Σημαντική επιτυχία σημείωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχίας - Μοραβίας στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, καθώς και στις συμπληρωματικές εκλογές για τη Γερουσία. Και αυτό, παρά τον πλήρη αποκλεισμό του από τα ΜΜΕ, πράγμα που δείχνει την αύξηση του πολιτικού κύρους και του ρόλου του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Δημοκρατία της Τσεχίας.

Πιο συγκεκριμένα, στις 13 και 14 Νοέμβρη διεξήχθησαν δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές στην Τσέχικη Δημοκρατία, καθώς επίσης εκλογές για το ένα τρίτο της Γερουσίας. Το ΚΚ Τσεχίας - Μοραβίας (KSCM) έλαβε το 13,6% των έγκυρων ψηφοδελτίων, το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (ODS) έλαβε το 24,3%, οι Σοσιαλδημοκράτες (SD) το 17,6%, ενώ η Χριστιανοδημοκρατική Ενωση - Κόμμα του Τσέχικου Λαού (KD - L) συγκέντρωσε το 10,6% των ψήφων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχίας - Μοραβίας είχε ιδιαίτερη επιτυχία στις μεγάλες πόλεις, κερδίζοντας το 14,2% των ψήφων. Στην Πράγα, όπου η Δεξιά έχει παράδοση, οι κομμουνιστές κατάφεραν να αυξήσουν τον αριθμό των εδρών τους κατά ένα τρίτο.

Για τις τοπικές εκλογές υπήρχαν 23.203 υποψήφιοι των κομμουνιστών (από τους οποίους το 26% αυτών ήταν γυναίκες) για 62.471 θέσεις σε συμβούλια των δήμων, των χωριών και των πόλεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υποψήφιοι κομμουνιστές ήταν κατά 7.000 περισσότεροι από τους Σοσιαλδημοκράτες και κατά 5.000 περισσότεροι των δεξιών.

Για τη Γερουσία, όπου διεξάγονται εκλογές κάθε δύο χρόνια, στον πρώτο γύρο που έγινε αυτόν το μήνα, κανένας υποψήφιος δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το απαραίτητο 50% των ψήφων, ώστε να εκλεγεί. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχίας- Μοραβίας συγκέντρωσε το 16,8% των ψήφων στον πρώτο γύρο, (το 1996 είχε συγκεντρώσει το 15,1%) και 3 υποψήφιοί του βρέθηκαν στο δεύτερο γύρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι τελικά, στο δεύτερο γύρο, δύο από αυτούς τους υποψηφίους εκλέχθηκαν, διπλασιάζοντας έτσι τον αριθμό των κομμουνιστών γερουσιαστών από δύο σε τέσσερις.

Η πολιτική σημασία των εκλογών είναι πως διεξήχθησαν περίπου ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της οικονομικής και πολιτικής κρίσης που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει ο δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός τη διακυβέρνηση, να υποστεί διάσπαση και να προαναγγελθούν πρόωρες βουλευτικές εκλογές για τον Ιούνιο του 1998. Στις εκλογές αυτές, οι Σοσιαλδημοκράτες έλαβαν το 32,3% των ψήφων, το Δημοκρατικό Κόμμα Πολιτών το 27,7%, οι Κομμουνιστές συγκέντρωσαν το 11,03% και η Χριστιανοδημοκρατική Ενωση - Κόμμα του Τσεχικού Λαού το 9%. Υστερα από διάφορες συνομιλίες μεταξύ των διάφορων κομμάτων, μια"συμφωνία" υπογράφτηκε μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών και των δεξιών όπου συμφωνήθηκε να γίνει σεβαστή η κυβέρνηση μειονότητας των Σοσιαλδημοκρατών. Αυτές οι διαδικασίες προκάλεσαν μια μπερδεμένη κατάσταση, όπου οι Σοσιαλδημοκράτες ακολούθησαν το παραδοσιακό τους δρόμο των παραχωρήσεων κάτω από την πίεση της Δεξιάς.

Αυτή η κατάσταση έφερε σαν αποτέλεσμα τη μικρότερη συμμετοχή του λαού στις εκλογές από το 1989 (42,4% για τις εκλογές της Γερουσίας και 46,7% στις τοπικές εκλογές). Το γεγονός αυτό δείχνει και την αηδία που νιώθει ο πληθυσμός με το άτιμο παιχνίδι που παίζουν η πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Οι Σοσιαλδημοκράτες δεν κατάφεραν, ή μάλλον πιο σωστά, δεν ήθελαν, να κρατήσουν τις υποσχέσεις που έδωσαν στις εκλογές για τη Γερουσία το 1996, όπου με διάφορα τεχνάσματα προσπάθησαν να κερδίσουν την υποστήριξη των ψηφοφόρων των κομμουνιστών. Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι οι κομμουνιστές έχουν καταφέρει να ξανακερδίσουν τις ψήφους αυτές που είχαν χάσει από τους Σοσιαλδημοκράτες στις γενικές εκλογές του 1996.

Από τις νέες θέσεις που κατέκτησε το ΚΚ Τσεχίας - Μοραβίας μπορεί με μεγαλύτερη επιτυχία να οργανωθεί ο αγώνας της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων της χώρας, για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, που κινδυνεύουν σήμερα ακόμη περισσότερο μπροστά στον κίνδυνο της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η νέα επιτυχία του ΚΚ Τσεχίας - Μοραβίας βοηθάει ευρύτερα τον αγώνα των λαών της Ευρώπης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την πάλη για το σοσιαλισμό...

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

Δύο μήνες πέρασαν από τις βουλευτικές εκλογές στη Σουηδία και τους πανηγυρισμούς της "Αριστεράς" για το αποτέλεσμα των εκλογών. Οπως είναι γνωστό οι σοσιαλδημοκράτες έχασαν ένα μεγάλο μέρος της δύναμής τους, αλλά σαν σανίδα σωτηρίας ήρθε το αυξημένο σε δύναμη Αριστερό Κόμμα και οι Πράσινοι με στόχο την εφαρμογή μιας "αριστερής" πολιτικής.

Η Σουηδία τώρα κυβερνάται από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με την υποστήριξη του Αριστερού Κόμματος και των Πρασίνων, που διάλεξαν να μη συμμετέχουν στην κυβέρνηση σε αυτή τη φάση. Οσο, βέβαια, έχουν δει οι Ελληνες αριστερή πολιτική με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άλλο τόσο έχουν δει ως τώρα και οι Σουηδοί. Τι έκανε, λοιπόν, η κυβέρνηση αυτή την περίοδο, τι διαγράφεται στον ορίζονται και τι έκαναν τα "αριστερά" συνεργαζόμενα κόμματα;

Οι σοσιαλδημοκράτες έκαναν καθαρό από την πρώτη στιγμή ότι τα άλλα κόμματα θα πρέπει να συνεργαστούν μαζί τους σε "σοβαρή" βάση, χωρίς να βάζουν"λαϊκίστικα" αιτήματα όπως αύξηση μισθών, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων κλπ. Τα κόμματα αυτά το δέχτηκαν χωρίς πολλές διαμαρτυρίες. Ετσι, ενώ η κατάσταση στην παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση χειροτερεύει και η ανεργία συνεχίζει να βρίσκεται στο 13% δεν παίρνεται κανένα μέτρο για την ανακούφιση των εργαζομένων και των ανέργων. Αντίθετα, μάλιστα η μια βιομηχανική επιχείρηση μετά την άλλη (Ερικσον, Βόλβο κλπ.) απολύουν χιλιάδες εργάτες, με αφορμή την κρίση στην Ασία. Παράλληλα, η Σουηδική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών έχει μυστικές διαβουλεύσεις με τον Σύνδεσμο Σουηδών Βιομηχάνων, για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο όπως λένε, που σημαίνει πάγωμα μισθών, αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, σε συναινετική βάση, με σκοπό να "τονωθεί" η σουηδική οικονομία. Τα μέτρα αυτά είναι βέβαια γνωστό που οδήγησαν (αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους και μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων) όπου αυτά εφαρμόστηκαν, αλλά η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και οι "αριστεροί" της σύμμαχοι δε λένε κουβέντα γι' αυτό. Σε αυτές τις προσπάθειες είναι αντίθετες οι Ομοσπονδίες των εργαζομένων στις μεταφορές και των ιδιωτικών υπαλλήλων. Πόσο μπορεί η πίεσή τους να σταματήσει αυτό το ξεπούλημα των εργαζομένων θα το δείξει η πορεία, αλλά είναι γεγονός ότι στη Σουηδία οι ρεφορμιστικές ηγεσίες των συνδικάτων είναι τελείως υποταγμένες στα κελεύσματα του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών.

Εν τω μεταξύ συνεχίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών αλλά και δημοτικών επιχειρήσεων όπως παιδικοί σταθμοί, νοσοκομεία κλπ.

Στη "νέα" προφανώς πολιτική των σοσιαλδημοκρατών εντάσσεται και η πώληση οπλικών συστημάτων και ιδίως του πολεμικού αεροπλάνου JAS Gripen στο εξωτερικό. Αυτό το αεροπλάνο παράγεται από την SAAB που ιδιοκτήτης της είναι ένας από τους μεγαλοκαπιταλιστές της Σουηδίας Πίτερ Βάλνμπεργκ. Η σουηδική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον υπουργό Αμυνας, αλλά και ο βασιλιάς της Σουηδίας παίζουν ενεργά το ρόλο του πλασιέ της συγκεκριμένης επιχείρησης. Η Νότια Αφρική αποφάσισε ήδη να αγοράσει έναν αριθμό αεροπλάνων κάτι που το COSATU και το Νοτιοαφρικανικό ΚΚ είναι ενάντια, μιας και η Νότια Αφρική όπως επισημαίνουν, δε χρειάζεται περισσότερα όπλα (μια ελληνική αγορά του αιώνα) αλλά το ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου του λαού. Το αριστερό κόμμα και οι σοσιαλδημοκράτες "ποιούν τη νήσσα" και εδώ.

Εχει ξεκινήσει, επίσης, μια προσπάθεια για να αλλάξει η αρνητική θέση της πλειοψηφίας των Σουηδών για την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ΟΝΕ (νομισματική ένωση), χωρίς όμως μέχρι στιγμής ορατά αποτελέσματα. Το κεφάλαιο όμως και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ασκούν μεγάλες πιέσεις, για να αλλάξει η θέση του Αριστερού Κόμματος και των Πρασίνων που είναι ενάντια και φαίνεται ότι σ' αυτό το "μέτωπο" ίσως να υπάρξει κάποιο θετικό αποτέλεσμα μιας και ένα μέρος των ηγεσιών των κομμάτων αυτών, μικρό μέρος βέβαια ακόμα, αρχίζει να μιλάει για πάλη μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, χωρίς να βάζουν ζήτημα αποχώρησης. Το κίνημα, βέβαια, ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ΟΝΕ είναι πολύ ισχυρό και αυτό το υπολογίζουν πολύ σοβαρά οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων.

Συνεχίζονται όμως και οι αποκαλύψεις για το ρόλο των σοσιαλδημοκρατών στην παρακολούθηση και τους διωγμούς κομμουνιστών και άλλων προοδευτικών ατόμων στη Σουηδία στις δεκαετίες 1950-'70. Ο πρώην γραμματέας του κόμματος Στεν Αντερσον μπλέκει τώρα και άλλα ονόματα ηγετικών στελεχών των σοσιαλδημοκρατών. Την προηγούμενη βδομάδα είπε ότι ο τωρινός υπουργός για θέματα προσφυγικής πολιτικής, Πιερ Σορί, που βρισκόταν πριν μερικές μέρες και στην Ελλάδα, πήρε ενεργητικό μέρος στην παροχή πληροφοριών. Ο Πιερ Σορί, που πριν μερικά χρόνια προπαγάνδιζε και χρηματοδοτούσε το ραδιοφωνικό σταθμό των Κουβανών αντικαθεστωτικών στο Μαϊάμι στις ΗΠΑ, ήταν υπεύθυνος των διεθνών σχέσεων του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος τη δεκαετία του 1970 και σύμφωνα με τον Αντερσον αυτή του η ιδιότητα ήταν πολύτιμη μιας και πολλές πληροφορίες για κινήματα, οργανώσεις και για μέλη και στελέχη αυτών των οργανώσεων διοχέτευαν κατευθείαν όχι μόνο στην παρακρατική οργάνωση ΙΒ, αλλά και στη σουηδική υπηρεσία πληροφοριών (SAPO). Είναι επίσης γνωστό ότι η SAPO συνεργαζόταν στενά με τη ΣΙΑ. Ο Πιερ Σορί παρουσιάζεται και σαν φίλος των Ελλήνων στους αγώνες τους ενάντια στη χούντα '67-'74 αλλά τώρα ίσως να ήταν τελικά διαφορετικός.

Ο πρώην πρωθυπουργός επίσης, Ινγβαρ Κάρλσον, ενώ μέχρι τώρα αρνιόταν ότι ήξερε οτιδήποτε για την υπόθεση αυτή, την προηγούμενη βδομάδα έλυσε τη σιωπή του και δήλωσε ότι ήξερε την ύπαρξη της ΙΒ, αλλά ήταν αναγκαία στην πάλη για την καταπολέμηση του κομμουνισμού!

Τα συντηρητικά κόμματα έχουν επίσης ξεκινήσει μια εκστρατεία με αφορμή την καμπάνια που έχει αρχίσει η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση από πέρυσι για την ενημέρωση των εγκλημάτων των ναζί ενάντια στους Εβραίους (Ολοκαύτωμα), για την ενημέρωση, όπως λένε, για τα εγκλήματα του κομμουνισμού!

Οι συντηρητικοί επισημαίνουν ότι ο ναζισμός και ο κομμουνισμός είναι ολοκληρωτικά καθεστώτα και μάλιστα ο κομμουνισμός είναι χειρότερος γιατί έχει διαπράξει περισσότερα εγκλήματα (!).

Σ' αυτή την αντικομμουνιστική υστερία, οι μόνοι που αντιδρούν είναι οι κομμουνιστικές δυνάμεις στη Σουηδία, αλλά δυστυχώς η παρέμβασή τους είναι πολύ μικρή. Οι σοσιαλδημοκράτες και το "αριστερό" κόμμα συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό με την πρόταση των συντηρητικών. Η παρουσίαση του ηγέτη της Οκτωβριανή Επανάστασης, Βλαντίμιρ Λένιν, στα σουηδικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σαν κοινό εγκληματία και δολοφόνο είναι ένα μέρος της χυδαίας αυτής αντικομμουνιστικής εκστρατείας.

Γιάννης ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ

Πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, στις 11 - 13 του Νοέμβρη, Διεθνής Διάσκεψη με θέμα: "Κούβα 1898 - 1998 - Ανεξαρτησία και Κυριαρχία". Η Διάσκεψη αυτή διοργανώθηκε από μια Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που έχει συσταθεί για τη δράση ενάντια στον αποκλεισμό της Κούβας. Στη Διάσκεψη συμμετείχε και κλιμάκιο συνδικαλιστών από τη ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Πάνω από 300 αντιπρόσωποι κάθε εθνότητας, από τη Νορβηγία μέχρι την Ελλάδα, ακόμα και από τις ΗΠΑ, εκπροσωπώντας μη κυβερνητικές οργανώσεις, συναντήθηκαν εκεί με έναν και μοναδικό στόχο: να καταδικαστεί ο απάνθρωπος και πέρα από κάθε έννοια δικαίου εμπορικός, οικονομικός και πιστωτικός αποκλεισμός της Κούβας που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ και να δρομολογηθούν πιέσεις ώστε να αρθεί, σύμφωνα και με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΟΗΕ. Πέρα από τη γνωστή αρνητική συγκυρία που προέρχεται από την γκαγκστερική πολιτική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η Διάσκεψη αυτή αποτέλεσε μια ακόμη πολιτική νίκη του κουβανικού λαού στον αγώνα του για την υπεράσπιση του δικαιώματος να υπάρχει ως κρατική οντότητα και να επιλέγει ο ίδιος τη μορφή διακυβέρνησής του. Για πρώτη φορά σε μια τόσο ευρεία και ποικιλόμορφη διάσκεψη, που συμπεριλάμβανε ανθρώπους από κάθε πολιτική και κοινωνική απόχρωση, πολιτικοί, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, κοινωνικά κινήματα, σύνδεσμοι φιλίας κλπ. έδωσαν το "παρών" για να ενώσουν τη φωνή τους με τον κουβανικό λαό ενάντια στον περιβόητο νόμο των ΗΠΑ, Χελμς - Μπάρτον που αποτελεί το σύγχρονο "νομικό πλαίσιο" του αποκλεισμού της Κούβας. Με αιχμή αυτόν το νόμο του αμερικανικού Κογκρέσου, που διώκει τις επιχειρήσεις που έχουν δοσοληψίες με την Κούβα, όλοι οι σύνεδροι τοποθετήθηκαν για την αναγκαιότητα της κοινής πάλης των λαών και κινημάτων ώστε να "σπάσει" στην πράξη αυτός ο νόμος και να πιεστούν όλες οι κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε πιέσεις προς τις ΗΠΑ για την ακύρωσή του και τον τερματισμό τελικά του 40χρονου σχεδόν αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στο νησί της Επανάστασης.

Θα ήταν λάθος να περιοριστεί η καταδίκη των λαών σε ένα νόμο, όσο απάνθρωπος και αντίθετος και αν είναι στη θέληση των λαών, αν δεν αναδειχτεί η πολιτική αντιπαράθεση στη συνολική πολιτική των ΗΠΑ, που παρεμβαίνουν στο δικαίωμα του κάθε λαού, όπως και του κουβανικού, να επιλέγει το δικό του δρόμο ανάπτυξης για τη χώρα του, όπως επίσης και το δικαίωμά του να αναπτύσσει σχέσεις με τις άλλες χώρες. Αυτή η βασική πολιτική σκοπιά αναδείχτηκε από τις τοποθετήσεις και παρεμβάσεις αρκετών αντιπροσώπων στη Διάσκεψη των Βρυξελλών. Ετσι, στην κατεύθυνση αυτή αναδείχτηκε η αναγκαιότητα της αντίστασης ενάντια στην Πολυμερή Συμφωνία Προστασίας Επενδύσεων, που αποτελεί στην ουσία την προσπάθεια των ΗΠΑ σήμερα να κυριαρχήσει σε όλες τις χώρες ο νόμος Χελμς - Μπάρτον.

Αναδείχτηκε και πρέπει εδώ να γίνει υπόθεση των λαϊκών κινημάτων όλων των χωρών, ότι η Πολυμερής Συμφωνία Προστασίας Επενδύσεων και ο νόμος Χελμς - Μπάρτον δεν είναι υπόθεση μόνο της Κούβας αλλά υπόθεση κάθε λαού, όλων των προοδευτικών κινημάτων, όλων των εργαζομένων που παλεύουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους στην επίθεση των πολυεθνικών στη ζωή και στο μέλλον τους. Ο σκληρός πυρήνας των πολυεθνικών διαμορφώνει νέους παγκόσμιους θεσμούς ελέγχου του και προστασίας των ιερών και οσίων του καπιταλιστικού συστήματος, όπως η προστασία των Επενδύσεων (καπιταλιστικών κερδών) από "εχθρικές δραστηριότητες", όπως η πάλη και οι διεκδικήσεις των λαών. Η Κούβα διαμορφώνεται σε πεδίο βολής για την άσκηση των "νέων όπλων" του ιμπεριαλισμού και ιδιαίτερα του αμερικανικός που πιέζει ασφυκτικά για την παγκοσμιοποίηση αυτών των όπλων. Ο εκπρόσωπος από τις ΗΠΑ, δικηγόρος Ρόμπερτ Μους, είπε χαρακτηριστικά: "Να περιμένουμε και άλλους τέτοιους νόμους από την κυβέρνηση και το Κογκρέσο των ΗΠΑ".

Η Πολυμερής Συμφωνία Προστασίας Επενδύσεων ενεργοποιεί το νόμο για το εμπάργκο (Χελμς - Μπάρτον) με βάση την απαγόρευση επενδυτικών δραστηριοτήτων των "παράνομα απαλλοτριωμένων" περιουσιών Αμερικανών πολιτών που υπήρχαν στην Κούβα! Ετσι νομιμοποιούν την κυριαρχία των Αμερικανών καπιταλιστών που οι "ιδιοκτησίες" τους απαλλοτριώθηκαν από τους Κουβανούς επαναστάτες το 1959. Το μήνυμα βέβαια δεν είναι μόνο για την κουβανική Επανάσταση. Οι "απαλλοτριωτές" και όλοι όσοι οργανώνουν τον αγώνα τους για την ανατροπή του συστήματος των "ιδιοκτητών", όπου Γης, θα έχουν να κάνουν με τα εμπάργκο και την Πολυμερή Συμφωνία Προστασίας Επενδύσεων!

Σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα η συνάντηση των Βρυξελλών, που είναι καρπός του αγώνα της Επαναστατημένης Κούβας και της διεθνούς λαϊκής αλληλεγγύης, έχει τη σημασία της στην πορεία των λαϊκών κινημάτων για μια άλλη διεθνή τάξη πραγμάτων προς όφελος των λαών. Το κείμενο που υιοθετήθηκε για την απόσυρση του εμπάργκο και τη μη εφαρμογή της Πολυμερούς Συμφωνίας Προστασίας των Επενδύσεων, με βάση το αναφαίρετο δικαίωμα του κουβανικού λαού να επιλέγει το δικό του δρόμο ανάπτυξης, αποτελεί στις σημερινές συνθήκες διακήρυξη κοινής δράσης των λαών και των κινημάτων τους ενάντια στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη.

Το κλείσιμο της Ιζαμπέλ Αλιέντε, υφυπουργού Εξωτερικών της Κούβας, στη Διάσκεψη εξέφρασε αυτή τη θέληση των λαϊκών κινημάτων στην Ευρώπη: "Πρέπει να συνεχίσουμε όλοι τον κοινό αγώνα, όχι για το μπλοκάρισμα απλώς αυτού του νόμου, αλλά για την απόσυρσή του. Είμαστε όλοι εμείς, οι αντιπολιτευόμενοι αυτό το νόμο που θέλουμε να αποκαταστήσουμε το δίκιο στις διεθνείς σχέσεις".

Η υπόθεση της Κούβας είναι υπόθεση όλων των λαών.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

Γενικός Γραμματέας ΕΚΘ

***

***

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Η Σουηδία τώρα κυβερνάται από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με την υποστήριξη του Αριστερού Κόμματος και των Πρασίνων, που διάλεξαν να μη συμμετέχουν στην κυβέρνηση σε αυτή τη φάση. Οσο βέβαια έχουν δει οι Ελληνες αριστερή πολιτική με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, άλλο τόσο έχουν δει έως τώρα και οι Σουηδοί

Από τις νέες θέσεις που κατέκτησε το ΚΚ Τσεχίας - Μοραβίας μπορεί με μεγαλύτερη επιτυχία να οργανωθεί ο αγώνας της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων της χώρας, για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, που κινδυνεύουν σήμερα ακόμη περισσότερο μπροστά στον κίνδυνο ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ