Παρασκευή 26 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τιμούν τους δυνάστες του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Τους «εθνικούς ευεργέτες» μνημονεύουν και τιμούν η Νομαρχία Αθηνών, οι «τοπικοί άρχοντες» και σύσσωμη η πολιτική, στρατιωτική ηγεσία του τόπου. Την επιμνημόσυνη δέηση θα κάνει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Ολοι οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, η οποία κατά καιρούς ρίχνει μερικά ψίχουλα στα λαϊκά στρώματα για να αποτρέψει τις αντιδράσεις, θα πάρουν μέρος την ερχόμενη Τρίτη (σ.σ. την ανακήρυξαν «Ημέρα μνήμης των Εθνικών μας Ευεργετών»...) σε σχετική εκδήλωση.

Τη «φιλανθρωπία» αυτών των «ευεργετών» την έχουν νιώσει στο πετσί τους χιλιάδες εργαζόμενοι στη χώρα μας, που «έλιωσαν» στις βιομηχανίες τους, που πνίγηκαν στα σαπιοκάραβά τους, που «θάφτηκαν» κάτω από τα απόβλητα των εργοστασίων τους, που ήρθαν σε σύγκρουση μαζί τους για ένα κομμάτι ψωμί. Πρόκειται για «ευεργέτες», που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια στη γερμανική κατοχή και στη χούντα. Για «ευεργέτες», που τσάκισαν το λαϊκό κίνημα λυσσαλέα και με κάθε μέσο. Για ευεργέτες, που έχτιζαν φυλακές και σωφρονιστήρια. Για «ευεργέτες», που έκαναν «φιλανθρωπίες» με τον πλούτο των εργαζομένων. Αυτούς τιμούν ακόμη και σήμερα...

Η πεπονόφλουδα...

Να μας συμπαθάνε οι τελωνειακοί, αλλά η διοίκηση της Ομοσπονδίας τους την πάτησε την πεπονόφλουδα που της έριξε η κυβέρνηση. Κάτι είπε ο υπουργός για «επιδόματα» και «καλοπληρωμένους υπαλλήλους» και η διοίκηση των τελωνειακών αντί να απαντήσει με επιχειρήματα και να αντιτάξει στις υπουργικές δηλώσεις τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης των εργαζομένων, που μένουν συνεχώς πίσω προκειμένου να εξασφαλίζονται τα κέρδη της πλουτοκρατίας, ζητάει από την κυβέρνηση να καταθέσει στη Βουλή καταστάσεις με τα... επιδόματα που δίνονται σε «κάθε κλάδο υπαλλήλων», για να αποδείξουν, λέει, ότι οι «τελωνειακοί είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι του υπουργείου Οικονομικών» και «έχουν μεσαίου επιπέδου επιδόματα έναντι των άλλων υπαλλήλων του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα»...

Αρνητική, για να μην πούμε τίποτα άλλο, είναι και η εντύπωση που αφήνει ακόμα μια διατύπωση που υπάρχει στη σχετική ανακοίνωση της Ομοσπονδίας των τελωνειακών, αναφορικά με «το τι εργασία προσφέρει κάθε κλάδος» εργαζομένων στο δημόσιο. Είναι μια διατύπωση, που παραπέμπει κατευθείαν στους υποβολιμαίους αφορισμούς για δημοσίους υπαλλήλους-τεμπέληδες και αργόσχολους, που τζάμπα τους πληρώνει το κράτος και άλλα παρόμοια.

... και το αδιέξοδο

Ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδος και η διοίκηση της Ομοσπονδίας οφείλει να το γνωρίζει. Γιατί ρίχνει «λάδι στη φωτιά» της προπαγάνδας διαχωρισμού και καλλιέργειας αντιθέσεων ανάμεσα σε τμήματα και κλάδους εργαζομένων, πέφτοντας στην καλοστημένη παγίδα που πάντα έχουν στημένη οι εχθροί των εργαζομένων. Τέτοιου είδους συγκρίσεις αντικειμενικά συκοφαντούν τους εργαζόμενους και ευνοούν εκείνους που συστηματικά απεργάζονται σχέδια διάσπασης και διαχωρισμού των εργαζομένων, όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες, αλλά επιδιώκοντας την απομόνωση όσων μπορεί να αμείβονται σχετικά καλύτερα και να εργάζονται σε λιγότερο απάνθρωπες συνθήκες από άλλους. Αντικειμενικά αυτή η προπαγάνδα της Ομοσπονδίας των τελωνειακών συμβάλλει σε εφαρμογή πολιτικών αφαίρεσης δικαιωμάτων και ισοπέδωσης προς τα κάτω του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων αντί να συμβάλλει στην ταξική ενότητα δράσης για βελτίωση της ζωής των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών. Ενώ ενισχύει την πολιτική μοιράσματος της φτώχειας ανάμεσα στους εργαζόμενους, με την αφαίρεση από αυτούς που βρίσκονται σε λίγο καλύτερη θέση, για την ώρα, για να δοθούν ψίχουλα σε εξαθλιωμένους. Ετσι όμως και το κράτος και οι κυβερνήσεις βολεύονται και οι επιχειρηματίες κερδίζουν περισσότερα.

Πληρώνουν για πάρκινγκ στο νοσοκομείο!

Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και στο νέο νοσοκομείο Τρικάλων η έλλειψη χώρου πάρκινγκ αυτοκινήτων, που έχει ως αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται αφάνταστα και οι εργαζόμενοι σ' αυτό, αλλά και οι ασθενείς που το επισκέπτονται. Λύση στο πρόβλημα προθυμοποιήθηκε να δώσει ο Δήμος Τρικκαίων, παραχωρώντας ένα οικόπεδό του, που βρίσκεται δίπλα στο νοσοκομείο, προκειμένου να λειτουργήσει ως πάρκινγκ.

Μη βιάζεστε, όμως, να καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι η Δημοτική Αρχή Τρικάλων διακατέχεται από αγνά αισθήματα κοινωνικής προσφοράς. Με το αζημίωτο το κάνει, την κερδοσκοπία αναζητά. Διότι, για να παρκάρει κάποιος το αυτοκίνητό του στο πάρκινγκ του νοσοκομείου, πρέπει να πληρώσει 1 ευρώ την ώρα και 25 λεπτά για κάθε τέταρτο της ώρας επιπλέον, ενώ η μηνιαία χρέωση αντιστοιχεί στα 60 ευρώ.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, για μια ακόμα φορά, ότι, τη σήμερον ημέρα, οι δήμοι έχουν μετατραπεί σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, που ψάχνουν κάθε τρόπο και εκμεταλλεύονται κάθε περίσταση για να βάζουν χέρι στην τσέπη του λαού...

Η φτωχή αγροτιά στο «αμήν»

Η χειρότερη χρονιά, στις τελευταίες δεκαετίες, είναι η φετινή για τους μικρομεσαίους γεωργοκτηνοτρόφους. Το «πάγωμα», ή και η πτώση των τιμών παραγωγού των προϊόντων, σε συνδυασμό με τις συνεχιζόμενες περικοπές των επιδοτήσεων και την αλματώδη άνοδο του κόστους παραγωγής, έφεραν νέα, δραστική μείωση του αγροτικού εισοδήματος. Αν σ' όλα αυτά προστεθεί και η γενικότερη ακρίβεια που βαρύνει και την αγροτική οικογένεια, με τις συνεχείς ανατιμήσεις στα τρόφιμα, στα ρούχα, στα φάρμακα, στις συγκοινωνίες, στους λογαριασμούς του ρεύματος, του τηλεφώνου, του νερού, στα δημοτικά τέλη και τα διαρκώς αυξανόμενα έξοδα που συνεπάγεται η εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, γίνεται φανερό ότι η κατάσταση που βιώνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες είναι τραγική.

Τα στοιχεία για τις τιμές παραγωγού είναι αποκαλυπτικά: Το καλαμπόκι πουλιέται, φέτος, 17 λεπτά το κιλό, όταν πέρσι η τιμή εκκίνησης ήταν 27 λεπτά. Στα ίδια ποσοστά κινείται η μείωση της τιμής στα σιτηρά, ενώ μεγάλες ποσότητες παραμένουν απούλητες στις αποθήκες των παραγωγών και των Ενώσεων Συνεταιρισμών. Φτηνότερα από πέρσι θα πουληθεί το βαμβάκι και εξευτελιστικές παραμένουν οι τιμές στο γάλα και το κρέας. Αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία για το κόστος παραγωγής: Η αύξηση της τιμής στο πετρέλαιο και στο αγροτικό ρεύμα φτάνει το 40%, στο 30%, κατά μέσο όρο, αυξήθηκε η τιμή των λιπασμάτων και μικρότερες, αλλά σημαντικές, αυξήσεις επιβλήθηκαν στα φυτοφάρμακα, στους σπόρους, στα μηχανήματα, ενώ το κόστος των ζωοτροφών για τους κτηνοτρόφους έχει εκτιναχτεί σε δυσθεώρητα ύψη.

Η αιτία για τη βαριά επιδείνωση των αγροτικών προβλημάτων είναι γνωστή. Βρίσκεται στην εφαρμογή της νέας ΚΑΠ και, γενικότερα, της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτή η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού» παρέδωσε την εργαζόμενη αγροτιά «στα νύχια» των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών που κερδοσκοπούν σε βάρος της και θησαυρίζουν από τον ιδρώτα της. Αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει στον Καιάδα του ξεκληρίσματος εκατοντάδες χιλιάδες μικροκαλλιεργητές, για να συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και αγροτοβιομηχάνων. Και τα χειρότερα έρχονται με τον «έλεγχο υγείας» της νέας ΚΑΠ και τα άλλα αντιαγροτικά μέτρα που προωθούνται.

Αυτή η πολιτική είναι ανάγκη να ανατραπεί. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, παρά μόνο με τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Ενας αγώνας που για να έχει αποτέλεσμα και προοπτική χρειάζεται να συντονιστεί με την πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στην κατεύθυνση συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας, που θα παλεύει για την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών, σε βάρος των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και υπέρ του ΚΚΕ. Ετσι θ' ανοίξει ο δρόμος για τη Λαϊκή Εξουσία, η οποία, μέσω της Λαϊκής Οικονομίας, θα προωθήσει την ολόπλευρη ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και προς όφελος του ελληνικού λαού.


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

«Τώρα σωθήκαμε»!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με Eρώτησή της στη Βουλή, η Σούλα Μερεντίτη, βουλευτίνα Τρικάλων του ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται στο πολύ μεγάλο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν, φέτος, οι παραγωγοί σιτηρών και καλαμποκιού, λόγω των χαμηλών τιμών παραγωγού και του υπέρογκου και συνεχώς αυξανόμενου κόστους παραγωγής. Βεβαίως, στην Eρώτησή της, η βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ δεν κάνει λόγο για τις πολιτικές αιτίες που οδήγησαν τους παραγωγούς στην τραγική κατάσταση που βιώνουν σήμερα. Κουβέντα δε λέει κατά της νέας ΚΑΠ και, γενικότερα, της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, που ευθύνεται για τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγούνται, όχι μόνον οι παραγωγοί σιτηρών και καλαμποκιού, αλλά όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες. Και πώς να αναφερθεί σ' αυτά, όταν το κόμμα της τάσσεται αναφανδόν υπέρ της ΚΑΠ και της «ελεύθερης αγοράς» και, ως κυβέρνηση, ακολούθησε ακριβώς την ίδια αντιαγροτική πολιτική, πετώντας εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες στον Καιάδα του ξεκληρίσματος;

Και τι ζητάει η βουλευτίνα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την κυβέρνηση της ΝΔ; Μήπως την καθιέρωση κατώτερης εγγυημένης τιμής, που θα εξασφαλίζει βιώσιμο εισόδημα στους παραγωγούς; Μήπως το χτύπημα της κερδοσκοπικής ασυδοσίας των εμποροβιομηχάνων, που αγοράζουν στη φτήνια τα αγροτικά προϊόντα και πουλούν πανάκριβα τα αγροτικά μέσα και εφόδια; Οχι, φυσικά. Ζητάει να προχωρήσει η κυβέρνηση σε κάποιας μορφής έκτακτη οικονομική ενίσχυση προς τους παραγωγούς - όπως, π.χ., ένα άτοκο δάνειο - ώστε, όπως λέει, να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Μετά από όλα αυτά, το ερώτημα είναι γιατί οι φτωχοί αγρότες των Τρικάλων δεν αναφωνούν, εν χορώ, «Τώρα σωθήκαμε»!!!


Γρηγοριάδης Κώστας

Απαράδεκτη πατριδοκαπηλία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε τον πατριωτισμό της κυβέρνησης και των μελών της αλλά δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστη η απαράδεκτη απόπειρα του Κ. Χατζηδάκη να παρουσιάσει το λουκέτο και την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής» ως καθήκον προς την πατρίδα! «Προχωρούμε μπροστά, επιτελώντας το πατριωτικό μας καθήκον και λύνοντας ένα πρόβλημα, το οποίο ταλανίζει το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, την οικονομία και την κοινωνία για 30 χρόνια», αποφάνθηκε μετά τη συνεργασία του χτες με τον πρωθυπουργό ο υπουργός Μεταφορών, προσθέτοντας ένα ακόμα «επιχείρημα» στην προπαγάνδα του ψεύδους. Δεν ξεγελά κανέναν ο υπουργός προσπαθώντας να εμφανίσει την κατ' εξοχήν ταξική επιλογή του ξεπουλήματος της «Ολυμπιακής», όπως και του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των λιμανιών, κ.ο.κ., ως πατριωτικό καθήκον. Από πού ως πού είναι πατριωτικό να μην υπάρχει δημόσιος φορέας αερομεταφορών και να ξεπουλιέται η «Ολυμπιακή» στους ιδιώτες ανταγωνιστές της ή στις μεγάλες αεροπορικές εταιρείες ευρωπαϊκές ή των αραβικών εμιράτων; Από πού είναι πατριωτικό να συρρικνώνεται βάσει σχεδίου η «Ολυμπιακή» για να μπορέσει να γίνει πιο εύκολο το ξεπούλημά της; Από πού ως πού είναι πατριωτικό να κάνεις τα αεροπορικά ταξίδια πανάκριβα και με ελάχιστες εγγυήσεις ασφάλειας; Εκτός και αν εννοεί ότι το ταξικό συμφέρον του κεφαλαίου σε βάρος του λαού, είναι «πατριωτισμός». Μόνο που ο πατριωτισμός του λαού είναι αντίθετος απ' αυτόν του υπουργού, της κυβέρνησής του και των επιχειρηματιών. Ας σταματήσει λοιπόν την άθλια πατριδοκαπηλία ο υπουργός γιατί οι πάντες έχουν καταλάβει γιατί πουλάνε την «Ολυμπιακή». Για τον ίδιο λόγο που ιδιωτικοποιήθηκε ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ όλες οι πρώην ΔΕΚΟ, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα δάση και τα βουνά.

Δικομματική στήριξη των τραπεζών

Ως κόρη οφθαλμού προσέχει το τραπεζικό σύστημα η κυβέρνηση, προσφέροντας κυριολεκτικά γην και ύδωρ στο τραπεζικό κεφάλαιο, ακολουθώντας κατά πόδας την πολιτική των προκατόχων της. Ο Γ. Αλογοσκούφης, για παράδειγμα, δηλώνει περήφανος που «το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει σήμερα ισχυρές βάσεις» στη χώρα καθώς και «κεντρική θέση στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης». Δεν έκρυψε μάλιστα ότι η στήριξη των τραπεζών είναι δικομματική επιλογή: «Η πολιτική αποκρατικοποιήσεων που ακολουθήσαμε ενίσχυσε το τραπεζικό σύστημα», είπε μιλώντας χτες σε εκδήλωση για την Εμπορική Τράπεζα και συνέχισε: «Είναι μια πολιτική που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση και ολοκληρώθηκε με δύσκολες αποφάσεις από τη δική μας κυβέρνηση. Είναι μια απόδειξη ότι πρέπει να συνεχίζουμε ο ένας το έργο του άλλου και όχι να το γκρεμίζουμε». Λεπτομέρεια βέβαια ότι το έργο αυτό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχει αποδειχθεί ολέθριο για τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρο για τις τράπεζες που βλέπουν τα κέρδη τους να «τρέχουν» με ιλιγγιώδεις ρυθμούς την τελευταία δεκαετία. Ο τραπεζικός τομέας μπορεί πλέον να είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένος, αλλά σε πείσμα των ισχυρισμών του υπουργού κάθε άλλο παρά έχει «συμβάλει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας»...

Το πλεονασματικό ελλειμματικό ελέω ΚΑΠ

Αφού ελέω νέας ΚΑΠ, «χαντακώθηκε» η εγχώρια καλλιέργεια τεύτλων, σήμερα η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης εξαναγκάζεται να προχωρήσει σε εισαγωγές ζάχαρης για να καλύψει τις ανάγκες της. Η ΕΒΖ, εξαιτίας της μειωμένης εγχώριας παραγωγής, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και την κάλυψη των αναγκών της χώρας, οι οποίες φτάνουν τους 240.000 τόνους, απευθύνεται πλέον στις αγορές του εξωτερικού, προκειμένου να εξασφαλίσει τις ποσότητες ζάχαρης που χρειάζεται. Η ΕΒΖ προγραμματίζει εισαγωγή 60.000 τόνων ζάχαρης από το εργοστάσιό της στη Σερβία, ενώ παράλληλα προωθεί συμφωνίες για επιπλέον 50.000 τόνους από άλλες χώρες της ΕΕ, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, ενώ θα προχωρήσει και στην αξιοποίηση αποθεμάτων των 20.000 τόνων που διαθέτει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η φετινή παραγωγή τεύτλων υπολείπεται της αναγκαίας για τα εναπομείναντα εργοστάσια της ΕΒΖ, στο Πλατύ Ημαθίας, στις Σέρρες και στην Ορεστιάδα. Οι Ελληνες τευτλοπαραγωγοί, εξαιτίας των αρνητικών γι' αυτούς ρυθμίσεων της νέας ΚΑΠ και των ασύμφορων τιμών για το προϊόν τους, καλλιέργησαν φέτος, αντί για 220.000 στρ. που ήταν το πλάνο της ΕΒΖ, βάσει της «κουτσουρεμένης» ποσόστωσης των 156.000 τόνων, μόνο 140.000 στρέμματα, που μπορούν να αποδώσουν το πολύ 105.000 τόνους ζάχαρης. Αλλο ένα πλεονασματικό προϊόν έγινε ελλειμματικό, εξαιτίας της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής, με αποτέλεσμα το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο να επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Προπομπός νέας επίθεσης

Η προχτεσινή παρέμβαση της διορισμένης από την κυβέρνηση Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής για το Ασφαλιστικό, επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι το ζήτημα αυτό δεν κλείνει, ότι παραμένει πάντα ανοιχτό, αφού διαρκής και σταθερή είναι η θέληση των κυβερνήσεων του δικομματισμού, του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να τσακιστεί η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, να αφαιρεθούν ασφαλιστικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν σε προηγούμενες περιόδους και κάτω απ' άλλους συσχετισμούς.

Με την ψήφιση το 2002 του νόμου Ρέππα, μετά την αποτυχία της κυβέρνησης Σημίτη να περάσει κατά μέτωπο μέσα σε μια νύχτα το «Πακέτο Γιαννίτση», επιλέχτηκε η γραμμή της σταδιακής, αλλά ριζικής ανατροπής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ετσι ο νόμος Ρέππα (3029) όχι μόνο δεν έκλεινε τον δεκαετή και πλέον κύκλο της επίθεσης που άρχισε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1990, αλλά έβαζε το νέο πλαίσιο πάνω στο οποίο θα ξετυλιγόταν η επίθεση τη δεκαετία που διατρέχουμε. Και αυτό ακριβώς έγινε. Οταν το 2004, την κυβερνητική σκυτάλη πήρε η ΝΔ, η αντιασφαλιστική επίθεση εξελίχτηκε πάνω στα θεμέλια των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι ήταν αυτοί που δέχτηκαν το πρώτο πλήγμα, ενώ την ίδια στιγμή οι τραπεζίτες απαλλάχτηκαν από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα Ταμεία. Με τον νόμο Πετραλιά που ακολούθησε, βρέθηκαν στο στόχαστρο τα δικαιώματα των γυναικών και ειδικά των μητέρων, οι επικουρικές συντάξεις και τα αποθεματικά των ταμείων. Παράλληλα βρισκόταν και βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη επιχείρηση για την κατάργηση του καθεστώτος των ΒΑΕ, προσπάθεια που έχει ξεκινήσει τουλάχιστον 15 χρόνια πριν.

Το γεγονός μάλιστα ότι πέντε μόλις μήνες μετά την ψήφιση του τελευταίου νόμου 3655, εμφανίζεται η Εθνική Αναλογιστική Αρχή, και επαναφέρει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που πρόβαλε η κυβέρνηση πριν την ψήφιση του νόμου, για να επιβάλλει τη συνέχεια της αντιασφαλιστικής επίθεσης, γίνεται καθαρό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επιχείρηση κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Γι' αυτό τον λόγο επιστρατεύονται από την κυβέρνηση, τα ίδια προσχήματα, η ίδια κινδυνολογία περί «βιωσιμότητας» και «ελλειμμάτων», ο κίνδυνος της «δημοσιονομικής σταθερότητας»! Ενοχοποιούν δηλαδή τους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, για τα οικονομικά τους, όταν έξι στους δέκα λαμβάνουν σύνταξη κάτω από 600 ευρώ. Και μόνο αυτό δείχνει τις πραγματικές τους επιδιώξεις.

Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εργαζόμενοι και Ταμεία θα βρεθούν και πάλι στο στόχαστρο. Πυρήνας αυτής της επίθεσης, όπως περιγράφεται από τις ίδιες τις «προτάσεις» της Επιτροπής, θα είναι το ύψος των συντάξεων, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά και οι παροχές στην Υγεία που θα περικοπούν και θα συμπιεστούν παραπέρα. Μπροστά σ' αυτή την εξέλιξη κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να μείνει στην άκρη. Απαιτείται άμεση και αγωνιστική απάντηση. Με το ΠΑΜΕ, τις ταξικές ομοσπονδίες και συνδικάτα στην πάλη ενάντια στην κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, να αντιμετωπίσουμε την επόμενη αντιασφαλιστική επίθεση. Στον πόλεμο που έχουν κηρύξει κυβερνήσεις, πλουτοκρατία και ΕΕ, ενάντια στη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν, οργανώνοντας τον δικό τους ταξικό πόλεμο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ