ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 10 Ιούνη 2000
Σελ. /56
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Ανεξίτηλες μνήμες

Ο πομπός της εξέγερσης και άλλα «πειστήρια του εγκλήματος» επιστράφηκαν χτες από το υπουργείο Αμυνας και εκτίθενται στο Ιστορικό Κτίριο της Πρυτανείας

Μετά από 27 χρόνια κατάσχεσης, το «πειστήριο του εγκλήματος», από το οποίο οι φοιτητές του Πολυτεχνείου καλούσαν το λαό να αντισταθεί στο φασισμό, να αγωνιστεί για ψωμί - παιδεία - ελευθερία, να σταθεί στο πλευρό τους, επιστρέφει στον «τόπο του εγκλήματος». Ο λόγος για τον ιστορικό ραδιοφωνικό πομπό - σύμβολο της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973, ο οποίος είχε κατασχεθεί τότε ως πειστήριο του εγκλήματος και παραδόθηκε χτες το μεσημέρι, από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης στη Σύγκλητο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ). Ολα αυτά, σε μια εκδήλωση που συνδυάστηκε με την αποκατάσταση και την έναρξη λειτουργίας του κτιρίου της ιστορικής Πρυτανείας - το οποίο είχε καεί κατά τη νύχτα της 24ης προς 25η Οκτωβρίου του 1991 - και πραγματοποιήθηκε στο συγκρότημα Πατησίων του ΕΜΠ.

Ο Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος, πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, επισήμανε ότι το Πολυτεχνείο γιορτάζει, συνδυασμένα, δύο γεγονότα ευρύτερης ιστορικής και πολιτικής σημασίας: Την επαναλειτουργία και αποκατάσταση του ιστορικού κτιρίου της Πρυτανείας, που καταστράφηκε από εμπρησμό τον Οκτώβρη του 1991 «και εγκαθιστά σε αυτό το κτίριο - σύμβολο, μετά από 27 χρόνια κατάσχεσης, τον ιστορικό πομπό - σύμβολο της εξεγερμένης νεολαίας της 17ης Νοέμβρη 1973».

Μιλώντας για την ταυτότητα του Πολυτεχνείου, επισήμανε ότι ταυτίζεται με την παροχή ανώτατης παιδείας διακεκριμένης ποιότητας, την προαγωγή των επιστημών και της τεχνολογίας και τη συμβολή στις κοινωνικές, πολιτιστικές και αναπτυξιακές ανάγκες του τόπου, μέσω της αδιάσπαστης ενότητας των σπουδών και της έρευνας. «Παράλληλα, ο χώρος του Πολυτεχνείου συμβολίζει τους πρόσφατους αγώνες του ελληνικού λαού για ψωμί - παιδεία - ελευθερία, διαδίδοντας με τον ιστορικό πομπό την ανάγκη για αντίσταση όλων - με αιχμή του δόρατος τη νεολαία - στον ηθικό και οικονομικό ευτελισμό. Αξίες, που είναι ακόμα και σήμερα επίκαιρες».

Για τους ευεργέτες του ΕΜΠ, τα γεγονότα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τη μεθοδολογία που εφαρμόστηκε για την ανέγερση, την αποκατάσταση και την επανένταξη του Ιστορικού Κτιρίου της Πρυτανείας, μίλησαν μέλη της Πολυτεχνειακής Κοινότητας. Αμέσως μετά, ακολούθησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη όσων θυσίασαν τη ζωή τους και δε βρίσκονταν χτες στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Μεταξύ των παρευρισκομένων, ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος, ο Ορέστης Κολοζώφ βουλευτής του ΚΚΕ, η Μαρία Δαμανάκη από το ΣΥΝ, εκπρόσωποι της κυβέρνησης και άλλων κομμάτων. Το σήμα του «Πυρφόρου», το σύμβολο ανάπτυξης της ανθρωπότητας έξω από τα δεσμά της δουλείας, παρέδωσε ο πρύτανης του ΕΜΠ προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αμέσως μετά, ακολούθησε επίσκεψη στους χώρους και τα σύμβολα του Ιστορικού Κτιρίου της Πρυτανείας, στους οποίους κυριαρχούσαν η ιστορική μνήμη, ο πολιτισμός, αλλά και η εκπαίδευση. Ανάμεσα στα εκθέματα της εκδήλωσης ήταν ο πολύγραφος και το φωτοαντιγραφικό μηχάνημα που χρησιμοποιήθηκαν τις ημέρες της εξέγερσης.

Συναυλία διαμαρτυρίας για την «Πετρόλα»

Η συμμετοχή όλων των κατοίκων του Θριασίου σ' αυτή τη συναυλία δεν είναι μόνο αναγκαία, είναι πάνω απ' όλα χρέος. Κι αυτό γιατί πρόκειται για την πρώτη δυναμική απάντηση που δίνει ο λαός της πολύπαθης αυτής περιοχής στα νέα σχέδια του ομίλου Λάτση, που αφορούν στην επέκταση - ή μάλλον για να ακριβολογούμε, στο διπλασιασμό - των εγκαταστάσεων της «Πετρόλα».

Με το σύνθημα «ΟΧΙ στις νέες επεκτάσεις της "Πετρόλα"» και «ΟΧΙ στη νέα επιβάρυνση του περιβάλλοντος», ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων του Θριάσιου Πεδίου, σε συνεργασία με την Επιτροπή Αγώνα κατά των επεκτάσεων της «Πετρόλα», διοργανώνει μεγάλη συναυλία διαμαρτυρίας με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης».

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη - 15 Ιούνη - στις 9 μ.μ. στην παραλία Ελευσίνας (δίπλα στο Δημοτικό Αναψυκτήριο).

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Δημ. Ραβάνης - Ρεντής - Γιώργος Φαρσακίδης

Πολλές φορές, σε κάποιες συζητήσεις, μου έχουν απευθύνει επιτακτικά το ερώτημα, εάν εμείς οι νεότεροι κομμουνιστές, μετά τα μεγαθήρια, μετά τα ιερά τέρατα - κατά κάποιον τρόπο - που ελάμπρυναν με τις πράξεις και το έργο τους την ιστορία του Κόμματος, όπως ο Μπελογιάννης, ο Πλουμπίδης, ο Νικηφορίδης, ο Λαμπράκης, η Ηλέκτρα, ο Ρίτσος, ο Τάσσος, ο Κατράκης, ο Βάρναλης, έχουμε κάποια σύγχρονα πρότυπα, κάποια σύμβολα καινούρια.

«Μα και βέβαια», απαντώ υπεύθυνα και κατηγορηματικά. Το ίδιο το ΚΚΕ, από τη φύση του, από την κοσμοθεωρία του, είναι γεννήτρα δύναμη προτύπων και συμβόλων. Πρότυπα ηρωισμού, πρότυπα ήθους, αγωνιστικής δράσης και σεμνότητας. Και χωρίς να βάλω το μυαλό μου να κοπιάσει περισσότερο - μια και ήταν πρόσφατα, κατά σύμπτωση, το προηγούμενο δεκαπενθήμερο - είχαμε αναφορά στη μνήμη και το έργο ενός, με το αφιέρωμα που έκανε ο Δήμος Καλλιθέας, σε συνεργασία με το Νέο Πνευματικό Κύκλο Καλλιθέας και το Χατζίνειο Ιδρυμα, στον Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή, αναφέρθηκα σ' αυτόν, καθώς και στον Γιώργο Φαρσακίδη με το Δεκαήμερο Εκθεσης Εργων του στο Πνευματικό Κέντρο Αθήνας, που και τις δυο εκδηλώσεις ετίμησε με την παρουσία του και εχαιρέτισε ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης.

Μια έκθεση έργων μνήμης και αγώνων του λαού μας με άφθονο φωτογραφικό και εικαστικό υλικό.

Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής (κατά προτεραιότητα, μια και ο αξέχαστος σύντροφος, εδώ και 4 χρόνια, μας έχει στερήσει την όμορφη παρουσία του) και Γιώργος Φαρσακίδης. Βίοι παράλληλοι. Δυο πανάκριβες, δυο κρυστάλλινες, δυο διαμαντένιες σταγόνες, που, με την τέχνη τους, το ήθος και τη σεμνότητά τους, χρωμάτισαν και πλούτισαν τον καμβά των μεγάλων αγωνιστών - δημιουργών του Κόμματος.

Ακούραστοι, αεικίνητοι και δραστήριοι, χαμηλών τόνων δημιουργοί, που πάσχιζαν να κρύψουν το μεγάλο όγκο του έργου τους πίσω από τη σκιά τους.

Ο Γιώργος Φαρσακίδης, όταν την πρώτη ημέρα τελείωσε η μικρή εκδήλωση παρουσίασης του έργου του στην Εκθεση, μετά βίας σύρθηκε - με το απλό γαλάζιο μπλουζάκι του - στο μικρόφωνο να πει δυο λέξεις: «Δεν τα καταφέρνω σ' αυτά - αρκέστηκε. Ευχαριστώ». Τίποτε άλλο και οι προβολείς έπεσαν.

Και όταν ο Δημήτρης, σχεδόν πάντα χαρούμενος, χαμογελαστός, απλός, καλοσυνάτος, ανθρώπινος, κυκλοφορούσε στους διαδρόμους του Περισσού, κανείς δεν εγνώριζε πως επρόκειτο για έναν κινούμενο θησαυρό, κανείς δε γνώριζε πως τα λόγια από τα τραγούδια του αγώνα που όλοι τραγούδησαν ήταν δικά του.

Οι δυο αυτοί σπουδαίοι καλλιτέχνες, σπουδαίοι άνθρωποι, σπουδαίοι κομμουνιστές, πλούτισαν το μαζικό εργατικό κίνημα, πλούτισαν τον πολιτισμό, πλούτισαν την Ελλάδα με το ανεπανάληπτο έργο τους.

Οταν με ρωτούν λοιπόν, έχω έτοιμη την απάντησή μου. Ναι, έχουμε πρότυπα. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι δυο καλλιτέχνες αγωνιστές, έχω στο μυαλό μου κι άλλους πολλούς, που, όταν χρειαστεί κι έρθει η ώρα, θα τους μνημονεύσουμε.

Αιώνια τιμή και δόξα στο μακρινό σου ταξίδι, σύντροφε Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή.

Καλό κουράγιο, πολλές δυνάμεις για νέες δημιουργίες, σεβαστέ μου φίλε, Γιώργο Φαρσακίδη.


Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ