Παρά το γεγονός ότι η περιοχή του Βαρθμολομιού στην Ηλεία είναι περιοχή που πλήττεται συχνά από σεισμούς, εντούτοις δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για να χαρακτηριστεί σεισμογενής και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα.

Το θέμα έφερε χτες στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση ο βουλευτής του ΚΚΕ Π. Κοσιώνης, με αφορμή τον πρόσφατο σεισμό στην περιοχή, αλλά ο παριστάμενος υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Τσακλίδης αρκέστηκε να απαριθμήσει απλώς τα όποια μέτρα πάρθηκαν τις πρώτες μέρες μετά το σεισμό. Ετσι είπε ότι λήφθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα και από τον άμεσο έλεγχο που έγινε βρέθηκαν 260 κτίρια «κίτρινα» και 17 «κόκκινα», από τα οποία τα δέκα ήταν εγκαταλειμμένα. Είπε ακόμα ότι ελάχιστα από τα κτίρια που επισκευάστηκαν στον προηγούμενο σεισμό έπαθαν ζημιά, ενώ για τις απαραίτητες μικροζωνικές μελέτες απλώς ανέφερε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ανατεθεί πέντε από αυτές.

Ο Π. Κοσιώνης παρατήρησε ότι η Ερώτηση δεν αφορούσε τα άμεσα μέτρα μετά το σεισμό, αλλά κυρίως είχε να κάνει με την ανάγκη να κηρυχτεί η περιοχή σεισμογενής και να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα. Ηδη, τόνισε, υπάρχουν οι σχετικές προτάσεις φορέων της περιοχής για την πραγματοποίηση μικροζωνικών μελετών προκειμένου να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα για να αντέχουν τα κτίρια σε μελλοντικούς σεισμούς.

Στα σπάργανα βρίσκεται ακόμη το πρόγραμμα διαχείρισης των εκατοντάδων προστατευόμενων περιοχών της χώρας, με ευθύνη της κυβέρνησης, ενώ με τους ρυθμούς αυτούς μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να προστατευτούν ποτέ!

Αυτό προκύπτει και μόνον από το γεγονός ότι μόλις χτες έγινε η πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής «ΦΥΣΗ 2000», έργο της οποίας θα είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός για τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών, αλλά και η οργάνωση, ιεράρχηση και κατανομή των δράσεων και μέτρων υποστήριξης των φορέων διαχείρισης για κάθε μια από αυτές, οι οποίοι όμως δεν έχουν ακόμη συσταθεί.

Η ίδια η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Β. Παπανδρέου, μιλώντας χτες πριν από την πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής, παραδέχτηκε ότι η διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών βρίσκεται σε καμπή και ότι κατά το πρώτο στάδιο της καταγραφής, αναγνώρισης και αξιολόγησης των περιοχών αυτών εντοπίστηκαν αστοχίες και λάθη, «τα οποία - όπως υποστήριξε - θα πρέπει να διορθώσουμε και να μην επαναλάβουμε στο μέλλον». Στη συνέχεια δε δίστασε να προαναγγείλει ότι θα μπει αρκετό νερό στο κρασί της προστασίας των περιοχών αυτών, με πρόσχημα την εξασφάλιση της ...κοινωνικής συναίνεσης...

Σε άλλη χτεσινή ομιλία της κατά τη διάρκεια συνάντησης με πανεπιστημιακούς και εκπροσώπους των λεγομένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ανέλυσε τις προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ σε θέματα περιβάλλοντος. Η υπουργός ουσιαστικά δήλωσε ότι θα ακολουθήσει τους στόχους που θέτει το 6ο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον της ΕΕ, το οποίο, όπως είναι γνωστό, αναγορεύει τον ιδιωτικό τομέα και το πολυεθνικό κεφάλαιο σε βασικό διαχειριστή της περιβαλλοντικής κρίσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας από τους βασικούς τομείς στους οποίους η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ δήλωσε ότι θα στρέψει το ενδιαφέρον της η ελληνική προεδρία θα είναι η επίτευξη πολιτικής συμφωνίας για τη θέσπιση του κοινοτικού συστήματος περιβαλλοντικής ευθύνης με βάση την ανήθικη και παράλογη αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Ηταν ένας απ' τους 75 αποφοιτήσαντες του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) το δεύτερο εξάμηνο του 2002. Είχαν προηγηθεί άλλοι 75 το πρώτο εξάμηνο.

H αποφοίτηση του 2002 την περασμένη Κυριακή στη σκηνή του θεάτρου «Ιλίσια-Ντενίση» ήταν μια απ' τις πιο δυνατές... παραστάσεις κατά των ναρκωτικών. Εδειχνε το μακρύ, δύσκολο αλλά όχι και ακατόρθωτο δρόμο της οριστικής απαλλαγής απ' τις εξαρτήσεις.

Το υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, Ν. Παρασκευόπουλος. Αυτή η αποφοίτηση, είπε, εκτός από μέρα χαράς και σεβασμού είναι και μέρα πραγματικότητας με την έννοια ότι η χαρά δε βρίσκεται μόνο στη φαντασία και στα οράματα. Ο αγώνας, πρόσθεσε, συνεχίζεται και είναι σημαντικό το μήνυμα προς την κοινωνία.

Ομως, απέχει και απ' τις υποσχέσεις και απ' τις σύγχρονες ανάγκες. Κι ύστερα η πολιτική της κυβέρνησης διολισθαίνει συνεχώς στα υποκατάστατα.

Αλήθεια, ποια ουσία μπορεί να διασφαλίσει το λαγαρό μυαλό και τη συγκίνηση που αποτυπώθηκαν στα λόγια, «Μάνα, ξέρω ότι είσαι στην αίθουσα. Ξέρω ότι μπορεί και να κλαις. Και χαίρομαι γιατί αυτή τη φορά κλαις από χαρά και όχι απ' την ταλαιπωρία που σ' έκανα να νιώσεις»;