Χρονιά του ΕΥΡΩ χαρακτηρίζεται το 1999, καθώς από την 1η Γενάρη το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα κάνει την επίσημη εμφάνισή του στις διεθνείς χρηματαγορές διεκδικώντας την κορυφαία θέση στον κατάλογο των ισχυρών νομισμάτων, με τη φιλοδοξία να ανταγωνιστεί το αμερικανικό δολάριο και το γιαπωνέζικο γιέν.
Αν όμως τα παραπάνω αποτυπώνουν τις προσδοκίες και τα σχέδια των πολυεθνικών, των τραπεζών και των πολιτικών αρχιτεκτόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τους εργαζόμενους στις χώρες - μέλη το 1999 θα είναι μια ακόμη σκληρή χρονιά. Το εισόδημά τους θα υποστεί νέα πλήγματα από τις ρυθμίσεις του "Συμφώνου Σταθερότητας", ενώ τα δικαιώματά τους θα δεχτούν νέα επίθεση, καθώς θα ολοκληρώνεται η εφαρμογή των λεγόμενων "διαρθρωτικών αλλαγών", όπως της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, της καταστροφής του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και των ιδιωτικοποιήσεων. Ετσι θα ενταθεί η εκμετάλλευση, θα αυξηθεί η πραγματική ανεργία, θα ενταθεί η ανισοκατανομή του πλούτου, προβάλλοντας τον αδυσώπητο ταξικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Βέβαια, τα πράγματα θα εξελιχθούν έτσι, αν οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, που πλήττονται επίσης από τις ίδιες πολιτικές, μείνουν με σταυρωμένα χέρια μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση που γνώρισαν ποτέ. Θα πρέπει να σημειωθεί όμως ότι στα χρόνια που πέρασαν και ειδικά τα πέντε τελευταία σημειώθηκαν μεγάλες και μαχητικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των αγροτών, των ανέργων, της νεολαίας, στις περισσότερες χώρες - μέλη, που στρέφονταν κατά της ΟΝΕ και των συνεπειών της.
Το διάστημα που προηγήθηκε έγινε μια συστηματική προσπάθεια, από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την επιστράτευση όλων των γνωστών μηχανισμών προπαγάνδας και χειραγώγησης, να εμφανιστεί το ΕΥΡΩ σαν η πανάκεια για τα προβλήματα των οικονομιών αλλά και των εργαζομένων. Ενα ισχυρό ΕΥΡΩ, λένε, που θα μπορέσει να ανταγωνιστεί το δολάριο και το γιέν, θα οδηγήσει στην ισχυροποίηση της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης, θα ενισχύσει την αγοραστική δύναμη του εργατικού εισοδήματος. Βέβαια, ούτε οι ίδιοι δεν τα πιστεύουν, αφού αρκετοί από τους αστούς οικονομολόγους προειδοποιούν ότι η πιθανότερη εξέλιξη αυτού του εγχειρήματος θα είναι μια οικονομική ύφεση με συνέπεια την ένταση της απόλυτης, αλλά και της σχετικής εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Τα ίδια προπαγανδιστικά τρικ άκουγαν οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της ΕΕ πριν από 8 χρόνια όταν ψηφιζόταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι κατασκευαστές της έλεγαν ότι με την ανάπτυξη και τη "σύγκλιση" των οικονομιών θα μεγαλώσει η πίτα και ως εκ τούτου όλα τα κομμάτια της, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι θυσίες των εργαζομένων για τους "δείκτες" θα οδηγούσαν σε αύξηση και του δικού τους κομματιού. Τα πράγματα αποδείχτηκαν τελείως διαφορετικά. Η "πίτα" μεγάλωσε, αλλά το κομμάτι των εργαζομένων μειώθηκε δραματικά. Η ανεργία εκτινάχθηκε σε δυσθεώρητα ύψη, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων των πληθυσμών και ειδικότερα της νεολαίας πήρε εκρηκτικές διαστάσεις. Αντίθετα, τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Ετσι και τώρα με τα ίδια τρικ επιχειρούν να πείσουν τους εργαζόμενους για τα οφέλη που θα προκύψουν από το ΕΥΡΩ και την ΟΝΕ στο επόμενο στάδιο.
Υπενθυμίζουμε τι προβλέπει το χρονοδιάγραμμα από την 1η Γενάρη 1999 με την επίσημη εμφάνιση του ΕΥΡΩ μέχρι την 1η Ιούλη 2002 όταν το ΕΥΡΩ θα αντικαταστήσει όλα τα εθνικά νομίσματα.
Την 1η του Γενάρη 1999 το ΕΥΡΩ θα είναι πραγματικότητα, την ίδια μέρα θα αρχίζει επισήμως το τρίτο στάδιο της ΟΝΕ και θα ξεκινήσει τις λειτουργίες της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).Στην αρχή το ΕΥΡΩ θα χρησιμοποιείται ως μονάδα υπολογισμού αξίας, δε θα κυκλοφορεί δηλαδή σε χαρτονομίσματα και κέρματα. Οι μόνοι που θα διαπιστώσουν κάποια διαφορά θα είναι όσοι επενδύουν σε χρηματιστηριακούς τίτλους και οι κάτοχοι μετοχών, αφού από την Πρωτοχρονιά του '99 οι χρηματαγορές θα αρχίσουν να λειτουργούν με βάση το ΕΥΡΩ. Υπάρχει πιθανότητα επιπτώσεις να παρουσιαστούν και για τους εργαζόμενους μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, οι οποίες θα καταρτίζουν τη μισθοδοσία τους σε ΕΥΡΩ, οπότε οι εργαζόμενοι θα πρέπει να υπολογίζουν την ισοτιμία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος με το εθνικό τους νόμισμα για να ξέρουν τι θα πάρουν στο χέρι.
Το μεταβατικό στάδιο θα διαρκέσει από 1/1/1999 έως 31/12/2001. Στο διάστημα αυτό η χρήση του ΕΥΡΩ δε θα επιβάλλεται, αλλά ούτε θα απαγορεύεται. Θα είναι δηλαδή ένα διάστημα προσαρμογής των κρατών, των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των φυσικών προσώπων.
Την 1η του Γενάρη 2002 θα αρχίσει να κυκλοφορεί με τη μορφή χαρτονομισμάτων και κερμάτων. Από τη μέρα εκείνη στις χώρες που θα είναι "εντός της ζώνης της ΟΝΕ" το ΕΥΡΩ θα χρησιμοποιείται ως μέσο ανταλλαγής και πληρωμής. Μέχρι την Κυριακή 30 Ιούνη 2002 θα συνυπάρχουν το ΕΥΡΩ και τα εθνικά νομίσματα, τα οποία όμως θα αποσύρονται σταδιακά. Την 1η Ιούλη 2002 θα είναι το μόνο νόμισμα που θα κυκλοφορεί σ' αυτές τις χώρες.
Από τις 15 χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα ενταχθούν στη "ζώνη της ΟΝΕ" οι 11. Τέσσερις θα μείνουν "εκτός". Αυτές είναι οι: Βρετανία, Σουηδία, Δανία και Ελλάδα.Οι τρεις πρώτες έχουν αυτοεξαιρεθεί, δηλαδή, ενώ μπορούν, δε θέλουν να πάρουν μέρος για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία. Εχουν δηλώσει ότι θα επανεξετάσουν τη θέση τους στο άμεσο μέλλον. Μόνο η Ελλάδα, δηλαδή η κυβέρνηση, ενώ θέλει, δεν μπορεί να ενταχθεί στη "ζώνη της ΟΝΕ", αφού δεν εκπληρώνει κανένα δείκτη του Μάαστριχτ.
Οι χώρες αυτές δε θα αντιπροσωπεύονται στη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ θα αποφασίζει εν λευκώ, χωρίς να δίνει λογαριασμό ούτε στα κοινοτικά, ούτε στα εθνικά όργανα (ουσιαστικά θα ασκεί πολιτική σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών στην ΕΕ μονοπωλίων), για όλα τα θέματα νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής. Επίσης δε θα έχουν το δικαίωμα ψήφου στα Συμβούλια των Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ), όταν συζητούνται θέματα νομισματικής πολιτικής και για το κοινό νόμισμα.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι θα επιδιώξει να ενταχθεί στη "ζώνη της ΟΝΕ" από το 2001. Μέχρι τότε οι Ελληνες εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να υφίστανται τις συνέπειες ενός ακόμη σκληρότερου προγράμματος "σύγκλισης" και να βομβαρδίζονται με τα πυροτεχνήματα περί ΕΥΡΩ.
Αν η αντίσταση και ο αγώνας των εργαζομένων είναι ο πρώτος παράγοντας που απειλεί τα σχέδια των κατασκευαστών του ΕΥΡΩ, υπάρχει και ένας δεύτερος, που αφορά στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Ηδη πολλοί αστοί οικονομολόγοι, μεταξύ αυτών και ο πασίγνωστος Μίλτον Φρίντμαν, προβλέπουν ότι ο εσωτερικός ανταγωνισμός και τα διαφορετικά προβλήματα σε κάθε χώρα, ως εκδήλωση της ανισόμετρης ανάπτυξης, θα δυναμιτίσουν την προσπάθεια των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ για την επιβολή κοινής νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής και στη συνέχεια κοινής φορολογικής πολιτικής. Και ακόμη εκτιμάται ότι θα είναι πολύ δύσκολο να αφήσουν οι ΗΠΑ τους Ευρωπαίους να αμφισβητήσουν την παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου. Εξάλλου, όπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ έχουν στα χέρια τους εκτός από την ηγεμονία της "νέας τάξης" και τις οικονομικές δυνατότητες να υπονομεύσουν το ΕΥΡΩ. Μια απ' αυτές θα είναι οι διαπραγματεύσεις για τη νέα αναθεώρηση της ΓΚΑΤΤ, της παγκόσμιας συμφωνίας για τους δασμούς και το εμπόριο, που θα αρχίσουν μέσα στο 1999 και για την οποία οι Αμερικανοί έδειξαν ήδη τις άγριες διαθέσεις τους.
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ
ΠΟΛΥ συχνά της δοσιλογικής φάρας τα αναθρέμματα, οι επίγονοι αυτών, που υπηρέτησαν και συνεργάστηκαν με τους χιτλερικούς ξεδιάντροπα, με κάθε τρόπο γυρεύουν να συγκαλύψουν τα πανάθλια και προδοτικά έργα τους στα χρόνια της φασιστικής Κατοχής.
ΤΟΥΣ διαβάζουμε σε έντυπα να σερβίρουν ή να αναπτύσσουν σε εκπομπές, πως η Εθνική Αντίσταση - η ΕΑΜική βέβαια - είναι ο μεγάλος φταίχτης για τα ολοκαυτώματα και τις σφαγές που έζησε η πατρίδα μας, για τα μεγάλα εγκλήματα που διέπραξαν οι ξένοι καταχτητές.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ στην εφημερίδα "Καθημερινή" (15/12/98) ο κ. Αλέξανδρος Παπαδόγγονας, ο βουλευτής Α Αθηνών, με επιστολή του οργίλος αναφέρεται σε δημοσίευμα του δημοσιογράφου και ιστορικού κ. Γ. Λεονταρίτη, σχετικά με την ιστορία του κτιρίου της Βρετανικής Πρεσβείας και τα γεγονότα, που έζησε τότε η Αθήνα με την εγγλέζικη επέμβαση το Δεκέμβρη του 1944.
ΘΑ ήταν φυσικά προτιμότερο, ειδικάο κ. Αλέξανδρος Παπαδόγγονας, να απέφευγε αναφορές περί "Δεκεμβριανών", μονοπώληση της διακυβερνήσεως της χώρας από το ΚΚΕ κλπ. Οσο για το ποιος "παραποιεί" και "παραπληροφορεί" ο γιος του διοικητού της Ασφαλείας, που καταμάτωσε την Πελοπόννησο δεν θέλει να θυμάται το πανάθλιο εκείνο τηλεγράφημα του μπαμπά του το καλοκαίρι του 1944.
ΕΙΝΑΙ το περιβόητο εκείνο "συγχαρητήριο" τηλεγράφημα που έστειλε στο Φίρερ για τη διάσωσή του από την απόπειρα που είχε γίνει στο στρατηγείο του. Και, που εμείς το ακούγαμε να το μεταδίδει συνέχεια ο ραδιοφωνικός σταθμός της Αθήνας. Ενα δοξαστικόπου τελείωνε έτσι: "Κύριε διαφύλαττε τον Φίρερ".
Ο ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΟΣ της "Κ" προσποιείται πως αγνοεί ότι μετά την απελευθέρωση φτάσαμε στο Δεκέμβρη και πώς οι Αγγλοι αποικιοκράτες, με όλα τα δοσιλογικά αποβράσματα της Κατοχής και τους γερμανοτσολιάδες θέρισαν με τα πολυβόλα τούς διαδηλωτές στην τραγική εκείνη καταματωμένη Κυριακή στις 3 του Δεκέμβρη '44.
ΑΣΦΑΛΩΣ ο Γ. Λεονταρίτης θα είχε πολλά να υπενθυμίσει στον κ. Παπαδόγγονα, απ' αυτά που "περιέργως" λησμονεί. Φαίνεται όμως ότι η "Κ" δεν επιθυμεί να δίδονται απαντήσεις, που φέρνουν σε δύσκολη θέση συντηρητικούς αναγνώστες.
ΚΑΙ θεωρεί - ο κ. Παπαδόγγονας - πως είναι "λυπηρό" ο συνεργάτης της "Κ", ο κ. Γ. Λεονταρίτης να χαρακτηρίζει τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου ως"εκτελεστικό όργανο" των Αγγλων και να ισχυρίζεται ότι τα Δεκεμβριανά ξεκίνησαν διότι η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε άοπλους και ειρηνικούς διαδηλωτές και ότι τις επόμενες μέρες η αγγλική αεροπορία πυροβόλησε και αιματοκύλησε άμαχο πληθυσμό... Αυτά μόνο ως "ιστορίες για αγρίους" θα μπορούσαν επιεικώς να χαρακτηριστούν, επιλέγει ο κ. Παπαδόγγονας.
ΕΙΝΑΙ όμως αναγκαίο να του υπενθυμίσει κανείς μερικά βασικά και καίρια σημεία: για το ποιοι είναι που σχεδίασαν και προκάλεσαν τα Δεκεμβριανά. Ο σχεδιασμός των Αγγλων αρχίζει από τα κατοχικά χρόνια. Το θέμα όμως της αναδιοργάνωσης του νέου εθνικού στρατού απέβη καίριο και κρίσιμο ζήτημα. Η υπόθεση των ενόπλων δυνάμεων αποτελούσε και σωστά το κέντρο του πολιτικού ζητήματος.
ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ η χώρα μας από τη φασιστική 4η Αυγούστου και τη δοσιλογική Κατοχή ήταν η στιγμή για την Ελλάδα να γίνει η εκκαθάριση του στρατού από τα φασιστικά και δοσιλογικά στοιχεία και η στελέχωση του εθνικού στρατού, που έτσι στο μέλλον να αποκλείονταν ο αντιδραστικός καταπιεστικός ρόλος τους.
ΑΥΤΟ αποτελούσε προϋπόθεση για τη δημοκρατική εξέλιξη της χώρας αλλά κι ανάγκη για την ομαλότητα. Επομένως ορθή λύση του στρατιωτικού προβλήματος σημαίνει όχι μόνο αληθινή πολιτική ελευθερία αλλά και εγγύηση για την ομαλή πολιτική εξέλιξη.
ΤΟ ΕΑΜ είχε δεχτεί την αποστράτευση του ΕΛΑΣ μαζί με μια σειρά μέτρα (αφοπλισμός Χωροφυλακής, εκκαθάριση στελεχών του στρατού κλπ.), ώστε να μην σήμαινε η αποστράτευση παράδοση του Κινήματος της Εθνικής Αντίστασης στα χέρια του δοσιλογισμού.
ΕΠΕΙΤΑ τα απίθανα εκείνα διαγγέλματα του Σκόμπι, η αξίωσή του να υπογραφτεί μπροστά του από τον στρατηγό Σαράφη η αποστράτευση, οι προκλήσεις του Σκόμπι στον Αλεξ. Σβώλο και τον Γιάννη Ζεύγο και η υπαναχώρηση του Γ. Παπανδρέου απ' το σχέδιο συμφωνητικού της 23ης Νοέμβρη 1944 που είχε υπογράψει (όπου υπήρχε συμφωνία για γενική αποστράτευση).
ΑΛΛΑ και μια σειρά άλλα όπως: ο δόλιος διορισμός 252 αξιωματικών της Εθνοφυλακής, χωρίς προσυνεννόηση, η μυστική πρόσκληση όλων των χωροφυλάκων στην Αθήνα, η διατήρηση ενόπλων των υποδίκων Ταγμάτων Ασφαλείας και πολλά άλλα έφεραν το αδιέξοδο, κορύφωσαν την κρίση. Εφεραν τελικά την παραίτηση των ΕΑΜικών.
ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ της 3ης Δεκέμβρη έγινε ΜΕΤΑ. Και βεβαίως τότε, όχι μόνον ο Γ. Ιωαννίδης (τον επικαλείται ο Α. Π.) αλλά οι πάντες έβλεπαν, ότι "θα χτυπηθούμε με τους Εγγλέζους". Φαίνεται πως ο κ. Α. Π. δεν έχει διαβάσει τη συνέντευξη του Αγγελου Εβερτ, στην οποία αποκαλύπτει ότι "αφού συναντήθην με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και επ' τη βάσει υπευθύνων διαταγών τας οποίας είχα, διέταξα τη βιαίαν διάλυσιν των διαδηλωτών" ("ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" 12/12/1958).
ΔΕ διάβασε επίσης ο επιστολογράφος τα κείμενα του Τσόρτσιλ, που από πολύ νωρίς τονίζει απερίφραστα την πρόθεσή του να χτυπηθούν οι Αγγλοι με το ΕΑΜ. Και δεν έμαθε ποτέ τις διαταγές του προς τους Σκόμπι και Λίπερ για τον Παπανδρέου στην "ανάγκη" να τον δέσουν "αν δεν υπακούσει στα κελεύσματα της Βρετανίας". Ο Κ. Πυρομάγλου, υπαρχηγός του ΕΔΕΣ, δεν απέκρυπτε ότι την "κύρια ευθύνη για το Δεκέμβρη του '44 την έχουν οι Αγγλοι. Και είναι αποδεδειγμένο ιστορικό γεγονός ότι τη σύγκρουση την εξώθησε ο Τσόρτσιλ.
ΚΑΙ δεν έμαθε λοιπόν ο κ. Α. Π. για τα εγγλέζικα αεροπλάνα που θέριζαν με τα πολυβόλα τις λαϊκές γειτονιές; Αυτά λοιπόν τα θεωρεί "ιστορίες για αγρίους"; Μόνο, που οι "άγριοι" ήταν από τη δική του πλευρά. Δε μας λέει όμως γιατί ο ΕΛΑΣ δεν κατέλαβε την Αθήνα, αμέσως μόλις έφυγαν οι Γερμανοί, πριν έρθει η κυβέρνηση και οι Αγγλοι. Και θα ήταν πανεύκολο. Η ΕΑΜική πλευρά ετήρησε με εντιμότητα τις συμφωνίες που είχε κάνει.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ δεν ξαναγράφεται όσο κι αν το επιχειρούν οι υμνωδοί του Φίρερ και των Σκόμπηδων. Η αδούλωτη Αθήνα έχει βάλει στο μεγάλο Δεκέμβρη τη σφραγίδα της Αντίστασης και της λεβεντιάς. Οχι, του λαού μας ο μεγάλος αγώνας δεν ξαναγράφεται.
* * *
* * *
Οπως εκτιμά η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, "οι σχέσεις ανάμεσα στα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ - Ιαπωνία - ΕΕ) καθορίζονται από το γεγονός ότι οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις αποτελούν δύο κρίκους της ίδιας αλυσίδας. Τα τρία λοιπόν ιμπεριαλιστικά κέντρα έχουν σημεία συνεργασίας, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (πρώην ΓΚΑΤΤ), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Διεθνής Τράπεζα, η σχεδιαζόμενη συμφωνία για τις επενδύσεις του ΟΟΣΑ, αλλά και ανταγωνισμούς. Ο ανταγωνισμός τους στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού συστήματος μεταξύ των άλλων εκφράζεται:
Με την επιδίωξη των ΗΠΑ να ισχυροποιήσουν τη NAFTA και να πιέσουν για πλήρη απελευθέρωση των διεθνών συναλλαγών.
Με την προώθηση από την Ιαπωνία της σταδιακής συγκρότησης ενός εμπορικού πόλου στη ΝΑ Ασία.
Με την ενίσχυση από την ΕΕ της νομισματικής ενοποίησης με την εισαγωγή και λειτουργία του ΕΥΡΩ, με ταυτόχρονα βήματα διεύρυνσης στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (διεύρυνση και εμβάθυνση).
Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι αδυσώπητος. Κάθε νέα τοποθέτηση κεφαλαίων, οι νέες επενδύσεις γενικά, γίνονται με κύριο κριτήριο την αντοχή στην ανταγωνιστική πάλη. Αν η "Τζένεραλ Μότορς" απολύει 11.000 εργαζόμενους και σκοπεύει να απολύσει το 1/3 του εργατικού δυναμικού της μέχρι το 2000, είναι γιατί επιδιώκει να υπερισχύσει στον ανταγωνισμό της με την ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία. Γι' αυτό προωθεί μεγάλες αλλαγές στην οργάνωση της παραγωγής της. Παρόμοιες καταστάσεις υπήρχαν στη "Ρενό" και στη "Φολκσβάγκεν" στην Ευρώπη και θα ακολουθήσουν και άλλες.
Αν σκεφτεί κανείς ότι ένας στους δώδεκα στις ΗΠΑ και το 10% του εργατικού δυναμικού στη Γερμανία απασχολείται στην αυτοκινητοβιομηχανία, γίνεται φανερό ότι θύματα του ανταγωνισμού και των κερδών του κεφαλαίου είναι οι εργαζόμενοι.
Ακριβώς γι' αυτό, ο στόχος για ανταγωνιστική Ευρώπη δεν αφορά τους λαούς και τα συμφέροντά τους, ενώ δεν είναι και σίγουρο ότι θα πετύχει".
* * *
Η δράση για την οικοδόμηση του Μετώπου δεν μπορεί παρά να έχει αφετηρία την πάλη συνολικά κατά της ΕΕ, της ΟΝΕ". Σε τελευταία ανάλυση η αναπόφευκτη ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, θα γίνει ο νεκροθάφτης του καπιταλισμού.
Σ.
Είναι εθνικός στόχος το ΕΥΡΩ και η Οικονομική και Νομισματική Ενωση; Το πρώτο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι δεν μπορεί να είναι εθνικός στόχος, κάτι για το οποίο πληρώνει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, οι εργαζόμενοι, ενώ πλουτίζει η μικρή μειοψηφία των κεφαλαιοκρατών. Δεν μπορεί να είναι εθνικός στόχος κάτι που απαιτεί τον ακρωτηριασμό της εθνικής κυριαρχίας και θυσιάζει την παραγωγική βάση της χώρας.
Ετσι καλούνται να ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι για τη "σύγκλιση" και την είσοδο στο ΕΥΡΩ. Ανεργία, δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης, κατάργηση θεμελιακών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Υπολογίζεται ότι μόνο μέσα σε μια χρονιά, το 1994, βγήκαν απ' τις τσέπες των Ελλήνων μισθωτών και συνταξιούχων 2 τρισεκατομμύρια δραχμές και μπήκαν στα θησαυροφυλάκια του μεγάλου κεφαλαίου.Ηταν το αποτέλεσμα του προγράμματος "σύγκλισης".
Εξάλλου, πιο παραστατικά το είπε ο ίδιος ο Γερμανός καγκελάριος, Χ. Κολ, όταν μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ παρομοίωσε την ΟΝΕ σαν "οδοστρωτήρα με γερμανική μηχανή, που στην πορεία του θα καταστρέφει την εθνική κυριαρχία"! Για τέτοιο "εθνικό" στόχο καλεί τους Ελληνες εργαζόμενους η κυβέρνηση...
Ο "εθνικός" στόχος που αναφέρει ο πρωθυπουργός, είναι ένας στόχος μιας βάναυσης ταξικής πολιτικής που θα έχει αποτέλεσμα τα υπερκέρδη του "έθνους" των πολυεθνικών και των καπιταλιστών και την εξαθλίωση του "έθνους" των εργαζομένων.
Δ. Π.
Από σήμερα και κάθε μέρα ο "Ρ", καθιερώνει συγκεκριμένη στήλη, ενημερωτική, αλλά και με σχολιασμό για τα τεκταινόμενα και τις εξελίξεις στα ζητήματα που αφορούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην ΟΝΕ και στο ΕΥΡΩ, αλλά και στην προσαρμογή της Ελλάδας και στις συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα από την πολιτική που υπηρετεί αυτή την πορεία. Πρώτο θέμα της, το ΕΥΡΩ.