ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 14 Ιούνη 2002
Σελ. /40
Ασφάλειες... πάνε κι έρχονται

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κόσμος πάει κι έρχεται στα γραφεία της «Αθήνα 2004». Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε επίσημα ότι επισκέφτηκαν την πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής ο Αμερικανός πρέσβης Τ. Μίλερ με ...κουστωδία από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προκειμένου να συζητήσουν για το θέμα της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων. Πληροφορίες λένε ότι και οι πρέσβεις του Ισραήλ και της Μεγάλης Βρετανίας είχαν τετ α τετ στη Νέα Ιωνία με τη Γ. Αγγελοπούλου, χωρίς ωστόσο να εκδοθεί ανακοίνωση από την εταιρία. Βέβαια, κύκλοι της «Αθήνα 2004» ισχυρίζονται ότι δεν έγιναν τέτοιες συναντήσεις στην έδρα της εταιρίας, αλλά στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Αυτό που έχει σημασία πάντως είναι ότι το τελευταίο διάστημα υπάρχει μεγάλη κινητικότητα για το θέμα της ασφάλειας. Οπως έχει γράψει και ο «Ρ», υπάρχουν κρυφές συμφωνίες μεταξύ κυβέρνησης και αμερικανικών εταιριών για την ανάθεση του «πακέτου». Και όσα ετοιμάζονται θα ξεπερνούν κατά πολύ τα μέτρα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Πάντως, σύντομα θα παρουσιαστεί ολόκληρο το σχέδιο της ασφάλειας από τον Μ. Χρυσοχοΐδη και την Γ. Αγγελοπούλου.

H NET ψηφίζει Παπουτσή...

Στο Βοτανικό περιόδευσε, χτες, ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ Χρ. Παπουτσής και η ΝΕΤ ήταν φυσικά παρούσα, για να πάρει πλάνα. Κάτι, που δεν κάνει, βέβαια -- τουλάχιστον, με την ίδια ευαισθησία -- για τις δραστηριότητες του υποψήφιου της «Συμπαράταξης», Σπύρου Χαλβατζή. Ομως, το κρατικό και συντηρούμενο από όλους τους Ελληνες πολίτες κανάλι έκανε, τούτη τη φορά, κι ένα βήμα παραπέρα. Θεώρησε σκόπιμο -- ίσως και αναγκαίο, μέσα στο κλίμα πολιτικής ένδειας, «life-style» και «χαζοχαρουμενισμού» που διακρίνει την προεκλογική εκστρατεία του πρώην υπουργού των εφοπλιστών -- να προβάλει δεόντως και μια παρέα πιτσιρικάδων, οι οποίοι φώναζαν εν χορώ «Εμείς ψηφίζουμε Χρήστο Παπουτσή». Εντάξει, το πιάσαμε το υπονοούμενο...

Σκέτοι...

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσαν οι κυβερνώντες --μετά το χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο -- ένα από τα πολλά καλά, που προσέφεραν στους... ιθαγενείς αυτής της χώρας, είναι και η εξασφάλιση μεγάλων μειώσεων στα τιμολόγια του ΟΤΕ. Προσδιορίζουν, μάλιστα, και ποσοστά. Οπως σημειώνεται στη σχετική προπαγανδιστική ανακοίνωση, «το διάστημα 1997-2001 οι τιμές των εθνικών κλήσεων μειώθηκαν κατά 73%». Οχι πέντε-δέκα, ή και 50%, αλλά 73%.

Οτι οι άνθρωποι είναι μπαγαπόντηδες το γνωρίζουμε. Αλλά ότι με τόση ευκολία θα τύπωναν και στο χαρτί μια τέτοια απατεωνιά, πού να το φανταστείς... Μιλάνε για μείωση των τιμολογίων του ΟΤΕ (και μάλιστα κατά 73%), τη στιγμή που ο κόσμος έχει γονατίσει από τις συνεχείς αυξήσεις, ενώ όλο και περισσότεροι σκέφτονται να καταργήσουν τα σταθερά τους τηλέφωνα.

... απατεώνες

Για την ιστορία, πάντως, σας θυμίζουμε τι έχει γίνει με τα βασικά τιμολόγια του ΟΤΕ, τα τελευταία χρόνια. Η αστική μονάδα κλήσης το 1997 αφορούσε τηλεφωνική συνομιλία τριών λεπτών και τιμολογούνταν με 10,2 δραχμές. Από το 1999, η «μονάδα» πέφτει κάθε λεπτό και σήμερα το λεπτό αυτό χρεώνεται με 10,5 δραχμές. Δηλαδή, το κόστος ανά λεπτό, από 3,4 δραχμές το 1997, σκαρφάλωσε στις 10,5 δραχμές. Αρα, σήμερα υποχρεωνόμαστε να πληρώνουμε τις τηλεφωνικές κλήσεις κατά 208,8% ακριβότερα.

Οσοι δεν πιστεύουν τα όσα γράφουμε πάντως και, αντιθέτως, πιστεύουν τις κυβερνητικές απατεωνιές, μπορούν να κάνουν τους σχετικούς λογαριασμούς και να πάνε στον Κ. Σημίτη και τους αρμόδιους υπουργούς, να ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω...

Αφγανιστάν

Την Τρίτη, το «Ρόιτερς» και άλλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν από την Καμπούλ την είδηση της πανηγυρικής εκλογής του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ, Χαμίντ Καρζάι, στη θέση του πρωθυπουργού του Αφγανιστάν, από την πλατιά συνέλευση της Λόγια Ζίργκα. Προχτές, η εικόνα άλλαξε δραματικά. Οχι μόνον ο Χ. Καρζάι δεν είχε εκλεγεί, αλλά και οι συνεχιζόμενες εργασίες της Λόγια Τζίργκα σημαδεύονταν από καταγγελίες για αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, επεισόδια και συμπλοκές, μαχαιρώματα και αποχωρήσεις συνέδρων. Σε όλα αυτά, προσθέστε ακόμη ότι στα επεισόδια πήραν μέρος και Γερμανοί στρατιώτες της «ειρηνευτικής» δύναμης κι έχετε όλη την εικόνα που μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Τα συμπεράσματα δικά σας...


Ξεπούλημα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ και μέχρι τις 13 Ιουλίου η κυβέρνηση θα διαθέσει σε επιλεγμένους θεσμικούς επενδυτές άλλο ένα 8% των μετοχών του ΟΤΕ (42 εκατ. μετοχές), προσδοκώντας έσοδα γύρω στα 700 εκατ. ευρώ. Αυτά ανακοίνωσε ξαφνικά και απροειδοποίητα, μόλις προχτές, το υπουργείο Οικονομικών και εύλογα δημιούργησε μια σειρά ερωτήματα.

Τόσα χρήματα λείπουν της κυβέρνησης, για να κλείσει κάποιες μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού, αλλά και για να καλύψει προεκλογικές ανάγκες, ενόψει του Οκτώβρη και των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών;

`Η, μήπως, αλλάζουν οι «ισορροπίες» μεταξύ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων; Οχι μόνο μεταξύ αυτών, που ασχολούνται με τον ΟΤΕ και τις τηλεπικοινωνίες, αλλά του συνόλου σχεδόν της ολιγαρχίας; Βλέπετε, ΟΤΕ είναι αυτός, δεν είναι παίξε γέλασε...

Βέβαια, μπορεί να ισχύουν και όλα τα παραπάνω. Και είναι και το πιο πιθανό. Αλλωστε, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν επανειλημμένα αποδείξει την ικανότητά τους, να συνδυάζουν την ικανοποίηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας ή μερίδων της, με τις κομματικές τους επιδιώξεις, πρώτα και κύρια, την παραμονή τους στην κυβερνητική εξουσία.

ΣΧΟΛΙΑΖΑΜΕ προχτές --αρνητικά, βέβαια-- το γεγονός, πως ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, σε δημόσια ομιλία του, ανέφερε ως θετικό παράδειγμα επαναπατρισμού κεφαλαίων την πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι.

Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο θέμα, γιατί --απ' ό,τι μαθαίνουμε-- ο υπουργός έχει πάρει πολύ ζεστά το ζήτημα και έχει σκοπό, μέσα στις επόμενες δεκαπέντε μέρες, να οριστικοποιήσει τα σχετικά «κίνητρα».

Τι σημαίνει αυτό; Το εξής: Να κάνει πολύ περισσότερο την Ελλάδα --απ' ό,τι είναι σήμερα-- χώρα παραδείσου για το μεγάλο κεφάλαιο. Και μπορεί, βέβαια, ο Ν. Χριστοδουλάκης να πει διάφορα αποπροσανατολιστικά, όταν θα εξαγγείλει τα συγκεκριμένα μέτρα. Αλλά μην πιστέψετε τίποτε. Βάλτε το μυαλό σας, να δουλέψει.

Γρηγοριάδης Κώστας

Σήμερα, υπάρχουν γύρω στα 30 τρισεκ. δραχμές Ελλήνων κεφαλαιοκρατών σε χώρες, που αποκαλούνται φορολογικοί παράδεισοι. Γιατί να τα φέρουν στην Ελλάδα, αν δεν τους προσφέρει η κυβέρνηση, τουλάχιστον, άλλα τόσα προνόμια, με αυτά που έχουν σήμερα στις προαναφερόμενες χώρες;

Γίγαντας με πήλινα πόδια...

Εστω ότι ευσταθεί ο ισχυρισμός του Δ. Αβραμόπουλου, ότι, δηλαδή, ξέμεινε από οικονομικούς πόρους. Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί οι υψηλοί πάτρωνές του, που τον εξώθησαν να «παίξει μπάλα» και να ιδρύσει κόμμα, του έκοψαν την «πίστωση»; Γιατί αυτοί, που τον προικοδότησαν με πανάκριβο τηλεοπτικό χρόνο και τον «φούσκωσαν» με υψηλά ποσοστά στα γκάλοπ τους, μετά από λίγο καιρό «ανέκρουσαν πρύμναν» και τον άφησαν να τα βγάλει πέρα μόνος του, οδηγώντας τον σε άδοξη πτώχευση;

Απλούστατα, αντιλήφθηκαν έγκαιρα ότι το νεότευκτο κόμμα του απαστράπτοντος δημάρχου δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα στην αποστολή για την οποία εξαρχής το προόριζαν: Να λειτουργήσει ως «πλοηγός» του δικομματισμού με τη σημαία του αυθεντικού νεοφιλελεύθερου και, ταυτόχρονα, να αποτελέσει τη δεξαμενή διοχέτευσης της διάχυτης και διογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας. Ο Δ. Αβραμόπουλος απέτυχε παταγωδώς στη διπλή αποστολή του και μάλλον δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δεν ήταν δυνατό να υπερφαλαγγίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε νεοφιλελευθερισμό, αν και το αποπειράθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις, και, ταυτόχρονα, να προσεταιρίζεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Το κόμμα Αβραμόπουλου, πριν ξεμείνει από χρήματα, είχε χρεοκοπήσει στη λαϊκή συνείδηση.

Το τέλος του ΚΕΠ σηματοδοτεί, ταυτόχρονα, και την απαρχή μιας νέας φάσης στο δικομματικό σύστημα εξουσίας, η οποία έχει ως βασικό χαρακτηριστικό τη μετατροπή του σε διπολισμό. Τα κόμματα - τσόντες του δικομματισμού, οι κυβερνήσεις συνεργασίας, η ανανέωση του πολιτικού σκηνικού και άλλα παλαιότερα σχέδια επί χάρτου φαίνεται ότι μπαίνουν στο συρτάρι, για να ανασυρθούν όταν και αν χρειαστεί. Η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, που είναι το βασικό ζητούμενο των αναδιατάξεων μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, εκτιμάται ότι θα εξυπηρετηθεί καλύτερα με την ενίσχυση των δύο πόλων (κεντροαριστερά, κεντροδεξιά). Η αδιατάρακτη εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία για περίπου τρεις τριετίες, το σχεδόν 90% που συγκέντρωσαν στις προηγούμενες εκλογές και η «μη ορατή», όπως θέλουν να πιστεύουν, απειλή αμφισβήτησής του, οδηγούν τους αρχιτέκτονες του πολιτικού σκηνικού στη στρατηγική του διπολισμού. Επιδιώκουν, δηλαδή, να βάλουν το σύνολο σχεδόν των ψηφοφόρων πίσω από τις δύο μεγάλες παρατάξεις! Μια μονοκρατορία του διπολισμού! Για να το πετύχουν, εκτός των άλλων, θα «προσαρμόσουν» ανάλογα και τον εκλογικό νόμο, ο οποίος αποτελεί πάντα ένα μεγάλο όπλο για το βιασμό της λαϊκής ετυμηγορίας και τη δημιουργία ευνοϊκών συσχετισμών.

Γνωρίζουν, βέβαια, πολύ καλά ότι δεν μπορούν να πάνε μακριά με δύο κόμματα εξουσίας που βουλιάζουν καθημερινά στη λαϊκή ανυποληψία και περιφρόνηση. Δύο κόμματα, που ξεχωρίζουν μόνον από τον μεταξύ τους ανηλεή πόλεμο για την εξουσία και τα λάφυρά της. Ακριβώς γι' αυτό, με αφορμή τη διάλυση του ΚΕΠ, υπερτονίζουν το παντοδύναμον του δικομματισμού. Περισσότερο μοιάζουν να θέλουν να ξορκίσουν το φόβο τους για τη «σταθερότητα» αυτού του γίγαντα με τα πήλινα πόδια...


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ