Μπορεί το σύνολο του Τύπου να «πάσχει» από τον λεγόμενο «Δαίμονα του τυπογραφείου», την «Αυγή» όμως και τον ΣΥΝ φαίνεται πως τους κατατρέχει ο ανίατος «Δαίμων του οπορτουνισμού». Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η στάση τους απέναντι στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και στους τακτικισμούς της στο θέμα του «κοινωνικού διαλόγου»; Στο φύλλο του Σαββάτου, μια μέρα μετά τη δημοσιοποίηση των προτάσεων της επιτροπής Αναλυτή, η «Αυγή» θριαμβολογούσε από το πρωτοσέλιδό της: «Δυναμικό ΟΧΙ από τα συνδικάτα. Η δημοσιοποίηση του πορίσματος Αναλυτή τίναξε στον αέρα την κυβερνητική "επιχείρηση διαλόγου". ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απάντησαν με ένα σαφές ΟΧΙ στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις». Στις μέσα σελίδες, η εφημερίδα του ΣΥΝ εξηγούσε ότι «Οριστικά χωρίς κοινωνικούς συνομιλητές τουλάχιστον από την εργατική πλευρά μένει η κυβέρνηση στο τραπέζι του διαλόγου (...) ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απορρίπτουν πλέον κάθε ενδεχόμενο παρουσίας τους στο διάλογο».

Αυτά το Σάββατο. Γιατί στο φύλλο της Τρίτης ο ΣΥΝ άλλαξε τροπάρι. Ανάμεσα σε άλλα, διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ της «Αυγής» υπό τον τίτλο «Η μετέωρη στάση της ΠΑΣΚΕ κρίνει τη συμμετοχή των συνδικάτων στο διάλογο»: «Η αίσθηση που υπήρχε αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος Αναλυτή για το ασφαλιστικό ήταν ότι μια τέτοια "δέσμη μέτρων" (...) καθιστούν απαγορευτική την παρουσία των συνδικάτων σε διαπραγματεύσεις ή ακόμα και μια παρουσία κατά τις συζητήσεις που θα γίνουν στις κοινοβουλευτικές επιτροπές. Ωστόσο, οι πιέσεις που δέχονται οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ από διάφορες πλευρές εντός (ΔΑΚΕ) και εκτός συνδικάτων (ΟΚΕ) και μάλιστα σε μια περίοδο όπου το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αδυνατεί να διαμορφώσει σαφή θέση, ίσως συμβάλλουν σε αλλαγή στάσης».

Το Σάββατο, ο ΣΥΝ, η παράταξή του στη ΓΣΕΕ και η εφημερίδα του, κατά την προσφιλή τους τακτική, πέρασαν από τη συνδικαλιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ τη στάση της ΓΣΕΕ και ιδιαίτερα της ΠΑΣΚΕ απέναντι στον «κοινωνικό διάλογο». Μια στάση που μόνο συγκεχυμένη δεν είναι, αφού η μεν ΔΑΚΕ καλεί απροκάλυπτα σε συμμετοχή, η δε ΠΑΣΚΕ, ανεξάρτητα από την τελική κατάληξη, αναζητά από την κυβέρνηση το κατάλληλο άλλοθι για να κάτσει στο τραπέζι. Την Τρίτη, τα πράγματα άλλαξαν για τον ΣΥΝ, καθώς ανακάλυψε «σύννεφα» στο δήθεν «σαφές ΟΧΙ» της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ το οποίο εκθείαζε δυο μέρες πριν από την πρώτη σελίδα!

Η στάση του ΣΥΝ ούτε τυχαία είναι, ούτε αθώα. Οπως ακριβώς η ΓΣΕΕ, ζητάει άλλοθι συμμετοχής στο «διάλογο» για να νομιμοποιήσει, για ακόμα μια φορά, το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, έτσι και ο ΣΥΝ ζητάει το δικό του άλλοθι για να δικαιολογήσει τη διαχρονική του στοίχιση πίσω από την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ και την ουσιαστική στήριξη που προσφέρει στη συμβιβασμένη πλειοψηφία. Η πρεμούρα του το Σάββατο να πανηγυρίσει για τη στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας ήταν επί της ουσίας σπουδή να δικαιολογήσει τη στρατηγική στήριξη που της προσφέρει. Κι όταν πλέον γινόταν καταφανέστατος ο κίνδυνος να εκτεθεί για μια ακόμη φορά ανεπανόρθωτα απέναντι στους εργαζόμενους, άρχισε να «σφυράει κλέφτικα». Επιβεβαιώνοντας έτσι και για μια ακόμη φορά ότι είναι δύναμη αφερέγγυα, μακριά από και ενάντια στην ανάγκη τώρα να οργανωθεί ένα ρωμαλέο ταξικό κίνημα αντίστασης και αντεπίθεσης στα σχέδια της κυβέρνησης, που θα ακυρώνει παράλληλα και δε θα δίνει άλλοθι στους αντεργατικούς τακτικισμούς της συμβιβασμένης πλειοψηφίας.