Γράφαμε χτες στη στήλη για την «ντρίμπλα» της κυβέρνησης, εν μέσω αντιασφαλιστικής επέλασης, να ανακοινώσει - για πολλοστή φορά - την επιτάχυνση των διαδικασιών για την παροχή της σύνταξης σε όσους έχουν συμπληρώσει τις τυπικές προϋποθέσεις και έχουν καταθέσει τα δικαιολογητικά τους. Σύμφωνα με το υπουργείο Απασχόλησης, στο εξής οι ασφαλισμένοι θα παίρνουν εντός 15 ημερών το 80% της σύνταξης που δικαιούνται μέχρι να οριστικοποιηθεί ο έλεγχος των δικαιολογητικών και να εκδοθεί η σύνταξη. Είναι φανερό ότι άσχετα με το αν και κατά πόσο θα υλοποιηθεί η συγκεκριμένη ρύθμιση, στην παρούσα φάση εξυπηρετεί τη συνολικότερη προσπάθεια εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, που βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο κύμα της διαχρονικής αντιασφαλιστικής επίθεσης των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Προκύπτει, όμως, ένας ακόμα κίνδυνος: Στο όνομα της γρήγορης απονομής του 80% της σύνταξης να καθυστερεί ακόμα περισσότερο η έκδοση της κανονικής σύνταξης και μάλιστα αδιαμαρτύρητα, αφού ο δικαιούχος από τίποτα θα παίρνει τουλάχιστον ένα μέρος απ' όσα δικαιούται. Ετσι, δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε, για παράδειγμα στο ΙΚΑ, να καθυστερεί η έκδοση των συντάξεων πολύ περισσότερο από τον έναν και πλέον χρόνο που ισχύει σήμερα. Ας έχουν το νου τους οι εργαζόμενοι που έτσι κι αλλιώς στήνονται σε ατελείωτες ουρές και περιμένουν μήνες για να πάρουν μετά από 30 και 40 χρόνια δουλιάς μια σύνταξη πείνας κάτω από 500 ευρώ.

Κανένα συμπέρασμα δεν έβγαλε, τουλάχιστον προς τα έξω, η κυβέρνηση όσον αφορά το τριπλό διαχειριστικό φιάσκο των τελευταίων ημερών, δηλαδή την απόρριψη από την Κομισιόν της πρόταση για αύξηση του ΑΕΠ κατά 25,5%, για την αναβολή (διάβαζε ματαίωση) του ενιαίου φόρου στα καύσιμα και του ενιαίου φόρου στα ακίνητα. Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση, όπως φάνηκε από τις χτσινές τοποθετήσεις των Αλογοσκούφη και Ρουσόπουλου, είναι να προστατεύσει την εικόνα του αποτελεσματκού διαχειριστή, σημείο στο οποίο δίνει αποκλειστικά τη «μάχη» και το ΠΑΣΟΚ. Ομως για τους εργαζόμενους άλλα είναι τα συμπεράσματα και αφορούν την ουσία των θεμάτων. Πρώτον, ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύεται «άχρηστος» όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει το λαθρεμπόριο καυσίμων και να «συλλάβει» τη φορολογία της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Δεύτερον, τα «σπασμένα» με μεγάλη ευκολία η κυβέρνηση τα «μετακυλίει» στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών. Στις παραπάνω περιπτώσεις επιβάλλεται κεφαλικός φόρος κατοχής στη μικρή ιδιοκτησία, ενώ ετοιμάζεται και η αύξηση του ΦΠΑ, δηλαδή της έμμεσης, της πιο αντιλαϊκής, φορολογίας. Τρίτον, και γενικότερο συμπέρασμα, δεν υπάρχουν αθώες και ουδέτερες διαχειριστικές κινήσεις, μόνο διαχείριση ταξικής πολιτικής.

Ημερήσιο δελτίο ...καιρού θυμίζουν πλέον οι σε καθημερινή βάση ανακοινώσεις των επιχειρήσεων για ανακλήσεις ελαττωματικών προϊόντων είτε για οριστική απόσυρση, είτε για επιδιόρθωση. Χτες το «δελτίο» ήταν «πλούσιο»: Η RENAULT ανακαλεί το μοντέλο Trafic II, η YAMAHA τρία μοντέλα δικύκλων και η Grundig το σεσουάρ μαλλιών HD 5580. Αυτό που περίτρανα επιβεβαιώνει το γεγονός των ανακλήσεων προϊόντων - πέραν του ότι είναι το «άλλοθι» της «ελεύθερης αγοράς» για τη διαιώνιση της ασυδοσίας των επιχειρήσεων - είναι ότι οι καταναλωτές στην πράξη είναι διαρκώς εκτεθειμένοι απέναντι σε επικίνδυνα προϊόντα. Εκτεθειμένοι, εξαιτίας της εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στα κερδοσκοπικά συμφέροντα που δρουν ανεξέλεγκτα σε βάρος των συμφερόντων και της ασφάλειας των καταναλωτών.