Ακρως επικίνδυνη είναι η απόφαση που πήρε χτες η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης να εγκρίνει κατά πλειοψηφία και να παραπέμψει για ψήφιση στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, που φέρει τον τίτλο «Για την αναγκαιότητα διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων». Συγχρόνως, είναι και αποκαλυπτική της εμμονής αντιδραστικών ευρωενωσιακών κύκλων να ψηφιστεί το κατάπτυστο αυτό κείμενο, καθώς αυτή ήταν η δεύτερη φορά που επανέφεραν το θέμα προς συζήτηση, αφού την πρώτη είχε απορριφτεί.

Η όλη μεθόδευση κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια τρομοκράτησης των λαών της Ευρώπης και των κινημάτων της, σηματοδοτεί την ανεπίστρεπτη αντιδραστική αυταρχική στροφή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο σύνολό της. Ταυτόχρονα όμως, η προσπάθεια απαξίωσης και κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού είναι και αποκαλυπτική και του φόβου που εξακολουθεί να προκαλεί στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, γνωρίζοντας ότι μπορεί να αποτελέσει πυξίδα προσανατολισμού της πάλης των λαϊκών κινημάτων.

Η προσπάθεια παραγραφής των σπουδαίων επιτευγμάτων του σοσιαλισμού, καταδίκης του και εξίσωσής του με το φασισμό και το ναζισμό πρέπει να ιδωθεί και μέσα από το συνολικότερο πλέγμα, το οποίο περιλαμβάνει και άλλες αποφάσεις, βαθιά αντιδημοκρατικές, όπως η πρόσφατη για πανευρωπαϊκό φακέλωμα των τηλεπικοινωνιών, η επίθεση που δέχεται η Κομμουνιστική Νεολαία στην Τσεχία και ένα σωρό ακόμα. Ολα αυτά κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, απ' άκρη σ' άκρη της Ευρώπης. Πολύ περισσότερο, που συνοδεύονται από αντίστοιχη προσπάθεια δικαίωσης των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων. Τρανή απόδειξη αυτού είναι τα όσα διαδραματίζονται στις χώρες της Βαλτικής, όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι απαγορευμένα, την ίδια στιγμή που στήνονται ακόμα και μνημεία «τιμής» στους συνεργάτες των ναζί, με την ανοχή και τη στήριξη ευρωενωσιακών κύκλων.

Μπροστά στη νέα πρόκληση, ας μη μείνει κανείς αδιάφορος, παθητικός θεατής των εξελίξεων. Η ιμπεριαλιστική ΕΕ πρέπει, και γι' αυτούς τους λόγους, να βρει στο διάβα της εμπόδιο ένα πανίσχυρο μέτωπο των λαών, που, εκτός όλων των άλλων, θα υπερασπίσει αποτελεσματικά, όχι μόνο το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα με τα τεράστια επιτεύγματα και τις κατακτήσεις του υπέρ των λαών, αλλά και τα ίδια τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, που δέχονται βαρύτατα πλήγματα με τις αποφάσεις αυτές. Το προσκλητήριο αυτού του αγώνα δεν απευθύνεται και δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Αφορά τους πάντες, γιατί η Ιστορία διδάσκει και η σημερινή πραγματικότητα βεβαιώνει πως κάθε φορά που το κομμουνιστικό κίνημα και οι ιδέες του μπήκαν στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού ήταν απλά και μόνον ο πρώτος στόχος...