ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απαράδεκτη πατριδοκαπηλία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε τον πατριωτισμό της κυβέρνησης και των μελών της αλλά δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστη η απαράδεκτη απόπειρα του Κ. Χατζηδάκη να παρουσιάσει το λουκέτο και την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής» ως καθήκον προς την πατρίδα! «Προχωρούμε μπροστά, επιτελώντας το πατριωτικό μας καθήκον και λύνοντας ένα πρόβλημα, το οποίο ταλανίζει το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, την οικονομία και την κοινωνία για 30 χρόνια», αποφάνθηκε μετά τη συνεργασία του χτες με τον πρωθυπουργό ο υπουργός Μεταφορών, προσθέτοντας ένα ακόμα «επιχείρημα» στην προπαγάνδα του ψεύδους. Δεν ξεγελά κανέναν ο υπουργός προσπαθώντας να εμφανίσει την κατ' εξοχήν ταξική επιλογή του ξεπουλήματος της «Ολυμπιακής», όπως και του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των λιμανιών, κ.ο.κ., ως πατριωτικό καθήκον. Από πού ως πού είναι πατριωτικό να μην υπάρχει δημόσιος φορέας αερομεταφορών και να ξεπουλιέται η «Ολυμπιακή» στους ιδιώτες ανταγωνιστές της ή στις μεγάλες αεροπορικές εταιρείες ευρωπαϊκές ή των αραβικών εμιράτων; Από πού είναι πατριωτικό να συρρικνώνεται βάσει σχεδίου η «Ολυμπιακή» για να μπορέσει να γίνει πιο εύκολο το ξεπούλημά της; Από πού ως πού είναι πατριωτικό να κάνεις τα αεροπορικά ταξίδια πανάκριβα και με ελάχιστες εγγυήσεις ασφάλειας; Εκτός και αν εννοεί ότι το ταξικό συμφέρον του κεφαλαίου σε βάρος του λαού, είναι «πατριωτισμός». Μόνο που ο πατριωτισμός του λαού είναι αντίθετος απ' αυτόν του υπουργού, της κυβέρνησής του και των επιχειρηματιών. Ας σταματήσει λοιπόν την άθλια πατριδοκαπηλία ο υπουργός γιατί οι πάντες έχουν καταλάβει γιατί πουλάνε την «Ολυμπιακή». Για τον ίδιο λόγο που ιδιωτικοποιήθηκε ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ όλες οι πρώην ΔΕΚΟ, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα δάση και τα βουνά.

Δικομματική στήριξη των τραπεζών

Ως κόρη οφθαλμού προσέχει το τραπεζικό σύστημα η κυβέρνηση, προσφέροντας κυριολεκτικά γην και ύδωρ στο τραπεζικό κεφάλαιο, ακολουθώντας κατά πόδας την πολιτική των προκατόχων της. Ο Γ. Αλογοσκούφης, για παράδειγμα, δηλώνει περήφανος που «το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει σήμερα ισχυρές βάσεις» στη χώρα καθώς και «κεντρική θέση στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης». Δεν έκρυψε μάλιστα ότι η στήριξη των τραπεζών είναι δικομματική επιλογή: «Η πολιτική αποκρατικοποιήσεων που ακολουθήσαμε ενίσχυσε το τραπεζικό σύστημα», είπε μιλώντας χτες σε εκδήλωση για την Εμπορική Τράπεζα και συνέχισε: «Είναι μια πολιτική που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση και ολοκληρώθηκε με δύσκολες αποφάσεις από τη δική μας κυβέρνηση. Είναι μια απόδειξη ότι πρέπει να συνεχίζουμε ο ένας το έργο του άλλου και όχι να το γκρεμίζουμε». Λεπτομέρεια βέβαια ότι το έργο αυτό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχει αποδειχθεί ολέθριο για τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρο για τις τράπεζες που βλέπουν τα κέρδη τους να «τρέχουν» με ιλιγγιώδεις ρυθμούς την τελευταία δεκαετία. Ο τραπεζικός τομέας μπορεί πλέον να είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένος, αλλά σε πείσμα των ισχυρισμών του υπουργού κάθε άλλο παρά έχει «συμβάλει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας»...

Το πλεονασματικό ελλειμματικό ελέω ΚΑΠ

Αφού ελέω νέας ΚΑΠ, «χαντακώθηκε» η εγχώρια καλλιέργεια τεύτλων, σήμερα η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης εξαναγκάζεται να προχωρήσει σε εισαγωγές ζάχαρης για να καλύψει τις ανάγκες της. Η ΕΒΖ, εξαιτίας της μειωμένης εγχώριας παραγωγής, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και την κάλυψη των αναγκών της χώρας, οι οποίες φτάνουν τους 240.000 τόνους, απευθύνεται πλέον στις αγορές του εξωτερικού, προκειμένου να εξασφαλίσει τις ποσότητες ζάχαρης που χρειάζεται. Η ΕΒΖ προγραμματίζει εισαγωγή 60.000 τόνων ζάχαρης από το εργοστάσιό της στη Σερβία, ενώ παράλληλα προωθεί συμφωνίες για επιπλέον 50.000 τόνους από άλλες χώρες της ΕΕ, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, ενώ θα προχωρήσει και στην αξιοποίηση αποθεμάτων των 20.000 τόνων που διαθέτει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η φετινή παραγωγή τεύτλων υπολείπεται της αναγκαίας για τα εναπομείναντα εργοστάσια της ΕΒΖ, στο Πλατύ Ημαθίας, στις Σέρρες και στην Ορεστιάδα. Οι Ελληνες τευτλοπαραγωγοί, εξαιτίας των αρνητικών γι' αυτούς ρυθμίσεων της νέας ΚΑΠ και των ασύμφορων τιμών για το προϊόν τους, καλλιέργησαν φέτος, αντί για 220.000 στρ. που ήταν το πλάνο της ΕΒΖ, βάσει της «κουτσουρεμένης» ποσόστωσης των 156.000 τόνων, μόνο 140.000 στρέμματα, που μπορούν να αποδώσουν το πολύ 105.000 τόνους ζάχαρης. Αλλο ένα πλεονασματικό προϊόν έγινε ελλειμματικό, εξαιτίας της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής, με αποτέλεσμα το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο να επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο.

Προπομπός νέας επίθεσης

Η προχτεσινή παρέμβαση της διορισμένης από την κυβέρνηση Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής για το Ασφαλιστικό, επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι το ζήτημα αυτό δεν κλείνει, ότι παραμένει πάντα ανοιχτό, αφού διαρκής και σταθερή είναι η θέληση των κυβερνήσεων του δικομματισμού, του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να τσακιστεί η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, να αφαιρεθούν ασφαλιστικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν σε προηγούμενες περιόδους και κάτω απ' άλλους συσχετισμούς.

Με την ψήφιση το 2002 του νόμου Ρέππα, μετά την αποτυχία της κυβέρνησης Σημίτη να περάσει κατά μέτωπο μέσα σε μια νύχτα το «Πακέτο Γιαννίτση», επιλέχτηκε η γραμμή της σταδιακής, αλλά ριζικής ανατροπής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ετσι ο νόμος Ρέππα (3029) όχι μόνο δεν έκλεινε τον δεκαετή και πλέον κύκλο της επίθεσης που άρχισε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1990, αλλά έβαζε το νέο πλαίσιο πάνω στο οποίο θα ξετυλιγόταν η επίθεση τη δεκαετία που διατρέχουμε. Και αυτό ακριβώς έγινε. Οταν το 2004, την κυβερνητική σκυτάλη πήρε η ΝΔ, η αντιασφαλιστική επίθεση εξελίχτηκε πάνω στα θεμέλια των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι ήταν αυτοί που δέχτηκαν το πρώτο πλήγμα, ενώ την ίδια στιγμή οι τραπεζίτες απαλλάχτηκαν από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα Ταμεία. Με τον νόμο Πετραλιά που ακολούθησε, βρέθηκαν στο στόχαστρο τα δικαιώματα των γυναικών και ειδικά των μητέρων, οι επικουρικές συντάξεις και τα αποθεματικά των ταμείων. Παράλληλα βρισκόταν και βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη επιχείρηση για την κατάργηση του καθεστώτος των ΒΑΕ, προσπάθεια που έχει ξεκινήσει τουλάχιστον 15 χρόνια πριν.

Το γεγονός μάλιστα ότι πέντε μόλις μήνες μετά την ψήφιση του τελευταίου νόμου 3655, εμφανίζεται η Εθνική Αναλογιστική Αρχή, και επαναφέρει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που πρόβαλε η κυβέρνηση πριν την ψήφιση του νόμου, για να επιβάλλει τη συνέχεια της αντιασφαλιστικής επίθεσης, γίνεται καθαρό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επιχείρηση κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Γι' αυτό τον λόγο επιστρατεύονται από την κυβέρνηση, τα ίδια προσχήματα, η ίδια κινδυνολογία περί «βιωσιμότητας» και «ελλειμμάτων», ο κίνδυνος της «δημοσιονομικής σταθερότητας»! Ενοχοποιούν δηλαδή τους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, για τα οικονομικά τους, όταν έξι στους δέκα λαμβάνουν σύνταξη κάτω από 600 ευρώ. Και μόνο αυτό δείχνει τις πραγματικές τους επιδιώξεις.

Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εργαζόμενοι και Ταμεία θα βρεθούν και πάλι στο στόχαστρο. Πυρήνας αυτής της επίθεσης, όπως περιγράφεται από τις ίδιες τις «προτάσεις» της Επιτροπής, θα είναι το ύψος των συντάξεων, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά και οι παροχές στην Υγεία που θα περικοπούν και θα συμπιεστούν παραπέρα. Μπροστά σ' αυτή την εξέλιξη κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να μείνει στην άκρη. Απαιτείται άμεση και αγωνιστική απάντηση. Με το ΠΑΜΕ, τις ταξικές ομοσπονδίες και συνδικάτα στην πάλη ενάντια στην κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, να αντιμετωπίσουμε την επόμενη αντιασφαλιστική επίθεση. Στον πόλεμο που έχουν κηρύξει κυβερνήσεις, πλουτοκρατία και ΕΕ, ενάντια στη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν, οργανώνοντας τον δικό τους ταξικό πόλεμο.