Είναι εθνικός στόχος; | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Είναι εθνικός στόχος;

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να συγκαλυφτεί ο ταξικός χαρακτήρας μιας πολιτικής είναι να χαρακτηριστεί εθνική. Αυτή τη μέθοδο ακολουθεί η κυβέρνηση και στην περίπτωση του ΕΥΡΩ. Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε "εθνικό στόχο" τη συμμετοχή της χώρας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Ετσι επιχειρεί να πετύχει τρεις στόχους: να πείσει τους εργαζόμενους ότι οι θυσίες τους γίνονται για το κοινό καλό, να αποκτήσει τη συναίνεση των λαϊκών στρωμάτων για τον κοινό σκοπό, να αφοπλίσει την όποια αντίθετη φωνή, χαρακτηρίζοντάς την αντεθνική. Ας δούμε λοιπόν:

Είναι εθνικός στόχος το ΕΥΡΩ και η Οικονομική και Νομισματική Ενωση; Το πρώτο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι δεν μπορεί να είναι εθνικός στόχος, κάτι για το οποίο πληρώνει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, οι εργαζόμενοι, ενώ πλουτίζει η μικρή μειοψηφία των κεφαλαιοκρατών. Δεν μπορεί να είναι εθνικός στόχος κάτι που απαιτεί τον ακρωτηριασμό της εθνικής κυριαρχίας και θυσιάζει την παραγωγική βάση της χώρας.

Ετσι καλούνται να ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι για τη "σύγκλιση" και την είσοδο στο ΕΥΡΩ. Ανεργία, δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης, κατάργηση θεμελιακών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Υπολογίζεται ότι μόνο μέσα σε μια χρονιά, το 1994, βγήκαν απ' τις τσέπες των Ελλήνων μισθωτών και συνταξιούχων 2 τρισεκατομμύρια δραχμές και μπήκαν στα θησαυροφυλάκια του μεγάλου κεφαλαίου.Ηταν το αποτέλεσμα του προγράμματος "σύγκλισης".

Εθνικός στόχος για το λαό είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και η διεύρυνσή τους, η μη παράδοση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως είναι η ΕΕ, και στο πολυεθνικό κεφάλαιο, η πάλη ενάντιά τους. Απ' αυτή την άποψη αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση να μιλάει η κυβέρνηση για εθνικό στόχο όταν: ομολογημένος στόχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η στυγνή εκμετάλλευση των λαών των χωρών - μελών της, η μέσω της έντασης της εκμετάλλευσης δυνατότητα να αντεπεξέρχεται το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο στο διεθνή ανταγωνισμό, η τάση για εκμετάλλευση και υποδούλωση των λαών άλλων χωρών. Η ίδια διαπραγματεύεται την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στα διακρατικά κοινοτικά όργανα, όταν παραδίδει την εν λευκώ διαχείριση της νομισματικής και πιστωτικής πολιτικής της χώρας στην παντοδύναμη Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, που θα αποφασίζει χωρίς να δίνει λόγο ούτε στα εθνικά, αλλά ούτε και στα κοινοτικά όργανα, με τη σύμφωνη γνώμη και απόφαση όλων των κυβερνήσεων των κρατών - μελών.

Εξάλλου, πιο παραστατικά το είπε ο ίδιος ο Γερμανός καγκελάριος, Χ. Κολ, όταν μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ παρομοίωσε την ΟΝΕ σαν "οδοστρωτήρα με γερμανική μηχανή, που στην πορεία του θα καταστρέφει την εθνική κυριαρχία"! Για τέτοιο "εθνικό" στόχο καλεί τους Ελληνες εργαζόμενους η κυβέρνηση...

Μπορεί, όμως, να είναι εθνικός στόχος μια πολιτική που απαιτεί την υπονόμευση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας; Είναι εθνικός στόχος να καταδικάζονται σε ανεργία πάνω από 500.000 εργαζόμενοι; Να οδηγούνται στην παραγωγική υποβάθμιση δεκάδες επιχειρήσεις, στρατηγικής σημασίας, επειδή είναι δημόσιες; Να ξεπουλιούνται στο ιδιωτικό κεφάλαιο ολόκληροι τομείς, όπως ο τραπεζικός, που θεωρούνται "κλειδιά" για την οποιαδήποτε στρατηγική ανάπτυξης;

Ο "εθνικός" στόχος που αναφέρει ο πρωθυπουργός, είναι ένας στόχος μιας βάναυσης ταξικής πολιτικής που θα έχει αποτέλεσμα τα υπερκέρδη του "έθνους" των πολυεθνικών και των καπιταλιστών και την εξαθλίωση του "έθνους" των εργαζομένων.

Δ. Π.