Φουντώνουν οι αντιδράσεις στο χώρο της πρόνοιας και πληθαίνουν οι φωνές για την απόσυρση του σχεδίου νόμου "για την Ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας", που θα οδηγήσει σε συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση τον δημόσιο τομέα της Πρόνοιας. Χτες, ζήτησαν την απόσυρση του σχεδίου νόμου "καθώς αυτό δεν απαντά στα προβλήματα που γεννά σήμερα η κοινωνία", με κοινή συνέντευξή τους εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ, των εργαζομένων στον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας (ΕΟΠ) και του Κοινωνικού Κέντρου Οικογένειας και Νεότητας (ΚΚΟΝ). Θυμίζουμε ότι ο εκσυγχρονιστικός οδοστρωτήρας για την Πρόνοια προκάλεσε αντιδράσεις σε διάφορα επίπεδα:

• Στις 14.5.1998 εμφανίστηκε η Επιτροπή Αγώνα που εκπροσωπεί δεκάδες φορείς και ανακοίνωσε τη διοργάνωση συλλαλητήριου στις 4.6.1998 στην Πλατεία Κάνιγγος, ώρα 7μ.μ., και με αίτημα την απόσυρση του νομοσχεδίου.
• Στις 14.5.1998 η Πανελλήνια Ομοσπονδία των εργαζομένων στα νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) οργάνωσε πανελλαδική σύσκεψη σωματείων απ' την Πρόνοια, όπου κυριάρχησε η άποφη ότι το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί και ότι η ΠΟΕΔΗΝ πρέπει να πρωτοστατήσει σε ενέργειες και κινητοποιήσεις για άμεση απόσυρση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου.
• Στις 18.5.1998 η πλειοψηφία της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕΔΗΝ - και με οδηγό τη θέση για "ριζική επαναδιατύπωση" του νομοσχεδίου - αποφάσισε την οργάνωση τετράωρης στάσης εργασίας τη μέρα που το σχέδιο νόμου θα αρχίσει να συζητείται στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή.

Η στάση αυτή της ΠΟΕΔΗΝ δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να φτάσει το νομοσχέδιο μέχρι τη Βουλή και από εκεί και πέρα οι επί της ουσίας παρεμβάσεις είναι αδύνατες ή περιορισμένες.

Αλλά, και οι εκπρόσωποι των οργανώσεων που ζήτησαν χτες την απόσυρσή του, όταν ρωτήθηκαν αν θα προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις απάντησαν ότι δεν έχουν αποφασίσει ακόμα κάτι τέτοιο και ότι η ΓΣΕΕ θα παίξει συντονιστικό ρόλο στις κινητοποιήσεις.

Πρώτο ζητούμενο, λοιπόν, είναι η διατύπωση ενιαίας στάσης όχι μόνο των εμπλεκομένων στο χώρο με εργασιακή σχέση, αλλά και με τους ευρύτερους φορείς, καθώς είναι ένα γενικότερο κοινωνικό θέμα. Στη συνέχεια για να υπάρξει αποτέλεσμα πρέπει να ενιαιοποιηθούν και οι αντιδράσεις.

Τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου έδωσαν ο Α. Φραγκόπουλος,από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ, ο Δ. Κίτσος και η Δ. Γώτη,πρόεδρος και γραμματέας, αντίστοιχα, του συλλόγου εργαζομένων του ΕΟΠ, ο Α. Γιάννου,μέλος του ΔΣ του συλλόγου του ΕΟΠ και ο Θ. Ζήσης εκπρόσωπος των εργαζομένων του Κοινωνικού Κέντρου Οικογένειας και Νεότητας. Επισημάνθηκε ότι η τελματώδης κατάσταση, που επικρατεί σήμερα στους φορείς Πρόνοιας, οφείλεται στη μειωμένη χρηματοδότηση, στη μη εισροή κοινοτικών πόρων, την έλλειψη, έστω και στοιχειώδους κυβερνητικής πολιτικής, την κακή στελέχωση των Διοικητικών Συμβουλίων των φορέων. Ενδεικτικά ανέφεραν ότι στον ΕΟΠ οι δαπάνες πρόνοιας είναι 5% του προϋπολογισμού του, ενώ στον προϋπολογισμό του υπουργείου για την εφαρμογή νέων προγραμμάτων για το 1998 προβλέπεται να διατεθεί ποσό 2 δισ. δραχμών. Σημειώνεται ότι για το 1997 προβλεπόταν ποσό 4,5 δισ. δραχμών. Οι δαπάνες πρόνοιας ως ποσοστό του ΑΕΠ ανέρχονται στο 2,8%, περίπου.

Κατήγγειλαν ότι η ενοποίηση των τριών φορέων ΕΟΠ, ΠΙΚΠΑ, Κέντρο Βρεφών "Μητέρα", γίνεται με σκοπό τη διάλυσή τους για την εξοικονόμηση πόρων από την εκποίηση της τεράστιας περιουσίας τους. Προέβλεψαν ότι θα υπάρξει πογκρόμ υποχρεωτικών μετατάξεων και ανατροπή των μέχρι σήμερα εργασιακών σχέσεων.

Επίσης, κατήγγειλαν ότι ο εθελοντισμός και τα ιδιωτικού χαρακτήρα Ιδρύματα Πρόνοιας ανάγονται σε κύριους φορείς πρόνοιας, ενώ ο ρόλος τους πρέπει να παραμείνει επικουρικός. Επιχειρείται ιδιωτικοποίηση και υποκατάσταση υπηρεσιών πρόνοιας, με τη λειτουργία μη κυβερνητικών οργανώσεων, εθελοντικού χαρακτήρα, όπου θα διατίθενται τα μεγαλύτερα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την πρόνοια, χωρίς έλεγχο στη διαχείρισή τους.

Σημείωσαν ότι ουσιαστικά καταργούνται παιδικοί σταθμοί του ΕΟΠ, με τη μεταβίβασή τους στους δήμους, καθώς αυτοί θα επιβάλλουν υψηλά τροφεία και έφεραν ως παράδειγμα τη μεταβίβαση στους δήμους των Κρατικών Παιδικών Σταθμών. Επίσης, ανέφεραν ότι επιχειρείται η κατάργηση της Οικοτεχνίας του ΕΟΠ, με τη μεταβίβασή της στο υπουργείο Ανάπτυξης ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτό θα έχει αποτέλεσμα να χάσουν το εισόδημά τους 2.500 απασχολούμενες από παραμεθόριες κυρίως περιοχές.

Ε. Φ.

Εκείνος, ως εκδότης, για την έκθεση βιβλίου κι εγώ ως απλή ταξιδιώτισσα που αγνοούσα την αναφερθείσα έκθεση στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας.

Υστερα από το πρώτο ξάφνιασμα και τις πρώτες ερωτήσεις, ο εκδότης μού είπε: "Δεν κάνεις καθόλου φασαρία για το έργο σου".

Αυτό ήταν το μεγαλύτερο ξάφνιασμα.

Επρεπε να δώσω μια απάντηση.

Προφανώς έχει επικρατήσει το είδος. Οση περισσότερη φασαρία γύρω από τ' όνομά του κάνει κάποιος, τόσο πιο σημαντικός είναι.

Αλλά μόδα είναι και θα περάσει.

Είπαμε κι άλλα.

Οσο πιο κοντά μ' έφερναν τα βήματά μου στα πρώτα σπίτια τόσο πιο δυνατά κτυπούσε η καρδιά μου. Και μέσα σ' εκείνη την ησυχία οι κτύποι της ακούγονταν εντελώς καθαρά.

Μίλησα στον πρώτο άνθρωπο που αντίκρισα. Κατέβαινε από το ποδήλατό του μπροστά σε μια αυλόπορτα.

"Γεια σου", είπα. "Ξέρεις ελληνικά;".

"Ναι", απάντησε. Αλλά ο ίδιος κατάλαβε πως δε θα ήξερε τόσα όσα για να μιλήσει με μια Ελληνίδα. "Η γυναίκα μου ξέρει", είπε και φώναξε τη Μαρία.

Αρχίσαμε να μιλάμε και να κλαίμε ασταμάτητα. Χρόνια δεν είχα νιώσει τέτοια συγκίνηση. Μια αλλιώτικη συγκίνηση για την ιδέα, τους αγώνες, την ελληνική γλώσσα, τη νοσταλγία, την ευχή "Καλή Πατρίδα, Σύντροφε" που είχε γίνει ταινία από τον Λευτέρη Ξανθόπουλο.

Η Μαρία με πήγε βόλτα στο σπίτι της μάνας της που από δεκάξι χρόνων άρχισε τον αγώνα της κουβαλώντας στην πλάτη πυρομαχικά στα βουνά της Πίνδου. Υστερα πήγαμε στο καφενείο της πλατείας.

Στο γυρισμό για το τρένο, συναντήσαμε τον παλιό αγωνιστή Γιάννη Σύρο έξω από το σπίτι του. Αρχίσαμε να μιλάμε. Είχε τόσα να μου πει.

Πριν τον αποχαιρετήσω του συστήθηκα.

"Εσύ είσαι η... " είπε τ' όνομά μου. Με αγκάλιασε σφιχτά. Ανάμεσά μας ακούγονταν να χτυπάνε δυο καρδιές. Με ήξερε από τον "Ριζοσπάστη".

Περπατώντας το ίδιο δρομάκι για το τρένο για να επιστρέψω στη Βουδαπέστη, ένιωθα πως το φίδι είχε εξαφανιστεί από το μυαλό μου, πως δε χρειαζόταν να κάνω καμιά φασαρία, κι έδινα στον εαυτό μου καινούριες υποσχέσεις.

"Δε θα ξεχαστούμε ποτέ".

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Ο προϋπολογισμός του ΚΚΟΝ παραμένει στάσιμος από το 1990 και στις παιδικές κατασκηνώσεις μειώνεται ο αριθμός των παιδιών. Μέχρι το 1990 φιλοξενούσαν περί τα 500 παιδιά σε κάθε κατασκήνωση. Φέτος θα φιλοξενηθούν λιγότερα από 200 παιδιά

Διδασκαλία παιδιών στο ΠΙΚΠΑ της Βούλας