AFP or licensors

Οι εκπρόσωποι των πιο ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων στη Σύνοδο του G20 στο Αμβούργο

Η οικοδέσποινα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, τόνισε πως «λύσεις μπορούν να βρεθούν μόνο αν είμαστε έτοιμοι για συμβιβασμούς, αλλά χωρίς να υποχωρήσουμε πάρα πολύ, γιατί φυσικά μπορούμε να δηλώνουμε καθαρά και τις διαφορές μας».

Τα δυο βασικά ζητήματα όπου εκφράστηκαν πιο έντονα οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι το «παγκόσμιο "ανοιχτό" εμπόριο» έναντι του «προστατευτισμού» και «η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής». Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, υπηρετώντας τα συμφέροντα μερίδας του αμερικανικού κεφαλαίου, απειλεί με μέτρα προστατευτισμού, όπως π.χ. επιβολή δασμών στις εισαγωγές χάλυβα κυρίως από τη Γερμανία, την Κίνα και τον Καναδά. Ετσι, στις απειλές Τραμπ για τις ευρωπαϊκές εισαγωγές χάλυβα, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Κ. Γιούνκερ, δήλωσε ότι «η Ευρώπη είναι έτοιμη να αντιδράσει άμεσα και επαρκώς».

Επιπλέον, οι ΗΠΑ αποχώρησαν πρόσφατα από τη Συμφωνία του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, που είναι ένας προσωρινός συμβιβασμός, πίσω από τον οποίο βρίσκονται μεγάλα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το φυσικό αέριο, τα βιοκαύσιμα, η ανακύκλωση, η αυτοκινητοβιομηχανία (ηλεκτροκίνηση) κ.ά. Η Κίνα, π.χ., διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στη λεγόμενη «πράσινη Ενέργεια» και βλέπει εκεί μια νέα ευκαιρία για να διοχετευτούν κεφάλαια.

Ο Κινέζος Πρόεδρος, Σι Τσινπίνγκ, προέτρεψε τα μέλη του G20 «να αναπτύξουν την οικονομική ένταξη και την πράσινη χρηματοδότηση, ώστε ο χρηματοπιστωτικός τομέας να οδηγήσει στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας».

Ετσι, ενδεικτικό είναι το κοινό ανακοινωθέν των χωρών της BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), που καταδικάζει τον προστατευτισμό και τάσσεται υπέρ του ανοιχτού, δίκαιου, με κανόνες εμπορίου, και επιπλέον καλεί «τη διεθνή κοινότητα να εργαστεί για την εφαρμογή της Συμφωνίας του Παρισιού».

Στο μεταξύ, τα παζάρια εξελίσσονταν και στο περιθώριο της Συνόδου, όπου έγιναν πολλές διμερείς συναντήσεις ηγετών. Στη συνάντηση Μέρκελ - Τραμπ, παρουσία και των ΥΠΕΞ των δυο χωρών, συζητήθηκαν θέματα όπως η Β. Κορέα, η Μέση Ανατολή και η σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία. Επίσης, η Μέρκελ συζήτησε με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρ. Τ. Ερντογάν, τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για τη μετανάστευση και άλλα θέματα που αφορούν τις «κλονισμένες» διπλωματικές τους σχέσεις. Η Γερμανία έχει εκφράσει πολλές φορές τις ιδιαίτερες σχέσεις που έχει και θέλει να συνεχίσει με την Τουρκία.

Η πρώτη «πρόσωπο με πρόσωπο» συνάντηση Τραμπ - Πούτιν ήταν αυτή που ξεχώρισε, κράτησε 140 λεπτά και χαρακτηρίστηκε «εποικοδομητική», όπου «διαπιστώθηκε καλή χημεία ανάμεσα στους δύο ηγέτες», παρά την ύπαρξη διαφορετικών προσεγγίσεων σε ζητήματα όπως η Ουκρανία, η ΛΔ Κορέας, τα ζητήματα κυβερνοεπιθέσεων και της φερόμενης εμπλοκής των Ρώσων στις εσωτερικές υποθέσεις των ΗΠΑ. Αργά το βράδυ της Παρασκευής έγινε γνωστό ότι υπήρξε μια συμφωνία για έναρξη εκεχειρίας από το βράδυ της Κυριακής στη Νοτιοδυτική Συρία, στην οποία συμφωνούν Ισραήλ και Ιορδανία. Επίσης, ο Πούτιν απέρριψε τις αιτιάσεις για ανάμειξη στις εκλογές των ΗΠΑ και τις εσωτερικές υποθέσεις, ενώ δηλώθηκε και από τις δύο πλευρές ότι πρέπει να υπάρχει ένας μόνιμος δίαυλος επικοινωνίας.

Βεβαίως, οι δύο πιο ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ακόμα και όταν συνεργάζονται (και δεν είναι θέμα «χημείας» αλλά συμφερόντων), δεν θα πάψουν να ανταγωνίζονται θανάσιμα. Αυτός που ορισμένες δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Κίνα και άλλες ανερχόμενες διεκδικούν ως «πολυπολικό κόσμο», η «δήθεν αμοιβαία επωφελής συνεργασία», δεν θα πάψει να είναι ο κόσμος των σφοδρών ανταγωνισμών που ματώνουν τους λαούς, ειδικά στη σημερινή φάση του καπιταλισμού που σαπίζει και γίνεται πιο απάνθρωπος. Γι' αυτό η ανατροπή του είναι καθήκον του καθημερινού λαϊκού αγώνα, που πρέπει να διεκδικήσει όλο τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και τον κλέβουν οι λίγοι καπιταλιστές.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Καταρχήν πολιτική συμφωνία υπέγραψαν την Πέμπτη η Ευρωπαϊκή Ενωση και Ιαπωνία κατά τη διάρκεια της 24ης Συνόδου Κορυφής. Πρόκειται για τη διαδικασία εντατικοποίησης του παζαριού που χρονολογείται από το 2013, για την επίτευξη συμφωνίας οικονομικής συνεργασίας και συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας. Πιο χαρακτηριστικό ζήτημα που μπαίνει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης είναι το θέμα των δασμών και των ρυθμίσεων, δηλαδή όρων που ενδιαφέρουν τους μονοπωλιακούς ομίλους. Το όλο εγχείρημα «ντύνεται» με βαρύγδουπες διατυπώσεις περί κοινών «αξιών», ανάπτυξης της «δημοκρατίας», του «ελεύθερου και δίκαιου εμπορίου». Οι ηγέτες των δύο πλευρών, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Αμπε και οι πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και Ντόναλντ Τουσκ, αντίστοιχα, σε κοινή δήλωσή τους αναφέρουν ότι «με την καταρχήν συμφωνία της οικονομικής εταιρικής σχέσης, η Ευρώπη και η Ιαπωνία αποδεικνύουν στον κόσμο - και στους πολίτες μας - ότι το ελεύθερο εμπόριο, με σαφείς και διαφανείς κανόνες που σέβονται πλήρως και ενισχύουν τις αξίες μας, παραμένει ένα σημαντικό εργαλείο για να προωθήσουμε την ευημερία στις κοινωνίες μας. Η συμφωνία οικονομικής εταιρικής σχέσης ΕΕ - Ιαπωνίας θα αποτελέσει τη βάση μιας στρατηγικής εταιρικής σχέσης για το ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο, έναντι του προστατευτισμού». Και προσθέτουν: «Σε μια εποχή που η διεθνής τάξη βασισμένη σε κανόνες υπόκειται σε αυξανόμενη πίεση, η συμφωνία οικονομικής εταιρικής σχέσης και η συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης θέτουν ως προτεραιότητα τις κοινές αξίες και τις κοινές αρχές που αποτελούν το θεμέλιο της εταιρικής σχέσης ΕΕ - Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και του κανόνα του νόμου».

Ενδεικτικές και οι δηλώσεις Τουσκ ότι η συμφωνία με την Ιαπωνία «αντικρούει το επιχείρημα του Brexit για το τι μπορεί και δεν μπορεί να προσφέρει η ΕΕ στο πεδίο του διεθνούς εμπορίου», ή του Γιούνκερ ότι «δεν υπάρχει προστασία στον προστατευτισμό». Προφανής αποδέκτης η κυβέρνηση των ΗΠΑ, που θέλει να προωθήσει εφαρμογή μέτρων εθνοκρατικού προστατευτισμού (αν και σε μικρότερο βαθμό απ' ό,τι ο Ντόναλντ Τραμπ εμφάνιζε προεκλογικά). Οι αφορμές για να επισπευσθεί η συνεργασία ΕΕ και Ιαπωνίας, και μάλιστα να ανακοινωθεί μια μέρα πριν τη Σύνοδο του G20, βρίσκονται στην απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, από τη Διειρηνική Συνεργασία (ΤPP) και επαναδιαπραγμάτευση που προωθεί για τη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων ΕΕ - ΗΠΑ (TTIP).

Οι κινήσεις αστικών τάξεων και καπιταλιστών εμφανίζονται ως δήθεν ευεργετικές για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Η συμφωνία ΕΕ - Ιαπωνίας εμφανίζεται ότι θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας, ότι θα αυξήσει τις εξαγωγές, θα καταργήσει τους δασμούς για το 99% των εξαγωγών από κάθε πλευρά. Βεβαίως, αυτά είναι αντικείμενο σκληρής διαπραγμάτευσης που δεν είναι σίγουρο πώς θα καταλήξει. Για παράδειγμα, οι Ιάπωνες αυτοκινητοβιομήχανοι «καίγονται» για ελεύθερη πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά, όμως οι ανταγωνιστές τους στην ΕΕ θέλουν μεταβατική περίοδο προετοιμασίας για την εφαρμογή τέτοιου μέτρου.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν σε κανένα μπλοκ εκμεταλλευτών τους. Βιώνουν παντού το χτύπημα εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και στο βωμό του ανταγωνισμού των καπιταλιστών, για αγορές, ενεργειακούς πόρους, τους δρόμους μεταφοράς τους, γεωστρατηγικές σφαίρες επιρροής, πεθαίνουν, γνωρίζουν τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ξεριζωμό από τις πατρίδες τους. Μονόδρομος για αυτούς είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου παντού, για να ανοίξει ο δρόμος για άλλη οργάνωση της εξουσίας και της οικονομίας, ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν οι τεράστιες επιστημονικοτεχνικές δυνατότητες της εποχής για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.