ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 21 Δεκέμβρη 2010
Σελ. /40
Προβοκάτσια στο τετράγωνο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Στη συμβολή των οδών Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου άρχισε να τον προπηλακίζει πρώτα ένας ηλικιωμένος που συμμετείχε στο μπλοκ των απεργών του ΠΑΜΕ». Ετσι είδε το «Βήμα» το επεισόδιο με τον τραμπουκισμό σε βάρος του βουλευτή της ΝΔ Κ. Χατζηδάκη, την περασμένη Τετάρτη, μέρα της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας. Το Συγκρότημα προσπαθεί με άθλιο τρόπο να βάλει στο κάδρο της προβοκατόρικης επίθεσης το ΠΑΜΕ, για να συκοφαντήσει τη μεγαλειώδη συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων και να δημιουργήσει την αίσθηση ότι το ΠΑΜΕ δεν περιφρουρεί τις διαδηλώσεις του. Τι κι αν η πορεία του ΠΑΜΕ είχε περάσει από το σημείο πολύ νωρίτερα από το περιστατικό! Τι κι αν το σημείο στο οποίο έγινε το περιστατικό καμία σχέση δεν έχει με την πορεία που ακολούθησε το ΠΑΜΕ, το οποίο κατευθύνθηκε στο Σύνταγμα μέσω της Σταδίου! Αυτά καμιά σημασία δεν έχουν για το «Βήμα», το οποίο πασχίζει να πείσει τους αναγνώστες του ότι το ΠΑΜΕ συμμετείχε στην προβοκατόρικη αθλιότητα, η οποία υπονομεύει το ίδιο το λαϊκό κίνημα. Το ίδιο επιχείρησαν και τον περασμένο Μάη τα συγκροτήματα του Τύπου, προσπαθώντας να αποδώσουν στο ΠΑΜΕ τους προβοκάτορες που επιχειρούσαν να εισβάλουν στη Βουλή για να αρχίσει ο πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ. Μάταιος ο κόπος τους και χωρίς αντίκρισμα ο βρώμικος ρόλος τους, ο οποίος αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο στα μάτια του λαού.

Τους φοβίζει και τους ανησυχεί η ανατροπή

Μαθήματα στο ΚΚΕ για την αποτελεσματικότητα των αγώνων(!) προσπαθεί να δώσει η «Αυγή της Κυριακής», παρουσιάζοντας διαστρεβλωμένα ένα σημείο από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συζήτηση για τα εργασιακά στη Βουλή. Γράφει η εφημερίδα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι η Αλέκα Παπαρήγα είπε στη Βουλή πως «όσο δυναμικοί και αν είναι οι αγώνες των εργαζόμενων, δεν πρόκειται ούτως, άλλως να κερδίσουν τίποτε. Στην καλύτερη περίπτωση με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι να χάσουν λιγότερα, αλλά και τότε θα είναι χαμένοι». Η «Αυγή» παρουσιάζει όπως θέλει τα όσα είπε η Αλέκα Παπαρήγα, για να καταλήξει ότι η θέση του ΚΚΕ είναι η εξής: «Με το ΠΑΜΕ οι αγώνες αξίζουν, με τους άλλους είναι χαμένοι». Τι είπε πραγματικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ; Αντιγράφουμε από τα πρακτικά της Βουλής: «Αντικειμενικά σήμερα δεν μπορεί να επιλυθούν τα προβλήματα δίχως την επίλυση του προβλήματος της εξουσίας. Βεβαίως, οι αγώνες όταν αναπτυχθούν μπορεί να ματαιώσουν κάτι, να δυσκολέψουν, να κερδίσουν χρόνο. Αλλά σε τελευταία ανάλυση, ένας αγώνας συνηθισμένος και δυναμικός, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, θα οδηγήσει στη διαπραγμάτευση πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι και τίποτα παραπάνω». Πεντακάθαρη και χιλιοειπωμένη η θέση του ΚΚΕ ότι σήμερα οι αγώνες των εργαζόμενων πρέπει να κάνουν ένα βήμα παραπέρα από τα συνηθισμένα, να πολιτικοποιηθούν δηλαδή και να βάλουν στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας, για να είναι πραγματικά αποτελεσματικοί και ως προς την απόσπαση κατακτήσεων, αλλά και και ως προς την προοπτική. Ομως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή», βγάζουν σπυράκια στην ιδέα και μόνο ότι σήμερα μπορεί και πρέπει να υπάρξουν αγώνες με τέτοιο προσανατολισμό. Γιατί; Επειδή δεν αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου και αντικειμενικά δουλεύουν για τη διαιώνισή της. Κάθε προοπτική ρήξης και ανατροπής αυτής της εξουσίας, με όρους μαζικής πολιτικής πάλης τους είναι εχθρική επειδή η στρατηγική τους είναι στρατηγική ενσωμάτωσης και εξωραϊσμού του καπιταλισμού. Γι' αυτό θέλουν τους εργαζόμενους να βολοδέρνουν σε αιτήματα όπως η έκδοση ευρωομολόγων, η κρατικοποίηση μεγάλων τραπεζών και πάει λέγοντας. Για να χάνεται ο πραγματικός αντίπαλος και να καλοπερνάει το κεφάλαιο στο σβέρκο του λαού.

Ανακάλυψαν τη «βρώμικη» κεντροαριστερά!

Νούμερο επιθεώρησης θυμίζει ένας από τους τίτλους της «Κυριακάτικης Αυγής», ο οποίος πληροφορεί τους αναγνώστες: «Οι κεντροαριστεροί πάντα για τη βρώμικη δουλειά». Θα μπορούσε να εκλάβει κανείς τον τίτλο σαν μια εκδήλωση βαθιάς αυτογνωσίας από την πλευρά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή όμως κάτι τέτοιο θα ακύρωνε το ρόλο του σαν ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων και εγκλωβισμού τους στη σοσιαλδημοκρατία, ο τίτλος και το ρεπορτάζ που τον συνοδεύει υπηρετεί άλλο σκοπό: Να πείσει ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία σχέση έχει με τη βρώμικη κεντροαριστερά, όσο κι αν την έχει υπηρετήσει με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και η πρόσφατη επιλογή του Αλ. Μητρόπουλου, ενταγμένη στον ίδιο στόχο ήταν: Το ξεγέλασμα του λαού ότι μέσα από τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του καπιταλισμού μπορεί να δει χαΐρι. Την ίδια αυταπάτη καλλιεργούσε πάντα και συνεχίζει να καλλιεργεί η λεγόμενη κεντροαριστερά, διεκδικώντας ξανά ενισχυμένο ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Τη ίδια στρατηγική συνεχίζει να προωθεί όπως φαίνεται και με τις αποφάσεις του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς». Ο Αλ. Τσίπρας, σχετικά με την εκλογή του νέου προέδρου του ΚΕΑ, του εθνικού γραμματέα του «Γαλλικού ΚΚ», Π. Λοράν, είπε χαρακτηριστικά: «Αυτό το οποίο επικροτείται με την εκλογή στην ηγεσία του ΚΕΑ του εθνικού γραμματέα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος είναι η επιμονή στην επιλογή συμπόρευσης και συστράτευσης με τη ριζοσπαστική και σοσιαλιστική αριστερά στη Γαλλία». Με άλλα λόγια, σε ό,τι αφορά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα», κι ας προσπαθεί με άρθρα σαν αυτό της «Αυγής» να πείσει πως η καμπούρα των άλλων, στην προκειμένη περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, είναι μεγαλύτερη και χειρότερη από τη δική του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κρύβουν τον πραγματικό εχθρό

Από τα στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ, μέχρι τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, άλλες δυνάμεις που πλασάρονται σαν «αντικαπιταλιστικές», αναπαράγεται με αποχρώσεις το ιδεολόγημα ότι η χώρα βρίσκεται υπό την κατοχή είτε της ΕΕ, είτε του ΔΝΤ και ότι η ασκούμενη πολιτική έχει τη δική τους σφραγίδα, αφού η κυβέρνηση είναι «υπό κηδεμονία». Στην ίδια θέση και η εκκλησία. Η θέση αυτή είναι επιζήμια και επικίνδυνη για το λαό και το κίνημά του. Στόχο έχει να αφήσει την εκάστοτε κυβέρνηση στο απυρόβλητο. Να εγκλωβίσει το λαό σε ψευτοδιλήμματα για το ποιος είναι ο καλύτερος ιμπεριαλιστής και να αποσπάσει τη λαϊκή πάλη από τον πραγματικό αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από την κυρίαρχη στρατηγική, η οποία υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και προωθείται ενιαία από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Δικά τους δημιουργήματα είναι τόσο οι διακρατικοί πολιτικοοικονομικοί οργανισμοί, σαν την ΕΕ, όπως και τα άλλα ιμπεριαλιστικά όργανα, όπως το ΔΝΤ. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν επιλέξει στρατηγικά τη συμμετοχή τους τόσο στην ΕΕ όσο και στους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, συνδέοντας αυτή την πρόσδεση με την υπηρέτηση των συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης. Τις επιλογές αυτές, με εξαίρεση το ΚΚΕ, τις στήριξαν ή τις ανέχτηκαν όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας, συντηρώντας αυταπάτες για το ρόλο της Ευρωένωσης και διεκδικώντας συμπληρωματικό ρόλο στην ενσωμάτωση των αντιλαϊκών συνθηκών στο ελληνικό δίκαιο.

Ολοι αυτοί έρχονται τώρα να παρουσιάσουν τους ξένους συμμάχους της κυβέρνησης σαν τους βασικούς υπαίτιους για τα βάσανα του λαού και την κυβέρνηση ολίγον καταπιεσμένη, λες και δεν είναι συνεταίρος τους υπηρετώντας το κεφάλαιο εντός και εκτός συνόρων της χώρας. Σαν να μην ήταν το ΠΑΣΟΚ αυτό που έγραφε με μεγάλα γράμματα στο πρόγραμμά του ένα προς ένα τα κεφάλαια των ανατροπών στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά, όσες δεν πρόλαβε ή δεν κατάφερε να προωθήσει το ίδιο σαν κυβέρνηση ή δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Σαν να μην έζησε ο λαός στο πετσί του την πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια, σαν να μην είδε τις συνέπειες από την ένταξη και ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ και τους άλλους οργανισμούς του κεφαλαίου. Ο λαός δεν πρέπει να ανέχεται να τον κοροϊδεύουν. Ο εχθρός του έχει όνομα και πρέπει να τον πολεμήσει πολιτικά.

Είναι η στρατηγική που ενισχύει το κεφάλαιο και μετατρέπει την εργατική δύναμη σε ολοένα και πιο φτηνό καύσιμο για την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Τη στρατηγική αυτή υπηρετούν ενιαία οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις σε όλα τα κράτη - μέλη, τα διακρατικά τους όργανα και οι σύμμαχοί τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Για τον ίδιο στόχο πασχίζουν όλοι, με δεδομένους τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, αλλά και τη διαφορετική θέση του καθενός στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, λόγω της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Εχθρός για το λαό είναι η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που υπηρετούν αυτήν τη στρατηγική. Σύμμαχοι του λαού είναι όσοι παλεύουν στο πλευρό του χωρίς μισόλογα και δείχνουν την προοπτική στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Οσοι προσπαθούν να θολώσουν τα νερά και να παραστρατίσουν το λαό σε αδιέξοδα μονοπάτια, πρέπει να απομονωθούν και να ηττηθούν πολιτικά.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ