Μετά τις κοινοβουλευτικές επιτροπές, που κατέληξαν στο σύνηθες κουκούλωμα των πραγματικών πολιτικών αιτιών των σκανδάλων, η κυβέρνηση αναλώνεται τώρα σε χαρτοπόλεμο για να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι διώκει δήθεν την πολυεθνική για τις μίζες και συμβάλλει μ' αυτόν τον τρόπο στην αυτοκάθαρση του σάπιου συστήματος, που με την πολιτική της υπηρετεί. Σ' αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης απέστειλε έγγραφο στους επικεφαλής της «Ζήμενς», ενόψει της πολυδιαφημισμένης επιβολής διοικητικών κυρώσεων σε βάρος της, καλώντας τους να δώσουν εξηγήσεις στις Γενικές Γραμματείες Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για παραβάσεις που αποδίδονται στην πολυεθνική, με αποφάσεις της γερμανικής Δικαιοσύνης. Πρόκειται για κινήσεις εντυπωσιασμού και ελιγμούς που έχουν στο επίκεντρο τους θεσμούς του ίδιου αστικού κράτους που αναπαράγει και συγκαλύπτει τα σύμφυτα με τον καπιταλισμό σκάνδαλα. Ο λαός δεν πρέπει να πατήσει την μπανανόφλουδα της αστικής προπαγάνδας, που πάει να βγάλει λάδι τα κόμματα και τις πολυεθνικές, αναβαπτίζοντας στο παρασκήνιο τη συνεργασία του κράτους με τη «Ζήμενς», που είναι ξανά έτοιμη να κάνει μπίζνες με δημόσιο χρήμα. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης, που προσπαθεί με πυροτεχνήματα και πιρουέτες να κρύψει η - συνένοχη μαζί με τη ΝΔ για τα σκάνδαλα - κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Κλιμακώνει την πρόκληση η κυβέρνηση γύρω από την ανελέητη κερδοσκοπία και την αβάσταχτη ακρίβεια που γονατίζει τα λαϊκά νοικοκυριά που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά κι αυτές τις μέρες, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα στοιχειωδώς αξιοπρεπώς. Ετσι, την ώρα που τα λαϊκά εισοδήματα έχουν μειωθεί δραματικά και οι εργαζόμενοι βιώνουν το άγριο βάθεμα της αντιλαϊκής λαίλαπας που φέρνει η κυβερνητική πολιτική της ολόπλευρης στήριξης του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας προκαλεί με «μέσους όρους» τιμών ειδών διατροφής, εξάγοντας το συμπέρασμα ότι «το πασχαλινό τραπέζι φέτος είναι φθηνότερο σε σχέση με πέρσι κατά... 4,43%»!!! Σώθηκαν οι εργαζόμενοι, γιατί το παρατηρητήριο του υπουργείου «βλέπει» το αγγούρι φθηνότερο κατά 30 λεπτά, τα λεμόνια κατά 5 λεπτά και την ντομάτα κατά 7 λεπτά το κιλό! «Ανάσταση» γιατί, λέει, στα σούπερ μάρκετ το κατσίκι πωλείται κατά μέσο όρο στα 9 ευρώ το κιλό έναντι 9,74 ευρώ πέρσι! Καθησυχάζει, μάλιστα, τους εργαζόμενους ότι «το υπουργείο επαγρυπνεί για τις τιμές των προϊόντων»! Και όλ' αυτά, όταν η ανεργία και η φτώχεια καλπάζουν, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα στους συνταξιούχους και στους δημόσιους υπαλλήλους έχουν γίνει προνοιακά επιδόματα, ενώ οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι στο ύψος αυτών του 2003. Παλιό, λοιπόν, το κόλπο της κυβέρνησης. Παλιό και αποτυχημένο...
Προσθέστε σε αυτούς και διάφορους ξεχασμένους παρόμοιων απόψεων που «ξεθάβονται» πολιτικά από τα Μέσα ενημέρωσης και έχουμε πλήρες το φαινόμενο των... φίλων της αλήθειας.
Να υποθέσουμε ότι λόγω Πάσχα έχουν περιπέσει σε κάποιου είδους υπαρξιακή ενδοσκόπηση, που είχε ως αποτέλεσμα να τους πιάσει... κρίση ειλικρίνειας;
Οπως και να έχει, πάντως, ο ελληνικός λαός δεν τους έχει ανάγκη. Αργήσανε.
Νομίζουν πώς δεν έχει καταλάβει (ή αν δεν έχει καταλάβει, διαισθάνεται) ο κόσμος πως μόνο προσωρινά δεν είναι τα μέτρα που παίρνονται;
Μπορεί κανείς να φανταστεί εργοδότη να «παίρνει πίσω» με πρωτοβουλία του τις μειώσεις μισθών που έχει κάνει; 'Η κάποιο νόμο κυβέρνησης σαν τη σημερινή που να... αυξάνει τις συντάξεις και να μειώνει τα όρια συνταξιοδότησης;
Η μόνη «αλήθεια» όλων αυτών των «ειλικρινέστατων» κυρίων (την οποία φυσικά δεν λένε) είναι πως θέλουν να προετοιμάσουν το έδαφος προκειμένου να δεχθούμε ως «αναπόφευκτο» και «αναγκαίο» το να πληρώνουμε εσαεί τα «σπασμένα» της κρίσης.
Οπως έλεγε ένας από αυτούς σε τηλεοπτική εκπομπή (δεν έχει σημασία ποιος) οφείλουμε να καταλάβουμε πως «δεν μπορούμε να έχουμε όσα είχαμε»!
Αναφερόταν -εξυπακούεται- στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Γιατί οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές πρέπει να έχουν όσα είχαν κι ακόμη περισσότερα...
Φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Τέτοιες λύσεις προφανώς προετοιμάζουν. «Υπερκομματικές», «πολυκομματικές», «ευρύτερες» ή όποια λέξη τέλος πάντων διαλέξουν για το πολιτικό προσωπικό που θα υπηρετήσει το κεφάλαιο.