Προχτές η Ντ. Μπακογιάννη είπε πως καλύτερα να χάσει ο λαός 20% από το εισόδημά του και να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία μένοντας στο ευρώ παρά να γίνει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και να χάσει 85%. Τρομοκρατικό, πράγματι, δίλημμα για την υποταγή της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην πολιτική της σταδιακής αλλά μόνιμης εξαθλίωσης. Γιατί, πράγματι, η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η επιστροφή στη δραχμή θα υποτιμήσουν πολύ περισσότερο το εργατικό εισόδημα, αλλά αν προσθέσουμε σ' αυτό 20% τις απώλειες εισοδήματος από τις αρχές του 2010 με την έναρξη εφαρμογής των αντεργατικών μέτρων των μνημονίων, σε συνδυασμό με τα μέτρα φοροληστείας (δραστική μείωση αφορολόγητου, χαράτσια, αύξηση ΦΠΑ και άλλων έμμεσων φόρων), τότε οι συνολικές απώλειες ξεπερνούν το 45%. Ηδη, δηλαδή, χάθηκαν πέντε μισθοί. Η αστική προπαγάνδα χτες, από τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, ενώ πρόβαλλε και εξηγούσε τις αβάσταχτες, όπως έλεγαν οι δημοσιολόγοι, συνέπειες των νέων εγκληματικών μέτρων σφαγής των εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, έτσι για να δείξουν τάχα «συμπόνοια», ταυτόχρονα πρόβαλλαν και τον μπαμπούλα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, της επιστροφής στη δραχμή, της στάσης πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, αν δεν εφαρμοστούν για να πάρει το κράτος τα δάνεια. Χτες η «Καθημερινή» από την πρώτη της σελίδα έγραφε για κάποιους αστούς πολιτικούς που εμφανίζονται αντίθετοι στην τρόικα γιατί, τάχα, αυτή επιβάλλει τα αβάσταχτα για το λαό μέτρα: «Δεν αντιλαμβάνονται πόσο αστείοι μοιάζουν όταν πουλάνε "μαγκιά" σε ένα λαό που ξέρει τελικά τι του γίνεται και που μέσα του παλεύει συνεχώς το πάθος της πληγωμένης υπερηφάνειας με την ανάγκη εθνικής και προσωπικής επιβίωσης; Προς το παρόν έχουμε πολιτικούς της... δραχμής». Προχτές επίσης η ίδια εφημερίδα έγραφε από την πρώτη της σελίδα: «Οδός διαφυγής δεν υπάρχει... Μία αντικειμενική πραγματικότητα λέει ότι λεφτά δεν υπάρχουν και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να βασισθεί στα 130, ίσως και περισσότερα, δισεκατομμύρια ευρώ του νέου πακέτου στήριξης, για να έχει ελπίδες επιβίωσης στο παρόν και στο μέλλον. Αν βεβαίως επιθυμεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη και να μην καταλήξει χώρα-παρίας... Το μοντέλο της άκρατης κατανάλωσης με μπροστάρη ένα κράτος που δανειζόταν και μοίραζε λεφτά δεν μπορούσε να συνεχιστεί».

Ολα τα παραπάνω βάζουν το τρομοκρατικό στην εργατική τάξη δίλημμα «ή υποταγή σε μισθούς 400 ευρώ χωρίς άλλα δικαιώματα ή χρεοκοπία της οικονομίας». Θεωρούν μάλιστα ότι οι εργαζόμενοι θέλουν να υποταχτούν αλλά τους εμποδίζουν κάποιοι αστοί πολιτικοί. Στο λαό «παλεύει συνεχώς το πάθος της πληγωμένης υπερηφάνειας με την ανάγκη εθνικής και προσωπικής επιβίωσης», λένε. Μέγα ψέμα. Τον τρομοκρατούν, του λένε ψέματα γιατί του κρύβουν ποιος ωφελείται από τα μέτρα ατέρμονης χρεοκοπίας του. Κρύβουν ότι ωφελείται τα μέγιστα το κεφάλαιο, αφού με πάμφθηνους εργάτες, των 400 και 500 ευρώ, θα έχει τεράστια και γρήγορα κέρδη. Ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή... Επιστροφή στη δραχμή σημαίνει μεγάλη υποτίμηση κεφαλαίου, δηλαδή καταστροφή του. Σημαίνει, επίσης, μεγάλες δυσκολίες στη διεθνή του δραστηριότητα, στη διαπλοκή του κεφαλαίου στην Ελλάδα με τα κεφάλαια άλλων κρατών. Αυτό φοβούνται οι αστοί. Σημαίνει και μεγαλύτερη καταστροφή εργατικής δύναμης, αλλά ό,τι και αν γίνει ο λαός καταστρέφεται και δεν πρέπει να μετρά τη λιγότερη ή την περισσότερη καταστροφή του, αλλά την οριστική κατάργηση αυτών που τον καταστρέφουν. Είναι επικίνδυνο να μπαίνει η εργατική τάξη σ' αυτό το δίλημμα όταν ήδη τη χρεοκοπούν, και αυτή η χρεοκοπία είναι ατέρμονη. Δεν πρέπει να κάνει δικά της τα διλήμματα των αστών. Επίσης, στους αστούς υπάρχουν τμήματά τους που είναι υπέρ της δραχμής στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Με τη δραχμή, θα κερδίσουν όσοι έχουν σχέση με τον τουρισμό, αφού θα γίνει πολύ φτηνός για τους τουρίστες από το εξωτερικό και θα κερδοφορούν πολλαπλάσια, θα επενδύσουν αυτοί που έβγαλαν κεφάλαια στις τράπεζες της Ελβετίας και αλλού σε ευρώ, σε διάφορους τομείς της οικονομίας με ελάχιστα κεφάλαια ή θα αγοράσουν πάμφθηνα τομείς που ιδιωτικοποιούνται και θα βγάλουν γρήγορα και μεγάλα κέρδη. Το ίδιο και για τα μονοπώλια άλλων κρατών που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Είναι ψέμα τα περί «μοντέλου άκρατης κατανάλωσης με δανεικά». Η εργατική τάξη, ο λαός αγωνίστηκε για να κατακτήσει όλα όσα σήμερα του τα αφαιρούν. Τα δάνεια γέμιζαν τα κρατικά ταμεία για να δίνονται επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο. Τα μέτρα καμιά σχέση δεν έχουν με τα χρέη και τα ελλείμματα, δε θα φέρουν λεφτά στα κρατικά ταμεία. Εντείνουν ασταμάτητα την εκμετάλλευση κάνοντας κόλαση τη ζωή των εργατών. Να γιατί λέμε ο λαός να μην υποταχτεί στην πολιτική της μόνιμης εξαθλίωσής του μέσα ή έξω απ' το ευρώ. Πρέπει να βροντοφωνάξει κάτω η κυβέρνηση της πλουτοκρατίας και της ΕΕ. Πανεργατική, παλλαϊκή αντεπίθεση και συμμαχία για να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια, για αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία. Είναι ώρα ευθύνης και απόφασης για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ώρα συμπόρευσης με το ΚΚΕ.