Η προχτεσινή παρέμβαση της διορισμένης από την κυβέρνηση Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής για το Ασφαλιστικό, επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι το ζήτημα αυτό δεν κλείνει, ότι παραμένει πάντα ανοιχτό, αφού διαρκής και σταθερή είναι η θέληση των κυβερνήσεων του δικομματισμού, του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να τσακιστεί η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, να αφαιρεθούν ασφαλιστικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν σε προηγούμενες περιόδους και κάτω απ' άλλους συσχετισμούς.

Με την ψήφιση το 2002 του νόμου Ρέππα, μετά την αποτυχία της κυβέρνησης Σημίτη να περάσει κατά μέτωπο μέσα σε μια νύχτα το «Πακέτο Γιαννίτση», επιλέχτηκε η γραμμή της σταδιακής, αλλά ριζικής ανατροπής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ετσι ο νόμος Ρέππα (3029) όχι μόνο δεν έκλεινε τον δεκαετή και πλέον κύκλο της επίθεσης που άρχισε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1990, αλλά έβαζε το νέο πλαίσιο πάνω στο οποίο θα ξετυλιγόταν η επίθεση τη δεκαετία που διατρέχουμε. Και αυτό ακριβώς έγινε. Οταν το 2004, την κυβερνητική σκυτάλη πήρε η ΝΔ, η αντιασφαλιστική επίθεση εξελίχτηκε πάνω στα θεμέλια των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι ήταν αυτοί που δέχτηκαν το πρώτο πλήγμα, ενώ την ίδια στιγμή οι τραπεζίτες απαλλάχτηκαν από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα Ταμεία. Με τον νόμο Πετραλιά που ακολούθησε, βρέθηκαν στο στόχαστρο τα δικαιώματα των γυναικών και ειδικά των μητέρων, οι επικουρικές συντάξεις και τα αποθεματικά των ταμείων. Παράλληλα βρισκόταν και βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη επιχείρηση για την κατάργηση του καθεστώτος των ΒΑΕ, προσπάθεια που έχει ξεκινήσει τουλάχιστον 15 χρόνια πριν.

Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εργαζόμενοι και Ταμεία θα βρεθούν και πάλι στο στόχαστρο. Πυρήνας αυτής της επίθεσης, όπως περιγράφεται από τις ίδιες τις «προτάσεις» της Επιτροπής, θα είναι το ύψος των συντάξεων, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά και οι παροχές στην Υγεία που θα περικοπούν και θα συμπιεστούν παραπέρα. Μπροστά σ' αυτή την εξέλιξη κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να μείνει στην άκρη. Απαιτείται άμεση και αγωνιστική απάντηση. Με το ΠΑΜΕ, τις ταξικές ομοσπονδίες και συνδικάτα στην πάλη ενάντια στην κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, να αντιμετωπίσουμε την επόμενη αντιασφαλιστική επίθεση. Στον πόλεμο που έχουν κηρύξει κυβερνήσεις, πλουτοκρατία και ΕΕ, ενάντια στη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν, οργανώνοντας τον δικό τους ταξικό πόλεμο.