Συγκέντρωση σήμερα Παρασκευή 1 Μάρτη, στις 10 π.μ., στα δικαστήρια διοργανώνει η Τομεακή Οργάνωση Ιωαννίνων του ΚΚΕ, απαιτώντας να σταματήσει τώρα η δίωξη των στελεχών και φίλων του Κόμματος που συνελήφθησαν τον Ιούλη του 2017, ενώ πραγματοποιούσαν εργασίες για την τοποθέτηση τιμητικής πλακέτας της ΚΝΕ στο Καλπάκι, προς τιμήν των κομμουνιστών φαντάρων και ναυτών μελών της ΟΚΝΕ. Υπενθυμίζεται πως την Αστυνομία είχε καλέσει ο δήμαρχος Πωγωνίου με σκοπό να ματαιωθούν οι εν λόγω εργασίες, παρά την άδεια που είχε δοθεί με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση - κάλεσμα στη συγκέντρωση της ΤΟ Ιωαννίνων του ΚΚΕ έχει ως εξής:

«Την Παρασκευή 1 Μάρτη σέρνονται σε δίκη εργαζόμενοι, στελέχη και φίλοι του ΚΚΕ οι οποίοι πριν από περίπου δυο χρόνια είχαν συλληφθεί στο χώρο όπου τοποθετήθηκε το μνημείο της ΚΝΕ προς τιμήν των κομμουνιστών φαντάρων και ναυτών μελών της ΟΚΝΕ, που βασανίστηκαν, αλλά έμειναν αλύγιστοι την περίοδο 1924 - 1934 στον "Πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου". Οι εργαζόμενοι που είχαν συλληφθεί στις 2 Ιούλη 2017, ύστερα από κλήση του δημάρχου Πωγωνίου, και είχαν κρατηθεί για 9 ώρες, πραγματοποιούσαν εργασίες για την τοποθέτηση της τιμητικής πλακέτας της ΚΝΕ.

Ο δήμαρχος είχε πάει αυτοπροσώπως στο χώρο όπου πραγματοποιούνταν οι εργασίες, με σκοπό να ματαιωθούν και είχε καλέσει την Αστυνομία, παρόλο που είχε προηγηθεί ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για την παραχώρηση του χώρου για την τοποθέτηση της τιμητικής πλακέτας. Η διαδικασία για τη δίκη κινήθηκε αυτεπαγγέλτως από τον εισαγγελέα.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλες ευθύνες που δίνεται συνέχεια σε μια τέτοια δίωξη εναντίον στελεχών και φίλων του ΚΚΕ.

Οι διώξεις, η βία και η καταστολή ενάντια σε όποιον δεν συμβιβάζεται με τη σημερινή βαρβαρότητα, ενάντια σε όποιον σηκώνει κεφάλι και με την καθημερινή του δράση τιμά τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, είναι στην ημερήσια διάταξη για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ΜΑΤ στην "Ανακύκλωση" και το ΜΑΡΚΕΤ - ΙΝ, το χτύπημα της φοιτητικής κινητοποίησης στο άγαλμα του μακελάρη Τρούμαν, η άσκηση διώξεων με πρωτοφανή αντανακλαστικά στους αγωνιζόμενους αγρότες, είναι μερικά μόνο από τα "παράσημα" της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που δείχνουν ότι έχει γίνει "ο πιο καλός ο μαθητής" του κεφαλαίου.

Παράσημα για να τα επιδεικνύει στους βιομηχάνους και τους εφοπλιστές, στους ΝΑΤΟικούς φονιάδες του λαών, στον "διαβολικά καλό" Τραμπ και την Μέρκελ, στους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ με τους οποίους συγκυβερνούσε και στους ναζί Χρυσαυγίτες με τους οποίους οι υπουργοί και οι βουλευτές του φωτογραφίζονταν δίπλα - δίπλα στο Καστελόριζο και σήμερα δήθεν καλούν σε "προοδευτικό μέτωπο" ενάντιά τους.

Οι μάσκες έχουν πέσει από καιρό. Τα γαρίφαλα στην Καισαριανή και οι επισκέψεις στους τόπους θυσίας κομμουνιστών, αριστερών, πραγματικών πατριωτών και αγωνιστών, δεν μπορούν να ξεπλύνουν τη βρώμικη δουλειά που έβγαλε όλα αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης.

Καλούμε κάθε έναν που αισθάνεται αριστερός, έντιμος, προοδευτικός τώρα να καταδικάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην ανεχτεί άλλο στο όνομα μιας δήθεν "αριστεράς" και "προόδου", να λερώνονται αξίες, ιδανικά που γεννήθηκαν από γνήσιους και ανιδιοτελείς αγωνιστές.

Κάθε αγωνιστής, κάθε άνθρωπος καλής θέλησης, τώρα να συμπορευτεί με το ΚΚΕ! Να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ παντού, στις καθημερινές και τις εκλογικές μάχες που έρχονται, για να βγει πιο ισχυρός ο λαός!»

«Εφυγε» από τη ζωή χτες σε ηλικία 84 ετών ο σ. Ηλίας Μπλέτας, μέλος της ΚΟΒ Κέντρου Αγίων Αναργύρων Αττικής του ΚΚΕ, οργανωμένος στο Κόμμα από το 1954. Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει τη Δευτέρα 4 Μάρτη, στις 3 μ.μ. στο Νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων. Η οικογένειά του επιθυμεί αντί στεφάνων να γίνουν προσφορές για την οικονομική ενίσχυση στο ΚΚΕ.

Ο σ. Ηλίας γεννήθηκε στο Τσάσι Λακωνίας, από οικογένεια αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, με τον πατέρα του, καπετάν Βέρθερο να συμμετάσχει στον ΕΛΑΣ. Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, η οικογένεια κατόρθωσε να φύγει για Πειραιά, αλλά αυτό δεν τους γλίτωσε μετέπειτα από φυλακές και εξορίες.

Σπούδασε στην Ιταλία, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όπου εντάχθηκε στο ΚΚΕ και λόγω της δράσης του, του επιβλήθηκε στέρηση του διαβατηρίου του. Οταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε την αγωνιστική του δράση μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ.

Η δικτατορία τον βρίσκει στους Αγ. Αναργύρους, από όπου κατορθώνει μαζί με τον αδερφό του να φυγαδευτεί για την Ιταλία και από κει οργανώνει μαζί με άλλους κομμουνιστές την αντιδικτατορική πάλη. Το 1968 δίνει τη μάχη ενάντια στους αναθεωρητές για να κρατηθεί ο μαρξιστικός - λενινιστικός χαρακτήρας του Κόμματός μας.

Μετά την πτώση της δικτατορίας, επέστρεψε στην Ελλάδα, αναλαμβάνοντας πάντα πρόθυμα όποια δουλειά του ανέθεσε το Κόμμα. Το 1991 ξαναδίνει τη μάχη ενάντια στον οπορτουνισμό, υπερασπιζόμενος τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία και τα σύμβολα του Κόμματος.

Αμέσως μετά, αναλαμβάνει να στεριώσει τις τοπικές Κομματικές Οργανώσεις ως Γραμματέας της ΚΟΒ Ανάκασας στους Αγ. Αναργύρους. Διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Αγ. Αναργύρων και συνδικαλιστικά δραστηριοποιήθηκε μέσα από την ΠΟΕ - ΟΤΑ και το σωματείο συνταξιούχων ΤΣΜΕΔΕ.

Παρέμεινε σε όλη του τη ζωή πιστός στις αρχές και τα ιδανικά του ΚΚΕ, παλεύοντας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Την Βικτωρία Κηπουρού - Λέττα αποχαιρετά με θλίψη η ΚΟΒ Υμηττού του ΚΚΕ, στην οποία η συντρόφισσα και αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ ήταν μέλος για 41 χρόνια. Η πολιτική της κηδεία θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 4 Μάρτη, στη 1 μ.μ., στο Κοιμητήριο Βύρωνα.

Γεννημένη στα Γρεβενά το 1926, η σ. Βικτωρία εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ ως υπεύθυνη της Εθνικής Αλληλεγγύης. Στο ΚΚΕ οργανώθηκε στα 17 της χρόνια, το 1943, και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας όλη της η οικογένεια διώκεται για τη συμμετοχή της στην Αντίσταση. Ο πατέρας της, Γιάννης Λέττας, δολοφονήθηκε από παρακρατικές ομάδες το 1947 και το πτώμα του δεν βρέθηκε. Από το 1945 η Βικτώρια κρατείται στις φυλακές των Γρεβενών και αργότερα κρύβεται ως καταδιωκόμενη.

Τον Μάρτη του 1948 κατατάχθηκε, παρακολούθησε την 5η Σειρά της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου (ΣΑΓΑ) και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός ΠΕ. Τιμήθηκε επ' Ανδραγαθία για το κράτημα του υψώματος της Πόρτας στο Βίτσι. Πριν τη μάχη της Φλώρινας αναλαμβάνει υπεύθυνη για τη γυναικεία δουλειά. Παίρνει μέρος στη μάχη της Φλώρινας. Από τα 20 άτομα της ομάδας της, κατάφεραν να βγουν ζωντανοί χωρίς τραύματα μόλις 2. Η ίδια τραυματίστηκε στο ύψωμα Ορλα του Γράμμου τον Απρίλη του 1949. Στάλθηκε για αποθεραπεία στην Αλβανία και ξαναγύρισε στον Γράμμο.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, όπου δουλεύοντας σε εργοστάσιο χαλυβουργίας βραβεύτηκε πολλές φορές ως ουντάρνικ (πρωτοπόρα) της δουλειάς.

Παντρεύτηκε τον Κώστα Κηπουρό (Μαλέτσικο) από την Τσαριτσάνη, στέλεχος του ΚΚΕ. Επαναπατρίσθηκε το 1978, συνεχίζοντας τη δράση.