ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 3 Σεπτέμβρη 2003
Σελ. /32
«Ησύχασε» ο ΣΕΒ

Γρηγοριάδης Κώστας

«Μπροστά μας ανοίγονται δύο επιλογές: Η πρώτη είναι να σαγηνευτούμε από τις σειρήνες της προεκλογικής παροχολογίας και να ενδώσουμε στα αιτήματα για να γίνουμε αρεστοί... Η δεύτερη είναι να προωθήσουμε δραστικά την πολιτική των διαρθρωτικών αλλαγών και επάνω σε αυτή να οικοδομήσουμε αξιόπιστα τα μέτρα ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης». Με αυτά τα λόγια απαντούσε πριν από λίγες μέρες ο Ν. Χριστοδουλάκης στις «ανησυχίες» του ΣΕΒ για «γενικευμένη προεκλογική παροχολογία», με αφορμή την παρατεταμένη πλύση εγκεφάλου που γινόταν γύρω από το «κοινωνικό πακέτο». Δε θα μπορούσε να μην είναι ειλικρινής απέναντι στους βιομήχανους ο υπουργός Οικονομίας. Και, βέβαια, επιβεβαιώθηκε περίτρανα από τη χτεσινή παρουσίαση του πακέτου απάτης και ψηφοθηρίας. Η κυβέρνηση Σημίτη μπορεί να περηφανεύεται ότι δεν «ενέδωσε» -ούτε θα μπορούσε - σε κανένα ουσιαστικό αίτημα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών και των μικρομεσαίων... Τα ψίχουλα που μοιράζουν στις πλέον εξαθλιωμένες κοινωνικές ομάδες είναι ό,τι πέφτει από το τραπέζι που έχει στηθεί το μεγάλο φαγοπότι του νεοφιλελεύθερου «μονόδρομου». Εννοείται ότι οι εργαζόμενοι, που αυξάνουν κάθε χρόνο τον παραγόμενο πλούτο, είναι οι μεγάλοι απόντες. Ας «ησυχάσει», λοιπόν, η ηγεσία του ΣΕΒ...

Ψίχουλα το «πακέτο»

Στα 1,7 δισ. ευρώ (χωρίς το κόστος του νέου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων) ή, με άλλα λόγια, στα 580 δισ. δραχμές, περίπου, υπολόγιζαν χτες οι κυβερνώντες το συνολικό ύψος του «κοινωνικού πακέτου», που εξάγγειλε ο Κ. Σημίτης. Ποσόν, το οποίο είναι περίπου το μισό απ' όσα κερδίζουν οι τράπεζες σ' ένα μόνο χρόνο και, βέβαια, υποπολλαπλάσιο των ετήσιων, συνολικών και επίσημων κερδών της ολιγαρχίας. Και να σκεφθείτε ότι ένα μεγάλο μέρος του ποσού των 1,7 δισ. ευρώ - εφόσον αληθεύουν οι ισχυρισμοί των κυβερνώντων - προορίζεται για την παραπέρα ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων...

Κυβέρνηση και «εκλογολογία»

«Σύσκεψη έχουσα σαν κύριο αντικείμενο συζήτησης την πρόοδο των ανασκαφικών ερευνών στο Νομό Γρεβενών» θα πραγματοποιηθεί αύριο... στο γραφείο του υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Ελ. Τζιόλα, μετά από δική του πρωτοβουλία! Θα συμμετέχουν μάλιστα η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Λ. Μενδώνη, η περιφερειάρχης Δυτ. Μακεδονίας Μ. Σκραφνάκη, ο νομάρχης Γρεβενών Δ. Ρίγγος, πανεπιστημιακοί και αρχαιολόγοι. Επιπλέον «τη σύσκεψη αυτή θα ακολουθήσει σε επόμενη φάση - μετά από σχετική προετοιμασία - άλλη (δεύτερη) αντίστοιχη, σχετιζόμενη με τα Βυζαντινά και Μεταβυζαντινά Μνημεία της περιοχής Γρεβενών».

Τι θα συζητήσουν όλοι αυτοί; Τη δημιουργία ενός «ευρύτερου κύκλου αρχαιολογικών χώρων που θα έχει πολλά να προσφέρει στην ιστορία του τόπου, στην ιστορία της χώρας, αλλά και στον τουρισμό του και στην πρόοδό του».

Και τι δουλειά έχει μια σύσκεψη για τις αρχαιότητες στο υπουργείο Εργασίας; Εχει και παραέχει, όταν πρόκειται για εκλογές, δεδομένου ότι τα Γρεβενά είναι η εκλογική περιφέρεια του κ. υφυπουργού. Ευτυχώς που ο πρωθυπουργός «κατήγγειλε» την «εκλογολογία» και το ΠΑΣΟΚ κοιτά... «το μέλλον της χώρας». Το μόνο που μένει είναι να επιστήσει την προσοχή στους «ξεχασιάρηδες» τύπου κ. Τζιόλα, να μην μπερδεύουν τόσο προκλητικά τα υπουργικά με τα πολιτικά τους γραφεία...

Τι συμβαίνει απ' τα δυο;

Μιάμιση κοντά σελίδα αφιέρωσε η χτεσινή «Αυγή» στις διοργανωμένες από την κυβέρνηση πρόσφατες συναυλίες της ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» στη Μακρόνησο. Ούτε λέξη, όμως, δε βρήκαμε, για τις ολοφάνερες σκοπιμότητες, που «έκρυβε» η κυβερνητική πρωτοβουλία. Ούτε λέξη για το γεγονός πως τόσο η προηγούμενη, όσο και η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ «θυμούνται» τη Μακρόνησο αποκλειστικά και μόνο στις προεκλογικές περιόδους.

Ηταν Μάης του 1989 - προεκλογική και τότε περίοδος - όταν το θανατονήσι χαρακτηρίστηκε με υπουργική απόφαση ιστορικός τόπος και τα κτίρια των στρατοπέδων διατηρητέα μνημεία και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε. Εκτός, βέβαια, από κάποιες επισκέψεις υπουργών, κάποιες εκδηλώσεις, οι ανακοινώσεις κάποιων μελετών και μεγαλεπήβολων σχεδίων, κλπ., κλπ. Εκτός, δηλαδή, από τη θρασύτατη και επαναλαμβανόμενη κάθε φορά απόπειρα των κυβερνώντων, να μετατρέψουν τη Μακρόνησο - όπως και τους άλλους τόπους εξορίας και μαρτυρίου - σε «κολυμπήθρα» της αντιλαϊκής τους πολιτικής και σε μοχλό των ψηφοθηρικών τους επιδιώξεων.

Αραγε, δεν τα γνωρίζει όλ' αυτά η «Αυγή» ή και οι δικές της αντιλήψεις για το τεράστιο ιστορικό φορτίο της Μακρονήσου δεν απέχουν και πολύ απ' αυτές της κυβέρνησης;


Τα προεκλογικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΛΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ τυχαίο το γεγονός πως ο Κ. Σημίτης εγκαινιάζει σήμερα την περιφερειακή του Υμηττού, η οποία μόνο φέτος θα εξυπηρετήσει - σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ - 30 χιλιάδες αυτοκίνητα;

Οχι, βέβαια. Τόσα αυτοκίνητα που θα αγοράσουν οι Ελληνες πολίτες μετά τη δημοσιοποίηση του «πακέτου», που ενέκρινε η Κυβερνητική Επιτροπή, πού να χωρέσουν πια! Χρειαζόμαστε δρόμους...

Δεν είναι δα και λίγο η μείωση κατά 20% του φόρου για την αγορά αυτοκινήτου, έτσι δεν είναι; Επειδή, δηλαδή, θα αυξηθούν οι εργοστασιακές τιμές κι επειδή δεν υφίσταται ουσιαστικά καμιά άξια λόγου αλλαγή στις τιμές για τα αυτοκίνητα μέχρι 1.800 κυβικά, θα υποβαθμίσουμε το μέτρο;

Για τα αυτοκίνητα των 2.000 και πάνω κυβικών, οι τιμές θα είναι σαφώς πιο συμφέρουσες, μια και αυτού του επιπέδου είναι το αυτοκίνητο που αγοράζει και χρησιμοποιεί η μέση ελληνική οικογένεια. Τουλάχιστον έτσι νομίζει ο πρωθυπουργός και τα επιτελεία του. `Η, έτσι θέλει να αρχίσουμε να πιστεύουμε εμείς. Τουλάχιστον, όσοι σκοπεύουν να αγοράσουν αυτοκίνητο στο άμεσο μέλλον...

ΕΚΕΙ ΒΕΒΑΙΑ που ο Σημίτης έδωσε ...τα ρέστα του, ήταν στις αγροτικές συντάξεις. Προφανώς θεωρεί ότι αυξήσεις ενός ευρώ τη μέρα, όπως αυτές που ανακοίνωσε, θα ξεσηκώσουν την ελληνική ύπαιθρο, που θα αρχίσει να ζητωκραυγάζει υπέρ του «εκσυχρονισμού».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για να μην τον ...αδικούμε πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τόσο αυτός, όσο και το υπόλοιπο Υπουργικό Συμβούλιο δεν έχουν ποτέ δοκιμάσει να ζήσουν με 200 ευρώ το μήνα, δηλαδή με 68.000 δραχμές. Τους λείπει η εμπειρία της πράξης, δηλαδή.

ΠΑΝΤΩΣ, οι χτεσινές πρωθυπουργικές εξαγγελίες καταδεικνύουν μια βασική παράμετρο της πραγματικότητας: Η κυβερνητική διγλωσσία, υποκρισία, υποσχεσιολογία, παροχολογία, κλπ., κλπ., θα ξεπεράσουν κάθε όριο, μέχρι να φθάσουμε στις εκλογές.

Και, βέβαια, όταν φθάνει κανείς στα όριά του, θέλει δε θέλει ...αποκαλύπτεται και φαίνεται πιο καθαρά το πραγματικό του πρόσωπο.

Προϊόντα για κέρδος;

Το γεγονός είναι πως το φαινόμενο συνοδεύει όλες τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες. Γινόταν, όμως, διακριτικά και συγκαλυμμένα, έτσι που να μην επηρεάζει σημαντικά και την πιθανή ανοχή της κοινωνικής συνείδησης. Απόδειξη πως όταν ο Αμερικάνος εμποδιστής Ε. Μόσες ανέλαβε να «πηδήξει το εμπόδιο» της κοινωνικής ανοχής και να συνδυάσει στον όρκο του αθλητή (τάχα κατά λάθος) το διαφημιστικό μήνυμα της «Κόκα - Κόλα» υπήρξε τότε έντονη αντίδραση έως και περιφρόνηση. Καθόλου τυχαία, εκείνη η Ολυμπιάδα ονομάστηκε «Ολυμπιάδα της "Κόκα - Κόλα"...».

Και όμως, η αποστολή του τότε σχεδόν αήττητου εμποδιστή είχε εκτελεστεί. Ηταν πλέον η εποχή του αδίστακτου καπιταλισμού, που ορμά στο κέρδος όπως το σαρκοβόρο θηρίο και, ήθελε δεν ήθελε, έπρεπε να προσαρμοστεί σε έναν τέτοιο κόσμο και η κοινωνική συνείδηση. Αποδείχτηκε, για παράδειγμα, πως πίσω από τον τότε αποκλεισμό του Μ. Τζόνσον και την «επικράτηση» του Κ. Λιούις ήταν ο ανταγωνισμός της «Puma» με την «Adidas»... Σήμερα, χρόνια πια μετά απ' αυτά τα περιστατικά, παρακολουθήσαμε το πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου και βιώσαμε να έχει σχεδόν μετατραπεί σε αξία μιας «καινούριας» ιδεολογίας, που «οφείλουμε να εμπεδώσουμε», η μετατροπή του αθλητή σε προϊόν πολυεθνικών εταιριών για πούλημα.

Παρακολουθήσαμε την, ομολογουμένως, καταπληκτική ετοιμότητα των πολυεθνικών εταιριών, να προσαρμόζουν τις διαφημίσεις τους ανάλογα με την αγωνιστική παρουσία του «αθλητή τους». Ακούσαμε αθλήτρια, και σχεδόν «συμπάσχαμε με τον πόνο της», να διατυπώνει την αγωνία της, που ακόμα, παρά τις επιδόσεις της, δεν έχει βρεθεί εταιρία, να την αγοράσει...

Φυσικά και είναι δικαίωμα των εταιριών, στο σύστημα που ζούμε, να κάνουν χρήση της δυνατότητας, του «όλα έχουν μια τιμή αγοράς». Ολα είναι δυνατό να αγοραστούν και να πουληθούν. Μόνο, που μας είναι αδύνατο, να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως η φυσική, απαραίτητη, ανθρώπινη προσπάθεια να ξεπεραστούν τα όρια, έγινε «προϊόν», που κάποιος επενδύει πάνω του και περιμένει να εισπράξει το κέρδος του στη συνέχεια. Τότε υπάρχει πάντα η πιθανότητα - αν όχι η αναπόφευκτη συνέπεια - και η προσπάθεια να πάψει να είναι φυσική και απαραίτητη, αλλά να αποβλέπει και αυτή στο κέρδος... Τότε το ανθρώπινο φυσικό καθήκον διαρκούς μετατόπισης των ανθρώπινων ορίων προς τα πάνω μετατρέπεται σε αποξένωση από τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και σε όλο και μεγαλύτερη υποβάθμισή τους...

Δεν πετάμε στα σύννεφα. Καταλαβαίνουμε άριστα πως στον κόσμο της πιο σκληρής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο δεν υπήρχε περίπτωση, να γλιτώσει η αθλητική προσπάθεια και να μη μετατραπεί σε εμπόρευμα θεάματος. Μέχρι και οι κανονισμοί αλλάζουν διαρκώς, αλλοιώνοντας τα αγωνίσματα, για να προσαρμόζονται στις ...τηλεοπτικές απαιτήσεις. Αυτό δε σημαίνει, όμως, πως θα μας κάνει ο κόσμος του κέρδους να ξεχάσουμε τον ορισμό του ανθρώπου αθλητή, που ακριβώς αγωνίζεται διαρκώς και δε θεωρεί κανένα όριο και, άρα, κανέναν κόσμο οριστικό και δεδομένο...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ