Το προσκλητήριο ήχησε. Κανείς δεν έλειπε. Οι χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωές μας ήταν εκεί. Στη μεγάλη μας γιορτή για τα 85 χρόνια του Κόμματός μας. «Στάθηκαν» με τα πόδια των χιλιάδων μελών και φίλων που κατέκλυσαν το κλειστό γήπεδο του Περιστερίου. «Είδαν» με τα δικά μας μάτια. «Ακουσαν» με τα δικά μας αυτιά και «μίλησαν» με το στόμα του καθενός μας.

Ημασταν όλοι εκεί. Με φλογισμένα μάτια. Με παλλόμενες ψυχές. Με σφιγμένες γροθιές και υψωμένες ψηλά τις κόκκινες σημαίες. Για να τιμήσουμε τα 85 μας χρόνια. Τους επίσημους προσκεκλημένους μας, τους εκλεκτούς της καρδιάς και του νου μας. Εκείνους που έγραψαν με το αίμα τους την ιστορία του Κόμματός μας και μας την κληροδότησαν, «ψιθυρίζοντάς» μας ακόμα πως «αν η λευτεριά δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα», για να μη λησμονήσουμε ποτέ πως χρέος μας είναι να πάρουμε πίσω το αίμα. Αλλά κι αυτούς που συνεχίζουν. Μεγαλύτεροι και νεότεροι. Τα παιδιά της ΚΝΕ, τα «παιδιά που φτάνουν από πολύ μακριά και τραβούν πολύ μακριά» και που την Κυριακή γιόρτασαν, τραγούδησαν, φώναξαν: «Οκτώ δεκαετίες αγώνα και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Από τις γιγαντοοθόνες «περνούσε» η ιστορία του Κόμματος. Ψηλά τριγύρω της οροφής αναρτημένα σε πανό τα μηνύματα του ΚΚΕ: «Αλληλεγγύη στους λαούς της Παλαιστίνης, του Ιράκ, της ΛΔ της Κορέας, που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό» - «Τώρα ΚΚΕ ισχυρό - στήριγμα για το λαό» - «Ζήτω ο Μαρξισμός - Λενινισμός και ο προλεταριακός διεθνισμός»... Τα συνθήματα «βροχή». Τα χειροκροτήματα ρυθμικά, συγχρονισμένα με το ρυθμό της μουσικής και των τραγουδιών. Οπως συγχρονισμένες στο ίδιο μήκος πάθους και οι ψυχές μας. Και μυριόστομη η ευχή, η δέσμευσή μας να φροντίσουμε να είναι τα χρόνια μας πολλά, αγωνιστικά και νικηφόρα, σύντροφοι...

«Η νεολαία δε σκύβει το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη». Λιγοστές λέξεις που νέτα - σκέτα θέτουν μια αλήθεια. Και οι χιλιάδες νέοι που συγκεντρώθηκαν και πορεύτηκαν στη συνέχεια ως το χώρο της εκδήλωσης, ξεκαθάρισαν: Η νέα γενιά επιλέγει το δρόμο της αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό. Επιλέγει συνειδητά τη στράτευση στο πλευρό του ΚΚΕ.

«Ισχυρό ΚΚΕ, αντεπίθεση ΛΑΕ», «85 χρόνια αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «ΚΚΕ, το Κόμμα σου ΛΑΕ». Ξανά και ξανά. Η φωνή τους δονούσε την ατμόσφαιρα. Και ο όγκος της προσυγκέντρωσής τους πλημμύριζε το δρόμο έξω από το γήπεδο. «Θέλει δουλιά πολλή... Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους», τραγουδούσαν και η φωνή τους έσμιγε με αυτή που ακουγόταν από τα μεγάφωνα: «Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της νίκης δίχως πισωγύρισμα... Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός...».

Τα παιδιά που μαζεύτηκαν στο Περιστέρι άφησαν παράμερα τις σκοτούρες από το καθημερινό κυνήγι για το μεροκάματο, από τις ανεξάντλητες ώρες στο φροντιστήριο. Μαθητές και σπουδαστές, εργάτες και φοιτητές, ζευγάρια νέων, συντρόφων στη ζωή και τον αγώνα, κατηφόρισαν στη μεγάλη γιορτή. Κι ήταν ανάμεσά τους νεολαίοι που διάλεξαν αυτή τη μέρα για να ενταχθούν στην οργανωμένη πάλη, στην πρωτοπόρα νεολαιίστικη οργάνωση, τη νεολαία του ΚΚΕ.

«Σήμερα, γιορτάζουμε - έλεγαν - σήμερα, κοιτάμε τα 85 χρόνια του Κόμματός μας με ώριμη περισυλλογή, αντλώντας πείρα από τους ιστορικούς αγώνες του. Σήμερα, αυξανόμαστε, σχεδιάζουμε το πλάνο της αγωνιστικής μας δράσης, προσθέτουμε τη δύναμή μας σ' αυτή του Κόμματός μας, όλοι μαζί για τον κοινό μας στόχο».