ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ) έχει βάλει σκοπό να καταργήσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου!!!

***

Δεσμεύτηκε (και) γι' αυτό...

***

Καλά είπε ο Λαζόπουλος: «Δεν μπορεί να θεραπεύσει και την πίεση της μάνας μου;»!!!...

***

Εθνική συναίνεση θέλει ο Αβραμόπουλος (ΝΔ) για την Υγεία!!!

***

Εχουμε, λοιπόν, και λέμε: Εθνική συναίνεση για την Υγεία, την εξωτερική πολιτική, την Παιδεία, την Ασφάλιση, την Αμυνα και λοιπά!!! Για όλα, δηλαδή...

***

Ε, τότε κάνετε μία κυβέρνηση με τον Γιώργο (ΠΑΣΟΚ), να ησυχάσουμε!...

***

Αυτά ξέρει κι ο Σαρκοζί κι έκανε κυβέρνηση με δεξιούς, σοσιαλιστές και κεντρώους! Λες και έχουν καμία διαφορά!...

***

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Δηλαδή, μπορεί να γίνεις υπουργός Εξωτερικών μιας κυβέρνησης Καραμανλή!...

***

Κώστα (ΝΔ): Κι εσείς, μιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ! Εκτός αν η Ντόρα προλάβει...

***

Μαργαρίτη (ΣΥΝ): Οπου να 'ναι θ' αλλάξει (...) το ΠΑΣΟΚ, να πάτε μαζί!...

***

Τηλέπαθοι, μόνο ΚΚΕ, για να δούμε άσπρη μέρα!...

***

Πάνια, Μπάρμπα, μεσημεριανούδες, νυχτερινοί!!! Σαβούρα μπόλικη! Μη σοβαρή σαβούρα...

***

Γιατί υπάρχει κι η σοβαρή σαβούρα!... Ιδίως στα δελτία ειδήσεων!... Το τι εκπέμπεται, είναι ανήκουστο...

***

Τηλέπαθοι, μην τους παίρνετε στα σοβαρά...

***

Ακου θερμοκήπιο!...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΟΥΒΑ

Και δικός μας ο αγώνας της

Με μια λιτή εκδήλωση, δείγμα της αλληλεγγύης στο ηρωικό νησί της Επανάστασης, υποδεχτήκαμε χτες στα γραφεία της εφημερίδας τους Κουβανούς εκπροσώπους της Οργάνωσης Αλληλεγγύης με τους Λαούς της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής (OSPAAAL). Βρίσκονται στη χώρα μας με την ευκαιρία της Εκθεσης Πολιτικής Αφίσας για τον Τσε και την Αλληλεγγύη (Πειραιώς 256), που δεν πρέπει να χάσει κανείς.

Κυρ Μέντιε...

Μάης, είναι ο μήνας σύμβολο στον αγώνα της εργατικής τάξης για κοινωνικό μετασχηματισμό. Είναι όμως και ο μήνας που «κατ' εξοχήν ψάλλουσιν οι ποιηταί και οι όνοι». «Πολλάκις εις τα χρυσά μου όνειρα επόθησα να είχα τόσον χρυσόν όσους στίχους έχει αποθηκεύσει ο Μάιος από παντός χρόνου και τόπου τους ποιητάς» (Κ. Παλαμάς). Κατά τον Σουρή «γιορτάζουν και οι Ερωτες, η Μούσαις και η Χάρες/ γιορτάζουν και οι γάδαροι με της σεμναίς γαδάρες».

Εκτός και αν είναι ο κυρ Μέντιος του Βάρναλη που αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα δουλεύει για τ' αφεντικό του: «Μεροδούλι, ξενοδούλι!/Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι/ ούλοι: δούλοι, αφεντικό/ και μ' αφήναν νηστικό». Οταν όμως είναι να απολαύσει τις στοιχειώδες χαρές της ζωής: «Αλλ' εμένα σε μια σφήνα/ μ' έδεναν το Μάη το μήνα/ στο χωράφι το γυμνό/ να γκαρίζω, να θρηνώ». Ο κυρ Μέντιος, το «θύμα», το «ψώνιο», το «Σύμβολον αιώνιο». Σύμβολο του δουλευτή λαού - θύμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που στο τέλος της ζωής του «Γέρασα κι ως δε φελούσα/ κι αχαΐρευτος κυλούσα,/ με πετάξανε μακριά/ να με φάνε τα θεριά». Μα «Αν ξυπνήσεις, μονομιάς/ θά 'ρτει ανάποδα ο ντουνιάς».

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες μέρα Μαγιού σε χάνω(...)». Ο θρήνος της μάνας, της εργατικής τάξης, του λαού, για τα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Για τον ΟΚΝίτη Σωτήρη Παρασκευαΐδη, μέλος του Σωματείου Τεχνιτών Ζαχαροπλαστών Ελλάδας, στην πρώτη αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά το 1924. Για τον Τάσο Τούση, 27χρονο οδηγό, την Αναστασία Καρανικόλα, 28χρονη καπνεργάτρια, τον Ιντο Σενόρ, 22χρονο επινικελωτή, τον Σαλβατόρ Μασαράνο, 19χρονο υπάλληλο, τον Δημ. Αγλαμίδη, 25χρονο σιδερά, τον Ι. Πανόπουλο, 23χρονο λαστιχά, τον Ευαγγ. Χόλη, 32χρονο καπνεργάτη, τον Δ. Λαϊνά, 17χρονο τσαγκάρη, και τoν Ευθ. Αδαμαντίου, 18χρονο τσαγκάρη, που μαζί με χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στην απεργία των καπνεργατών στις 9 Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη, 11η μέρα της απεργίας.

Για τα 200 παλικάρια κομμουνιστές που εκτέλεσαν στην Καισαριανή το 1944 «γιατί είχατε πολύ φως μες στην καρδιά σας/κι ευώδιαζαν τα ρούχα σας από ελευτεριά». Για τα θύματα των εργοδοτικών εγκλημάτων στους χώρους δουλιάς. Το αίμα των εργατών που έγινε λιπαντικό στη μηχανή του κέρδους. Η υπόσχεση: «Γλυκέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι, Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε. (...) Γιε μου, στ' αδέλφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου, σου πήρα το ντουφέκι σου, κοιμήσου, εσύ πουλί μου».

Και η Ελπίδα εκεί, ανάμεσα στους διαδηλωτές, σαν τις παπαρούνες στον κάμπο, ανάμεσα στα πράσινα στάχυα. «Και οι παπαρούνες στους αγρούς κόκκινα φέσια να κουνάνε/ κάποιοι πεθάνανε για μας/ κάποιοι που ξέρουν να αγαπάνε». Αχ, κυρ Μέντιε κουτεντέ... Δεν τα 'μαθες εσύ αυτά. Δεν τα γράφουν στα βιβλία στο σχολειό, δεν τα λένε στις ειδήσεις των οκτώ. Κυρ Μέντιο, μη σκύβεις το κεφάλι... «Κοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει/ κ' έχ' η πλάση κοκκινίσει/ κι άλλος ήλιος έχει βγει/ σ' άλλη θάλασσ', άλλη γη».

Ηρακλής ΚΑΚΑΒΑΝΗΣ