Το κλιμάκιο του ΚΚΕ στο Νέο Ικόνιο Σοφάδων

Χτες το πρωί, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Βασίλη Μητράκο, Γραμματέα της ΚΟΒ Παλαμά, βρέθηκε στον Βλοχό του δήμου Παλαμά, ένα από τα περισσότερο χτυπημένα χωριά της περιοχής, όπου διαπίστωσε την τραγική κατάσταση που επικρατεί εκεί, σχεδόν μια βδομάδα μετά την κακοκαιρία καθώς υπάρχουν ακόμα σπίτια στα οποία η στάθμη του νερού ξεπερνά το 1 μέτρο.

Οι κάτοικοι, συζητώντας με την αντιπροσωπεία του Κόμματος, μετέφεραν την τεράστια οργή τους προς την περιφερειακή αρχή και την παντελή απουσία κρατικών μηχανισμών, καταγγέλλοντας πως δεν έχουν οποιαδήποτε βοήθεια από την πολιτεία, ούτε καν τα στοιχειώδη.

Παράλληλα, κλιμάκιο του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γιάννη Τσιούτρα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βρέθηκε στο Νέο Ικόνιο και το Γραμματικό του δήμου Σοφάδων.

Στα χωριά αυτά, καθώς τα νερά έχουν υποχωρήσει, οι κάτοικοι έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στα σπίτια τους προκειμένου να μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους για να στεγνώσουν, ενώ ορισμένοι χρησιμοποιούν ράντζα στα σπίτια τους.

Ο κόπος μιας ζωής χαμένος, εκατοντάδες πρόβατα πνιγμένα στο Νέο Ικόνιο

Τεράστιο παραμένει το πρόβλημα με τα νεκρά ζώα, για τα οποία ακόμα η πολιτεία δεν έχει εξασφαλίσει την απομάκρυνση και υγειονομική ταφή και έτσι ελλοχεύουν κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη», ο Γιώργος, κάτοικος του Ν. Ικονίου, κατήγγειλε ότι δεν δόθηκε ποτέ εντολή εκκένωσης του χωριού. «Καταφέραμε και σώσαμε τα παππούδια του χωριού με τα τρακτέρ. Και από τότε, τίποτα. Δεν έχει έρθει τίποτα. Φέρνουμε φαγητό από εθελοντές που βοηθάνε για τους ηλικιωμένους, αλλά δεν είναι συστηματικό. Μερικοί τρώνε μια φορά τη μέρα». Δίπλα του, ένας ηλικιωμένος κάτοικος κάθεται πάνω στη στοίβα με τα σκουπίδια που κάποτε ήταν τα έπιπλα του σπιτιού του που βρίσκεται στην άκρη του χωριού. Οταν αυτός ξεκινά να μας μιλά η σύζυγός του, μέσα από την αυλή, ξεσπά με λυγμούς. «Αν μας είχανε ενημερώσει εγκαίρως, ίσως να προλάβαινα να σώσω το τρακτέρ, το αμάξι, το μηχανάκι. Τώρα όλα πάνε, χάθηκαν».

Εξω από το χωριό βρισκόταν μια κτηνοτροφική μονάδα. Ο ιδιοκτήτης, ο Κώστας, έχασε πάνω από 1.500 πρόβατα, τα οποία εκείνη την ώρα με δικά του μηχανήματα έβγαζε από τις λάσπες και τις κοπριές, σε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα.

«Το νερό ξεπέρασε το 1,50 μέτρο», ανέφερε. «Αν πας εκεί, είναι γεμάτο πρόβατα. Στο χωράφι του Τόλη, 2 χιλιόμετρα από εδώ, βρίσκονται και εκεί ζώα. Και αυτά που τα μαζεύουμε, μη νομίζεις πως ήρθε κανένας να βοηθήσει, καμιά υπηρεσία. Αν δεν είχαμε τα μηχανήματα, ακόμα μέσα θα ήταν. Αλαλούμ υπηρεσίες! Προχτές ήρθαν φορτηγά (για να φορτώσουν τα νεκρά ζώα), ούτε συνεννόηση ούτε τίποτα. Δεν ήξεραν πού θα ξεφορτώσουν, πού θα τα πάνε! Οταν ο οδηγός άκουσε από την Κτηνιατρική Υπηρεσία να τα πάει Θεσσαλονίκη, πάγωσε. Πώς θα τα πήγαινε; Θα τον βάζανε φυλακή αν έβγαινε έτσι με ένα φορτηγό γεμάτο νεκρά ζώα. Και δεν φτάνει ο πόνος μας, να τα βλέπουμε έτσι τα ζώα, 20 χρόνων δουλειά, έχουμε και τον δήμαρχο να δηλώνει στα κανάλια πως με τη συνδρομή της ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής κατάφεραν να μην υπάρχει απώλεια ανθρώπινης ζωής και απώλειες ζώων! Ψέματα, κανένας δεν ήρθε! Μόνοι μας με τα τρακτέρ σώσαμε τους εαυτούς μας και τους συγχωριανούς μας»...

Στο Γραμματικό, οι κάτοικοι ήταν μαζεμένοι στο καφενείο του χωριού όταν έφτασε το κλιμάκιο του ΚΚΕ. «Να τελειώσει επιτέλους αυτή η διαδικασία για να αρχίσουμε να φτιάξουμε τα σπίτια μας», είναι από τα πρώτα που μεταφέρουν, καθώς οι διαδικασίες εκτίμησης των ζημιών δεν έχουν ολοκληρωθεί.

«Δεν θέλουν να μας προστατέψουν! Με δικό μας κόστος απομακρύνουμε τα ζώα. Τι να κάνουμε; Να τα αφήσουμε έτσι;», ανέφερε ένας 80χρονος κάτοικος του χωριού. «Το 1954 με τον σεισμό, μας έφεραν σκηνές να κοιμηθούμε. Τώρα τίποτα! Φαντάσου! Εμειναν τα σπίτια χωρίς τίποτα να κοιμόμαστε μέσα, που είναι και επικίνδυνα». «Τα διεκδικούμε από παλιά, έργα αντιπλημμυρικά, αποστραγγιστικά, τα οποία δεν έγιναν ποτέ! Και έτσι, τον χειμώνα πλημμυρίζουμε και το καλοκαίρι διψάει ο κάμπος», ανέφερε ακόμα ένας. Ο Γιάννης μάς έκανε νόημα να πάμε στο τραπέζι του: «Δεν χρειαζόμαστε άλλα ημίμετρα, άλλα μπαλώματα. Βλέπουμε πού φτάσαμε. Το μόνο έργο που έγινε εδώ ήταν το 1963 με τον αναδασμό και το αποστραγγιστικό. Χρειάζεται πλέον μια συνολική μελέτη, ένα έργο για όλο τον κάμπο».

Προς το τέλος της συζήτησης, σηκώθηκε ο Ντίνος. «Δεν φτάνει ο καθένας να λέει τη στεναχώρια του, το τι έπαθε. Ετσι μόνο δεν γίνεται. Είμαστε εδώ 15 - 20 άτομα, ο καθένας με το τρακτέρ του. Να τα πάρουμε από εδώ, να τα πάρουν και στα άλλα τα χωριά, και να κατέβουμε όλοι στην Καρδίτσα, να κάνουμε ένα συλλαλητήριο». «Ο Ντίνος έχει δίκιο», ακούγεται στο δίπλα τραπέζι. Και ο Ντίνος συνεχίζει: «Με τους Συλλόγους μας, να κατέβουμε όλοι να τα διεκδικήσουμε. Τις αποζημιώσεις, που μας χρωστάνε ακόμα από τον "Ιανό", και για τότε και για τώρα. Τα αντιπλημμυρικά, που τα ζητάμε τόσα χρόνια. Μόνο έτσι γίνεται».

Αγώνα επιβίωσης με τις ανυπολόγιστες ζημιές που άφησε πίσω της η κακοκαιρία δίνουν οι κάτοικοι, βιοπαλαιστές, αγρότες, κτηνοτρόφοι και επαγγελματίες στις συνοικίες της Λαμίας, στα χωριά του Δομοκού, στην Ελάτεια Λοκρίδας, στη Δυτική Φθιώτιδα αλλά και στην πολύπαθη Βόρεια Εύβοια.

Ολομόναχοι, δίνουν τη μάχη με τόνους λάσπης και φερτών υλικών που έχουν γεμίσει τα σπίτια και τα καταστήματά τους, διαλύοντας μέσα σε λίγη ώρα τους κόπους μιας ζωής. Με απόγνωση κοιτούν τις καλλιέργειες και τα χωράφια τους που καταστράφηκαν, τα μηχανήματα και τον εξοπλισμό που έγιναν άμορφη μάζα, τα μαντριά που παρασύρθηκαν στα ορμητικά νερά πνίγοντας τα ζώα τους. Οργισμένοι φωνάζουν για την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, για τα ακαθάριστα και τυφλά ρέματα, για τα μεγάλα οδικά και σιδηροδρομικά έργα που κατασκευάστηκαν χωρίς ολοκληρωμένη μελέτη αντιπλημμυρικής προστασίας των γύρω περιοχών.

Σε κάθε περιοχή που πλημμύρισε, είναι εμφανείς οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών. Στις συνοικίες της Λαμίας πλημμύρισαν ρέματα που είχαν χρόνια να καθαριστούν, που συγκεντρώνονταν και διοχετεύονταν σε ακατάλληλα δίκτυα ομβρίων και σε πολλές περιπτώσεις κατέληγαν «τυφλά» μέσα σε κατοικημένες περιοχές. Στο Νέο Μοναστήρι Δομοκού, όπως καταγγέλλουν οι αγρότες της περιοχής, ο χείμαρρος της Κακάρας είχε δεκαετίες να καθαριστεί, αποτέλεσμα να πνιγούν χωριά και δεκάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών.

Στην πολύπαθη Βόρεια Εύβοια, σε κάθε βροχόπτωση τα πλημμυρικά φαινόμενα και οι καταστροφές διαλύουν το αφήγημα της κυβέρνησης, της Περιφέρειας και των δήμων περί «ανασυγκρότησης» και στήριξης της περιοχής μετά την καταστροφική πυρκαγιά. Στις Ροβιές, τα πολυδιαφημισμένα φράγματα «βαρέος τύπου» παρασύρθηκαν σαν χάρτινος πύργος, καθώς στην κατασκευή τους φαίνεται ότι δεν χρησιμοποιήθηκε η ποσότητα σιδήρου που απαιτούνταν, ενώ στο Μετόχι ημιτελές αντιπλημμυρικό έργο έπνιξε το χωριό.

Στο πλευρό των κατοίκων και καταστηματαρχών των συνοικιών της Λαμίας που χτυπήθηκαν από την κακοκαιρία βρίσκονται από την πρώτη στιγμή το Εργατικό Κέντρο Λαμίας και τα σωματεία της περιοχής, οι Αγροτικοί Σύλλογοι Φθιώτιδας και η Ομοσπονδία τους, οι Επιτροπές Αγώνα πλημμυροπαθών από το Κόμμα και το Λιανοκλάδι Λαμίας, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους αλλά και παράλληλα βάζοντας τις βάσεις για την οργάνωση του αγώνα και της διεκδίκησης.

Δίπλα τους και οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Φθιώτιδα, οι εκλεγμένοι και υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ασκώντας κάθε πίεση για την άμεση λήψη μέτρων που αφορούν τη στέγαση όσων έχασαν τα σπίτια τους, τη σίτιση και την καταγραφή των ζημιών, αλλά και βοηθώντας στον καθαρισμό σπιτιών από τις λάσπες και τις φερτές ύλες.

Τη χτεσινή μέρα, συνεχίζοντας τις περιοδείες στελεχών του ΚΚΕ και υποψηφίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις πληγείσες περιοχές, στη Βόρεια Εύβοια βρέθηκε ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, διαπιστώνοντας από κοντά τις ζημιές που προκάλεσε η κακοκαιρία αλλά και τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης, Περιφέρειας και δήμων που έχουν αφήσει απροστάτευτο τον λαό της περιοχής.

Σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ καλεί τον λαό να δώσει διέξοδο στην οργή και την αγανάκτησή του με την οργάνωση της πάλης μέσα από τα εργατικά σωματεία και τους άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος.