Δεκαπέντε χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ και παρά το επιχειρούμενο συστηματικό και ολοκληρωτικό «σάρωμα» των συνειδήσεων, όλ' αυτά τα χρόνια, η πλειοψηφία των Ρώσων αναπολούν το σοβιετικό σύστημα. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι ερευνητές της κοινωνιολογικής εταιρίας «Λεβάντα - Τσεντρ», που πραγματοποίησε ανάλογη έρευνα της κοινής γνώμης στη Ρωσία. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτούς, οι απαντήσεις μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες, με βάση την προτίμηση του συστήματος. Περίπου ένα 43% θεωρεί πως το πολιτικό σύστημα της Σοβιετικής Ενωσης ήταν πιο σωστό. Αντίθετα, ένα ποσοστό 23% θεωρεί πως το σημερινό σύστημα της Ρωσίας είναι το σωστότερο. Και μια κατηγορία ανθρώπων, γύρω στο 20%, δεν είναι ευχαριστημένοι ούτε από το σημερινό, ούτε από το σοβιετικό, αλλά τρέφει ακόμη αυταπάτες για το λεγόμενο δυτικό μοντέλο.

Ακόμη περισσότερο αποκαλυπτικές ήταν οι απαντήσεις, που έδωσαν οι ερωτώμενοι, χαρακτηρίζοντας τη σοβιετική και τη σημερινή εξουσία αντίστοιχα. Σχετικά με την πρώτη κυριαρχούν οι θετικοί χαρακτηρισμοί και θεωρείται «πιο κοντά στο λαό, τους ανθρώπους» από το 34%, «ισχυρή, σταθερή» από το 30%, «γραφειοκρατική» επίσης από το 30%, «δική μας» από το 28% και «νόμιμη», επίσης, από το 28%. Στη δεύτερη δόθηκαν οι εξής χαρακτηρισμοί: «εγκληματική, διεφθαρμένη» το 62%, «μακριά από το λαό, ξένη» το 42%, «γραφειοκρατική» το 39%, «ασυνεπής» το 29% και «κοντόφθαλμη» το 25%.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι εργάτριες της «Σεξ φορμ» επέλεξαν από την πρώτη στιγμή να διεκδικήσουν αγωνιστικά τα δεδουλευμένα τους από την εργοδοσία, με πολύμορφες και πολύμηνες πλέον κινητοποιήσεις. Στον αντίποδα, κάποιες από τις συναδέλφισσές τους, άλλες από φόβο, άλλες συμμετέχοντας συνειδητά στο διασπαστικό μηχανισμό της εργοδοσίας, συνέχισαν να δουλεύουν, χωρίς να ξέρουν αν και πότε θα ξαναπάρουν μεροκάματο. Στην πορεία των αγώνων, το αγωνιστικό μέτωπο διευρύνθηκε, με εργάτριες που συνειδητοποίησαν ότι το δίκιο βρίσκεται στην ενωμένη αγωνιστική διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων, έξω από την πύλη του εργοστασίου και όχι στην απλήρωτη εργασία και στην «υπομονή» που συνιστούσε ο εργοδότης.

Καιρός φέρνει τα λάχανα, λέει ο λαός και οι αγωνιζόμενες εργάτριες δεν άργησαν να επαληθευτούν για τις προειδοποιήσεις που καθημερινά απηύθυναν σε όσες συναδέλφισσες ήταν αγκιστρωμένες απ' τους εκβιασμούς και τα ταξίματα του εργοδότη. Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν παίρνουν διάψευση, οι εργάτριες που συνεχίζουν να δουλεύουν «πληρώνονται» κάθε μήνα με ελάχιστα χρήματα - περίπου 100 ευρώ - και αυτά όχι σε σταθερή βάση. Τι σκέφτηκε όμως ο εργοδότης; Τους δίνει σε τιμή κόστους μέρος από τα παραγόμενα προϊόντα - και μάλιστα με απόδειξη... - και τις παρακινεί να τα πουλήσουν, ώστε με το όποιο κέρδος να καλύψουν το μισθό τους! Με άλλα λόγια: Πούλησες το προϊόν που εσύ παρήγαγες; Κουτσά στραβά, βγάζεις μέρος από το μεροκάματο. Δεν τα κατάφερες να τα πουλήσεις; Κακό του κεφαλιού σου, πέθανε της πείνας... Καιρός είναι, έστω και τώρα, οι εργάτριες να του γυρίσουν την πλάτη και από αύριο να βρεθούν εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στο μέτωπο του αγώνα με την πλειοψηφία των συναδέλφων τους και το ταξικό τους συνδικάτο.