Στις 23 Φλεβάρη του 1943 ιδρύεται η ΕΠΟΝ, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και άλλων πατριωτών, αγωνιστών της ηρωικής Εθνικής Αντίστασης. (Ιδια ημερομηνία 23 Φλεβάρη του '18, η επέτειος της πρώτης νικηφόρας μάχης του Κόκκινου Στρατού στο Νόρβα, εναντίον των Γερμανών εισβολέων. Θεωρήθηκε ως ημερομηνία δημιουργίας του Κόκκινου Στρατού, που σχηματίστηκε από εργάτες, κοκκινοφρουρούς και άλλους εθελοντές, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των μπολσεβίκων). Η πλούσια δράση της ΕΠΟΝ έδωσε μια νέα πνοή στην ανάπτυξη, τη δράση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Σα θρύλος.

Η ηρωική, φλογερή νεολαία της Ελλάδας ένωσε την παλικαριά, την πατριωτική της φωτιά, στις γραμμές του ΚΚΕ. Η ΕΠΟΝ οδήγησε σε πράξεις λαμπρές και αθάνατες εποποιίες, επικά κατορθώματα αντίστασης: όπως οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις της Αθήνας, το ολοκαύτωμα της οδού Μπιζανίου. Η ηρωική μορφή της Ηρώς Κωνσταντοπούλου - αποτέλεσαν το σπόρο, στο βωμό της ελευθερίας. Οι σημαίες του «ΚΚΕ, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ της ΕΠΟΝ» έδωσαν υπόσταση στον αγώνα. Ο αγωνιστικός πυρετός, που είχε κυριέψει τη νεότητα, ήταν φαινόμενο καταπληκτικό, τόσο από την άποψη της ηθικής, όσο και ψυχικής. Υπήρξε η ΕΠΟΝ ένας συναγερμός νεανικών ψυχών.

Από το σπίτι του Υμηττού, το σπίτι της οδού Μπιζανίου, στην Καλλιθέα, στον Πειραιά, σε ανάλογα ηρωικά κατορθώματα. Τα ολοκαυτώματα στη Θεσσαλονίκη, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στη Ρούμελη και στο Μοριά, τα νιάτα της Ελλάδας μέσα από τις θέσεις της ΕΠΟΝ, μάχονταν και τραγουδούσαν. Και έπεφταν με το χαμόγελο στα χείλη, για τα πανάκριβα ιδανικά του απελευθερωτικού αγώνα: «Ολοκαύτωμα γενήκατε σεις πατρίδα και τιμή να υπερασπιστείτε/ λεβέντες κι αν πεθάνατε σεις/ αιώνια στη μνήμη μας ζείτε». Στο κάστρο - σπίτι της οδού Μπιζανίου στις 23 Ιουλίου 1944, στην Καλλιθέα της Αθήνας από τα μηχανοκίνητα του Μπουραντά, συνεργάτη των χιτλερικών κατακτητών, ενισχυμένο με ισχυρές δυνάμεις ταγματασφαλιτών, πέφτουν σε άνιση μάχη οι νεολαίοι: Γιάννης Ιωακειμίδης, Σταύρος Πουλημένος, Δημήτρης Βασιλειάδης, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, Γιώργος Γυμνόπουλος, Στέλιος Βιτζέντζος, Γαβριήλ Μυρδινός, ηλικίες από 17 χρόνων έως 20 χρόνων.

Το Μάρτη του '43, η μεγαλειώδης κινητοποίηση του αθηναϊκού λαού, ενάντια στην πολιτική επιστράτευση, που έγινε από την κατοχική κυβέρνηση. 250.000 λαού και νεολαίοι της ΕΠΟΝ αντιμετώπισαν τους κατακτητές και την κυβέρνηση, την ανάγκασαν να αποσύρει το νόμο της. Στις 22 Ιουλίου '43, επανέρχονται οι ντόπιοι και ξένοι κατακτητές για την επιστράτευση: Τα χιτλερικά τανκς ξερνούν φωτιά και θάνατο: Η οδός Πανεπιστημίου - Αμερικής δέχεται τα κορμιά της 17χρονης ΕΠΟΝίτισσας Παναγιώτας Σταθοπούλου, του Θανάση Τεριάκη και του Θωμά Χατζηθωμά, σπουδαστών του Πολυτεχνείου. Στις 5/9/'44 εκτελείται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους χιτλεροφασίστες κατακτητές, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου. Δεκαεπτά μόλις χρόνων ΕΠΟΝίτισσα, αναδείχτηκε σ' ένα από τα μαχητικά μέλη της ΕΠΟΝ. Πήρε μέρος σ' όλες τις εκδηλώσεις ενάντια στους κατακτητές και βρισκόταν πάντοτε στις πρώτες γραμμές του αγώνα. Ηρωική μορφή μέχρι το θάνατό της. Μέχρι οι ριπές να ρίξουν το κορμί της. Δεκαεφτά σφαίρες από τους φασίστες για τα δεκαεφτά της χρόνια!!

Η ΕΠΟΝ τότε και σήμερα. Η ιστορία μας. Τότε και σήμερα. Συνεχίζουμε να παλεύουμε για τα ίδια ευγενή ιδανικά του λαού. Ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Για ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη. Κατά της ΕΕ - ΝΑΤΟ. Η ΕΠΟΝ ζει στους νέους αγώνες - για δικαίωμα στη ζωή. Με την εργατική τάξη πρωτοπόρα. Οπως και τότε: «Αδέλφια η θυσία σας άσκοπα δεν έγινε/ σα χείμαρρος το αίμα σας.../ ευλαβικά κλίνει το γόνα,/ περήφανη για σας που πέσατε».