Στο Βοτανικό περιόδευσε, χτες, ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ Χρ. Παπουτσής και η ΝΕΤ ήταν φυσικά παρούσα, για να πάρει πλάνα. Κάτι, που δεν κάνει, βέβαια -- τουλάχιστον, με την ίδια ευαισθησία -- για τις δραστηριότητες του υποψήφιου της «Συμπαράταξης», Σπύρου Χαλβατζή. Ομως, το κρατικό και συντηρούμενο από όλους τους Ελληνες πολίτες κανάλι έκανε, τούτη τη φορά, κι ένα βήμα παραπέρα. Θεώρησε σκόπιμο -- ίσως και αναγκαίο, μέσα στο κλίμα πολιτικής ένδειας, «life-style» και «χαζοχαρουμενισμού» που διακρίνει την προεκλογική εκστρατεία του πρώην υπουργού των εφοπλιστών -- να προβάλει δεόντως και μια παρέα πιτσιρικάδων, οι οποίοι φώναζαν εν χορώ «Εμείς ψηφίζουμε Χρήστο Παπουτσή». Εντάξει, το πιάσαμε το υπονοούμενο...
Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσαν οι κυβερνώντες --μετά το χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο -- ένα από τα πολλά καλά, που προσέφεραν στους... ιθαγενείς αυτής της χώρας, είναι και η εξασφάλιση μεγάλων μειώσεων στα τιμολόγια του ΟΤΕ. Προσδιορίζουν, μάλιστα, και ποσοστά. Οπως σημειώνεται στη σχετική προπαγανδιστική ανακοίνωση, «το διάστημα 1997-2001 οι τιμές των εθνικών κλήσεων μειώθηκαν κατά 73%». Οχι πέντε-δέκα, ή και 50%, αλλά 73%.
Οτι οι άνθρωποι είναι μπαγαπόντηδες το γνωρίζουμε. Αλλά ότι με τόση ευκολία θα τύπωναν και στο χαρτί μια τέτοια απατεωνιά, πού να το φανταστείς... Μιλάνε για μείωση των τιμολογίων του ΟΤΕ (και μάλιστα κατά 73%), τη στιγμή που ο κόσμος έχει γονατίσει από τις συνεχείς αυξήσεις, ενώ όλο και περισσότεροι σκέφτονται να καταργήσουν τα σταθερά τους τηλέφωνα.
Για την ιστορία, πάντως, σας θυμίζουμε τι έχει γίνει με τα βασικά τιμολόγια του ΟΤΕ, τα τελευταία χρόνια. Η αστική μονάδα κλήσης το 1997 αφορούσε τηλεφωνική συνομιλία τριών λεπτών και τιμολογούνταν με 10,2 δραχμές. Από το 1999, η «μονάδα» πέφτει κάθε λεπτό και σήμερα το λεπτό αυτό χρεώνεται με 10,5 δραχμές. Δηλαδή, το κόστος ανά λεπτό, από 3,4 δραχμές το 1997, σκαρφάλωσε στις 10,5 δραχμές. Αρα, σήμερα υποχρεωνόμαστε να πληρώνουμε τις τηλεφωνικές κλήσεις κατά 208,8% ακριβότερα.
Οσοι δεν πιστεύουν τα όσα γράφουμε πάντως και, αντιθέτως, πιστεύουν τις κυβερνητικές απατεωνιές, μπορούν να κάνουν τους σχετικούς λογαριασμούς και να πάνε στον Κ. Σημίτη και τους αρμόδιους υπουργούς, να ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω...
Την Τρίτη, το «Ρόιτερς» και άλλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν από την Καμπούλ την είδηση της πανηγυρικής εκλογής του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ, Χαμίντ Καρζάι, στη θέση του πρωθυπουργού του Αφγανιστάν, από την πλατιά συνέλευση της Λόγια Ζίργκα. Προχτές, η εικόνα άλλαξε δραματικά. Οχι μόνον ο Χ. Καρζάι δεν είχε εκλεγεί, αλλά και οι συνεχιζόμενες εργασίες της Λόγια Τζίργκα σημαδεύονταν από καταγγελίες για αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, επεισόδια και συμπλοκές, μαχαιρώματα και αποχωρήσεις συνέδρων. Σε όλα αυτά, προσθέστε ακόμη ότι στα επεισόδια πήραν μέρος και Γερμανοί στρατιώτες της «ειρηνευτικής» δύναμης κι έχετε όλη την εικόνα που μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Τόσα χρήματα λείπουν της κυβέρνησης, για να κλείσει κάποιες μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού, αλλά και για να καλύψει προεκλογικές ανάγκες, ενόψει του Οκτώβρη και των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών;
`Η, μήπως, αλλάζουν οι «ισορροπίες» μεταξύ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων; Οχι μόνο μεταξύ αυτών, που ασχολούνται με τον ΟΤΕ και τις τηλεπικοινωνίες, αλλά του συνόλου σχεδόν της ολιγαρχίας; Βλέπετε, ΟΤΕ είναι αυτός, δεν είναι παίξε γέλασε...
Βέβαια, μπορεί να ισχύουν και όλα τα παραπάνω. Και είναι και το πιο πιθανό. Αλλωστε, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν επανειλημμένα αποδείξει την ικανότητά τους, να συνδυάζουν την ικανοποίηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας ή μερίδων της, με τις κομματικές τους επιδιώξεις, πρώτα και κύρια, την παραμονή τους στην κυβερνητική εξουσία.
ΣΧΟΛΙΑΖΑΜΕ προχτές --αρνητικά, βέβαια-- το γεγονός, πως ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, σε δημόσια ομιλία του, ανέφερε ως θετικό παράδειγμα επαναπατρισμού κεφαλαίων την πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι.
Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο θέμα, γιατί --απ' ό,τι μαθαίνουμε-- ο υπουργός έχει πάρει πολύ ζεστά το ζήτημα και έχει σκοπό, μέσα στις επόμενες δεκαπέντε μέρες, να οριστικοποιήσει τα σχετικά «κίνητρα».
Τι σημαίνει αυτό; Το εξής: Να κάνει πολύ περισσότερο την Ελλάδα --απ' ό,τι είναι σήμερα-- χώρα παραδείσου για το μεγάλο κεφάλαιο. Και μπορεί, βέβαια, ο Ν. Χριστοδουλάκης να πει διάφορα αποπροσανατολιστικά, όταν θα εξαγγείλει τα συγκεκριμένα μέτρα. Αλλά μην πιστέψετε τίποτε. Βάλτε το μυαλό σας, να δουλέψει.
Σήμερα, υπάρχουν γύρω στα 30 τρισεκ. δραχμές Ελλήνων κεφαλαιοκρατών σε χώρες, που αποκαλούνται φορολογικοί παράδεισοι. Γιατί να τα φέρουν στην Ελλάδα, αν δεν τους προσφέρει η κυβέρνηση, τουλάχιστον, άλλα τόσα προνόμια, με αυτά που έχουν σήμερα στις προαναφερόμενες χώρες;