Είναι απίθανο... Δεν υπάρχει δύναμη που να σπεύδει να καλλιεργεί αυταπάτες για το ενδεχόμενο τάχα η ΕΕ να «χαλιναγωγηθεί» ή να «αλλάξει» και να μη σπεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει φίλος ή θαυμαστής της. Το ζήτημα είναι να μη θίγεται καν το ζήτημα της αποδέσμευσης από την καπιταλιστική ΕΕ και την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα - αφού άλλος δρόμος για τη σωτηρία των λαών δεν υπάρχει -, ώστε να μένει ο λαός μας εγκλωβισμένος στους νόμους της εκμετάλλευσης, της αναπαραγωγής και έντασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης, της ανεργίας. Οπως τόνισε και ο Ρεμέρ: «Αυτό το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται στο τέλος του...». Ας ψάξουμε λοιπόν για ένα άλλο... καπιταλιστικό σύστημα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλο «ηθικό και ανθρώπινο» καπιταλιστικό σύστημα ψάχνει, χειραγωγώντας το λαό στην εκμετάλλευση...
Σοκ για το τολμηρό θέαμα και προβληματισμό, επειδή ο τρίτος στη σειρά διάδοχος του βρετανικού θρόνου αδυνατεί να αλλάξει το «ίματζ» του πλέιμποϊ, γέμισαν χτες έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Θέμα των «ρεπορτάζ» ο γυμνός πρίγκιπας Χάρι που έμεινε χωρίς τίποτα μετά από μια παρτίδα μπιλιάρδο - στριπτίζ... Οι μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες και συνολικά η τάξη τους, ποντάρουν πολλά σε τέτοιου είδους «ενημέρωση» των εργαζομένων λες και τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, την ώρα που τους εξαθλιώνουν, τους νοιάζουν τα καμώματα του πρίγκιπα. Ετσι, από τη μια μεριά μπορεί να χάνεται ο κόσμος, κι από την άλλη οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες να ασχολούνται με τη σαπίλα των αστών και των πριγκίπων. Ασφαλώς, πρόκειται για τα ίδια ΜΜΕ, που δεν ασχολούνται με τα προβλήματα του λαού, με τους αγώνες του, ενώ στηρίζουν τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική. Αν, λοιπόν, κάποιος πρέπει να φωνάξει «αίσχος», αυτό δεν θα αφορά τη γύμνια του ... πρίγκιπα, αλλά την εγκληματική επιχείρηση παραπλάνησης που στήνεται σε βάρος των εργαζομένων. Σάπια η αστική ενημέρωση. Η αξιοποίηση και διάδοση του «Ρ» γίνεται όλο και πιο επιτακτική.
Για τους εργάτες ως τάξη, η επομένη της καπιταλιστικής κρίσης (όταν αυτή έρθει) θα ξημερώσει με κατακόρυφη επιδείνωση της ζωής τους, με τεράστια απώλεια δικαιωμάτων και κατακτήσεων, με τεράστια πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Για το κεφάλαιο, ως τάξη, η επομένη της κρίσης θα ξημερώσει με αλλαγές στις επενδύσεις, συγχωνεύσεις, εξαγορές κ.τ.λ. και συνολικά μια συνολική αναμόρφωση της παραγωγικής δραστηριότητας με στόχο, ασφαλώς, τη διεκδίκηση με αξιώσεις μιας όσο το δυνατόν ευκολότερης και γρηγορότερης κερδοφορίας. Αναμόρφωση, η οποία είναι σίγουρο ότι θα στερήσει ακόμα περισσότερο από το λαό την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων που μπορεί να προσφέρει ο φυσικός πλούτος, το εργατικό δυναμικό κ.τ.λ. της χώρας. Για παράδειγμα, μεγάλες εταιρείες ήδη ενισχύουν την εξαγωγική τους δραστηριότητα, σε μια προσπάθεια να μετριάσουν τις αρνητικές συνέπειες από την κρίση. Τέτοια σχέδια έχει, μεταξύ άλλων, και η ΣΙΔΕΝΟΡ που αναμένεται - σύμφωνα με δημοσιεύματα - να στραφεί στην αγορά της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, επειδή η ζήτηση την Ελλάδα «μετά από 4 χρόνια συνεχούς ύφεσης, έχει επιστρέψει στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αφού σωρρευτικά η μείωση στα προϊόντα χάλυβα για το 2012 ξεπερνά το 80% σε σχέση με το 2007 και το 2008, όταν ακόμη δεν είχε ξεκινήσει η κρίση στην Ελλάδα».
Βέβαια, η ζήτηση δε μειώθηκε επειδή μειώθηκαν οι λαϊκές ανάγκες που έχουν σχέση με αντίστοιχα προϊόντα. Ούτε φυσικά και επειδή αυτές έχουν ικανοποιηθεί πλήρως... Ωστόσο, οι βιομήχανοι δεκάρα δεν πρόκειται να δίνουν αν το προϊόν των εργοστασίων τους καταλήγει σε μακρινές αγορές, ακόμα κι αν αυτό είναι απαραίτητο στη δική μας χώρα. Κι αυτό, από τη μεριά τους, είναι λογικό: Καπιταλιστές είναι οι άνθρωποι, όχι φιλάνθρωποι... Οι καπιταλιστές δεν παράγουν για να καλύψουν λαϊκές ανάγκες, αλλά για το κέρδος. Είναι η ίδια «λογική» που θέλει την Ελλάδα να παράγει μια σειρά αγροτικά προϊόντα, αλλά ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού της να μην μπορεί να τα εξασφαλίσει. Η «λογική» τού να είναι η Ελλάδα «μεγάλη ναυτική δύναμη», αλλά μια εκδρομή σε νησί να γίνεται απλησίαστη για όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες.