Στη δυνατότητα «να συνεργαστούν δημόσιος και ιδιωτικός τομέας στον δεύτερο πυλώνα Ασφάλισης - με αυστηρό πλαίσιο - που αφορά τα επαγγελματικά ταμεία» στάθηκε ο Δ. Λιάκος, υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, μιλώντας στη Γενική Συνέλευση της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών. Επιβεβαίωσε δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, σε «ευγενή άμιλλα» με τη ΝΔ, προκρίνει την ανάπτυξη των επαγγελματικών ταμείων, που αποτελούν μορφή ιδιωτικοποίησης της δημόσιας Ασφάλισης και στην προκειμένη περίπτωση της επικουρικής. Οπως χαρακτηριστικά είπε το ίδιο στέλεχος, «υπάρχουν προτάσεις για τον δεύτερο πυλώνα (σ.σ. δηλαδή για την επικουρική Ασφάλιση), που μπορούν να συζητηθούν για την επέκταση των επαγγελματικών ταμείων». Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να θεωρεί «προνομιακό πεδίο» το Ασφαλιστικό για να τονώσει τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, αλλά το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι μαζί με τη ΝΔ «βαράνε» τον ίδιο σκοπό, έχουν κοινή στρατηγική για το Ασφαλιστικό, παρά τις επιμέρους διαφορές τους. Αλλωστε, παρά τις κοκορομαχίες τους, τα δύο κόμματα φημίζονται για την προσήλωσή τους στις κατευθύνσεις της ΕΕ, που προωθούν σταθερά την απεμπλοκή του κράτους από το σύστημα της Ασφάλισης, με την παροχή ενός μίνιμουμ παροχών και συντάξεων στα όρια της φτώχειας, δίνοντας ακόμα περισσότερο χώρο στον ιδιωτικό τομέα, είτε με τα επαγγελματικά ταμεία είτε με την επέκταση της ιδιωτικής Ασφάλισης. Η δέσμευσή τους αυτή σε βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου, είναι που τους τοποθετεί απέναντι από τα ασφαλιστικά δικαιώματα συνταξιούχων και εργαζομένων, όπως άλλωστε έχει επιβεβαιώσει η κυβερνητική θητεία και των δύο.

Ο «προοδευτικός» Μακρόν, που στην Ευρώπη προβάλλεται ως το «αντίπαλο δέος» τάχα στον ακροδεξιό Σαλβίνι και τους ομοίους του, ετοιμάζεται να νομοθετήσει νέες περικοπές στα επιδόματα των ανέργων, όπως ανακοίνωσε ο Γάλλος πρωθυπουργός. Στη χώρα του «προοδευτικού» Μακρόν, που ...ακτινοβολεί το όραμα μιας «προοδευτικής ΕΕ», τα τελευταία 15 χρόνια έχει τριπλασιαστεί ο αριθμός των συμβάσεων που διαρκούν λιγότερο από ένα μήνα. Μάλιστα, το 80% απ' αυτές αφορά επαναπρόσληψη του ίδιου ατόμου από την ίδια εταιρεία, που σημαίνει «σιωπηρή» αντικατάσταση της μόνιμης εργασίας από συμβάσεις μέχρι και της μιας μέρας, ώστε να αποφεύγει η εργοδοσία το κόστος των απολύσεων και να προσαρμόζει όπως τη βολεύει το εργατικό δυναμικό. Αυτά τα «προοδευτικά» συμβαίνουν στη Γαλλία και σε όλα τα κράτη της ΕΕ, είτε στην κυβέρνηση βρίσκονται σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι και «αριστεροί» είτε εθνικιστές και ακροδεξιοί, ο καθένας με τους συνοδοιπόρους του.

Με αυτούς τους «προοδευτικούς» χτίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τις συμμαχίες του για «μια άλλη» τάχα ΕΕ, που θα επιστρέψει στις «ιδρυτικές της αξίες», αντί να κυλήσει στην ακροδεξιά και τον εθνικισμό. Μόνο που η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν όλοι οι «προοδευτικοί», ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, είναι αυτή που τρέφει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και γίνεται αντικείμενο αξιοποίησης από την ακροδεξιά, πουλώντας κάλπικες υποσχέσεις για λύσεις στα λαϊκά προβλήματα που θα προκύψουν τάχα από τον προστατευτισμό στην οικονομία και τον αναπροσανατολισμό των διεθνών συμμαχιών. Η πείρα που διαθέτει ο λαός και στη χώρα μας είναι αρκετή για να τους βάλει στην άκρη. Η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι η μόνη επιλογή που μπορεί να κάνει τη διαφορά.