Ο πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΡΟ Βίκτορ Τιούλκιν, στην ομιλία του, υπογράμμισε σχετικά με την εν λόγω συζήτηση: "Πρέπει να δυναμώσουμε και για το σκοπό αυτό να αξιοποιήσουμε την εκλογική εκστρατεία, ώστε και να προπαγανδίσουμε τη γραμμή μας και να καταλάβουμε θέσεις στο Κοινοβούλιο. Και να αξιοποιήσουμε τις βουλευτικές θέσεις όχι για την ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, αλλά για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Και δω εμείς δεν έχουμε διαφορές από άποψη αρχών".

Στη συνέχεια ο Τιούλκιν τόνισε: "Ο συνασπισμός "Κομμουνιστές - Εργαζόμενη Ρωσία - Για Τη Σοβιετική Ενωση", που συγκροτήθηκε το 1995, θα είναι εργατικός, ταξικός συνασπισμός στην ουσία του. Και ως προς τη σύνθεσή του, φυσικά, επίσης. Και οι ορισμένες διαφωνίες που ακούστηκαν απ' αυτό το βήμα - πόσοι, ποιος μπροστά - έχουν, μάλλον, τεχνολογικό χαρακτήρα. Και δεν πρέπει, αγαπητοί σύντροφοι του ΕΜΕ, να μας μπερδεύετε και να λέτε ότι δε γνωρίζουμε τη θεωρία του συσχετισμού των τάξεων στην επανάσταση. Αυτό το ζήτημα το είχε αρκετά καλά επεξεργαστεί ο Βλαντίμιρ Ιλιτς. Εσείς όμως, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω, το ερμηνεύετε κάπως χυδαία και απλουστευτικά, υποκαθιστώντας τις έννοιες - την έννοια "τάξη" με την έννοια "ξεχωριστοί εκπρόσωποι της τάξης". Ο Λένιν στα έργα του έδινε μεγάλη σημασία και στο ζήτημα της δοκιμασίας των ηγετών στην εκλογική εκστρατεία στο παράδειγμα των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών και άλλων. Κάτι περισσότερο, ο Βλαντίμιρ Ιλιτς υπογράμμιζε ότι το κύριο κριτήριο είναι να είναι κανείς επαγγελματίας επαναστάτης, άρα και οργανωτής του εργατικού κινήματος. Ολα τ' άλλα γνωρίσματα, μαζί και τα επαγγελματικά, κοινωνικά, περνούν σε δεύτερο πλάνο. Μήπως ο βουλευτής μας Βλαντίμιρ Γκριγκόριεφ δεν εφαρμόζει την εργατική πολιτική; Αυτό δε σημαίνει καθόλου ότι ο Τιούλκιν πρέπει να είναι μπροστά στη λίστα. Ποιος θα είναι μπροστά θα το αποφασίσει ο συνασπισμός και για τον Τιούλκιν το κόμμα. Και μεις έχουμε αρκετά δοκιμασμένους εργατικούς ηγέτες. Γι' αυτό θα έχουμε έναν εργατικό συνασπισμό, υπάρχει ήδη. Και το κυριότερο σύνθημά μας είναι: πρέπει να ενωθούμε με την τάξη μας".

Ο ηγέτης του ΚΕΚΡ πρότεινε να υποστηριχτεί η πρωτοβουλία που πήραν στο Λένινγκραντ, το Τιουμέν, το Νοβοσιμπίρσκ - να κληθούν στο συνασπισμό εκείνες οι κολεκτίβες εργαζομένων που μπήκαν κιόλας στο δρόμο του αγώνα. Αυτό έγινε ήδη σε ό,τι αφορά το συγκρότημα χαρτοβιομηχανίας της πόλης Βίμποργκ. Το μεταλλουργικό εργοστάσιο του Λένινγκραντ υποσχέθηκε να εξετάσει αυτή την πρόταση στη συνδιάσκεψή του. Εγινε η πρόταση στο εργοστάσιο Σέβερνι, καθώς και στο συνδικάτο "Ζαστσίτα" του ορυχείου "Βοργκασόρσκαγια".

"Αν ενωθούμε με την τάξη μας, τότε ο συνασπισμός θα αντιστοιχεί και στην ουσία, και στη μορφή, και στην ονομασία του. Το εργατικό κίνημα, και ακόμα περισσότερο τα χωριστά του τμήματα, μπορούν να είναι μη κομμουνιστικά και να υιοθετούν μη κομμουνιστική θέση. Το κομμουνιστικό κόμμα όμως εξ ορισμού του δεν μπορεί να είναι μη εργατικό. Γι' αυτό, επιτρέψτε μου, με εντολή της ΚΕ του ΚΕΚΡ να σας διαβεβαιώσω ότι το κόμμα μας θα διαθέσει όλες τις δυνάμεις του στο έργο της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης", είπε, κλείνοντας ο Τιούλκιν. Από την επιδοκιμαστική αντίδραση των συνέδρων φάνηκε ότι το Συνέδριο υποστήριξε τη γραμμή ακριβώς του ΚΕΚΡ και όχι του ΕΜΕ, όχι εκείνους που ρίχνουν απ' έξω μέσα στο εργατικό περιβάλλον ελκυστικές από εξωτερικά άποψη, αλλά ξένες προς τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ιδεούλες.

Στην απόφαση του Συνεδρίου "Η προετοιμασία για τις εκλογές στην Κρατική Δούμα της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας", αναφέρεται: "Να θεωρηθεί η δουλιά για τη συμμετοχή στις εκλογές στην Κρατική Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας το Δεκέμβρη του 1999 ως το σημαντικότερο καθήκον των ΣΕΑΕΥΡ και των οργανώσεων του εργατικού κινήματος, με σκοπό την παραπέρα ανάπτυξη της ταξικής πάλης του προλεταριάτου. Τα ΣΕΑΕΥΡ, οι οργανώσεις του εργατικού κινήματος να ενταχθούν στο κοινωνικοπολιτικό κίνημα "Κομμουνιστές - Εργαζόμενη Ρωσία - Για Τη Σοβιετική Ενωση", να συμμετάσχουν στην επεξεργασία του προεκλογικού προγράμματος, να ορίσουν τους υποψήφιους βουλευτές και να οργανώσουν την πρακτική δουλιά για την προετοιμασία των εκλογών".

Εντονη συζήτηση έγινε στο Συνέδριο γύρω από το θέμα της χρησιμοποίησης όλων των μορφών πάλης, κυρίως σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή στις εκλογές για την Κρατική Δούμα. "Αντιλαμβανόμαστε θαυμάσια ότι οι εκλογές στα αστικά Κοινοβούλια δε λύνουν κανένα θεμελιακό πρόβλημα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων στο σύνολό τους. Αντιλαμβανόμαστε ότι η εξουσία και η ιδιοκτησία παραμένουν στα χέρια της αστικής τάξης και η Ρωσία αποικιακή επαρχία της Δύσης. Ωστόσο, η εκλογική εκστρατεία, η συμμετοχή στη δουλιά των αντιπροσωπευτικών οργάνων της εξουσίας προσφέρουν τη δυνατότητα να επηρεάσουμε τα γεγονότα, να προπαγανδίσουμε τους σκοπούς και τους στόχους μας. Γι' αυτό, πρέπει να συμμετάσχουμε στις εκλογές", τόνισε ο Νικολάγεφ.

Πάνω στο θέμα αυτό διατυπώθηκαν δυο απόψεις. Ο πρόεδρος του συνδικάτου "Ζαστσίτα", από το Αστραχαν, Ολέγκ Σέιν είπε: "Πρέπει να υπογραμμίζουμε ότι ο συνασπισμός μας είναι εργατικός. Γι' αυτό, στην κεφαλή της λίστας των υποψηφίων πρέπει να είναι οι εργάτες, πρέπει να αποτελούν το μισό όλων των υποψηφίων". Ωστόσο, ο αντιπρόσωπος από την περιοχή Κουρσκ δε συμφώνησε με αυτή την άποψη: "Εργάζομαι 37 χρόνια ως εφαρμοστής και βεβαιώνω: δεν είναι λιγότερα τα καθάρματα μέσα στην εργατική τάξη απ' ό,τι ανάμεσα στη διανόηση. Είμαι βουλευτής της Νομοθετικής Συνέλευσης της περιοχής, ψηφίζω πάντα κατά των αντιλαϊκών νόμων, αλλά δίπλα μου κάθεται ένας βουλευτής επίσης εργάτης, που ψηφίζει πάντα "υπέρ". Θεωρώ ότι στη λίστα πρέπει να περιληφθούν ισχυρές προσωπικότητες με κύρος και επικεφαλής της λίστας θα πρέπει να είναι οι πιο σταθεροί, ικανοί, με γερές πολιτικές βάσεις άνθρωποι".

Αυτές οι αντίθετες γραμμές απασχόλησαν όλο το Συνέδριο. Διαφάνηκε καθαρά ότι παρεισφρέουν τροτσκιστικές ιδεούλες στο εργατικό κίνημα, όταν η εξωτερική μορφή αντιπροσώπευσης των εργατών υποκαθιστά την ταξική ουσία της πάλης. Αυτό διέκρινε τη στάση σειράς εκπροσώπων του Ενωμένου Μετώπου Εργαζομένων (ΕΜΕ), οι οποίοι μοίρασαν στο Συνέδριο φύλλο της εφημερίδας "Τι να κάνουμε;", όπου δημοσιεύεται άρθρο με τον τίτλο "Τακτική εργατικής κοινοβουλευτικής ομάδας ή τακτική του "αρχηγού";". Και δω η ουσία υποκαθίσταται από τη μορφή. Αξίζει να αναφερθούμε λιγάκι στο άρθρο αυτό.

"Με το ελάχιστο που μπορεί να συμφωνήσει το ΕΜΕ: όχι το λιγότερο του 50% της εκλογικής λίστας του συνασπισμού "Κομμουνιστές - Εργαζόμενοι Ρωσία - Για Τη Σοβιετική Ενωση", όπου στην πρώτη δωδεκάδα,πρέπει να είναι εργάτες και μάλιστα στις 3 πρώτες θέσεις της λίστας μόνο εργάτες.Θα είναι όμως καλύτερα από άποψη αρχών, αν οι κομματικοί εργάτες, που έχουν δοκιμαστεί στη δουλιά μέσα στο κόμμα, στο συνδικάτο "Ζαστσίτα", στις απεργίες, θα αποτελέσουν τη συντριπτική πλειονότητα της εκλογικής λίστας του συνασπισμού. Σήμερα έχουμε από πού να επιλέξουμε στελέχη: μέσα από τη δοκιμασία της κομματικής και συνδικαλιστικής πάλης πέρασαν πολλοί εργάτες, η πάλη ανέδειξε πεπεισμένα, σταθερά, αφοσιωμένα, ικανά άτομα να γίνουν ηγέτες ολόκληρης της εργατικής τάξης", αναφέρεται σ' αυτό το άρθρο με σαφή καθορισμένη γραμμή - να φέρει σε αντιπαράθεση τους εργάτες και το πολιτικό κόμμα, να βάλει σφήνα ανάμεσά τους, να σπείρει στον εργατικό χώρο τη δυσπιστία προς τους κομμουνιστές και τους καθοδηγητές του ΚΕΚΡ.

Και στο Συνέδριο ορισμένοι αντιπρόσωποι υποστήριξαν τις θέσεις του ΕΜΕ. Για παράδειγμα, η αντιπρόσωπος από την περιοχή Σαμάρα Σβετλάνα Μπαϊμπόρντοβα τόνισε: "Αν οι εργάτες δουν ότι αυτός ο συνασπισμός διακρίνεται για την ταξική του ουσία, τότε θα τον ακολουθήσουν. Αρα, επικεφαλής της λίστας να μπουν εργάτες και στην πρώτη τριάδα των υποψηφίων πρέπει να είναι μόνο εργάτες". Αυτή τη θέση προσπάθησε να την επιβάλει έντονα στη συνείδηση των εργατών ο εκπρόσωπος του ΕΜΕ οικονομολόγος Β. Γκορμπουνόφ. Το ίδιο είχε επιχειρήσει να κάνει και στο προηγούμενο Συνέδριο, και σε τούτο, το τελευταίο, οπότε αποκρούστηκε από τους αντιπροσώπους.

"Ενας είναι ο δρόμος του λαού της Ρωσίας - ο σοσιαλισμός και η εξουσία των εργαζομένων" - αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα του 7ου Συνεδρίου των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών, Ειδικών και Υπαλλήλων της Ρωσίας (ΣΕΑΕΥΡ), του συνδικάτου "Ζαστσίτα", των απεργιακών επιτροπών και άλλων οργανώσεων του εργατικού κινήματος, που συνήλθε στις 3 Απρίλη στη Μόσχα και στο οποίο συμμετείχαν 138 αντιπρόσωποι από το ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας. Η σύνθεση του Συνεδρίου ήταν η εξής: 64 αντιπρόσωποι ήταν εργάτες, 3 αγρότες, 56 μηχανικοί και τεχνικοί, 15 άλλες κατηγορίες. Στο Συνέδριο εκπροσωπήθηκαν τόσο εξωκομματικοί αντιπρόσωποι, όσο και μέλη κομμάτων, μεταξύ τους: 68 μέλη του ΚΕΚΡ, 6 του ΚΚΡΟ, 3 του ΚΚ Ρωσίας - ΚΚΣΕ και ένας του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος Μπολσεβίκων.

Στην Εκθεση Δράσης της Εκτελεστικής Επιτροπής Ρωσίας (ΕΕΡ) "Η κατάσταση στη Ρωσία και η δουλιά των ΣΕΑΕΥΡ, των οργανώσεων του εργατικού κινήματος, για την προετοιμασία της Πανρωσικής πολιτικής απεργίας", την οποία παρουσίασε ο πρόεδρος της ΕΕΡ Αλεξάντρ Νικολάγεφ, καθώς και στις ομιλίες πολλών αντιπροσώπων επισημάνθηκε ότι η σημερινή κατάσταση της Ρωσίας, χαρακτηρίζεται από την όξυνση των βασικών κοινωνικών αντιθέσεων, πριν απ' όλα ανάμεσα στην άρχουσα αστική τάξη, από τη μια μεριά, και την εργατική τάξη, το βιομηχανικό και αγροτικό προλεταριάτο, από την άλλη. Σήμερα, η αστική τάξη, στο πρόσωπο της κυβέρνησης Πριμακόφ και του Κοινοβουλίου, προέβαλε το σύνθημα της σταθεροποίησης, η ουσία του οποίου είναι να ενισχυθεί η κυρίαρχη θέση της άρχουσας τάξης στη χώρα, να διατηρηθεί απαράλλαχτο το οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό καθεστώς, στο οποίο μια χούφτα κλεφτών με το νόμο και οι υπηρέτες τους πλουτίζουν σε βάρος της εργασίας και του αφανισμού εκατομμυρίων Ρώσων. Στο μεταξύ, η Ρωσία μετατρέπεται οριστικά σε αποικιακή επαρχία της Δύσης. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις ενάντια στη φιλική Γιουγκοσλαβία, πλησιάζοντας πολύ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας και της Λευκορωσίας.

Στη διάρκεια των 200 ημερών της η κυβέρνηση των πραγματιστών μ' επικεφαλής τον Γεβγκένι Πριμακόφ απέδειξε πειστικά ότι γύρισε την πλάτη στους εργαζομένους και συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης ηγεσίας των φιλελευθέρων. Στη χώρα εντάθηκε η ληστεία της οικονομίας της αγοράς, καλπάζουν ασυγκράτητα οι τιμές, η ανεργία, οι ασθένειες, η εγκληματικότητα.Ο Α. Νικολάγεφ σημείωσε ότι ανάμεσα στους εργάτες επικρατούν ακόμα οι διαθέσεις "αυτό δε με αφορά", οι αντιλήψεις για τον "καλό καπιταλιστή". Το μέλος του περιφερειακού Σοβιέτ της Μόσχας και της περιοχής Μόσχας Βιτάλι Κορολιόφ είπε ότι ακόμα πρόσφαταοι εργάτες υπό την επίδραση της προπαγάνδας θεωρούσαν ότι θα έρθει ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης και η ζωή αμέσως θα γίνει καλύτερη στη χώρα. Στην ουσία έγινε χειρότερη. Ωστόσο, σήμερα οι εργάτες αντιλαμβάνονται ήδη ότικαπιταλισμός σημαίνει δουλική θέση, απόλυτη εξαθλίωση της τεράστιας πλειονότητας του εργαζόμενου λαού, αφανισμός του, αυξανόμενη απειλή εξαφάνισης της Ρωσίας ως μοναδικού πολιτισμού στον πλανήτη.

Για το πώς προχωράει η διαδικασία αφύπνισης μέσα στο εργατικό περιβάλλον μίλησε η εργάτρια της επιχείρησης ΑΖΛΚ "Μοσκβίτς" Αναστάσια Κουζέγεβα:

"Το 1991, είπε, όταν επικράτησε στη χώρα μας η αντεπανάσταση, το εργοστάσιό μας είχε γίνει ένα είδος πολυγώνου, στο οποίο δοκιμαζόταν το πώς η εργατική τάξη υποστηρίζει το κυρίαρχο καθεστώς. Πειστήκαμε όμως ότι οι κλασικοί είχαν δίκιο όταν έλεγαν ότι το είναι καθορίζει τη συνείδηση. Ενώ το 1991 έρχονταν οι υπηρέτες του καθεστώτος σε μας, τα εργατικά στελέχη και τους κομμουνιστές, μας άρπαζαν από το στήθος, φωνάζοντας: "Θα σας σφάξουμε! ", τώρα οι άνθρωποι απευθύνονται όλο και πιο συχνά σε μας με το ερώτημα - τι να κάνουν; Μας ακούνε και όλο και περισσότερο και συχνότερα αναπολούν τα χρόνια της Σοβιετικής εξουσίας: "Με τους κομμουνιστές ζούσαμε καλύτερα". Οι εργάτες της Μόσχας αντιλαμβάνονται ήδη ότι απ' αυτό το λάκκο μπορεί να τους βγάλει μόνο ο παλικαρίσιος αγώνας και η εργατική αλληλεγγύη. Γι' αυτό οφείλουμε να απαντήσουμε στην πρόκληση του διεθνούς ιμπεριαλισμού με την ενότητα, τη συσπείρωση και την αλληλεγγύη μας".

Μαζί με τη συνειδητοποίηση της κτηνωδίας του καπιταλισμού άρχισε να αυξάνει η αντίσταση των εργατών και αγροτών, όλων των εργαζομένων. Σχετικά μ' αυτό, στην Εκθεση Δράσης αναφέρθηκαν ορισμένα στατιστική στοιχεία: το 1998 ο αριθμός των μετεχόντων στις απεργίες έφτασε στα 2.000.000 άτομα, κατά 4 φορές περισσότερα από το 1997. Στις διάφορες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας συμμετείχαν πάνω από 20.000.000 άτομα, από τα οποία 3.000.000 εργάτες. Η μαζικότητα αυτή εξασφαλίστηκε πριν απ' όλα με τις ενέργειες των συνδικάτων της Ομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων της Ρωσίας, καθώς και με τη δράση των οργανώσεων του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Με γνώμονα αυτό, το Συνέδριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα συνδικάτα ήταν και παραμένουν η απαραίτητη υλική και οργανωτική βάση της επιτυχούς πάλης του προλεταριάτου για τα συμφέροντα και τους στόχους του.

Στην Εκθεση Δράσης υπογραμμίστηκε η σημαντικότατη ιδιαιτερότητα της περιόδου που πέρασε. Για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία της αστικής Ρωσίας απεργιακή επιτροπή πήρε την εξουσία στα χέρια της. Συνέβηκε αυτό στο συγκρότημα χαρτοβιομηχανίας της πόλης Βίμποργκ της περιοχής Λένινγκραντ. Οι εργάτες απέδειξαν ότι μπορούν μ' επιτυχία να διευθύνουν την επιχείρησή τους. Παρόμοιες προσπάθειες έγιναν και σε άλλα μέρη. Οι ενέργειες των εργατών γίνονται όλο και πιο ριζοσπαστικές. Ετσι, ο αντιπρόσωπος Βλαντίμιρ Κουζνετσόφ από το εργοστάσιο μηχανοκατασκευών της πόλης Γιασνογκόρσκ μίλησε για τη νομιμοποίηση των αγώνων τους, αρχίζοντας από το 1996. Με τη βοήθεια των βουλευτών της Κρατικής Δούμας Β. Γκριγκόριεφ και Τ. Αβαλιάνι αποτάνθηκαν στη γενική εισαγγελία, προσέφυγαν στο δικαστήριο και το δικαστήριο δέχτηκε ως νόμιμες τις ενέργειες της απεργιακής επιτροπής και των εργατών. Τις μέρες αυτές οι εργάτες προχώρησαν στην περιφρούρηση του εργοστασίου και ανέλαβαν τη διαχείρισή του.

Το προεδρείο και όλες οι δομές της ΕΕΡ λειτουργούν σε δεκάδες πόλεις της χώρας, βοηθώντας να δημιουργηθούν νέες δομές του εργατικού κινήματος και οργανώνοντας συγκεκριμένες κινητοποιήσεις, όπως ο "πόλεμος των σιδηροτροχιών" των ανθρακωρύχων, οι πικετοφορίες των ανθρακωρύχων στο κτίριο της κυβέρνησης στη Μόσχα το καλοκαίρι του 1998, οι απεργίες των εργαζομένων της αμυντικής και άλλων κλάδων της βιομηχανίας, καθώς και των ιατρών, εκπαιδευτικών και άλλων επαγγελμάτων.

Μπορούμε να πούμε χωρίς υπερβολή ότι το Συνέδριο αποτέλεσε ένα σχολείο πάλης των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους, σχολείο ανταλλαγής πείρας στην οργάνωση και τη διεξαγωγή αυτού του αγώνα. Μεγάλο μέρος στις ομιλίες κατείχε το θέμα του ταξικού συνδικάτου "Ζαστσίτα". Σήμερα αυτό δρα ήδη σε 21 περιοχές της Ρωσίας. Για το πώς εμφανίστηκαν αυτά τα εργατικά συνδικάτα, μίλησε ο επικεφαλής του συνδικάτου "Ζαστσίτα" από το Αρζαμάς - 16 Ιβάν Καζακόφ: "Μαζευτήκαμε τότε 10 άτομα και συγκροτήσαμε τη συνδικαλιστική οργάνωση. Μας πίεζαν, μας τσαλαπατούσαν, αλλά εμείς εξακολουθούσαμε να προσελκύουμε ανθρώπους στο συνδικάτο μας. Τώρα έχουμε υπολογιστή και εφημερίδα. Στην πόλη μας δρουν ήδη 8 οργανώσεις του συνδικάτου "Ζαστσίτα", άρχισαν να συγκροτούνται ακόμα και στις εμπορικές δομές, πράγμα πολύ σπάνιο, διότι δεν επιτρέπουν να δημιουργηθεί κανένα συνδικάτο σ' αυτές τις δομές. Είμαστε οι πρωτεργάτες. Τώρα δημιουργούνται σε όλη τη Ρωσία συνδικάτα "Ζαστσίτα"".

Χαρακτηριστική ιδιαιτερότητα της περιόδου που πέρασε υπήρξε η δημιουργία των περιφερειακών δομών του απεργιακού κινήματος, όπως, για παράδειγμα, το Συντονιστικό Σοβιέτ του απεργιακού κινήματος των περιοχών της κεντρικής Ρωσίας με κέντρο το Γιαροσλάβλ, το Σοβιέτ Εργατών της Σιβηρίας κ. ά. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν κατανοήσει την αναγκαιότητα να ενωθούν και να συντονίζουν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Και τώρα μπήκε στην ημερήσια διάταξη η σύσταση του Πανρωσικού Επιτελείου του εργατικού κινήματος.

Το κύριο συμπέρασμα από τα γεγονότα των περασμένων χρόνων, υπογράμμισε το Συνέδριο, συνίσταται στο ότι απέτυχε πλήρως η έμφαση στην καπιταλιστική αγορά και την ατομική ιδιοκτησία, στην κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία. Ο λαός έχει έναν φυσικοϊστορικό δρόμο ανάπτυξης και ευημερίας - το σοσιαλισμό, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εξουσία των εργαζομένων. Η θέση αυτή τονίστηκε σε πολλές ομιλίες και βρήκε την αντανάκλασή της στην απόφαση του Συνεδρίου πάνω στην Εκθεση Δράσης της ΕΕΡ. Παράλληλα, με τη δημιουργία των ΣΕΑΕΥΡ, το Συνέδριο καθόρισε το σημαντικότατο καθήκον της συγκρότησης ταξικών συνδικάτων τύπου "Ζαστσίτα" ως υλικής και οργανωτικής βάσης του αγώνα της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων για τα θεμελιακά τους συμφέροντα. Συνέστησε στα ΣΕΑΕΥΡ, στις οργανώσεις του εργατικού κινήματος να συμβάλουν στη δημιουργία ταξικών συνδικάτων στις επιχειρήσεις και τις περιοχές, ενισχύοντας σ' αυτά τον κομμουνιστικό πυρήνα, κατευθύνοντας τις προσπάθειες των μελών του συνδικάτου στην προάσπιση των οικονομικών, κοινωνικοπολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών τους, καθώς και στην προετοιμασία της Πανρωσικής πολιτικής απεργίας, με σκοπό την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης και την εγκαθίδρυση στη χώρα της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Αλλο ένα θέμα που ήταν στο επίκεντρο της συζήτησης στο Συνέδριο, ήταν η επικείμενη εξέταση στην Κρατική Δούμα του σχεδίου Κώδικα Εργασίας που κατέθεσε η κυβέρνηση Πριμακόφ. Οπως σημείωσε στην ομιλία του ο βουλευτής της Κρατικής Δούμας, πρόεδρος της ΕΕ του κινήματος "Εργαζόμενη Ρωσία" Βλαντίμιρ Γκριγκόριεφ, το σχέδιο αυτό αγνοεί πλήρως τη Σύμβαση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, επιστρέφει στις αρχές του αιώνα. Το σχέδιο αυτό περιορίζει ουσιαστικά τα δικαιώματα των εργατών και των συνδικάτων. Στο προηγούμενο Συνέδριο των Σοβιέτ το 1998 είχε συζητηθεί σχέδιο Κώδικα Εργασίας, που είχε επεξεργαστεί το Ιδρυμα της Εργατικής Ακαδημίας και τα συνδικάτα υπό την αιγίδα του ΚΕΚΡ. Κατατέθηκε στη Δούμα με τη στήριξη του βουλευτή Τεϊμουράζ Αϊβαλιάνι (βουλευτική ομάδα "Ναροντοβλάστιε"), αλλά η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΡΟ δε δείχνει, δυστυχώς, ιδιαίτερη επιθυμία να υποστηρίξει το εναλλακτικό σχέδιο Κώδικα Εργασίας. Στην Επιτροπή Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής κανένας βουλευτής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΡΟ δε θέλει να ασχοληθεί με τη δουλιά της προστασίας των εργαζομένων.

Ο σύνεδρος Ολέγκ Σέιν από το Αστραχαν παρατήρησε: "Εχουμε τη δυνατότητα να εξηγήσουμε στους βουλευτές του ΚΚΡΟ για το τι απειλεί τους εργαζομένους η υιοθέτηση του κυβερνητικού Κώδικα. Μετά την υιοθέτησή του θα ακολουθήσει η πλήρης συντριβή του εργατικού κινήματος. Δεν πρέπει να χάσουμε τον αγώνα για τον Κώδικα Εργασίας". Ο Ιβάν Καζακόφ (συνδικάτο "Ζαστσίτα" από το Αρζαμάς - 16) υπογράμμισε στην ομιλία του: "Αν περάσει ο κυβερνητικός Κώδικας, οι εργάτες δε θα χρειάζεται πλέον να συνέρχονται σε συνέδρια. Γι' αυτό, το συνέδριό μας πρέπει να απευθυνθεί στην Κρατική Δούμα, στον πρόεδρό της Γκενάντι Σελεζνιόφ, να βοηθήσουν να υιοθετηθεί ο δικός μας Κώδικας Εργασίας, αν, φυσικά, ο Γκενάντι Σελεζνιόφ είναι πραγματικός κομμουνιστής".Το Συνέδριο ψήφισε την απόφαση "Για τον Κώδικα Εργασίας της Ρωσίας", στην οποία αναφέρεται ότι "ο αστικός Κώδικας Εργασίας είναι μια νέα θηλιά που μπαίνει στο λαιμό της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, όλων των προλετάριων με σκοπό την ενίσχυση της κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατών με βάση τη διαίρεση των εργαζομένων και την αφαίρεση των δυνατοτήτων του συλλογικού αγώνα τους για τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους". Το Συνέδριο απαίτησε από τους βουλευτές της Κρατικής Δούμας, του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας και από την κυβέρνηση Πριμακόφ: "Κάτω το αντιδραστικό σχέδιο Κώδικα Εργασίας! ", "Οχι στο νέο περιορισμό των δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων! ", "Να υιοθετηθεί το σχέδιο Κώδικα Εργασίας, που ετοίμασε το Ιδρυμα Εργατικής Ακαδημίας και το συνδικάτο "Ζαστσίτα"!".

Το Συνέδριο ψήφισε μια σειρά άλλα ντοκουμέντα, μεταξύ τους και απόφαση υποστήριξης του λαού της αδελφικής Γιουγκοσλαβίας, που υφίσταται τη βάρβαρη επίθεση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Εγιναν εκλογές για τη νέα Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών, Ειδικών και Υπαλλήλων Ρωσίας. Πρόεδρος επανεκλέχτηκε ο εργάτης από την πόλη Κορολιόφ της περιοχής Μόσχας Αλεξάντρ Νικολάγεφ.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ