Πορεία διαμαρτυρίας των μουσικών στο υπουργείο Εργασίας
Πορεία διαμαρτυρίας του ΠΜΣ μετά μουσικής (1991) |
Αυτή η κινητοποίηση των μουσικών είναι πρώτη από τις κινητοποιήσεις που αποφάσισε να πραγματοποιήσει ο κλάδος, στη γενική συνέλευσή τους, στις 9 του Οκτώβρη.
Ενόψει της κινητοποίησής του, ο ΠΜΣ, με «επιστολή» του θα απευθύνεται στους περαστικούς, ζητώντας συγνώμη για την «ταλαιπωρία» τους από τη μουσική πομπή, ζητώντας τη συμπαράστασή τους, εκθέτοντας τα προβλήματα που τον ταλανίζουν και τα αιτήματά του. Η «επιστολή» μεταξύ άλλων αναφέρει: «Είμαστε η γνωστή ομάδα εργαζομένων, που το αίτημά μας είναι η εργασία και όχι η απασχόληση. Εμείς, που όλη τη ζωή μας την έχουμε αφιερώσει στη μουσική μας, για διασκέδαση αλλά και ψυχαγωγία με τελικό αποδέκτη το κοινό».
«Είμαστε, ίσως, οι μοναδικοί εργαζόμενοι που, ενώ γνωρίζουμε τι ώρα θα αρχίσουμε την εργασία μας ποτέ δε γνωρίζουμε την ώρα λήξης της. Είμαστε από τα λίγα επαγγέλματα που, ενώ μας καλύπτει πολύ η κείμενη νομοθεσία, η ίδια η πολιτεία αρνείται ή αδυνατεί να τηρήσει τους νόμους της. Είμαστε οι εργαζόμενοι που πρέπει να δουλεύουμε μέχρι τα 78 μας χρόνια για να πάρουμε σύνταξη. Είμαστε αυτοί που, αν και ειδικοί σε ζητήματα μουσικής, ποτέ δε ρωτήθηκε η άποψή μας για τα μουσικά δρώμενα του τόπου μας. Είμαστε οι εργαζόμενοι που, ενώ καλύπτουμε οργανικές θέσεις στις Ορχήστρες (ΕΡΤ, Κρατικές ορχήστρες, Λυρική κ.ά.) αρνούνται πεισματικά την αναγκαιότητα της εργασίας μας και μας θεωρούν έκτακτους συνεργάτες, ή ακόμα και εργολήπτες, που ποτέ δεν έχουμε γνώμη για το έργο που αναλαμβάνουμε! Είμαστε αυτοί που ποτέ δε θα μας δεις σε ελληνικό πλοίο ή ξενοδοχείο, γιατί τις θέσεις μας παίρνουν αλλοδαποί μουσικοί, με ανοχή της πολιτείας. Είμαστε αυτοί, που στα θέατρα πάντα μας ακούς να παίζουμε, αλλά σχεδόν ποτέ δε μας βλέπεις, γιατί η κασέτα... είναι φθηνότερη!».
Στη συνέχεια, αφού η «επιστολή» παραθέτει τα αιτήματα του κλάδου: Εφαρμογή της ΣΣΕ. Σύνταξη - ασφάλιση σε κάθε μουσικό (35ετία, χωρίς όριο ηλικίας). Λόγο στα μουσικά πράγματα του τόπου. Αναγνώριση θέσεων στις ορχήστρες, ως πάγιες οργανικές θέσεις εργασίας. Επαγγελματίες μουσικοί στα πλοία, στα ξενοδοχεία, στα θέατρα. Η επιστολή αφού απευθύνεται σε κάθε πολίτη λέγοντας: «Αγαπητέ φίλε - φίλη, σε θέλουμε συμπαραστάτη στον αγώνα μας, γιατί η υπόθεση του Πολιτισμού και της Ψυχαγωγίας είναι δική σου. Μην αφήνεις άλλους να στην επιβάλουν. Η μουσική δε βλέπεται, ακούγεται», καταλήγει με αγωνιστικό χιούμορ: «Γι' αυτό ακούτε ζωντανή μουσική. Κάνει καλό και καταπολεμάει την ανεργία».
Ο Χάρολντ Πίντερ (δεξιά), με τον Αντώνη Αντύπα, μετά την παράσταση του τελευταίου έργου του Πίντερ «Celebration», στο θέατρο «Αλμέιντα» του Λονδίνου (Μάης 2000) |
Ο Χάρολντ Πίντερ και η σύζυγός του θα παρακολουθήσουν τη βραδινή παράσταση του έργου «Τέφρα και σκιά» στις 21/10 (στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων») και στις 22/10 τη «Νεκρή ζώνη» (στο «Απλό θέατρο»).
Το BBC, που θα ακολουθήσει τον Πίντερ στο ταξίδι του στην Ελλάδα, ζήτησε να ενσωματώσει στο διπλό πορτρέτο, που ετοιμάζει για τη ζωή και το έργο του σημαντικού θεατρικού συγγραφέα, σκηνές που θα βιντεοσκοπήσει και από τις δύο παραστάσεις. Αναμφισβήτητα η επίσκεψη του Πίντερ, που πραγματοποιείται ύστερα από δική του επιθυμία, αποτελεί μεγάλη τιμή όχι μόνο για το Ελληνικό θέατρο αλλά και για τον τόπο μας και πραγματοποιείται σε μια στιγμή που ο μεγάλος αυτός συγγραφέας, ο οποίος μαζί με τον Μπέκετ σφράγισαν το θέατρο του αιώνα μας, αποτελεί την πιο ισχυρή φωνή διαμαρτυρίας κατά της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στον πλανήτη μας.
Το τελευταίο έργο του Πίντερ, «Celebration», που ανέβηκε φέτος στο Λονδίνο με μεγάλη επιτυχία, προγραμματίζει να παρουσιάσει, μετά τη «Νεκρή ζώνη», το «Φάσμα» στο «Απλό Θέατρο».
«Θείος Σκρουτζ» από την Παιδική Σκηνή του «Μοντέρνου Θεάτρου» |
Μεγάλη επιτυχία σημειώνει στην Τουρκία το μυθιστόρημα του Κώστα Μουρσελά «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» . Πριν από δύο μήνες, που ο συγγραφέας πήγε στην Τουρκία, διαπίστωσε ότι το βιβλίο του είχε ήδη κάνει 19 εκδόσεις, που σημαίνει 38.000 αντίτυπα (κάθε έκδοση κυκλοφορεί σε 2.000 αντίτυπα). Η μεγάλη διάδοση του μυθιστορήματος στην Τουρκία (το οποίο και στην Ελλάδα είχε μεγάλη επιτυχία και γυρίστηκε αργότερα σε σίριαλ), ξεκίνησε από Τούρκους δημοσιογράφους, οι οποίοι το διάβασαν και ενθουσιάστηκαν. Οπως λέει ο Κ. Μουρσελάς, όλοι οι Τούρκοι δημοσιογράφοι που συνάντησε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη γείτονα χώρα, είχαν διαβάσει το βιβλίο του, το οποίο (όπως συμβαίνει με όλα τα πολύ επιτυχημένα βιβλία) πουλιέται και έξω από τα βιβλιοπωλεία στη μισή και παρακάτω τιμή.
Μέσο συνένωσης των συγγραφέων «που απολαύουν ευρείας αποδοχής» και εκείνων «που σιωπούν αναγκαστικά εξαιτίας της λογοκρισίας, της φυλακής ή των απειλών», αποτελεί το περιοδικό «Αουτονταφέ», η επιθεώρηση του «Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων». Το περιοδικό εκδίδεται δύο φορές το χρόνο, σε πέντε γλώσσες ταυτόχρονα: ελληνικά (εκδόσεις «Αγρα»), ισπανικά, ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά. Οι πέντε εκδόσεις του θα παρουσιαστούν στην έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης (20/10) στο Διεθνές Κέντρο της έκθεσης, από τους Κριστιάν Σαλμόν και Ασια Ντζιέμπαρ.