ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θέλουν να φτιάξουν υποταγμένες συνειδήσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επανήλθε χτες το «Βήμα» στην υπόθεση του 1ου Λυκείου της Πετρούπολης, γράφοντας ότι τα μέλη του ΚΚΕ «επιβάλλουν διά της βίας, εν προκειμένω με φραστικές επιθέσεις την άποψή τους». Τώρα πώς γίνεται το ΚΚΕ να «επιβάλλεται διά της βίας» , μέσα σε μια σχολική αίθουσα όπου η καθηγήτρια ξεκινάει το «μάθημά» της λέγοντας ότι το ΚΚΕ κάνει λογοκρισία όπως παλιότερα η Ιερά Εξέταση, ένας ΚΝίτης μαθητής ζητάει το λόγο να απαντήσει σ' αυτή τη λάσπη και όχι μόνο η καθηγήτρια του απαγορεύει να μιλήσει, αλλά ο μαθητής καταλήγει και με τριήμερη αποβολή... μόνο οι διαστρεβλωτές του αστικού Τύπου μπορούν να το εξηγήσουν! Και για να εξηγήσουν τη συκοφαντία περί «αυταρχισμού» του ΚΚΕ, δε λένε κουβέντα για την αποβολή του μαθητή, την τιμωρία του επειδή τόλμησε να ζητήσει το λόγο.

Γνωρίζουν καλά ότι δεν υπάρχει χειρότερος αυταρχισμός από αυτόν της καθηγήτριας, που ανοίγει μέσα στην τάξη ιδεολογικά ζητήματα και δεν επιτρέπει τη συζήτηση πάνω σε αυτά, με τη δικαιολογία ότι είναι ιδεολογικά! Εδώ η υποκρισία του καθωσπρεπισμού καθηγήτριας, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ηγείται αυτής της ανήθικης καμπάνιας και του «Συγκροτήματος» ξεπερνά την αθλιότητα και τον κυνισμό των κηφήνων και παρασίτων της αντιδραστικής καπιταλιστικής κοινωνίας. Το δε φερέφωνό τους, η δημοσιολογούσα στο «Βήμα», φαίνεται να διεκδικεί δάφνες στην κατασκευή εικονικής πραγματικότητας με το άρθρο της, αλλά δρέπει δάφνες ανυποληψίας, κάνοντας γαργάρα την αποβολή του μαθητή, εκτός και αν θεωρεί τον αυταρχισμό της όποιας έδρας του ενός παιδαγωγικό εργαλείο. Αυτόν τον αυταρχισμό θέλουν να επιβάλουν στις σχολικές αίθουσες ακριβώς για να δημιουργήσουν άβουλες νεανικές συνειδήσεις και τους ενοχλεί το ΚΚΕ γιατί τους βάζει εμπόδια. Ετσι, αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα και αναπαράγουν ένα ψευδές ως προς το ΚΚΕ ζήτημα, προκειμένου να χτυπήσουν το Κόμμα και την ΚΝΕ. Μπορεί να είναι ίδιον της ανέντιμης τακτικής τους, την οποία υιοθέτησε ο ΣΥΝ και την αναπαράγει, αλλά αποτελεί συστατικό στοιχείο όχι της σάπιας ηθικής τους, αλλά της ιδεολογικοπολιτικής στήριξης της δικτατορίας των μονοπωλίων, κάτω από τον ψευδεπίγραφο χαρακτηρισμό «δημοκρατία», προκειμένου να αναπαράγουν ανελεύθερες ή πιο σωστά υποταγμένες στο «θεό» του καπιταλισμού και των βάρβαρων αξιών του συνειδήσεις.

Λένε ό,τι θέλουν όποτε θέλουν

«Το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν είναι κάτι άλλο από το Μάαστριχτ. Είναι ο πυρήνας του Μάαστριχτ». Αυτό είπε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, πριν λίγες μέρες σε διαδικτυακή συνέντευξη. Τώρα, πώς είναι δυνατόν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να διαφωνεί με τον «πυρήνα» και να έχει ψηφίσει εκείνο που τον δημιούργησε, δηλαδή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι ένα ζήτημα που μόνο οι ίδιοι μπορούν να εξηγήσουν. `Η μάλλον επειδή δεν μπορούν να το εξηγήσουν κι επειδή μόνιμα πατούν σε δυο βάρκες ως γνήσιοι οπορτουνιστές, λένε ό,τι θέλουν όποτε θέλουν.

Επιπλέον, ο Αλ. Αλαβάνος είπε πως το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν ανταποκρίνεται σήμερα γιατί είχε επιβληθεί στις αρχές της δεκαετίας του '90. Δηλαδή, τότε ανταποκρινόταν το αντιλαϊκό σύμφωνο και σήμερα όχι; Τότε, ο τρόπος που έπληττε το Σύμφωνο τις εργασιακές σχέσεις και οι όροι που έβαζε με στόχο να χτυπήσει σταδιακά τις επόμενες γενιές, σε τι ακριβώς ανταποκρίνονταν; Στο μόνο που ανταποκρίνονταν ήταν οι ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αλλά φαίνεται πως για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο καπιταλισμός ήταν καλύτερος και με ανθρώπινο πρόσωπο... Φαίνεται πως γι' αυτό πανηγύριζαν για τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και χαρακτήριζαν νέα σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας αυτές τις εξελίξεις. Φαίνεται πως γι' αυτό στήριζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που ψηφίστηκε το 1992...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι επενδυτές της Μεσσηνίας και η «οικολογία» του γκολφ

Εκανε πως δεν ήξερε ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, όταν ρωτήθηκε σε διαδικτυακή συνέντευξη, για τη στάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη μεγάλη επένδυση των Αφών Κωνσταντακάτου στη Μεσσηνία, τη γνωστή ως ΠΟΤΑ Μεσσηνίας. Συγκεκριμένα, ισχυρίστηκε πως δεν ξέρει ακριβώς το θέμα, ότι οι τοπικές οργανώσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν καλύτερα και πως οποιαδήποτε υπόδειξη και πληροφορία των ακροατών είναι καλοδεχούμενη!

Τι ακριβώς δεν γνωρίζει ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ; Λέει πως δεν γνωρίζει ότι στη συζήτηση του νομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε πως επιθυμεί την υλοποίηση της επένδυσης. Επιπλέον, θυμίζουμε ότι στην ψηφοφορία του σχετικού νομοσχεδίου ο Γ. Δραγασάκης είπε πως «κι εμείς τη θέλουμε την επένδυση», ενώ στο «διά ταύτα» ζήτησε να υπάρξουν «δεσμευτικοί όροι», αφήνοντας να εννοηθεί πως αν δοθούν, ο ΣΥΝ θα στηρίξει τη συγκεκριμένη επένδυση.

Ειδικά αν δει κανείς τι προβλέπει το σχέδιο ΠΟΤΑ που έχουν εγκρίνει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, το Μάρτη του 2007. Συγκεκριμένα, προβλέπεται επένδυση 325 εκατ. ευρώ, που περιλαμβάνει την κατασκευή 6 ξενοδοχείων 5 αστέρων, συνεδριακό κέντρο 1.500 θέσεων, κέντρο θαλασσοθεραπείας, αθλητικό κέντρο και δύο γήπεδα γκολφ. Η αποθέωση της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος δηλαδή...

Ακόμα, ο Αλ. Αλαβάνος έκανε πως δεν γνώριζε ότι η παράταξη του ΣΥΝ στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Μεσσηνίας τον Φλεβάρη του 2009 έβαλε θέμα «δημιουργίας Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων στο ΤΕΙ και στα ΙΕΚ του νομού» λέγοντας πως «πρέπει να υπάρξει συνεργασία με τον επενδυτή για την κατάρτιση νέων και ανέργων, ώστε να μπορούν να απασχοληθούν στις επιχειρήσεις της ΠΟΤΑ (Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης)»; `Η μήπως δεν γνωρίζει ότι ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, όταν επισκέφτηκε την Καλαμάτα, είπε, πως εφόσον η επένδυση γίνεται, δεν μπορούμε να είμαστε κατά.

Μάλιστα, η ερώτηση ήταν γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατά και στη Μεσσηνία την ίδια στάση που κράτησε για τη μονή Τοπλού. Κι ο Αλ. Αλαβάνος απάντησε ότι στην περίπτωση της μονής Τοπλού, είχαμε να κάνουμε με μια εταιρεία σκέτη πειρατεία που ούτε γραφεία δεν είχε!

Στην ουσία, βέβαια και στις δύο περιπτώσεις την ίδια στάση κράτησε. Και η στάση αυτή συμπυκνώνεται στη φράση: Ναι στις επιχειρηματικές επενδύσεις, δηλαδή ναι στον καπιταλισμό, στην εκμετάλλευση, αφού κίνητρο των επενδύσεων είναι το κέρδος και όχι η ανάπτυξη προς όφελος της κοινωνίας. Και ύστερα κάνουν τους ευαίσθητους...

«Περιβαλλοντική ευαισθησία» ενάντια στο περιβάλλον...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΑ 4,5 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ οι κοινοτικές επιδοτήσεις για το περιβάλλον, μας δήλωσε περήφανος ο Γιώργος Σουφλιάς. Μέσα στον ορυμαγδό της ...οικολογικής μόδας, η Ευρωπαϊκή Ενωση δηλώνει «ευαίσθητη» για το θέμα!

Οποιος περιμένει, όμως, αυτά τα λεφτά να γίνουν πάρκα σε γειτονιές, να ενισχύσουν τις δασικές υπηρεσίες, να συμβάλουν στις αναδασώσεις, να θωρακίσουν τους εθνικούς δρυμούς, την πανίδα και τη χλωρίδα, θα ...περιμένει για πάντα.

Διότι η ενίσχυση τέτοιων τομέων από την ΕΕ, απλά, ...απαγορεύεται! Δε θεωρείται ...αναπτυξιακή προοπτική.

Τι επιτρέπεται; Να επιδοτούνται ιδιώτες για εναλλακτικές μορφές Ενέργειας, από όπου θα αγοράζει υποχρεωτικά η ΔΕΗ. Να επιδοτούνται «οικολογικές» ξενοδοχειακές μονάδες σε δάση για μεγαλοσχήμονες. Να επιδοτούνται οι επενδύσεις σε καμένα δάση και άλλα τέτοια...

Γιατί, είπαμε, η περιβαλλοντική τους ευαισθησία πάει πάντα μαζί με την «ελεύθερη αγορά». Επιδοτείται, δηλαδή, η «πράσινη» επενδυτική δραστηριότητα των πολυεθνικών. Που όλοι ξέρουμε πόσο ...σέβονται το περιβάλλον.

Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο από τις «πράσινες» αναπτύξεις, που επικαλούνται η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Ετσι, για να ξέρουμε τι λέμε...

ΕΙΝΑΙ ΧΩΜΕΝΟΙ και οι δύο μέχρι το λαιμό σε αυτή την ιστορία και όμως την επέλεξαν για να αποτελέσει το κέντρο της πολιτικής τους αντιπαράθεσης. Για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σε σχέση με τη «Ζήμενς» μιλάμε, φυσικά...

Ακόμη κι αυτό το προτιμούν, από το να συζητήσουν την πολιτική ουσία των ευρωεκλογών. Δηλαδή, το ποιες στην πραγματικότητα είναι οι πολιτικές που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες.

Εκεί, ούτε να αντιπαρατεθούν μπορούν, ούτε να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλον. Βλέπετε, οι αντιλαϊκές επιλογές είναι αδιαπραγμάτευτες και μη συζητήσιμες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Στο κάτω κάτω, ξέρουν ότι με τα σκάνδαλα το μόνο που θα μείνει στο τέλος είναι η θολούρα. Αν υπάρξει πραγματική πολιτική αντιπαράθεση, φοβούνται πως θα ξεθολώσει το μυαλό του κόσμου.

Το «μείγμα» που τους φοβίζει

Το ΚΚΕ δεν ανακαλύπτει τα προβλήματα των εργαζομένων παραμονές εκλογών. Δε μιλά αόριστα και ανέξοδα για τους «ενόχους» και τις «λύσεις». Εδώ και 90 χρόνια, αντιπαλεύει τη ρίζα των λαϊκών προβλημάτων σταθερά και αδιαπραγμάτευτα, με συνέπεια και στρατηγική, με καθημερινή πάλη. Φωτίζει τη μόνη διέξοδο που υπάρχει, όχι για το πρόχειρο κουκούλωμα των προβλημάτων, αλλά για την οριστική επίλυσή τους, είτε πρόκειται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, είτε για τη διαφθορά, είτε για την αύξηση της φτώχειας. Το ότι ορισμένοι βαφτίζουν «ξύλινη γλώσσα» ή αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι ακόμα και το άκουσμα της αιτίας των προβλημάτων («εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής») και της λύσης («κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής») δεν αλλάζει την πραγματικότητα.

Τώρα που η οικονομική κρίση κάνει πιο φανερά τα αδιέξοδα της πολιτικής της ΕΕ, αλλά και του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που αυτή υπηρετεί, τώρα που η λαϊκή οργή μεγαλώνει, τώρα που γίνεται δυσκολότερος ο αποπροσανατολισμός και η εκτόνωση του κόσμου με γενικές υποσχέσεις, τώρα που οι εργαζόμενοι βλέπουν όλο και πιο καθαρά ότι δε γίνεται να πατά κανείς σε δυο βάρκες, οι υποστηρικτές και οι απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατήσουν το ΚΚΕ μακριά απ' τους εργάτες. Με κάθε τρόπο.

Γιατί το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα για το χαρακτήρα και τις επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τα πρώτα κιόλας βήματά της. Το ΚΚΕ αποκαλύπτει έγκυρα τι κρύβεται πίσω από κάθε νέα απόφαση ή σχέδιο των επιτελείων των Βρυξελλών. Οχι αποσπασματικά, όχι περιστασιακά, αλλά παλεύοντας από ταξική σκοπιά, αναδεικνύοντας πώς και γιατί η ΕΕ δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο πέρα από τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αναδεικνύοντας, δηλαδή, αυτό που οι εργαζόμενοι βιώνουν στο πετσί τους: Τη λεηλασία του φυσικού πλούτου της πατρίδας τους από τα μονοπώλια, την κατάργηση δικαιωμάτων που κατέκτησαν με αίμα, την αντικατάσταση του δικαιώματος στην εργασία από την «ευκαιρία» στην «απασχόληση», την εμπλοκή τους σε ιμπεριαλιστικά σχέδια που υπονομεύουν την ειρήνη.

Είναι η ίδια η καθημερινή πείρα, που, σήμερα πιο αργά, αύριο πιο γρήγορα, αλλά σταθερά, ανοίγει για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της το δρόμο προς το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο. Γιατί μόνο η σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξη που ο λαός έχει ανάγκη. Οσο η εμπειρία των εργαζομένων συναντιέται με το δυναμισμό που έχει η πολιτική πρόταση του Κόμματος, καταρρέουν και οι αυταπάτες, και τα ψευτοδιλήμματα, και η ηττοπάθεια που χρησιμοποιεί το κεφάλαιο για να σιγουρέψει την απρόσκοπτη αύξηση της κερδοφορίας του. Αυτό είναι που φοβάται το κεφάλαιο: Οτι, όσο το ΚΚΕ δυναμώνει, η λαϊκή πάλη γίνεται πιο στέρεα, πιο αποτελεσματική, πιο εκρηκτική, πιο επικίνδυνη για την εξουσία του. Ο ίδιος ο φόβος που προκαλεί στο κεφάλαιο η κόκκινη ψήφος είναι ομολογία ότι για τους εργάτες άλλη επιλογή από την ψήφο στο ΚΚΕ δεν υπάρχει.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ