Γρηγοριάδης Κώστας

Ολ' αυτά, βέβαια, αποφασίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, έρχεται η κυβέρνηση της ΝΔ, να φορτώσει με ανάλογα... δώρα τους εργαζόμενους και να χρεώσει ακόμη και τα δισέγγονά τους. Ηδη, προχωρά στην πράξη και, μάλιστα, με απευθείας αναθέσεις, η αγορά 30 νέων πολεμικών αεροπλάνων από τις ΗΠΑ και 112.370 νέων τουφεκιών, από βρετανικής ιδιοκτησίας γερμανική εταιρία, συνολικής αξίας 2,3 δισ. ευρώ, ενώ, μέσα στο Γενάρη, αναμένεται να αποφασιστούν τα δύο νέα 5ετή εξοπλιστικά προγράμματα (2006 - 2010 και 2011 - 2015), που θα φτάσουν στο αστρονομικό ποσό των 25 δισ. ευρώ! Είναι μια ακόμη πλευρά της άγριας λεηλασίας του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινωνικού πλούτου της χώρας. Χώρια ο βαθύτερος συνεχώς εγκλωβισμός της χώρας στους πολεμοκάπηλους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και οι εντεινόμενοι κίνδυνοι σε βάρος της ειρήνης και της ασφάλειας.

Στις 29 του περασμένου Ιούλη υποβλήθηκε η μήνυση για τις «μαφιόζικες» απαγωγές και ανακρίσεις Πακιστανών, που εργάζονται στην Ελλάδα. Τις επόμενες μέρες, υπήρχαν αρκετά δημοσιεύματα σε μερίδα του Τύπου - ανάμεσά τους και στο «Ρ» - ενώ, με το θέμα ασχολήθηκαν και τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Και, πέρα απ' όλ' αυτά, στις 19 Αυγούστου, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κόμματος, Ορ. Κολοζώφ, έκανε σχετική παράσταση στον υπουργό Δημόσιας Τάξης. Και, όμως, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αν. Παπαληγούρας, δήλωσε προχτές, ότι πληροφορήθηκε την ύπαρξη της μήνυσης, μόλις την περασμένη Τρίτη, δηλαδή, τέσσερις και πλέον μήνες..! Προφανώς, ο κ. Παπαληγούρας ενημερώνεται αποκλειστικά και μόνον απ' το βρετανικό BBC...

Οταν ήταν καγκελάριος εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των γερμανικών πολυεθνικών με την πολιτική και τις αποφάσεις της κυβέρνησής του. Τώρα, θα κάνει και πάλι το ίδιο, αλλά από άλλη θέση και με άλλο τρόπο. Πάντα με το αζημίωτο βέβαια... Αναφερόμαστε στον Γκ. Σρέντερ, τον μέχρι πρόσφατα καγκελάριο της Γερμανίας και νυν μέλος του προεδρείου της ρωσικής κρατικής επιχείρησης «Γκάζπρομ», μιας εκ των μεγαλυτέρων εταιριών φυσικού αερίου στον κόσμο.

Θυμίζουμε ότι στις 7 του περασμένου Σεπτέμβρη, με την παρουσία Σρέντερ και Πούτιν, υπογράφτηκε η συμφωνία για τον «αγωγό της Βαλτικής». Ο τελευταίος είναι μια επιχείρηση στην οποία μετέχουν με 51% η «Γκάζπρομ» και με 49% δύο μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις ενέργειας και έχει αναλάβει την κατασκευή ενός υποθαλάσσιου αγωγού που θα μεταφέρει και θα εφοδιάζει με ρωσικό φυσικό αέριο τη Γερμανία, παρακάμπτοντας τις ενδιάμεσες χώρες (Πολωνία κλπ.). Ο αγωγός θα κοστίσει 4 δισ. ευρώ και θα είναι έτοιμος το 2010. Η συμφωνία είχε γίνει τότε αντικείμενο αρκετής κριτικής στη Γερμανία και η τελική κατάληξή της θεωρήθηκε προσωπική επιλογή του Γκ. Σρέντερ.

Και για να μη νομίζετε ότι ο Σρέντερ αποτελεί εξαίρεση, σας πληροφορούμε ο Βόλφγκανγκ Κλέμεντ, πρώην υπουργός Οικονομίας, είναι σήμερα μέλος του ΔΣ του ομίλου «Logistics Bussmann», ενώ ο Χανς Μάρτιν Μπούρι, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, έχει ενταχθεί στο δυναμικό της «Lehman Brothers».

ΥΓ: Δημοσιογραφικές πληροφορίες ανεβάζουν τον ετήσιο μισθό του Γκ. Σρέντερ σε 1 εκατ. ευρώ...

Στα 40,3 εκατομμύρια έφτασαν οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί απ' τον ιό του ΕΪΤΖ το 2005 (έναντι 37,5 εκατ. το 2003). Το 2005 καταγράφτηκαν πέντε εκατομμύρια νέα περιστατικά μολύνσεων, ενώ τρία εκατομμύρια ασθενείς πέθαναν.

Εκεί που συνεχίζει να «τσακίζει κόκαλα» το ΕΪΤΖ είναι η Υποσαχάρια Αφρική, όπου σημειώθηκαν περισσότερα από τρία εκατομμύρια νέα κρούσματα (ποσοστό 64% των συνολικών κρουσμάτων). Στοιχεία θλιβερά δηλαδή. Και ιδιαίτερα αυτά της Αφρικής που έρχονται να πιστοποιήσουν ότι ΕΪΤΖ και φτώχεια έχουν καταντήσει σχεδόν συνώνυμα.

* Πού πρέπει να γίνουν οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις; «Σε επιχειρήσεις που από τις συνθήκες του μονοπωλίου μπαίνουν πια στον ανταγωνισμό» είπε ο Παπανδρέου, δεύτερη ατάκα. Εδώ παίρνει πλέον ακόμα πιο καθαρή θέση: Αναξιοπαθούντες δεν είναι πια οι εργαζόμενοι αλλά το κεφάλαιο σε κάθε επιχείρηση που αντιμετωπίζει ανταγωνισμό. Ούτε καν μόνο οι πρώην ΔΕΚΟ! Ολες οι επιχειρήσεις που υπόκεινται σε ανταγωνισμό. Λίγο πονηρός να ήταν ο Καραμανλής, θα ζητούσε να περάσει αυτούσια η τοποθέτηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ως άρθρο του υπό συζήτηση νομοσχεδίου.

* Τι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις εγκρίνει το ΠΑΣΟΚ; Εδώ ο Παπανδρέου χρησιμοποιεί μία και μόνο λέξη. «Ευελιξία»! Λέξη ευαγγέλιο για το κεφάλαιο που πάει πακέτο με την άλλη ιερή λέξη: την ανταγωνιστικότητα! Ο ίδιος θεώρησε σκόπιμο, για να μην παρεξηγηθεί, να καθορίσει και το περιεχόμενο: «να μπορεί να κινείται ο εργαζόμενος από επιχείρηση σε επιχείρηση, από τομέα σε τομέα, από εκπαίδευση σε μετεκπαίδευση, από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα». Τι εμποδίζει την κινητικότητα των εργαζομένων; Τα δικαιώματά τους! Ε, αυτά πρέπει να καταργηθούν, διακηρύσσει επί της ουσίας ο Παπανδρέου. Και το πάει ακόμα παραπέρα: Πρέπει, δηλώνει, να εξασφαλίσουμε ότι ο εργαζόμενος θα είναι διαρκώς εκπαιδευόμενος στην κινητικότητα! Ποιος τα ζητάει αυτά, πριν από τον Παπανδρέου; Δέκα χρόνια πριν τα έχει αξιώσει η Ενωση των 45 μεγάλων πολυεθνικών, η αξίωση πέρασε αυτούσια στη «Λευκή Βίβλο για την Ανάπτυξη, την Ανταγωνιστικότητα, την Απασχόληση» και έγινε το 2000 κεντρική στρατηγική επιλογή της ΕΕ με τις περίφημες αποφάσεις της Λισαβόνας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του τελευταίου έκανε λόγο περί «πραγματικού θριάμβου για τον Ευρωπαίο πολίτη», προσθέτοντας ότι, «όταν θέλει η Ευρώπη μπορεί», ενώ ο επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Φράνκο Φρατίνι, μίλησε για «θρίαμβο των πολιτών»...

Με αφορμή ποιο θέμα, όμως, έκαναν τις βαρύγδουπες αυτές δηλώσεις οι προαναφερόμενοι; Κρατηθείτε... Με αφορμή την κατά πλειοψηφία τοποθέτηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπέρ της απόφασης του Συμβουλίου των υπουργών Δικαιοσύνης των κρατών - μελών, που αφορά στην καθολική παρακολούθηση και φακέλωμα των πάσης φύσης ηλεκτρονικών επικοινωνιών των πολιτών της ΕΕ.

Λέτε οι ηγέτες του Ευρωκοινοβουλίου να έχουν υπόψη τους ένα τεράστιο κίνημα των Ευρωπαίων πολιτών και των λαών των χωρών - μελών της ΕΕ, υπέρ της παρακολούθησης και του φακελώματος;

Προφανώς και όχι. Αν συνέβαινε αυτό, θα το παίρναμε όλοι μυρουδιά. Το αντίθετο συμβαίνει. Συνδικάτα, μαζικοί φορείς και κοινωνικές οργανώσεις, σε όλη την Ευρωένωση, τάσσονται κατά του αντιδημοκρατικού αυτού μέτρου, που παραβιάζει, ωμά και κατάφωρα, στοιχειώδη συλλογικά και ατομικά δικαιώματα. Την ίδια αρνητική στάση φανερώνουν, επίσης, όσες σχετικές δημοσκοπήσεις έγιναν σε χώρες - μέλη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ισως, πάλι, όταν μιλούν για θρίαμβο των πολιτών, να αναφέρονται στο γεγονός πως, όχι μόνο θεσμοθέτησαν τη συστηματική και ολοκληρωτική παρακολούθηση του συνόλου των ηλεκτρονικών επικοινωνιών όλων των πολιτών, αλλά και στην πληρωμή του συνεπαγόμενου κόστους από τα κράτη - μέλη. Δηλαδή, από τους ίδιους, τους παρακολουθούμενους πολίτες...

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, γίνεται φανερό το εξής: Η απαράδεκτη αυτή απόφαση έρχεται να καταδείξει το αγεφύρωτο χάος, που χωρίζει τους λαούς από το «θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών αξιών και της δημοκρατίας» - όπως αρέσκονται να ονομάζουν το Ευρωκοινοβούλιο οι κάθε λογής οπαδοί της Ευρωένωσης των πολυεθνικών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Σημασία έχει ο προσανατολισμός της ΝΔ, τόνισε η Αλ. Παπαρήγα. Τώρα αν έπεσε έξω σε έναν διοικητή, ήταν πάρα πολλά χρόνια έξω από τη διακυβέρνηση και δεν πρόλαβε να αναπτύξει στελέχη που να κάνουν τη δουλιά τους με τον κατάλληλο τρόπο. Δεν τα λέω αυτά για να υποστηρίξω τη ΝΔ, αλλά, ίσα ίσα, για να πω, ότι η ΝΔ κάνει μια ταξική πολιτική, όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ "τα κουκούλωνε" καλύτερα, η ΝΔ δεν έχει αυτή την εμπειρία. Θα μάθει και αυτή. Ομως, αυτό είναι το ζήτημα για τον ελληνικό λαό;».

Δεκαπέντε χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ και παρά το επιχειρούμενο συστηματικό και ολοκληρωτικό «σάρωμα» των συνειδήσεων, όλ' αυτά τα χρόνια, η πλειοψηφία των Ρώσων αναπολούν το σοβιετικό σύστημα. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι ερευνητές της κοινωνιολογικής εταιρίας «Λεβάντα - Τσεντρ», που πραγματοποίησε ανάλογη έρευνα της κοινής γνώμης στη Ρωσία. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτούς, οι απαντήσεις μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες, με βάση την προτίμηση του συστήματος. Περίπου ένα 43% θεωρεί πως το πολιτικό σύστημα της Σοβιετικής Ενωσης ήταν πιο σωστό. Αντίθετα, ένα ποσοστό 23% θεωρεί πως το σημερινό σύστημα της Ρωσίας είναι το σωστότερο. Και μια κατηγορία ανθρώπων, γύρω στο 20%, δεν είναι ευχαριστημένοι ούτε από το σημερινό, ούτε από το σοβιετικό, αλλά τρέφει ακόμη αυταπάτες για το λεγόμενο δυτικό μοντέλο.

Ακόμη περισσότερο αποκαλυπτικές ήταν οι απαντήσεις, που έδωσαν οι ερωτώμενοι, χαρακτηρίζοντας τη σοβιετική και τη σημερινή εξουσία αντίστοιχα. Σχετικά με την πρώτη κυριαρχούν οι θετικοί χαρακτηρισμοί και θεωρείται «πιο κοντά στο λαό, τους ανθρώπους» από το 34%, «ισχυρή, σταθερή» από το 30%, «γραφειοκρατική» επίσης από το 30%, «δική μας» από το 28% και «νόμιμη», επίσης, από το 28%. Στη δεύτερη δόθηκαν οι εξής χαρακτηρισμοί: «εγκληματική, διεφθαρμένη» το 62%, «μακριά από το λαό, ξένη» το 42%, «γραφειοκρατική» το 39%, «ασυνεπής» το 29% και «κοντόφθαλμη» το 25%.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι εργάτριες της «Σεξ φορμ» επέλεξαν από την πρώτη στιγμή να διεκδικήσουν αγωνιστικά τα δεδουλευμένα τους από την εργοδοσία, με πολύμορφες και πολύμηνες πλέον κινητοποιήσεις. Στον αντίποδα, κάποιες από τις συναδέλφισσές τους, άλλες από φόβο, άλλες συμμετέχοντας συνειδητά στο διασπαστικό μηχανισμό της εργοδοσίας, συνέχισαν να δουλεύουν, χωρίς να ξέρουν αν και πότε θα ξαναπάρουν μεροκάματο. Στην πορεία των αγώνων, το αγωνιστικό μέτωπο διευρύνθηκε, με εργάτριες που συνειδητοποίησαν ότι το δίκιο βρίσκεται στην ενωμένη αγωνιστική διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων, έξω από την πύλη του εργοστασίου και όχι στην απλήρωτη εργασία και στην «υπομονή» που συνιστούσε ο εργοδότης.

Καιρός φέρνει τα λάχανα, λέει ο λαός και οι αγωνιζόμενες εργάτριες δεν άργησαν να επαληθευτούν για τις προειδοποιήσεις που καθημερινά απηύθυναν σε όσες συναδέλφισσες ήταν αγκιστρωμένες απ' τους εκβιασμούς και τα ταξίματα του εργοδότη. Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν παίρνουν διάψευση, οι εργάτριες που συνεχίζουν να δουλεύουν «πληρώνονται» κάθε μήνα με ελάχιστα χρήματα - περίπου 100 ευρώ - και αυτά όχι σε σταθερή βάση. Τι σκέφτηκε όμως ο εργοδότης; Τους δίνει σε τιμή κόστους μέρος από τα παραγόμενα προϊόντα - και μάλιστα με απόδειξη... - και τις παρακινεί να τα πουλήσουν, ώστε με το όποιο κέρδος να καλύψουν το μισθό τους! Με άλλα λόγια: Πούλησες το προϊόν που εσύ παρήγαγες; Κουτσά στραβά, βγάζεις μέρος από το μεροκάματο. Δεν τα κατάφερες να τα πουλήσεις; Κακό του κεφαλιού σου, πέθανε της πείνας... Καιρός είναι, έστω και τώρα, οι εργάτριες να του γυρίσουν την πλάτη και από αύριο να βρεθούν εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στο μέτωπο του αγώνα με την πλειοψηφία των συναδέλφων τους και το ταξικό τους συνδικάτο.