Ηδη, πάνω από έναν αιώνα πριν, ο Λένιν στο έργο «Τι να κάνουμε; Τα φλέγοντα ζητήματα του κινήματός μας» θέτει τις βάσεις, τις αρχές, τους όρους λειτουργίας του Προλεταριακού Κόμματος Νέου Τύπου, που θα ηγηθεί στην πάλη της εργατικής τάξης για την ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, ξεκινάει η μεγάλη ιστορία του μπολσεβικισμού, της επαναστατικής πτέρυγας των σοσιαλδημοκρατικών τότε κομμάτων, τίθενται τα θεμέλια του προλεταριακού διεθνισμού, η δικτατορία του προλεταριάτου, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, οι βάσεις του επιστημονικού σοσιαλισμού. Το επαναστατικό ρεύμα, που πιο πιστά εξέφραζε η «Αριστερά του Τσίμερβαλντ», οι μπολσεβίκοι, ο Καρλ Λίμπκνεχτ, ο επαναστατικός αγώνας απέναντι στη «δικιά σου» ιμπεριαλιστική αστική τάξη, οι διεθνιστές στην πράξη, αποτέλεσαν το μόνο ρεύμα εντός των Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων που δεν πέρασε με το μέρος της αστικής τάξης της χώρας τους, δεν πρόδωσε την επανάσταση.

Ετσι, μετά την αστικοδημοκρατική επανάσταση στη Ρωσία, τον Απρίλη, ο Λένιν καλεί άμεσα σε Συνέδριο του Κόμματος, για τις θέσεις σχετικά με τον Ιμπεριαλισμό, τη στάση απέναντι στο κράτος, διόρθωση του «προγράμματος μίνιμουμ» και για αλλαγή της ονομασίας σε Κομμουνιστικό Κόμμα, καθώς ήταν πιο σωστή στη βάση της επιστημονικής θεωρίας του μαρξισμού και λόγω της προδοσίας των Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων διεθνώς.

Το Συνέδριο ήταν πάντοτε η κορυφαία εσωκομματική διαδικασία. Η διαδικασία - θεμέλιο για τη στρατηγική, τη διόρθωση λαθών, την ανάλυση των φαινομένων από την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το Κόμμα της. Με αυτόν τον τρόπο, οι Μπολσεβίκοι ηγήθηκαν στην εκπλήρωση του ιστορικού σκοπού του προλεταριάτου της Ρωσίας, κατέκτησαν επαναστατικά την εξουσία τον Οκτώβρη του 1917.

Το Κόμμα μας κουβαλάει αυτή τη βαριά κληρονομιά, σε συνδυασμό με την πλούσια Ιστορία του, που ξεκινά το 1918, έχοντας ρίζες σε κάθε τόπο της Ελλάδας, στους χώρους δουλειάς, δεσμούς στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, στα πιο απομακρυσμένα χωριά. Εχοντας μια μακρόχρονη δύσκολη πορεία, κατά την οποία ποτέ δεν βγήκε από το κάδρο ο βασικός στρατηγικός στόχος, η σοσιαλιστική επανάσταση και η εργατική εξουσία. Ο ΔΣΕ, κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, ήταν αποτέλεσμα αλύγιστης στάσης, θυσίας αίματος χιλιάδων κομμουνιστών.

Τα Συνέδριά μας αποτέλεσαν τη διαδικασία διαμόρφωσης των επαναστατικών χαρακτηριστικών μας, αποκατάστασής τους ακόμα και στους πιο δύσκολους καιρούς. Διαμόρφωσαν το ΚΚΕ στο Κόμμα που είναι σήμερα, με το Επαναστατικό μας Πρόγραμμα ως αποτέλεσμα του 19ου Συνεδρίου. Κόμμα με μεγάλη συμβολή και στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα σε περίοδο οπισθοχώρησης και αντεπανάστασης, με σύγχρονες επεξεργασίες που λαμβάνουν υπόψιν τη ζωντανή πραγματικότητα και θεμελιώνονται στην κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, λαμβάνοντάς την όχι ως δόγμα, αλλά ως καθοδήγηση για δράση.

Κοιτώντας το σύνθημά μας: «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας, για τον Σοσιαλισμό» χρειάζεται να κατανοούμε ότι η δουλειά μας σήμερα, της προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα, διαμορφώνει το έδαφος των αντικειμενικών συνθηκών του αύριο. Οχι πως μπορούμε να «πυροδοτήσουμε» τις επαναστατικές συνθήκες, που διαμορφώνονται αντικειμενικά, αλλά μπορούμε να καθορίσουμε τους όρους που θα παλεύουμε, τους δεσμούς που θα έχουμε με την εργατική τάξη, τις συνειδήσεις που καταφέραμε να αποσπαστούν από την αστική ιδεολογία, τον επαναστατικό στρατό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Κόμμα ιδεολογικά και πολιτικά ατσαλωμένο, με σωστή λειτουργία, με ρίζες σε κάθε τόπο, χώρο δουλειάς, σχολή Πανεπιστημίου και Κατάρτισης, στους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, σημαίνει Κόμμα δυνατό και σταθερό σε κάθε δοκιμασία. Κόμμα που πλαταίνει και βαθαίνει τους δεσμούς του, εντάσσει τα προβλήματα που υπάρχουν σε έναν κλάδο στον σχεδιασμό του υπό το πρίσμα του Προγράμματός του, για το πώς ο κλάδος αυτός θα διαμορφωθεί στον Σοσιαλισμό, ασκώντας επιθετικά την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη σε κάθε χώρο και στρατολογεί, οικοδομώντας γερές ΚΟΒ και ΟΒ, σημαίνει Κόμμα πιο έτοιμο στο Κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό.

Σε αυτή τη βάση, υπάρχει μεγάλη καθοδηγητική ευθύνη, στο κατά πόσο οι Θέσεις αφομοιώνονται, η ιδεολογική - μορφωτική δουλειά δεν αντιμετωπίζεται ως παράλληλο καθήκον, η οικοδόμηση βρίσκεται διαρκώς στον προσανατολισμό μας, πώς η ΚΟΒ εξειδικεύει τη διαπάλη, φροντίζει να γίνεται κατανοητός ο δρόμος κατάκτησης του σοσιαλισμού, η ανωτερότητά του, η αξιοποίηση των σύγχρονων επιτευγμάτων στον σοσιαλισμό σε αντιπαραβολή με τον καπιταλισμό.

Στο πλαίσιο ατσαλώματος των δυνάμεών μας, χρειάζεται να φροντίσουμε ότι και o πιο νέος ΚΝίτης έχει αφιερώσει χρόνο στην αφομοίωση του Προγράμματος, να οργανωθεί η μελέτη συγκεκριμένα ώστε να αποκτιέται διαλεκτικο-υλιστική μέθοδος ανάλυσης των φαινομένων. Η εσωοργανωτική λειτουργία αντανακλάται στην παρέμβασή μας. Αν αντιλαμβανόμαστε συντρόφους περιορισμένων δυνατοτήτων, οι σύντροφοι αντίστοιχα θα αντιλαμβάνονται περίγυρο περιορισμένων δυνατοτήτων, δεν θα δουλεύουν με την πρότασή μας, το Πρόγραμμα, θα δημιουργούνται αντιλήψεις «δεν κάνει για το Κόμμα, είναι μόνο για το κίνημα».

Οι αδυναμίες υπάρχουν, όμως τα βήματα στη σωστή κατεύθυνση που έχουν γίνει λ.χ. στην Αχαΐα δεν ήταν δεδομένα. Στους χώρους της Επαγγελματικής Κατάρτισης, στη βάση των εκτιμήσεων και των συμπερασμάτων για το κίνημα, με υπομονετική, σταθερή δουλειά, επαναλειτούργησε ο Σύλλογος Δημοσίων ΣΑΕΚ (πρώην ΙΕΚ) μετά από 3 χρόνια, συγκροτήθηκε ΔΣ, πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση, κατέβηκαν οι σπουδαστές στον δρόμο.

Χρειάζεται να προωθηθεί η ενότητα των σπουδαστών με τα σωματεία, το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, να εξηγούμε τι κίνημα έχουμε ανάγκη, δηλαδή με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αναπτύσσοντας αντανακλαστικά για ειδικότητες που θα ενταχθούν στην Πολεμική Βιομηχανία. Η οικοδόμηση, το κέρδισμα συνειδήσεων στην Κατάρτιση, χώρο που χτυπάει η καρδιά της επόμενης βάρδιας της εργατικής τάξης, σημαίνει αυριανή τροφοδοσία των κλαδικών ΚΟΒ σε νευραλγικούς κλάδους της παραγωγής.

Απαραίτητα είναι το εξειδικευμένο σχέδιο, η οικοδόμηση να γίνεται υπόθεση κάθε μέλους και όχι μόνο του γραμματέα, χωρίς εμπειρισμούς, με ανταλλαγή πείρας, αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη», της ΚΟΜΕΠ, του «Οδηγητή» δημιουργικά, εισήγηση που δεν παραθέτει απλά εξελίξεις, αλλά εμπλουτίζει τη συζήτηση ιδεολογικοπολιτικά. Να μας απασχολεί το πώς σε συζητήσεις θέτουμε τις επεξεργασίες μας, ώστε να σπάνε αυταπάτες και συγχύσεις, να αποδεικνύεται η ανωτερότητα των Κομμουνιστικών Σχέσεων παραγωγής, του Κεντρικού Σχεδιασμού, του εργατικού ελέγχου, της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Με το προσωπικό μας παράδειγμα να εμπνεύσουμε, να ηγηθούμε, πέφτοντας στη μάχη με αυταπάρνηση για τη συγκέντρωση δυνάμεων, τα μέτωπα πάλης σήμερα, να βελτιώσουμε τα θεμέλια για τις μάχες του αύριο, για την αποφασιστική σύγκρουση!

Στις Θέσεις για το 22ο Συνέδριο, στο κομμάτι που αφιερώνεται στην παρέμβασή μας στον Αθλητισμό σημειώνεται: «Δεν κατανοείται ολόπλευρα η σημασία της παρέμβασης του Κόμματος στο μέτωπο του Αθλητισμού και η αντιστοίχιση οργανωτικών μέτρων και πρωτοβουλιών».

Θέλω να βοηθήσω με κάποιες σκέψεις από την εμπειρία μου σε σχέση με την παρέμβαση και τη δραστηριότητα στους ορειβατικούς - αναρριχητικούς συλλόγους.

Είναι σημαντικό ότι στους αθλητικούς συλλόγους υπάρχει παρέμβαση που αφορά γονείς, παιδιά, μέχρι φορείς της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης.

Οι σύλλογοι αυτή τη στιγμή είναι σε μια ασφυκτική κατάσταση, αφού η λειψή χρηματοδότηση που διατίθεται έρχεται να προστεθεί στις δυσκολίες που δημιουργήθηκαν λόγω του νόμου Αυγενάκη, που ως αποτέλεσμα έχει τον στραγγαλισμό του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Πολλοί σύλλογοι σταμάτησαν να παίρνουν τη χρηματοδότηση, καθώς αδυνατούν να έχουν τον επαρκή αριθμό αθλητών. Την ίδια στιγμή μεγάλες ΠΑΕ έχουν τη δυνατότητα, χάρη στα οικονομικά τους περιθώρια, να ανοίξουν τις δραστηριότητές τους. Για παράδειγμα, μεγάλα πολυαθλητικά σωματεία που είναι ΠΑΕ - ΚΑΕ έχουν πάρει έγκριση για λειτουργία αναρριχητικών πιστών. Παιδιά - αθλητές μαζί με τους γονείς τους τη μια βρίσκονται σε έναν σύλλογο, την άλλη μέρα ψάχνουν απεγνωσμένα να δουν πού θα πάνε να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους (αυτό που αγαπάνε δηλαδή), επειδή λόγω της υποχρηματοδότησης έκλεισε.

Ταυτόχρονα πολλοί σύλλογοι, λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας να τα βγάλουν πέρα, αυτό που κάνουν συνήθως είναι να μετακυλούν το βάρος στη λαϊκή οικογένεια, αυξάνοντας πολλές φορές συνδρομές των αθλούμενων, ενώ είναι πλέον κανόνας οι αθλητές να πληρώνουν όλα τους τα έξοδα για τους αγώνες. Δεν πρέπει να βγάζει από το κάδρο κάποιος ότι μέσω των συλλόγων υπάρχει μεγάλη συνδιαλλαγή με δημάρχους, παράγοντες τοπικούς και πολιτικά πρόσωπα. Κάποιοι σύλλογοι μπορεί με τη γραμμή που θα δώσουν να «βγάλουν» μέχρι και δήμαρχο.

Μια άλλη πλευρά αφορά το γεγονός ότι πολλοί σύλλογοι δεν είναι καθαρά αθλητικοί, με αποτέλεσμα κάποιες άλλες πτυχές να αναδεικνύονται ως βασικό στοιχείο παρέμβασής τους, π.χ. οι πεζοπορικοί - ορειβατικοί, κατά μεγάλο μέρος τους απασχολεί η προστασία του περιβάλλοντος. Ετσι, το προηγούμενο διάστημα έγινε μια καλύτερη δουλειά στο πώς θα πατήσει η πρότασή μας συνολικά στους χώρους αυτούς. Με αφορμή την πυρκαγιά στην Πάρνηθα το 2023 αυτό αποτυπώθηκε, πήρε μορφή. Με καλή καταγραφή του τι έχουμε και πού, οι δυνάμεις μας όχι μόνο κινητοποιήθηκαν, αλλά πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της δράσης, αφού ήταν ένα ζήτημα που τους άγγιζε άμεσα, μιας και η φύση είναι ο «φυσικός τους χώρος». Η Πάρνηθα, συγκεκριμένα, είναι βουνό που σχεδόν κάθε σύλλογος έχει περπατήσει. Καταφέραμε έτσι και κάναμε έναν συντονισμό συλλόγων με αιτήματα πολιτικά, σπάσαμε τη γραμμή που κυριαρχούσε, «όχι πολιτική μέσα στους συλλόγους». Κάναμε παρεμβάσεις στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, ξεχωρίσαμε τις θέσεις μας από δυνάμεις που τους ενδιέφερε να δουλέψει μόνο το «μαγαζάκι» τους, με αποτέλεσμα να βγούμε πιο δυναμωμένοι σε επόμενες αρχαιρεσίες σε κάποιους συλλόγους, αλλά και δικοί μας οπαδοί να βγάλουν καλύτερα συμπεράσματα για το πώς πραγματικά θέλουμε να λειτουργούν και τι θέση να παίρνουν οι σύλλογοι αυτοί. Τώρα από καλύτερες θέσεις ανοίγουμε την πρότασή μας. Βέβαια θέλει ακόμα περισσότερη δουλειά το πώς θα ζυμώνεται παρακάτω.

Πέρα από το κομμάτι της προστασίας της φύσης, βάζουμε τη θέση μας ότι δεν μπορεί το κόστος συνέχεια να μετακυλίεται στους γονείς ή στους αθλητές. Πιέζαμε να παρθούν μέτρα στήριξης, που βέβαια δεν μπορεί σε όλους τους συλλόγους να είναι το ίδιο, μιας και έχουν διαφορετικά «ταμεία».

Εδώ πρέπει να μπει και η συνθετότητα του ζητήματος, που θέλει περισσότερη, ολόπλευρη δουλειά και καθοδηγητική βοήθεια, γιατί η παρέμβαση ενός κομματικού μέλους ή οπαδού μπορεί να είναι από διαφορετικές μεριές. Κάποιος μπορεί να είναι μέλος ΔΣ συλλόγου ή εργαζόμενος στον σύλλογο (προπονητής, γραμματεία κ.λπ.)., αθλητής ή ακόμα και γονιός - συγγενής αθλητή. Η παρέμβαση του καθενός από αυτούς μπορεί να είναι σε διαφορετικό επίπεδο και με διαφορετική εμβέλεια, όμως όλοι πρέπει να έχουν έναν κοινό στόχο: Να ανοίγει η πολιτική μας πρόταση για μαζικό λαϊκό αθλητισμό και το διεκδικητικό μας πλαίσιο.

Γιατί π.χ. άλλη παρέμβαση θα κάνει ένα κομματικό μέλος που είναι εκλεγμένο μέλος ΔΣ την ώρα που θα κουβεντιάζεται αν πρέπει ή όχι να μειωθεί ο μισθός εργαζόμενου του συλλόγου, και άλλο θα ανοίξει ο αθλητής του ίδιου συλλόγου όταν του πουν ότι θα αυξηθεί η συμμετοχή του στους αγώνες. Το κύριο είναι να υπάρχει συντονισμός, να ζυμώνεται και από τους δύο το διεκδικητικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, να συσπειρώνεται κόσμος τριγύρω, να ανοίγει η κουβέντα για το τι συλλόγους θέλουμε και, στην τελική, τι αθλητισμό θέλουμε και σε ποια κοινωνία μπορεί να επιτευχθεί αυτό.

Σε αυτό μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ο συντονισμός των παραπάνω με τις κομματικές ομάδες τοπικής διοίκησης στην κάθε περιοχή, μιας και πολλά ζητήματα ανοίγουν μέσα στους δήμους, π.χ. παρέμβαση στον δήμο Αγίου Δημητρίου για αύξηση τελών σε γήπεδα τένις και πίεση στη δημοτική αρχή να μην προχωρήσει, και άλλες παρεμβάσεις.

Φαίνεται ότι από το προηγούμενο Συνέδριο έχουν γίνει βήματα. Εχει γίνει προσπάθεια να καλυτερέψει η παρέμβασή μας στον Αθλητισμό γενικότερα, που όμως από μόνο του δεν αρκεί. Θέλει ολόπλευρη καθοδηγητική δουλειά και στο κομματικό μας δυναμικό και στον περίγυρό μας, τι πάμε να κάνουμε κάθε φορά, τι πάμε να ανοίξουμε και στην τελική ποιος ο στόχος μας.

Ενώ σε κεντρικό επίπεδο έχουμε πάρει ωραίες πρωτοβουλίες, π.χ. με τα Αθλητικά Camp της ΚΝΕ ενόψει του Φεστιβάλ, τουρνουά ποδοσφαίρου κ.λπ., η ημερίδα για τον αθλητισμό, εκδηλώσεις που κάναμε για Πανιώνιο, Γόδα κ.ά., αυτές είναι «κουτσές» αν δεν μπορούν να πατήσουν πιο κάτω, αν δεν μπουν στην ίδια τη ζωή εκεί που τις θέλουμε, στους συλλόγους δηλαδή.

Γιατί η δουλειά που κάνουμε σήμερα αφορά ΚΑΙ τους συλλόγους, είναι μια δουλειά υποδομής. Αλλωστε, ιστορικά, αν μελετήσει κάποιος, αρκετοί αθλητικοί σύλλογοι χρησιμοποιήθηκαν από το κίνημα και σε δύσκολες περιόδους ως κυψέλες οργάνωσης αλληλεγγύης στις γειτονιές, ή ακόμα και ως παράνομοι μηχανισμοί για δουλειά που χρειαζόταν να γίνει σε άλλους τομείς.

Καλή τύχη στο Συνέδριό μας, με αποφάσεις που θα μας κάνουν να σταθούμε στο ύψος των συνθηκών, από όποιο μετερίζι κι αν βρεθούμε.