Οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ αποφασίζουν την επεξεργασία κοινής πολιτικής ενάντια στην τρομοκρατία και για το σκοπό αυτό προχωρούν στη διαμόρφωση ενός κοινού ορισμού της και προσανατολίζονται και σε μια σειρά άλλα μέτρα, ακόμη και ενιαίου ποινολογίου. Αποκαλυπτικό, πάντως, των γενικότερων προθέσεων και των πραγματικών τους στόχων είναι το περιεχόμενο του κοινού ορισμού της τρομοκρατίας. Διαβάστε λοιπόν: Οποιες πράξεις ή ενέργειες διαπράττονται εκ προθέσεως από άτομα ή ομάδες ατόμων, στρέφονται κατά ενός ή περισσότερων κρατών, των θεσμών ή του πληθυσμού τους, με στόχο να τα απειλήσουν, να βλάψουν βαρύτατα ή και να καταστρέψουν τις πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές των κρατών αυτών χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικές και θα έχουν την ανάλογη αντιμετώπιση.
Και μπαίνουν εύλογα τα ερωτήματα: Μια λαϊκή διαδήλωση, της οποίας τα συνθήματα στρέφονται ευθέως κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, της ΕΕ, κλπ., κλπ., δεν αποτελεί μια απειλή κατά «των πολιτικών, οικονομικών ή κοινωνικών δομών»; `Η, τουλάχιστον, δεν μπορεί να συμπεριλάβει η όποια πολιτική ή δικαστική εξουσία μια τέτοια διαδήλωση ή το κλείσιμο των δρόμων από τους διαδηλωτές, στα περί τρομοκρατίας αδικήματα;
Φαίνεται, όμως, πως τα προηγούμενα δεν ήταν αρκετά για την κυβέρνηση Σημίτη. Και γι' αυτό προχώρησε -πρώτη απ' όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης- στην αλλαγή του «αμυντικού δόγματος» των Ενόπλων Δυνάμεων, ονομάζοντας την τρομοκρατία «εθνική απειλή» και αναγορεύοντας τον Στρατό σε εγγυητή της εσωτερικής ασφάλειας και σταθερότητας της χώρας.
Να θυμίσουμε, μήπως, ότι το γεγονός αυτό φέρνει αντικειμενικά στη μνήμη μαύρες εποχές και μέρες της νεότερης ιστορίας της χώρας μας; `Η, μήπως, χρειάζεται να θυμίσουμε, ότι, μέχρι πρόσφατα, ακόμη και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ καυτηρίαζε το ρόλο, που παίζουν οι Ενοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας και, ιδιαίτερα, η ηγεσία τους, στις εσωτερικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις της γειτονικής μας χώρας;
Κι όλ' αυτά με πρόσχημα την τρομοκρατία και την αντιμετώπισή της. Υπάρχουν, άραγε, πολλοί ακόμη, που δεν καταλαβαίνουν, ότι η τρομοκρατία είναι το φύλλο συκής και ο πραγματικός στόχος είναι οι λαοί, τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις τους;
Πόλεμο θέλει
ο πιστολάς
και συμφωνεί
και η Ελλάς,
«οκέι», Μπους,
λέει και «γιες»
στο αίμα αθώων,
στις σφαγές.
*
Πόλεμο θέλει
η Αμερική
και συμφωνούν
οι μπιστικοί,
άλλωστε πότε
είπαν «νο»
στης οικουμένης
το «νονό»;
*
Πόλεμο θέλ'
ο Μπους σκληρό
και οι δικοί μας
στο πλευρό,
μα ο λαός
δεν ευλογεί
την εμπλοκή μας
στη σφαγή
κι «ΟΧΙ» φωνάζει
με οργή!