ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι απορίες του προέδρου!

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε εξυπνάδες κατέφυγε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος χτες στην Ολομέλεια της διοίκησης, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και την κατάπτυστη συμφωνία που υπέγραψε με τον ΣΕΒ. Θα ευχόμουν είπε το κόμμα αυτό - υπονοώντας το ΚΚΕ - να έρθει στην εξουσία για να δούμε τι συμβάσεις θα υπογράφονται τότε και πώς θα παρεμβαίνει στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Προφανώς, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κάτι δεν καταλαβαίνει ή καμώνεται ότι δεν καταλαβαίνει. Γιατί τότε θα ήξερε ότι όταν το ΚΚΕ έρθει στην εξουσία, θα έρθει γιατί ο λαός θα είναι στην εξουσία. Και για να είναι πραγματική αυτή η εξουσία και όχι εικονική, τότε τα βασικά μέσα παραγωγής θα είναι στον εργαζόμενο λαό, θα ανήκουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Τότε, η τάξη των καπιταλιστών θα είναι απλώς αχρείαστη, αφού οι εργαζόμενοι με την πάλη τους θα την έχουν στείλει στα αζήτητα της ιστορίας. Ας μην ανησυχεί, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, για το τι θα γίνεται τότε με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Εκτός, βέβαια, αν η πραγματική του ανησυχία δεν είναι για το τι θα κάνει τότε το ΚΚΕ, αλλά για το τι θα απογίνει η τάξη των καπιταλιστών που θα έχει χάσει το δικαίωμα στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Τι θα κάνει η τάξη που σήμερα αυτός υπηρετεί, όταν πλέον δε θα μπορεί να ξεζουμίζει τους εργάτες.

Με την αστική νομιμότητα

«Εμείς παλεύουμε στο πλαίσιο της νομιμότητας και του Συντάγματος να αντιμετωπίσουμε το Ασφαλιστικό». Τάδε έφη προχτές στο «Μέγκα» ο Αλ. Τσίπρας. Μπράβο! Αυτό λέμε και εμείς για σας. Οτι με θεσμικές τούμπες πολεμάτε να διακόψετε την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος και να το στριμώξετε στην αστική νομιμότητα. Να μην μπορέσει να αναπτυχθεί και να αντιληφθεί τη δύναμή του, αλλά να «κοιμηθεί» στην αγκαλιά των θεσμών που στηρίζουν την τάξη που τους εκμεταλλεύεται. Να μην πάρει το δρόμο της σύγκρουσης, αλλά να αλλάξει πορεία και να πάρει το δικό σας που οδηγεί κατευθείαν «στα πλαίσια της νομιμότητας και του Συντάγματος» δηλαδή στα σαγόνια της αστικής τάξης. Τόσο αριστερός και κινηματικός ο ΣΥΝ. Ως τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος.

Στο ίδιο σκάφος...

Ο ΣΥΝ ψάχνει τρόπους να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Εάν «δεν του βγει» έχει εναλλακτική: Θα συνεργαστεί με το original ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να γίνει Συνασπισμός στη θέση του Συνασπισμού. Εάν «δεν του βγει» έχει εναλλακτική: Θα συνεργαστεί με τον original ΣΥΝ. «Ξαφνικά» ο ΣΥΝ κάνει διάφορα τερτίπια για να εμφανιστεί ως αξιωματική αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ έχει επαναφέρει στο λεξιλόγιό του μια ψευτοαριστερή φρασεολογία χωρίς αντίκρισμα. Παράλληλα ανταλλάσσουν λόγια «αγάπης και μίσους», τα οποία - ως γνωστόν - οδηγούν στον έρωτα... Το περιέγραψε πολύ όμορφα η Αννα Διαμαντοπούλου σε, προχτεσινές, δηλώσεις της σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Με το ΣΥΝ είμαστε στο ίδιο σκάφος και κωπηλατούμε προς την ίδια κατεύθυνση»...

Για τις εντυπώσεις...

Την αναγραφή «συνιστώμενης λιανικής τιμής πώλησης» επάνω στις συσκευασίες των κτηνιατρικών φαρμάκων επιχειρεί να επιβάλλει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις αντιδράσεις που δημιουργεί η ασυδοσία των φαρμακευτικών εταιρειών. Στην πραγματικότητα, μια και η κυβέρνηση στο πλαίσιο της πολιτικής της «ελεύθερης αγοράς» που υπηρετεί δεν έχει καμία πρόθεση να επιβάλλει υποχρεωτικά ανώτατες τιμές, καταφεύγει στην τακτική της «συνιστώμενης» τιμής και... πράσινα άλογα, προκειμένου να δημιουργήσει εντυπώσεις. Οι εταιρείες θα προσφύγουν δικαστικά διεκδικώντας τα «κεκτημένα» τους, δηλαδή την πλήρη ασυδοσία που τους εξασφαλίζει η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού» και η κυβέρνηση θα βγει «λάδι». Οτι είχε την καλή πρόθεση αλλά την εμποδίζουν οι νόμοι, δηλαδή, οι νόμοι της! Γνωστό το κόλπο.

Να τους σταματήσουμε!

Σε μία περίοδο προώθησης κρίσιμων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με αιχμή το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση επέλεξε να χρήσει με κάθε επισημότητα τους επιχειρηματίες επίσημους συνεταίρους στην εφαρμογή της πολιτικής της στην Παιδεία. Η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου Παιδείας και 8 ιδρυμάτων που εκπροσωπούν επιχειρηματικούς ομίλους - κολοσσούς έρχεται σαν συνέχεια μίας πολιτικής που τα προσφέρει όλα στο μεγάλο κεφάλαιο.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι επιχειρήσεις εισβάλλουν στο χώρο της Παιδείας. Χρόνια τώρα, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο μπαινοβγαίνει στα σχολεία μέσα από διάφορα προγράμματα, χορηγίες, καινοτομίες κλπ. ενώ διεκδικεί περισσότερο αποφασιστικό ρόλο και στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Παράλληλα, αποτελεί δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης η «σύμπραξη» με τους ιδιώτες στο χώρο της Παιδείας, με πρόσφατα παραδείγματα την παράδοση των σχολείων στους ιδιώτες μέσων των ΣΔΙΤ και τη συμφωνία - μαμούθ με τη «Microsoft» στο πλαίσιο της προώθησης των νέων τεχνολογιών. Το μνημόνιο συνεργασίας του υπουργείου Παιδείας με τα ιδρύματα Ευγενίδου, Κωστόπουλου, Λαμπράκη, Λεβέντη, Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση και το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, έρχεται λοιπόν σαν ώριμο φρούτο, να συνεχίσει και να εντείνει την παρέμβαση του μεγάλου κεφαλαίου.

Οπως φαίνεται και από τις διακηρύξεις των ιδρυμάτων που συγκροτούν τη «Μορφωτική και Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία», επιδίωξη είναι η εφαρμογή των στόχων της Λισαβόνας για Παιδεία και Ερευνα σφιχταγκαλιασμένη με τις επιχειρήσεις και μάλιστα σε διακρατικό εντός της ΕΕ επίπεδο. Απογυμνωμένη από το ρόλο της διαμόρφωσης ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και στραμμένη, για τα παιδιά του λαού, προς την εκγύμναση δεξιοτήτων. Μέσο για την επίτευξη του στόχου αυτού, είναι σε πρώτη φάση μια σειρά φαινομενικά ελκυστικών καινοτόμων προγραμμάτων, προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών στις αναδιαρθρώσεις. Γιατί το ίδιο το περιεχόμενο των προγραμμάτων που προωθούνται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας των ιδρυμάτων ενέχει τα στοιχεία που οδηγούν το περιεχόμενο του σχολείου στην υποβάθμιση, με όμορφο περιτύλιγμα.

Βέβαια, η επένδυση στην Παιδεία δε γίνεται χωρίς την προσδοκία ανταλλαγμάτων. Μέσα και από τη στήριξη που προσφέρει και το υπουργείο Παιδείας στην ωμή παρέμβαση των οκτώ επιχειρηματικών κολοσσών στα σχολεία, αναγορεύονται και τυπικά σε παράγοντα διαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής, τους δίνεται η δυνατότητα να διευρύνουν την παρέμβασή τους στο χώρο, να καθορίσουν ενεργά το περιεχόμενο και την αποστολή της Παιδείας. Το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο αναλαμβάνει δράση ώστε πιο αποφασιστικά να προωθηθούν οι σχεδιασμοί του για μια Παιδεία προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των αναγκών του και μακριά από τις λαϊκές ανάγκες.

Η απροκάλυπτη αυτή εισβολή επιχειρήσεων στην Παιδεία, όπως και κάθε άλλη προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου να παρέμβει στις συνειδήσεις της νεολαίας και να διαμορφώσει το μέλλον της μακριά από τις ανάγκες της, πρέπει να βρει απάντηση μέσα από τους αγώνες για τη διεκδίκηση της Παιδείας των πραγματικών λαϊκών αναγκών. Για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην εκπαίδευση. Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η πολιτική που ακολουθείται κάθε άλλο παρά λαϊκή Παιδεία, πρόοδο για το λαό εξασφαλίζει. Αυτή κατακτιέται με την πάλη για την αποκάλυψη και απόκρουση της επίθεσης στα μορφωτικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.