ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 20 Απρίλη 2011
Σελ. /28
«Αναθεώρηση» της βαρβαρότητας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το παράδειγμα της Ιρλανδίας επικαλείται με ένταση τις τελευταίες μέρες η ηγεσία της ΝΔ προκειμένου να καταδείξει ότι η αναθεώρηση των όρων του μνημονίου είναι «όχι μόνο αναγκαία αλλά και εφικτή». Ακριβώς όμως το παράδειγμα της Ιρλανδίας καταδεικνύει ότι η αναθεώρηση των όρων του μνημονίου που επιζητά και πιέζει η ηγεσία της ΝΔ είναι στην κατεύθυνση της λήψης πιο «γενναίων» φιλομονοπωλιακών μέτρων στο όνομα της ανάπτυξης, όπως αυτά που έχουν ληφθεί εδώ και χρόνια στον άλλοτε «κελτικό τίγρη», τα οποία όμως το μόνο που κατάφεραν ήταν να εκτοξεύσουν τα κέρδη των πολυεθνικών και να επιταχύνουν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, οδηγώντας σε πιο βαθιά εξαθλίωση τον ιρλανδικό λαό. Προκειμένου να καταστήσει ελκυστική μια αναθεώρηση του μνημονίου και να αποκρύψει το βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα της, η ηγεσία της ΝΔ προβάλλει επιλεκτικά δύο όρους που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο που υπέγραψε η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Εντα Κένι με την τρόικα: Πρώτον ότι «κατάφερε να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο στα επίπεδα της προ του μνημονίου εποχής» και δεύτερον «να μειώσει ισόποσα τις (εργοδοτικές) ασφαλιστικές εισφορές». Πρόκειται, βέβαια, για συνειδητή εξαπάτηση. Η αύξηση του ωρομισθίου κατά 1 ευρώ αφορά μόνο 60.000 εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα οι εργοδοτικές εισφορές θα μειωθούν κατά 50%, θα καταργηθούν κυριακάτικες υπερωρίες, οδοιπορικά κ.ο.κ. Φυσικά, αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στο σύνολο των βάρβαρων μέτρων που περιλαμβάνονται στο «ιρλανδικό» μνημόνιο και μεταξύ άλλων περιλαμβάνει απολύσεις 25.000 εργαζομένων στο Δημόσιο μέσα σε μια τριετία, άγριες περικοπές κοινωνικών δαπανών ύψους 6 δισ. ευρώ, νέο πακέτο λιτότητας ύψους 3 δισ. ευρώ κ.ο.κ.

Πιρουέτες για τα σκάνδαλα

Μετά τις κοινοβουλευτικές επιτροπές, που κατέληξαν στο σύνηθες κουκούλωμα των πραγματικών πολιτικών αιτιών των σκανδάλων, η κυβέρνηση αναλώνεται τώρα σε χαρτοπόλεμο για να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι διώκει δήθεν την πολυεθνική για τις μίζες και συμβάλλει μ' αυτόν τον τρόπο στην αυτοκάθαρση του σάπιου συστήματος, που με την πολιτική της υπηρετεί. Σ' αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης απέστειλε έγγραφο στους επικεφαλής της «Ζήμενς», ενόψει της πολυδιαφημισμένης επιβολής διοικητικών κυρώσεων σε βάρος της, καλώντας τους να δώσουν εξηγήσεις στις Γενικές Γραμματείες Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για παραβάσεις που αποδίδονται στην πολυεθνική, με αποφάσεις της γερμανικής Δικαιοσύνης. Πρόκειται για κινήσεις εντυπωσιασμού και ελιγμούς που έχουν στο επίκεντρο τους θεσμούς του ίδιου αστικού κράτους που αναπαράγει και συγκαλύπτει τα σύμφυτα με τον καπιταλισμό σκάνδαλα. Ο λαός δεν πρέπει να πατήσει την μπανανόφλουδα της αστικής προπαγάνδας, που πάει να βγάλει λάδι τα κόμματα και τις πολυεθνικές, αναβαπτίζοντας στο παρασκήνιο τη συνεργασία του κράτους με τη «Ζήμενς», που είναι ξανά έτοιμη να κάνει μπίζνες με δημόσιο χρήμα. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης, που προσπαθεί με πυροτεχνήματα και πιρουέτες να κρύψει η - συνένοχη μαζί με τη ΝΔ για τα σκάνδαλα - κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Κοροϊδία για τα λαϊκά νοικοκυριά

Κλιμακώνει την πρόκληση η κυβέρνηση γύρω από την ανελέητη κερδοσκοπία και την αβάσταχτη ακρίβεια που γονατίζει τα λαϊκά νοικοκυριά που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά κι αυτές τις μέρες, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα στοιχειωδώς αξιοπρεπώς. Ετσι, την ώρα που τα λαϊκά εισοδήματα έχουν μειωθεί δραματικά και οι εργαζόμενοι βιώνουν το άγριο βάθεμα της αντιλαϊκής λαίλαπας που φέρνει η κυβερνητική πολιτική της ολόπλευρης στήριξης του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας προκαλεί με «μέσους όρους» τιμών ειδών διατροφής, εξάγοντας το συμπέρασμα ότι «το πασχαλινό τραπέζι φέτος είναι φθηνότερο σε σχέση με πέρσι κατά... 4,43%»!!! Σώθηκαν οι εργαζόμενοι, γιατί το παρατηρητήριο του υπουργείου «βλέπει» το αγγούρι φθηνότερο κατά 30 λεπτά, τα λεμόνια κατά 5 λεπτά και την ντομάτα κατά 7 λεπτά το κιλό! «Ανάσταση» γιατί, λέει, στα σούπερ μάρκετ το κατσίκι πωλείται κατά μέσο όρο στα 9 ευρώ το κιλό έναντι 9,74 ευρώ πέρσι! Καθησυχάζει, μάλιστα, τους εργαζόμενους ότι «το υπουργείο επαγρυπνεί για τις τιμές των προϊόντων»! Και όλ' αυτά, όταν η ανεργία και η φτώχεια καλπάζουν, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα στους συνταξιούχους και στους δημόσιους υπαλλήλους έχουν γίνει προνοιακά επιδόματα, ενώ οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι στο ύψος αυτών του 2003. Παλιό, λοιπόν, το κόλπο της κυβέρνησης. Παλιό και αποτυχημένο...


Φτιάχνουν κλίμα για τα χειρότερα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ πιο πολλές οι φωνές τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ (αλλά και από άλλα κόμματα - «τσόντες» του ευρωμονόδρομου) περί του ότι πρέπει να «ειπωθεί η αλήθεια, στον ελληνικό λαό»!

Προσθέστε σε αυτούς και διάφορους ξεχασμένους παρόμοιων απόψεων που «ξεθάβονται» πολιτικά από τα Μέσα ενημέρωσης και έχουμε πλήρες το φαινόμενο των... φίλων της αλήθειας.

Να υποθέσουμε ότι λόγω Πάσχα έχουν περιπέσει σε κάποιου είδους υπαρξιακή ενδοσκόπηση, που είχε ως αποτέλεσμα να τους πιάσει... κρίση ειλικρίνειας;

Οπως και να έχει, πάντως, ο ελληνικός λαός δεν τους έχει ανάγκη. Αργήσανε.

Νομίζουν πώς δεν έχει καταλάβει (ή αν δεν έχει καταλάβει, διαισθάνεται) ο κόσμος πως μόνο προσωρινά δεν είναι τα μέτρα που παίρνονται;

Μπορεί κανείς να φανταστεί εργοδότη να «παίρνει πίσω» με πρωτοβουλία του τις μειώσεις μισθών που έχει κάνει; 'Η κάποιο νόμο κυβέρνησης σαν τη σημερινή που να... αυξάνει τις συντάξεις και να μειώνει τα όρια συνταξιοδότησης;

Η μόνη «αλήθεια» όλων αυτών των «ειλικρινέστατων» κυρίων (την οποία φυσικά δεν λένε) είναι πως θέλουν να προετοιμάσουν το έδαφος προκειμένου να δεχθούμε ως «αναπόφευκτο» και «αναγκαίο» το να πληρώνουμε εσαεί τα «σπασμένα» της κρίσης.

Οπως έλεγε ένας από αυτούς σε τηλεοπτική εκπομπή (δεν έχει σημασία ποιος) οφείλουμε να καταλάβουμε πως «δεν μπορούμε να έχουμε όσα είχαμε»!

Αναφερόταν -εξυπακούεται- στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Γιατί οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές πρέπει να έχουν όσα είχαν κι ακόμη περισσότερα...

Φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Τέτοιες λύσεις προφανώς προετοιμάζουν. «Υπερκομματικές», «πολυκομματικές», «ευρύτερες» ή όποια λέξη τέλος πάντων διαλέξουν για το πολιτικό προσωπικό που θα υπηρετήσει το κεφάλαιο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με αφορμή τη Φινλανδία

Για άλλη μια φορά τα αστικά ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, με αφορμή τη μεγάλη άνοδο του εθνικιστικού κόμματος «Αληθινοί Φινλανδοί» (από 4% σε 19%) στις τελευταίες εκλογές σε αυτή τη σκανδιναβική χώρα, μιλούν για κίνδυνο της «Ακροδεξιάς». Το σκηνικό έχει επαναληφθεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν και σε άλλες χώρες, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Δανία και όλος αυτός ο κουρνιαχτός επιχειρεί να καλύψει με τη σκόνη του ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι και η ακροδεξιά, όπως εκφράζεται σε διάφορες χώρες, είναι «παιδί» του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, δημιούργημα του αστικού πολιτικού συστήματος που το χρησιμοποιεί ανάλογα προκειμένου να ξεπερνά τις δυσκολίες του στη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων, χρησιμοποιώντας τη κατά το δοκούν. Και αυτά τα κόμματα εκφράζουν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική με διαφορετικό προσωπείο. Ετσι τα ακροδεξιά κόμματα τύπου «Αληθινών Φινλανδών» ή Λεπέν στη Γαλλία ή Χάιντερ στην Αυστρία είναι μια άλλη όψη της πολιτικής των άλλων διαχειριστών του συστήματος, «δεξιών», «κεντροδεξιών», αλλά και των σοσιαλδημοκρατών και «κεντροαριστερών», που σιγοντάρονται και από τους λεγόμενους αριστερούς οπορτουνιστές και ανανεωτές που προσπαθούν να «εξανθρωπίσουν» τον καπιταλισμό.

Για παράδειγμα, το Γαλλικό ΚΚ και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις μαζί με τη σοσιαλδημοκρατία ψήφισαν το 2002 τον «δεξιό» Σιράκ για να μην βγει ο «ακροδεξιός» Λεπέν, τον οποίο ενίσχυε η σοσιαλδημοκρατία επί Μιτεράν και στη συνέχεια βεβαίως. Ολα αυτά βεβαίως εξασφαλίζουν τη διαιώνιση της αστικής εξουσίας και τα συμφέροντα των μονοπωλίων και σέρνουν τους εργάτες, στο όνομα του κινδύνου της «ακροδεξιάς», να σηκώνουν τις σημαίες των αστών και να χάνουν από τα μάτια τους τον πραγματικό εχθρό τους, την αστική εξουσία, αυτή που με τη μια ή την άλλη διαχείριση συνθλίβει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τα εξετάζουμε επίσης σε συνάρτηση με το λαϊκό κίνημα, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, την οργανωμένη ταξική πάλη και την ύπαρξη οργανωμένης επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης με στρατηγική ανατροπής του συστήματος.

Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβίζεται σ' αυτά τα τερτίπια του αστικού πολιτικού συστήματος. Το συμπέρασμα που μπορεί να βγει αβίαστα και στην περίπτωση της Φινλανδίας και έχει σημασία για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της ίδιας της χώρας, για κάθε χώρα και για την Ελλάδα, είναι η αναγκαιότητα της ενίσχυσης της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής γραμμής πάλης, που έχει προοπτική την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και προϋποθέτει ενιαίο μέτωπο εργατών, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολουμένων. Αυτή η προοπτική ανοίγεται με θεμέλιο ένα ισχυρό επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, ένα ισχυρό οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά Κομμουνιστικό Κόμμα με δεσμούς με τις λαϊκές μάζες, πρώτα και κύρια εκεί που παράγεται ο κοινωνικός πλούτος, στους τόπους δουλειάς. Αυτό το δρόμο χαράζει το ΚΚΕ για τη χώρα μας και καλεί τα λαϊκά στρώματα να κλείσουν τα αυτιά στις «Σειρήνες» της υποταγής και της μοιρολατρίας. Να μην «τσιμπάνε» στα «αντιδεξιά» μέτωπα και την κινδυνολογία, στην επιλογή διαχειριστή του καπιταλιστικού συστήματος. Τα καλεί να βάλουν πλώρη για τη δική τους εξουσία, να ανατρέψουν την εξουσία των μονοπωλίων ώστε να μπορούν να ικανοποιηθούν οι διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες τους.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ