοσχέδιο.

Αφετέρου, να επιδιώξουμε να κερδηθεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να απευθυνθούμε στη λαϊκή οικογένεια με κριτήριο το ταξικό της συμφέρον.

Οι βασικές αιχμές, με τις οποίες παρεμβαίνουμε στο κίνημα, για "πτυχία με αξία κι όχι με τιμή", "οι φοιτητές να μην είναι πελάτες" και απέναντι στην αδικία, για τους πολλούς να υπάρχει "ελάχιστη βάση εισαγωγής" και για κάποιους λίγους "ελάχιστη βάση πληρωμής", δεν είναι απλά συνθήματα.

Το περιεχόμενό τους είναι γραμμή συσπείρωσης, που φωτίζει την ταξική ουσία του νομοσχεδίου, ως κομμάτι της αστικής στρατηγικής για τα πανεπιστήμια (...) της ΕΕ (...) την οποία υπηρέτησαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα.

Είναι δεδομένο ότι η απόρριψη του νομοσχεδίου δεν σημαίνει υπεράσπιση της σημερινής κατάστασης του πανεπιστημίου. Αντιθέτως.

Απέναντι στο κυριολεκτικά ξεχαρβάλωμα των πτυχίων, που φέρνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι κομμουνιστές παρεμβαίνουν στο κίνημα και αναδεικνύουν τον πυρήνα του προβλήματος, που βρίσκεται ακριβώς στη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Μπολόνια: Τη μετατροπή του πτυχίου σε ένα προσόν ανάμεσα σε άλλα, στο πλαίσιο των κατηγοριοποιημένων σπουδών και πτυχίων.

Απορρίπτοντας το νομοσχέδιο που δίνει το τελειωτικό χτύπημα στα πτυχία - μάλιστα ακόμα και σε αντικείμενα που ως τώρα δεν υπήρχε, τυπικά τουλάχιστον, κατηγοριοποίηση, όπως οι ιατρικές και οι νομικές, τώρα εισάγεται - οι φοιτητές και το κίνημά τους διεκδικούν πτυχία με αξία, που εξασφαλίζουν δουλειά στο αντικείμενο σπουδών με δικαιώματα.

Απέναντι στην "απογείωση" της εμπορευματοποίησης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που φέρνει η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, παλεύουμε απέναντι και στο εμπορευματοποιημένο δημόσιο πανεπιστήμιο που αντιμετωπίζει ως πελάτες τους φοιτητές, που χρυσοπληρώνουν από πιστοποιήσεις και μεταπτυχιακά, ως και νοίκια, αναλώσιμα, μεταφορές κ.ά.

Απορρίπτοντας το νομοσχέδιο, που φέρνει ιδιωτικά πανεπιστήμια, διεκδικούμε να μη λειτουργούν με ιδιωτικούς - επιχειρηματικούς όρους και τα δημόσια, αλλά να είναι αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν πανεπιστήμια (...)

Με αυτήν τη γραμμή δεν μπορεί να τα "βάλει" η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ μέσα στα πανεπιστήμια, που υπερασπίζεται αυτό το άδικο νομοσχέδιο και υιοθετεί πλήρως τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.

Γι' αυτό κατά βάση τη βλέπουμε μέσα από λογαριασμούς σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης να κάνει κριτική δήθεν σε μειοψηφίες... Ενώ η ίδια εναλλάσσει την πλήρη ανυπαρξία της στις μαζικές διαδικασίες που αυτές τις μέρες είναι σε εξέλιξη, με την εμφάνισή της σε ορισμένες λίγες περιπτώσεις, να επιβεβαιώνει ποια άποψη είναι μειοψηφική στα πανεπιστήμια, αφού το πλαίσιο που καταθέτει δεν ψηφίζεται ούτε από τα μέλη της...

Αυτή η γραμμή μπορεί να κοντραριστεί και με άλλους, που στο κίνημα παρεμβαίνουν βάζοντας ως κύριο τη συνταγματική εκτροπή, την οποία δεν υποτιμάμε, αλλά αναδεικνύουμε ότι οι αστοί παραβιάζουν ακόμα και το ίδιο τους το Σύνταγμα στο "άγιο δισκοπότηρο" των κερδών, το οποίο άλλωστε υπηρετεί, ανάμεσα στα άλλα, το Σύνταγμα.

(...) Κρύβει τη βασική στόχευση του νομοσχεδίου, που είναι η "ολοκλήρωση" της διαδικασίας μετατροπής της Ανώτατης Εκπαίδευσης σε μια μεγάλη αγορά πτυχίων διαφόρων κατηγοριών και επιπέδων, ανάλογα με την τσέπη, στην οποία θα συνυπάρχουν δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (...)

Αυτό επιβεβαιώνει η κυβέρνηση, τόσο με το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου, στο σκέλος που αφορά στα δημόσια - απ' όσα παρουσίασε - όσο και από την επιμονή της να αναδεικνύει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα παραμείνουν η "ναυαρχίδα" της πολιτικής της κυβέρνησης... Μετάφραση; Τα δημόσια πανεπιστήμια σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά πτυχίων! (...)

Πού πάνε τα λεφτά που διαφημίζει η κυβέρνηση; 60 εκατομμύρια για ξενόγλωσσα προπτυχιακά με δίδακτρα για ξένους φοιτητές, 50 εκατομμύρια για να κλέβουν οι επιχειρήσεις τζάμπα καινοτόμες ιδέες, 120 εκατομμύρια για τζάμπα έρευνα κατά παραγγελία επιχειρήσεων, όπως οι συμπράξεις ΑΕΙ - επιχειρήσεων και βιομηχανικά διδακτορικά, 300 εκατομμύρια σε εργολάβους για να φτιαχτούν εστίες με ΣΔΙΤ που θα τις πληρώνουν οι φοιτητές που θα μένουν μέσα κ.ο.κ. (...)

Ούτε 1 ευρώ δεν πάει για σίτιση, καθηγητές, δωρεάν στέγαση, αναβάθμιση προγραμμάτων σπουδών και υποδομών των ιδρυμάτων που χρησιμοποιούν οι φοιτητές. Εξάλλου, είναι γνωστή και εξόφθαλμη η κατακόρυφη μείωση της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων στην τελευταία 15ετία, με τον κρατικό προϋπολογισμό που τους έδινε 380 εκατομμύρια το 2009 και φέτος τους δίνει 127 εκατομμύρια (...)

Γίνεται έτσι εύκολα κατανοητό ότι η "απαλλαγή από τη γραφειοκρατία", που διαφημίζει η κυβέρνηση για τα ιδρύματα, αφορά τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και προμηνύει πάρτι εκατομμυρίων στους ΕΛΚΕ, από τα οποία όμως θα είναι ψίχουλα αυτά που θα μείνουν στα ιδρύματα για τις σπουδές των φοιτητών και για έρευνα αποδεσμευμένη από επιχειρηματικά κέρδη.

Τελικά, αυτά που χρηματοδοτεί η κυβέρνηση (πού πήγε το "δεν υπάρχουν λεφτά" άραγε;) είναι αυτά που όχι μόνο δεν αναβαθμίζουν, αλλά αντίθετα οδηγούν στην υποβάθμιση των παροχών του πανεπιστημίου προς όφελος των φοιτητών και απομακρύνουν από τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας (...)

Σε αυτό το πλαίσιο, η μεγαλύτερη "αυτονομία" που δήθεν δίνεται, ως "τυράκι" στα ιδρύματα και αφορά στο ανοιγοκλείσιμο Τμημάτων, χωρίς την έγκριση του ΥΠΑΙΘ, με την ΕΘΑΑΕ να "βγάζει τη βρώμικη δουλειά", δεν είναι και τόσο... τυράκι τελικά.

Στην πραγματικότητα, ιδιαίτερα για τα περιφερειακά πανεπιστήμια της χώρας, αλλά όχι μόνο, αυτό θα μεταφραστεί στην πράξη σε μεγαλύτερη πίεση προς τα ιδρύματα, που θα μπουν σε έναν "χορό" να "θυσιάζουν" τα Τμήματα και τις σχολές που δεν είναι "βιώσιμα".

Τα συνθήματά μας, η γραμμή μας (...) κυριαρχεί μέσα στο κίνημα.

Σε ένα έδαφος πιο ευνοϊκό, με τους φοιτητές, τους πανεπιστημιακούς, τους εργαζόμενους των πανεπιστήμιων να έχουν τα "αυτιά τους ανοιχτά", σε συνθήκες που δυναμώνει ο προβληματισμός για το αν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα, δίνεται η δυνατότητα να συζητήσουμε με περισσότερους, να προβάλουμε πιο σταθερά ότι μπορεί να υπάρξει κι άλλος δρόμος. Ενα πανεπιστήμιο που θα αξιοποιεί τις σύγχρονες δυνατότητες προς όφελος των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Απέναντι στο πανεπιστήμιο που μετατρέπει τους φοιτητές σε πελάτες, υπάρχει άλλος δρόμος, όλοι οι φοιτητές μπορούν να σπουδάζουν δωρεάν, σε αποκλειστικά δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα (...)

Απέναντι στην "ανορθογραφία", οι υποσχέσεις "σύνδεσης με την εργασία" να μεταφράζονται σε μεγαλύτερη αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, υπάρχει κι άλλος δρόμος, της σχεδιασμένης "απορρόφησης" των αποφοίτων με μόνο εφόδιο το πτυχίο.

Στο πτυχίο μπορεί να ενσωματώνεται και η γνώση και η δυνατότητα για την άσκηση του επαγγέλματος. Αλλωστε, οι σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου έχουν αυτόν τον ρόλο, δηλαδή να προετοιμάζουν με τα ανάλογα εφόδια και τις γνώσεις που απαιτούνται ανά αντικείμενο τους φοιτητές, ώστε ως απόφοιτοι να εργαστούν σε τομείς που απαιτούν επιστημονική ειδίκευση.

Απέναντι σε μια αγορά κατηγοριοποιημένων πανεπιστημιακών σπουδών, που εμπορεύεται γνώσεις, πτυχία και ελπίδες, υπάρχει κι άλλος δρόμος, της πραγματικά ενιαίας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, με ισότιμα πανεπιστήμια, προγράμματα αλλά και πτυχία. Μπορεί το κράτος να εξασφαλίσει σε αυτό το πλαίσιο τον ενιαίο χαρακτήρα, περιεχόμενο και χρονική διάρκεια, αναβαθμισμένων προγραμμάτων σπουδών που οδηγούν στην κάθε επιστημονική και επαγγελματική ειδίκευση.

Απέναντι στην οπισθοδρόμηση που σήμερα υπάρχει και η πρόσβαση στην πανεπιστημιακή μόρφωση κρίνεται ανάλογα με το πορτοφόλι της κάθε οικογένειας, υπάρχει άλλος δρόμος, της πραγματικά ισότιμης πρόσβασης στα πανεπιστήμια, στηριγμένη στην εξασφάλιση του δικαιώματος στη μόρφωση. Αυτό προϋποθέτει πραγματική στήριξη από την πολιτεία, ώστε οι - αυτονόητα - ενιαίοι κανόνες για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο να συνδυάζονται με μέτρα εξάλειψης της άνισης αφετηρίας από την οποία οι νέοι ξεκινούν τη ζωή τους. Το σχολείο να τα δίνει όλα σε όλους και όχι κάποια σε λίγους (...)

Οι θυσίες της λαϊκής οικογένειας για να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της...

Τα όνειρα των φοιτητών να εργαστούν με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους...

Οι αγωνίες των πανεπιστημιακών δασκάλων που δεν δέχονται να καθορίζει η αγορά την επιστημονική προσφορά κι εργασία τους...

Μπορούν να βρουν απάντηση στην πρόταση του ΚΚΕ.

Και ακριβώς επειδή το ΚΚΕ έχει πρόταση για το σήμερα κοιτώντας στα μάτια το μέλλον, μπορούμε να παρεμβαίνουμε στις εξελίξεις χωρίς να υπερασπιζόμαστε το παλιό.

Το σύγχρονο και αναγκαίο σήμερα είναι να τοποθετηθεί η σχέση Παιδείας και οικονομίας σε άλλη βάση. Να αλλάξει το κίνητρο οργάνωσης της οικονομίας. Δηλαδή να πάψει η εργατική δύναμη να είναι εμπόρευμα, γεγονός που σημαίνει ότι κανείς δεν την εκμεταλλεύεται, και να ενταχθεί μέσα από τον επιστημονικό σχεδιασμό στην εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας.

Γιατί σε μια οικονομία που κριτήριο οικονομικής ανάπτυξης δεν είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, αλλά η μεγιστοποίηση της κοινωνικής προόδου, δεν υπάρχουν ούτε επιστήμονες που πλεονάζουν ούτε επιστήμες περιττές (...)

Σε μια τέτοια κοινωνία δεν είναι πολυτέλεια αλλά ζωτική ανάγκη οι νέοι να παίρνουν ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση.

Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ είναι μπροστά στη διαμόρφωση διαθέσεων, ρεύματος απόρριψης του νομοσχεδίου, στους αγώνες, στις δίκαιες διεκδικήσεις που απαιτούν το αυτονόητο της εποχής μας (...)

Και σε αυτήν τη βάση, μέσα σε πυκνές πολιτικές εξελίξεις που δείχνουν από παντού ότι το σύστημα αυτό μόνο αδιέξοδα μπορεί να προσφέρει στην κοινωνική πλειοψηφία, απευθυνόμαστε στις νέες και στους νέους οι οποίοι περπατούν μαζί μας στους αγώνες και στις μαζικές διαδικασίες.

Τους καλούμε εν βρασμώ ψυχής και συνείδησης να προσεγγίσουν την πολιτική του ΚΚΕ, τις θέσεις της ΚΝΕ. Για να μεγαλώσουν οι ρωγμές αυτού του άδικου συστήματος. Για να κερδηθούν, να αποσπαστούν ακόμα περισσότερες και περισσότεροι από την επιρροή της κυρίαρχης πολιτικής.

Για να ανάψουν ακόμα περισσότερες εστίες φωτιάς και "να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη"».