Τυπικά, την ευθύνη φαίνεται να την έχει η πρόεδρος της Ενωσης των ξένων ανταποκριτών που συντόνιζε τη συζήτηση. Οι πάντες, όμως, γνωρίζουν ότι τα ονόματα των δημοσιογράφων που θα ρωτήσουν -και μερικές φορές και οι ερωτήσεις- «μοιράζονται» από τα πριν από τους παρατρεχάμενους του πρωθυπουργού επί του Τύπου. Αμέτοχος των ευθυνών για τις διακρίσεις και τον αποκλεισμό δημοσιογράφων δεν είναι ούτε ο Κ. Καραμανλής, που «δεν ίδρωσε το αυτί του» στις αντιδράσεις των δημοσιογράφων στο τέλος της συνέντευξης... Αλλά, αν πράγματι, όπως διατείνεται, λέει την αλήθεια, γιατί φοβάται το «Ρ»;
Ενα χρόνο στην κυβέρνηση και η γαλάζια διαπλοκή κάνει θριαμβευτικά την εμφάνισή της. Στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού, τα πρώτα τραπέζια - οι δημοσιογράφοι είχαν απωθηθεί στα δύο άκρα της αίθουσας ως ανεπιθύμητοι φτωχοσυγγενείς - τα είχαν καταλάβει οι «ημέτεροι» μεγαλοεπιχειρηματίες. Διακρίναμε τους Εμφιετζόγλου («Μηχανική»), Κ. Αγγελόπουλο («Χαλυβουργική»), Φέσσα («Ινφοκουέστ»), Νανόπουλο («Γιούρομπανκ» - Λάτσης), Κωστόπουλο («Αλφα Μπανκ») κ.ά. Το διαπλεκόμενο «σύστημα ΝΔ» έχει αρχίσει να συγκροτείται και δε διαφέρει πουθενά από το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» που κατήγγειλε μετά βδελυγμίας κάποτε ο νυν πρωθυπουργός. Το σίγουρο είναι ότι από κοινού καταδυναστεύουν τις λαϊκές μάζες και γι' αυτό οι τελευταίες πρέπει να απαλλαγούν συνολικά από τους δύο.
Η «ΑΥΓΗ» σε χτεσινό της ρεπορτάζ με τίτλο: «Σε εγκατάλειψη το Τατόι» αναφέρεται στις προτάσεις περιβαλλοντικής μη κυβερνητικής οργάνωσης που υπάγεται στο ΥΠΕΧΩΔΕ και έχει χορηγούς, μεταξύ άλλων, την «Κόκα Κόλα» και την ξενοδοχειακή εταιρία «Γκρεκοτέλ», αναφέροντας: «Την ανάγκη προστασίας και ανάδειξης του κτήματος Τατοΐου, περίπου τριάντα χιλιάδων στρεμμάτων, όπως και των εντός αυτού κτισμάτων, το συντομότερο δυνατόν, ανέδειξε χτες, σε συνέντευξη Τύπου η Ελληνική Εταιρία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, διατυπώνοντας και συγκεκριμένες προτάσεις».
Από το ρεπορτάζ λείπουν βασικές πληροφορίες, όπως, για παράδειγμα, ότι η περιβαλλοντική οργάνωση «ανέδειξε» μεταξύ άλλων: την περίφραξη του χώρου και τη θέσπιση εισιτηρίου για να μπορεί κάποιος να μπαίνει σ' αυτόν, όπως και την κατασκευή ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Και, βέβαια, τη συμμετοχή επιχειρηματιών στην υλοποίηση των σχεδίων.
Λεπτομέρειες, θα πείτε. Ετσι πρέπει να 'ναι για την «ΑΥΓΗ», αφού, μάλλον, όσα επαγγέλλεται ο ΣΥΝ περί οικολογίας και προστασίας του περιβάλλοντος είναι «πράσινα άλογα»...
«Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να είναι αυτόνομο, σε όλα τα επίπεδα, από τα κόμματα», διακηρύσσουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν, εδώ και χρόνια, τα στελέχη του ΣΥΝ. Στην πράξη, όμως, κόβουν και ράβουν την αυτονομία κατά πώς βολεύει τις κάθε φορά επιδιώξεις τους.
Σε αφίσα για την προπαγάνδιση προχτεσινής συγκέντρωσης για τη Μέρα της Γυναίκας, για παράδειγμα, είδαμε να υπογράφει μεταξύ άλλων ο ΣΥΝ και η Γραμματεία Γυναικών της ΑΔΕΔΥ. Κι απ' ό,τι μάθαμε, η υπογραφή της συγκεκριμένης Γραμματείας μπήκε ύστερα από μεθόδευση των συνδικαλιστικών στελεχών του ΣΥΝ στην ΑΔΕΔΥ, χωρίς να έχει ρωτηθεί και να πάρει απόφαση η Εκτελεστική Επιτροπή της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης. Προφανώς, στα πλαίσια της... αυτονομίας.
Να, λοιπόν, και ένα μέρος όπου κάποιοι περνάνε καλά και είναι αισιόδοξοι: Τα γραφεία της Ρηγίλλης. Γιατί όπου αλλού κι αν κοιτάξει κανείς - με εξαίρεση ίσως τα γραφεία του ΣΕΒ, της Ενωσης Εφοπλιστών, της αντίστοιχης των Τραπεζιτών, κλπ. - δεν υφίσταται το ίδιο κλίμα.
Εμείς τι να πούμε; «Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε»...
ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ιδιαίτερες αμφιβολίες, αλλά το επιβεβαίωσε κι ένα ...άτυπο γκάλοπ: Ελάχιστοι από τους βουλευτές που συμμετέχουν στην επιτροπή για την κύρωση της συνθήκης του λεγόμενου ευρωσυντάγματος έχουν κάνει μια πρόχειρη ανάγνωση, έστω, των ντοκουμέντων, για τα οποία πρόκειται να ψηφίσουν.
Δεν είναι να τους αδικεί κανείς, βέβαια, μια και η εν λόγω συνθήκη μαζί με τα παρελκόμενά της (δηλαδή όλες τις προηγούμενες συνθήκες που ενσωματώνει) αποτελούν ένα «πόνημα» 70.000 σελίδων!
Από την άλλη, η προσήλωση στον λεγόμενο ευρωμονόδρομο από τη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. Επομένως, ακόμη και αν διάβαζαν τη Συνταγματική Συνθήκη. Ακόμη κι αν κατάφερναν να ξεχωρίσουν ορισμένες από τις πάμπολλες «αλυσίδες», με τις οποίες αλυσοδένονται οι λαοί της ευρωένωσης, πάλι θα την υπερψήφιζαν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε αυτό που οι νομικοί ονομάζουν «υπέρτερο συμφέρον» ή, για να το πούμε αλλιώς, το συμφέρον της άρχουσας τάξης είναι υπεράνω όλων.
Πού είναι σε όλα αυτά ο Ελληνας εργαζόμενος, του οποίου τα δικαιώματα, οι ελευθερίες και η εθνική κυριαρχία πάνε περίπατο; Πουθενά. Οπως δεν ήταν πουθενά, όταν καταρτιζόταν το τελικό κείμενο, που κάποιοι θέλουν να αποκαλούν «ευρωσύνταγμα».
Προφανώς, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και στην Ελλάδα φαίνεται ...περιττή η γνώμη του. Και σε αυτό συνηγορούν με την πρακτική τους ακόμα και κάποιοι όψιμοι υποστηρικτές της διενέργειας δημοψηφίσματος...