Μέχρι χτες, ήταν ανάγκη η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία της Θεσσαλονίκης να συμμετέχουν σύσσωμοι στις διήμερες αγωνιστικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και της ΠΑΣΥ, στη Θεσσαλονίκη, στις 6 και 7 του Σεπτέμβρη. Σήμερα, τούτη η ανάγκη γίνεται καθήκον. Οι «κοινωνικές» εξαγγελίες, που έκανε χτες ο πρωθυπουργός, εξηγούν το πώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού, πώς τις ιεραρχεί και πώς τις αντιμετωπίζει.

Αφού χρόνια σταυρώνει τους εργαζόμενους, έρχεται, προεκλογικά, να το παίξει ελεήμων. Ελπίζει πως αυτό θα αποτελέσει σωσίβιο σωτηρίας για την πολιτική της, τις επιλογές της ΕΕ των μονοπωλίων, την πολιτική ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου. Γνωρίζει πως το σύνολο της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μικρομεσαίων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, το σύνολο του λαού τσακίζεται κάθε μέρα για την επιβίωση. Ξέρει ότι αν δε δώσει σήμερα λίγα ψίχουλα, η οργή θα μεγαλώνει και η αγανάκτηση θα γίνεται δύναμη αγώνα και ανατροπής.

Κομπάζει για τα αποτελέσματα της πολιτικής της. Μόνο που διαβάζει τα νούμερα από την ανάποδη ή απλά επιβεβαιώνει τη ρήση «στην Ελλάδα ευημερούν οι αριθμοί και υποφέρουν οι εργαζόμενοι». Δηλώνει πως μειώθηκε η ανεργία. Και μένουν άναυδοι οι 500.000 άνεργοι, οι χιλιάδες νέοι που υποαπασχολούνται με μεροκάματα πείνας χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα και βλέπουν πως κάθε μέρα προστίθενται κι άλλοι στη στρατιά της φτώχειας. Δηλώνει πως οι μικροπαροχές, που εξάγγειλε, οδηγούν στη «σύγκλιση» εισοδημάτων με τους λαούς της ΕΕ. Σύγκλιση στη φτώχεια, και όχι ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, αυτών που παράγουν τον πλούτο που καρπώνεται η ολιγαρχία.

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός ρίχνει και το σπόρο της αντιπαράθεσης, δηλώνοντας πως θα ανταμείψει τους «άξιους», όσους δουλεύουν περισσότερο. Αυτό είναι το νέο εφεύρημα. Λες και η εκμετάλλευση θα γίνει πιο υποφερτή και η φτώχεια θα εξαφανιστεί. Αυτή η πολιτική, που γεννά προκλητικά κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο, αυξάνει την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και τα αδιέξοδα, πυροδοτεί πολέμους, δεν μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες και τα συμφέροντα του εργαζομένων.

Γι' αυτό απαιτείται η όξυνση της αντιπαράθεσης, η καταδίκη των πολιτικών ηγεσιών (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), που υπηρετούν την πολιτική του κεφαλαίου και καλούν το λαό να βγάλει μόνος του τα μάτια του, προσκυνώντας τους εκμεταλλευτές του, αλλά και του ΣΥΝ, που δε ζητά τίποτα περισσότερο από λίγο περισσότερη «ελεημοσύνη», για την ποθητή «σύγκλιση». Απαιτείται συσπείρωση στη γραμμή της ταξικής πάλης. Γι' αυτό η παλλαϊκή συμμετοχή στις διήμερες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που οργανώνουν το ΠΑΜΕ και η ΠΑΣΥ με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ, αποτελεί καθήκον όλων όσοι πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική και θέλουν να ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή της.