Η μεγάλη αύξηση του ποσοστού των εργαζόμενων πρωτοετών φοιτητών αναδεικνύει ότι όλο και περισσότεροι νέοι που σπουδάζουν, από την πρώτη στιγμή που πατάνε το πόδι τους στη σχολή που πέρασαν αναγκάζονται να εργαστούν. Και είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που εργάζονται στη συνέχεια, ιδιαίτερα σε σχολές όπως η Φιλοσοφική και η Φυσικομαθηματική όπου η πλειοψηφία των φοιτητών παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα. Φαίνεται ότι η εκπαίδευση είναι τόσο ακριβή για τους φοιτητές από τα λαϊκά στρώματα. Ιδιαίτερα με την εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.
Αλήθεια, αυτοί οι φοιτητές που αναγκάζονται να εργαστούν για να βοηθήσουν την οικογένειά τους και να αντεπεξέλθουν στις σπουδές τους, θα καταφέρουν να παρακολουθήσουν απρόσκοπτα τα μαθήματά τους και να λάβουν το πτυχίο τους στην ώρα του; 'Η μήπως θα «διευκολύνονταν» αν έπαιρναν κάποιο δάνειο, όπως προβλέπει ο νέος νόμος πλαίσιο, και μετά την αποφοίτησή τους εργάζονταν σε δυο και τρεις δουλειές για να το ξεπληρώσουν;
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι συγκεκριμένες μετρήσεις γίνονται με ερωτηματολόγια κατά την εγγραφή των φοιτητών. Που σημαίνει ότι 3.653 είναι οι πρωτοετείς φοιτητές που εργάζονταν ήδη την ώρα που εγγράφονταν, με το «καλημέρα σας»! Πόσοι έπιασαν δουλειά στη συνέχεια και πόσοι αναγκάζονται να δουλέψουν όταν φτάνουν σε μεγαλύτερο έτος σπουδών, δεν καταγράφονται στη συγκεκριμένη μέτρηση...
Για τους πρωτοετείς σπουδαστές των ΤΕΙ, των ανώτερων σχολών επαγγελματικής εκπαίδευσης και των ανώτερων εκκλησιαστικών σχολών, τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας καταγράφουν μείωση κατά 4,3% στους εργαζόμενους κατά την ημέρα της εγγραφής τους. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι πρωτοετείς σπουδαστές είναι περισσότεροι ως ποσοστό σε σχέση με τους αντίστοιχους πρωτοετείς φοιτητές (12,5% στα ΤΕΙ, έναντι 9,2% στα ΑΕΙ)...
Λίγο απέχει από το να διωχτούν με τον ευρω-τρομονόμο οι αγώνες των εργαζομένων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Πάντως, το «κατάλληλο κλίμα» έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Ούτε το «χάπενινγκ» στα γραφεία της ΔΕΗ δεν ανέχονται και ζητούν επιβολή της τάξης. Για του λόγου το αληθές ιδού τι αξίωνε χτες το κύριο άρθρο της «Καθημερινής», καταγγέλλοντας τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων ότι επηρεάζουν δυσμενώς «τους όρους επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα»(!). Και το άρθρο καταλήγει: «Αυτά τα χάπενινγκ πρέπει να τελειώνουν. Βλάπτουν τη ΔΕΗ και τη χώρα. Η νομιμότητα δεν μπορεί να είναι διαρκώς υπό διαπραγμάτευση. Αν δεν το κατανοούν οι συνδικαλιστές, ελπίζουμε να το κατανοούν οι αρχές που δουλειά τους είναι η επιβολή των νόμων».
Από το αντεργατικό μέτωπο δε θα μπορούσε βέβαια να λείψει ο Γ. Πρετεντέρης, που καταγγέλλει όσους αντιδρούν στην προωθούμενη πολιτική για ...αντιποίηση αρχής(!). «Πληροφορήθηκα - γράφει - ότι η "μπούκα" εξελίχθηκε στο όνομα ενός ιδιότυπου δόγματος: η ΔΕΗ, δήλωσαν οι πρωτοστάτες, ανήκει στον ελληνικό λαό... Πολύ φοβούμαι ότι κάνουν ένα μικρό λάθος: η ΔΕΗ ανήκει στους μετόχους της, Δημόσιο και ιδιώτες. Οι οποίοι δεν άκουσα να αναθέσουν την εκπροσώπησή τους σε κανέναν βουλευτή ή πρόεδρο κόμματος. Υπ' αυτή την έννοια, στην περίπτωσή τους προκύπτει ζήτημα "αντιποίησης εξουσίας". Και αυτό δεν το λέει καμία διοίκηση καμιάς ΔΕΗ, το λέει το δημοκρατικό κράτος Δικαίου»...
Τούτες τις μέρες, το Σωματείο των Εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό» (ΣΕΝΕ) κυκλοφόρησε μια αποκαλυπτική ανακοίνωση με τον τίτλο «Οχι στις ιδιωτικοποιήσεις», στην οποία, μεταξύ των άλλων, επισημαίνει: «Οι ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών στο νοσοκομείο - καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη, ασανσέρ, θέρμανση κλπ. - κοστίζουν πάνω από 8 εκ. ευρώ το χρόνο. Οι εργολάβοι όμως αμείβουν τους εργαζόμενους των συνεργείων κάτω από 600 ευρώ, ενώ παράλληλα τους κλέβουν ένσημα τη στιγμή που τους υποχρεώνουν να κάνουν διπλοβάρδιες κι υπερωρίες!... Οι ασθενείς τριπλοπληρώνουν (ασφαλιστικές εισφορές, φορολογία, κι απευθείας απ' την τσέπη τους...) και υγεία ΔΕΝ έχουν! Τα έσοδα του νοσοκομείου, μ' άλλα λόγια το χαράτσωμα των ασθενών - μόνο απ' τα απογευματινά ιατρεία - ξεπερνούν το ένα εκ. ευρώ το χρόνο!»
Ομως, αυτό είναι το αποτέλεσμα της πρόσδεσης των νοσοκομείων στην επιχειρηματική δραστηριότητα και της λειτουργίας τους ως επιχειρήσεων - όπως κι οι τράπεζες δηλαδή - μετά τις νομοθετικές παρεμβάσεις απ' το 1990 και εντεύθεν. Αυτές οι πολιτικές «κατάντησαν τα νοσοκομεία σε οίκους εμπορίου για τους ασθενείς και γαλέρες καταναγκασμού για τους εργαζόμενους», όπως σωστά επισημαίνει ο ΣΕΝΕ.
Μέσα σε αυτό κλίμα, το κεφάλαιο θα κερδίζει και μονίμως χαμένοι θα είναι οι ασφαλισμένοι και οι ασθενείς, όσο «μεγαλόψυχοι» κι αν φανούν κάποιοι τραπεζίτες ή, γενικότερα, κάποιοι επιχειρηματίες.