Στη δουλειά μέρα απεργίας πάνε μόνο τα «φυτά» και τα ρουφιανάκια των αφεντικών, αλλά από την άλλη, «το να πας στην πορεία μέρα απεργίας είναι declasse (σ.σ. κάπως μπανάλ...)». Επίσης, αν πας για ψώνια σου βγαίνουν ξινά από το λυπημένο ύφος του εμποροϋπαλλήλου, που σκέφτεται «γιατί εσύ και όχι εγώ;». Οπότε κάτσε στο σπιτάκι σου και κάνε «επαναστατικές πράξεις κλειστού χώρου» ακούγοντας cd και βλέποντας ταινίες.

Αυτές οι απόψεις δεν εκφράζονται από το στόμα κάποιου «εναλλακτικού» κυβερνητικού εκπροσώπου, ούτε από «προχωρημένους» εργοδότες. Είναι το άρθρο του αθλητικογράφου Αντώνη Πανούτσου μια μέρα πριν την απεργία στο contra.gr. Δεν είναι θέμα ελευθερίας έκφρασης μιας άποψης, όσο ποιον σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετεί αυτή η άποψη. Και πώς τυχαίνει - σχεδόν πάντα - οι διάφορες απόψεις, διαφόρων δημοσιολόγων βολεύουν τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες...

`Η μήπως δεν είναι βολική η προσωπική εκτίμηση του εν λόγω δημοσιογράφου ότι «στις πορείες πηγαίνουν επαγγελματίες συνδικαλιστές, συριζαίες που πηγαίνουν όπως πηγαίνουν οι θεούσες στα μοναστήρια, κνίτες που φοβούνται ότι θα κοπούν αν κάνουν απουσίες και fashion victims κουκουλοφόροι που θέλουν να δουν τι θα φορεθεί εφέτος το καλοκαίρι»; Οσο βολική είναι, άλλο τόσο και ψευδής. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Η εγκυρότητα δεν έχει τόση αξία, όσο η «ελευθερία της έκφρασης»! Ετσι, λοιπόν, «ελεύθερος» και «ανεξάρτητος» από κάθε υποχρέωση να πει την αλήθεια, ο Αντ. Πανούτσος δε βλέπει ούτε ανθρώπους που φοβούνται να απεργήσουν, γιατί τότε θα άφηνε υπονοούμενα για τρομοκρατία και έλλειψη δημοκρατίας στους χώρους δουλειάς, ούτε χιλιάδες εργαζόμενους που διαδηλώνουν σε όλη τη χώρα, ούτε αντικειμενικούς λόγους να διαδηλώσει ένας άνθρωπος των λαϊκών στρωμάτων, παρά την πλήρη κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι, λοιπόν, φυσικό να θεωρεί «επαναστατικές πράξεις» - έστω και «κλειστού χώρου», αν τελικά υπάρχουν τέτοιες - το να ακούσεις εκείνη τη μέρα ένα cd και να δεις μια ταινία με απεργιακό θέμα. Οποιος σκεφτεί ότι «δουλεύει ψιλό γαζί» τους αναγνώστες του, είναι πολύ επιεικής με αυτού του είδους τη δημοσιογραφία...

Αρχισαν τα παζάρια μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων για τα δίδακτρα της επόμενης σχολικής χρονιάς.

«Πάγωμα», λέει το υπουργείο, «να εξαιρεθεί το κόστος για τη μεταφορά των μαθητών», απαντούν στις πρώτες «διαπραγματεύσεις», σύμφωνα με πληροφορίες, οι σχολάρχες.

Κι όλα αυτά στο φόντο των αυξήσεων που ήδη απεργάζονται οι τελευταίοι, αφού ήδη οι πρώτοι τιμοκατάλογοι που έχουν γνωστοποιήσει περιλαμβάνουν ανατιμήσεις της τάξης του 5% - 12% . Γιατί, μην ξεχνιόμαστε, πάνω απ' όλα η... «επιχειρηματικότητα».