ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι περιμένουν;

Γρηγοριάδης Κώστας

Το ότι ο ιμπεριαλισμός είναι αχόρταγος και όταν του δίνεις λίγα τα απαιτεί όλα, εμείς τουλάχιστον το ξέρουμε πολύ καλά. Αλλοι είναι αυτοί που πιστεύουν πως μπορούν να «χειρίζονται» την αρπακτική του φύση. Ετσι την περασμένη Παρασκευή το βράδυ ο πολύ γνωστός μας υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Νίκολας Μπερνς, δήλωσε σχετικά με την ελληνική συμμετοχή στην κατοχή του Αφγανιστάν: «Είμαστε πολύ ευγνώμονες για την παρουσία των ελληνικών δυνάμεων και τη συμμετοχή της Ελλάδας» και συμπλήρωσε: «Ελπίζουμε ότι η Ελλάδα, όπως και οι άλλοι σύμμαχοι θα εξετάσουν το ενδεχόμενο να κάνουν περισσότερα. Θα ελπίζαμε να είναι η Ελλάδα σε θέση να προσφέρει μεγαλύτερο αριθμό δυνάμεων και αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε και προς τους άλλους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ». Αυτές είναι οι ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις, την ίδια ώρα που καθημερινά μαθαίνουμε για καινούριες συγκρούσεις και χιλιάδες νεκρούς αμάχους. Μάλιστα, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία προβλέπουν πως η επόμενη άνοιξη θα είναι ιδιαίτερα αιματηρή. Το πολύ απλό ερώτημα είναι: Γιατί δεν ξεκουμπίζονται το γρηγορότερο από εκεί όλες οι δυνάμεις κατοχής; Οι Ελληνες τι δουλιά μπορεί να έχουν; Περιμένουν την «αιματηρή άνοιξη»; Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από κυβερνήσεις στρατηγικούς συμμάχους των ιμπεριαλιστών και υπηρέτες των επιχειρηματιών; Ας το συνειδητοποιήσουν οι απλοί άνθρωποι του μόχθου για να τους δώσουν την απάντηση που τους πρέπει...

Εγκλημα και τιμωρία

Αντιγράφουμε αυτούσια από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία:

«Ο Αντζελο - δεν είναι αυτό το πραγματικό του όνομα - ήταν ένας νεαρός, υγιής αξιωματικός, όταν, το καλοκαίρι του 1996, στάλθηκε στη Βοσνία. Αποστολή του ήταν να βοηθήσει στον καθαρισμό χώρων που είχε βομβαρδίσει το ΝΑΤΟ. Δύο χρόνια αργότερα, διαγνώστηκε ότι έπασχε από λέμφωμα Χόντγκιν. Πίστευε ότι θα πέθαινε σε περίπου 18 μήνες. Σήμερα, ο Αντζελο είναι 37 ετών. Κέρδισε τη μάχη με τον καρκίνο, αλλά νιώθει τεράστια πικρία. Η σύζυγός του έκανε δύο αμβλώσεις. Λέει ότι έχασε κάθε πίστη στις ένοπλες δυνάμεις της Ιταλίας, όπου είχαν υπηρετήσει ο πατέρας του και ο παππούς του... Είναι ένας από τους 500 και πλέον Ιταλούς στρατιωτικούς, που παρουσίασαν καρκίνους μετά τη θητεία τους στα Βαλκάνια τη δεκαετία του '90. Τουλάχιστον 42 εξ αυτών είναι γνωστό ότι έχουν πεθάνει. Οργανώσεις των βετεράνων καταγγέλλουν ότι οι ασθένειες οφείλονται στο απεμπλουτισμένο ουράνιο (DU), ένα ραδιενεργό, υψηλής πυκνότητας, υποπροϊόν της πυρηνικής βιομηχανίας που χρησιμοποιείται για την επικάλυψη διαφόρων τύπων βλημάτων, ώστε να αυξήσει τη διατρητικότητά τους». Εμείς δε θα είχαμε τίποτα άλλο να προσθέσουμε, αν δεν προέκυπτε άμεσα το συμπέρασμα της πολύ απλής λογικής: Αν όλα αυτά συνέβησαν σε επαγγελματίες στρατιωτικούς, που ήταν επιτιθέμενοι, μπορούμε να φανταστούμε τις συνέπειες στους αθώους πληθυσμούς, που δέχτηκαν την ιμπεριαλιστική επίθεση... Μόνο που γι' αυτά τα αληθινά εγκλήματα το δίκιο δεν πρόκειται να δοθεί ούτε από την κα Ντελ Πόντε του ΝΑΤΟικού «δικαστηρίου», ούτε από καμιά άλλη αρχή του ιμπεριαλισμού. Θα δοθεί μόνον από τους ίδιους τους λαούς...

«Ενίσχυση» διά της ... παρακράτησης

Η «εθιμοτυπική» συνάντηση, ανάμεσα στον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και τον νεοεκλεγέντα δήμαρχο Αθήνας, Νικ. Κακλαμάνη, αποτέλεσε την αφορμή, για να αναδειχτεί ολοκληρωμένα η πολιτική που θα ακολουθήσει η διοίκηση του δήμου στα σημαντικότερα ζητήματα. Για μια ακόμη φορά, έθεσε διά της «πλαγίας οδού» το ζήτημα της καρκινογόνας καύσης των απορριμμάτων, κάνοντας λόγο για «εργοστάσια» που είναι απαραίτητα. Μίλησε για τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης, διεκδικώντας την ...ενίσχυση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τη φορολογία ζύθου και την αύξηση της επιχορήγησης στο 7%, αγνοώντας επιδεικτικά την ίδια στιγμή τα 400 εκατ. ευρώ που χρωστούν οι κυβερνήσεις μόνο στο Δήμο Αθήνας και τα περίπου 9 δισ. ευρώ παρακρατηθέντα από όλους τους ΟΤΑ της χώρας. Και, φυσικά, συνέχισε την ...«εκστρατεία» υπέρ της ταχύτερης κατασκευής του γηπέδου της ΠΑΕ ΠΑΟ στο Βοτανικό.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα ότι ο Νικ. Κακλαμάνης, όχι μόνο δε θα αλλάξει πολιτική, αλλά αντιθέτως, θα την προωθήσει ακόμη πιο έντονα. Και, επιπλέον, θα επιχειρήσει να την καλύψει με ένα μανδύα δήθεν ...φιλολαϊκότητας, όπως έκανε τώρα, εμφανιζόμενος να διεκδικεί την οικονομική ενίσχυση μέσα από τη φορολογία ...ζύθου, όταν ηθελημένα παρακάμπτει τα 9 δισ. ευρώ που έχουν παρακρατήσει οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από την Αυτοδιοίκηση. Αυτό είναι που λένε «ενίσχυση» διά της ...παρακράτησης!

Επικίνδυνοι και οι δύο

Μερίδα του αστικού Τύπου την προηγούμενη βδομάδα έδινε την πληροφορία για πώληση στους ιδιώτες του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Μάλιστα, σε σχετική αρθρογραφία υπήρχε προτροπή προς την κυβέρνηση να προχωρήσει με πιο αποφασιστικά βήματα τις μεταρρυθμίσεις, βασικό στοιχείο της οποίας είναι και η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Υγείας. Το συγκεκριμένο γεγονός έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το μεγάλο κεφάλαιο στηρίζει αναφανδόν το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης. Οτι παρεμβαίνει με κάθε τρόπο -και μέσω του αστικού Τύπου και όποιων άλλων μέσων διαθέτει - για να προωθηθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα αυτή η πολιτική. Την ίδια στιγμή οι δυνάμεις του κεφαλαίου ασκούν «κριτική» σε αυτή την πολιτική, για τους ρυθμούς, την αποφασιστικότητα και εντέλει την αποτελεσματικότητα που έχει η κυβέρνηση της ΝΔ, στο έργο που της έχουν αναθέσει. Γιατί ο πολιτικός τους διαχειριστής στην κυβέρνηση και κάτω από τη λαϊκή πίεση εμφανίζεται δισταχτικός στην άμεση κι ολοκληρωτική ικανοποίηση των επιθυμιών τους. Το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί όλα όσα θα το γιγαντώνουν. Γι' αυτό απαιτεί πιο τολμηρά βήματα, πιο αποφασιστικά χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα, πιο γοργή παράδοση στο ίδιο, σε ό,τι έχει απομείνει ως κρατική ιδιοκτησία, ακόμη και σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, για να ενισχύεται συνεχώς η ιδιωτική πρωτοβουλία και μάλιστα σε εκείνους τους τομείς που το κεφάλαιο μυρίζεται μεγάλη κερδοφορία.

Και δεν είναι τυχαίο ότι του ίδιου τύπου «κριτική» προς τη διακυβέρνηση της ΝΔ ασκεί και το ΠΑΣΟΚ, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για ατολμία και δυστοκία, για ασυνέπεια στο να προχωρήσουν γοργά οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, κατηγορεί την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Κάνει αντιπολίτευση όχι ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά για τον τρόπο που τη διαχειρίζεται. Την εγκαλεί γιατί δεν προωθεί «εδώ και τώρα» τις ιδιωτικοποιήσεις, την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, γιατί δήθεν εγκαταλείπει το έργο που το ίδιο άρχισε. Το γνωστό, δηλαδή, έργο με το οποίο χτυπήθηκαν και υπονομεύτηκαν εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Να γιατί η «κριτική» του όχι μόνο είναι άσφαιρη, αλλά είναι και επικίνδυνη για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού μας. Γιατί είναι κριτική από τη σκοπιά του κεφαλαίου και όχι από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Το ΠΑΣΟΚ παραμένει επικίνδυνο και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως ήταν επικίνδυνο και από τη θέση της κυβέρνησης πριν το 2004.

Αλλωστε και οι θέσεις του για την Παιδεία επιβεβαιώνουν περίτρανα την παραπάνω εκτίμηση. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στηρίζει και μεθοδικά σπρώχνει την κυβέρνηση να ολοκληρώσει το αντιεκπαιδευτικό της έργο. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση υπηρετούν τον ίδιο αφέντη, εξυπηρετούν τα ίδια ταξικά συμφέροντα. Και απ' αυτή την άποψη είναι επικίνδυνοι και οι δύο για τους εργαζόμενους. Και όσο οι εργαζόμενοι, τ' άλλα λαϊκά στρώματα μένουν εγκλωβισμένοι μεταξύ «σφύρας και άκμονος» δε θα δουν προκοπή. Μόνο η αποφασιστική πολιτική αποδυνάμωση του δίπολου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δηλαδή και των δύο μαζί, μπορεί να ανακόψει την αντιλαϊκή επίθεση. Σε αυτό το δρόμο καλεί σήμερα τους εργαζόμενους το ΚΚΕ, ως βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν ουσιαστικές και ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.