Ιδιαίτερα αποκαλυπτική, σκέτο περιβόλι, αποδεικνύεται η παρέμβαση της «Δημοκρατικής Αριστεράς» του Φ. Κουβέλη για τις αστικές συγκοινωνίες, που εντοπίζει το πρόβλημα που υπάρχει στον ανορθολογισμό, την πολυδιάσπαση, την έλλειψη συντονισμού, τις άστοχες αναπτυξιακές επιλογές, και την αδυναμία είσπραξης του εισιτηρίου. Και μαζί με όλα αυτά, που βέβαια δε θίγουν στο παραμικρό το βασικό πρόβλημα, την άρνηση, δηλαδή, των κυβερνώντων στην προοπτική ενός αποκλειστικά δημόσιου φορέα που θα έχει στόχο να ικανοποιεί τις ανάγκες μετακίνησης των εργαζομένων με φτηνές -ή δωρεάν κατά περίπτωση- και υψηλής ποιότητας συγκοινωνίες, η «Δημοκρατική Αριστερά», εμφανίζει τελικά ως πρόβλημα την ...«ανορθολογική τιμολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών».

Οι συντάκτες της συγκεκριμένης παρέμβασης δεν θέλουν να παρερμηνευτούν οι θέσεις τους. Για το λόγο αυτό εξηγούν ότι «σε όλη την Ευρώπη η λογική που διέπει τη λειτουργία των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς είναι ότι αυτά επιδοτούνται από τα κράτη σε ένα ποσοστό της τάξης του 50% επί των συνολικών δαπανών τους και το υπόλοιπο 50% προέρχεται από τις εισπράξεις τους (εισιτήρια και διαφημίσεις, κυρίως)»...

Αλλά επειδή και αυτό δεν απαντά στην ουσία, οι άνθρωποι το εξειδικεύουν ακόμα περισσότερο, παρατηρώντας ότι «στο Λεκανοπέδιο το ετήσιο κόστος ανέρχεται σε 750 εκατ. ευρώ περίπου και οι εισπράξεις μόλις φτάνουν τα 180 εκατ. ευρώ»...

Με αυτά τα δεδομένα εκείνο που προτείνουν είναι ο «επανασχεδιασμός της τιμολογιακής πολιτικής με βάση μια λογική χρηματοδότησης του συστήματος που θα τείνει στο 50-50», δηλαδή 50% θα είναι η κρατική χρηματοδότηση και 50% τα έσοδα, όπως λένε ότι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη.

Αν κάνετε τους σχετικούς υπολογισμούς, αποδεικνύεται ότι η «Δημοκρατική Αριστερά» προτείνει τον υπερδιπλασιασμό των εσόδων των αστικών συγκοινωνιών, κάτι που μπορεί να συμβεί με αυξήσεις των εισιτηρίων πάνω ακόμα και από τα επίπεδα του 30% και 40% που σχεδιάζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι δε θα μπορούσαν να προτείνουν κάτι διαφορετικό, αφού, όπως τονίζουν στην παρέμβασή τους, «στη σημερινή κρίση, η ενίσχυση της δημόσιας μετακίνησης είναι αναγκαία όχι μόνον για λόγους κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά και με όρους "επιχειρησιακούς", λόγω της αυξημένης ζήτησης». Τώρα, δηλαδή, που ο κόσμος, λόγω της κρίσης, στρέφεται περισσότερο προς τις δημόσιες συγκοινωνίες, να τους κοπανήσουμε και με αυξήσεις των εισιτηρίων, για να ρεφάρουμε τα ελλείμματα που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ.

Μόνο που αυτή η πρόταση δεν είναι ούτε δημοκρατική, ούτε αριστερή. Είναι περισσότερο πρόταση που βάζει πλάτη στα αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης και δίνει αέρα στα πανιά όσων απεργάζονται να μετατρέψουν τις αστικές συγκοινωνίες σε κερδοφόρα επιχείρηση, σε βάρος των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού.