Ειδικότερα ο τομέας Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης έχει αφεθεί πλήρως στα χέρια των ιδιωτών, που αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τον πόνο και την αγωνία χιλιάδων οικογενειών οι οποίες θέλουν να δουν τον άνθρωπό τους να ξανακερδίζει τη ζωή μετά από ένα εργατικό ατύχημα, ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή ένα τροχαίο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις κατευθύνσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η χώρα μας θα έπρεπε να διαθέτει πάνω από 2.000 κλίνες αποκατάστασης, ενώ σήμερα έχει εγκατεστημένες περίπου μόλις 200 κλίνες στο πλαίσιο του δημόσιου συστήματος.

Οι δημόσιες κλίνες αποκατάστασης δεν επαρκούν στις περιοχές που λειτουργούν, ενώ σε ολόκληρες πόλεις και νομούς δεν υπάρχει ούτε μία, το δε απόλυτο κενό καταγράφεται σε πανελλαδικό επίπεδο σε εξειδικευμένες δομές για παιδιά. Κλίνες λειτουργούν κυρίως στην Αττική, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό αλλά και σε σύγχρονες υποδομές. Στην υπόλοιπη χώρα, 8 κλίνες αποκατάστασης έχει το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο και 10 κλίνες το Πανεπιστημιακό Ιωαννίνων. Στη Θεσσαλονίκη δεν λειτουργεί καμία δημόσια κλίνη φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στο Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης (ΕΚΑ), που με πρόσχημα την πανδημία μείωσε τις ενεργές κλίνες από 130 σε 60. Ο εξοπλισμός του Κέντρου, λόγω και της υποχρηματοδότησης, όχι μόνο δεν εκσυγχρονίζεται αλλά απαξιώνεται και παραμένει αναξιοποίητος, όπως η πισίνα. Παράλληλα, Κέντρα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του '90 από προγράμματα, όπως αυτό της Θήβας, δεν λειτούργησαν ποτέ.

Το κενό έρχεται να καλύψει ο ιδιωτικός τομέας βγάζοντας κέρδη από τις 2.500 περίπου κλίνες φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης που διαθέτει.

Βαθιά το χέρι στην τσέπη βάζουν οι ασφαλισμένοι που καλούνται να πληρώσουν ποσά πέραν της αποζημίωσης του ΕΟΠΥΥ, τα οποία συνήθως φτάνουν έως και 2.000 - 3.000 ευρώ τον μήνα και για τα παιδιά έως 6.000 - 7.000 ευρώ. Περιορισμένη είναι επίσης η κάλυψη του ΕΟΠΥΥ για τα διάφορα τεχνολογικά βοηθήματα, τεχνητά μέλη και τις αναγκαίες θεραπείες, που έχουν ανάγκη οι βαριά κινητικά ανάπηροι σε μόνιμη βάση, ενώ οι ανασφάλιστοι έχουν αφεθεί στην τύχη τους χωρίς να καλύπτονται για τίποτα.

Ολα τα παραπάνω ανέδειξε το ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσε προς τον υπουργό Υγείας, απαιτώντας από την κυβέρνηση μέτρα για να χρηματοδοτηθεί γενναία η δημόσια Αποκατάσταση, προκειμένου να γίνουν οι αναγκαίες μόνιμες προσλήψεις προσωπικού όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων. Για να εκσυγχρονιστούν και ανανεωθούν ο εξοπλισμός και οι υποδομές, ώστε να αυξηθούν οι ενεργές κλίνες και να αντιστοιχηθεί στα επίπεδα των σύγχρονων προδιαγραφών η ποιότητα της αποκατάστασης. Για την ίδρυση νέων, σύγχρονων και πλήρως εξοπλισμένων Κέντρων Αποκατάστασης με τρόπο τέτοιο, που να καλύπτουν τις ανάγκες όλης της επικράτειας και τα παιδιατρικά περιστατικά και να καλυφθούν στο 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό όλες οι αναγκαίες θεραπείες, τα τεχνολογικά βοηθήματα και τεχνητά μέλη, για όλους τους κινητικά αναπήρους, χωρίς πλαφόν και περιορισμούς, ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι, Ελληνες ή μετανάστες.

Η Ερώτηση συζητήθηκε στη Βουλή στις 10 Μάρτη και την ανέπτυξε η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφια στην Α' Αθηνών. Ο υπουργός Υγείας, Θ. Πλεύρης, προσπάθησε να παρουσιάσει ως... τέλεια τη λειτουργία του ΕΚΑ, αναφέρθηκε στη δημιουργία νέου Κέντρου για την Αττική, χωρίς να απαντήσει το πώς θα λυθεί η ανισοκατανομή που υπάρχει σε όλη την Ελλάδα των έτσι κι αλλιώς λίγων κλινών, ενώ με κυνισμό υπονόησε ότι ακόμα κι αν δεν υπάρχουν επαρκείς δημόσιες δομές Αποκατάστασης στη χώρα, υπάρχουν πολύ καλές ιδιωτικές.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Αντώνης Κοκολάκης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών. Αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους για την ανταπόκρισή τους στην πρόσκληση της Κομματικής Οργάνωσης Πρόνοιας και των Κομματικών Ομάδων αναπήρων του ΚΚΕ, έδωσε τον λόγο στην Λιάνα Κανέλλη, βουλευτή του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας και εκ νέου υποψήφια, η οποία στην ομιλία της εξέφρασε την αλληλεγγύη του Κόμματος στις κινητοποιήσεις των κινητικά αναπήρων και κατήγγειλε την προσπάθεια δυνάμεων της ΟΠΚΕ να απαγορεύσουν το άνοιγμα του πανό της ΣΕΑΑΝ σε πρόσφατη κινητοποίηση έξω από το Μέγαρο Μαξίμου. Πανό που βέβαια άνοιξε ύστερα από την αποφασιστική στάση των συγκεντρωμένων.

Μέσα και από προσωπικές της εμπειρίες στις επισκέψεις στο Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης ανέδειξε τη μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά των εργαζομένων να ανταποκριθούν και όταν έχουν απέναντι τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και την απαξίωση των υποδομών, ως αποτέλεσμα της πολιτικής υποχρηματοδότησης, υποβάθμισης και συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα. Στάθηκε στο ότι φορτώνεται το κόστος στις ίδιες τις οικογένειες, που πολλές φορές λόγω των ελλείψεων προσωπικού αναγκάζεται κάποιο μέλος τους να παρατήσει τη δουλειά του για να είναι δίπλα στον άρρωστο, αφού η αποκατάσταση, οι νοσηλείες είναι πολύμηνες και πολλές φορές κρατάνε και χρόνια. Την ίδια στιγμή αναγκάζονται να πληρώνουν και από την τσέπη τους για πρόσθετες θεραπείες. Ανέδειξε ότι σχεδιασμένα όλες οι κυβερνήσεις ενίσχυσαν τη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα της Αποκατάστασης.

«Καμία ανοχή», τόνισε, «δεν μπορούμε να δείξουμε όταν μας λένε, αυτοί που σακατεύουν την τάξη μας, ότι χρειάζονται περικοπές δημόσιων δαπανών στην Υγεία και την Αποκατάσταση.

Καμία ανοχή δεν μπορούμε να δείξουμε στην πολιτική τους που θέλει τον όποιο δημόσιο τομέα να λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά.

Κόντρα και σε ρήξη με τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις, κόντρα στην υποταγή στους νόμους της ζούγκλας της αγοράς και του "κόστους - οφέλους" απαιτούμε και διεκδικούμε την αξιοποίηση όλων των τεχνολογικών και επιστημονικών δυνατοτήτων για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, γυναικών και αντρών». Κλείνοντας κάλεσε τους εργαζόμενους, τους αναπήρους σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ και στην κάλπη και στους δρόμους.

Από τη μεριά της, η Δήμητρα Σταματέλου, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Υγείας και Πρόνοιας του ΚΚΕ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΕΝΓΕ και υποψήφια βουλευτής στην Α' Πειραιά, ανέδειξε τη σημασία της αποκατάστασης, τις τεράστιες επιπτώσεις για έναν ασθενή που την χρειάζεται και δεν την κάνει έγκαιρα. Σημασία που αναδείχθηκε ιδιαίτερα στα χρόνια της πανδημίας, οπότε ασθενείς οι οποίοι νόσησαν βαριά ή έβγαιναν από τις ΜΕΘ δεν έβρισκαν δημόσιο κρεβάτι αποκατάστασης και έπρεπε να πληρώσουν ένα σωρό λεφτά στον ιδιωτικό τομέα.

Τόνισε ότι «στον τομέα της Αποκατάστασης υπάρχουν ένα πολυάριθμο και υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό, εξέλιξη και νέα γνώση στην επιστήμη καθώς και προηγμένα και σύγχρονα τεχνικά μέσα». Πρόσθεσε πως «όλα αυτά ως Κόμμα εκτιμούμε ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν απολύτως δωρεάν σύγχρονες υπηρεσίες σε όλους τους ανθρώπους που τις έχουν ανάγκη».

Κάλεσε σε ενίσχυση του αγώνα για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Υγεία, για γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης ώστε να αναπτυχθεί ο αναγκαίος αριθμός σύγχρονων Κέντρων Αποκατάστασης, στελεχωμένων με μόνιμο προσωπικό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων και υψηλού επιπέδου απολύτως δωρεάν υπηρεσίες. «Συμπορευτείτε με το ΚΚΕ στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος να έρθει πιο κοντά η προοπτική για να είναι η Υγεία κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα και προνόμιο για λίγους», σημείωσε.