Την Πέμπτη, δέκα μήνες μετά το ναυάγιο της προηγούμενης ενδοσυριακής διαπραγμάτευσης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στη Γενεύη, οι αντιπροσωπείες κυβέρνησης της Συρίας και της αντιπολίτευσης συναντήθηκαν ξανά στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στην ελβετική πόλη, υπό αρκετά διαφορετικές συνθήκες. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν η αλλαγή κυβέρνησης στις ΗΠΑ (όχι όμως και των ευρύτερων γεωπολιτικών επιδιώξεων της Ουάσιγκτον στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής), οι σημαντικές νίκες του συριακού στρατού στα πεδία των συγκρούσεων (με πιο χαρακτηριστική την ανάκτηση του Χαλεπίου), η εδραίωση της Ρωσίας όχι μόνο ως στρατιωτικής επεμβατικής δύναμης (με πρόσκληση της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ), αλλά και ως διπλωματικής δύναμης, καθώς σε συνεργασία με την Τουρκία και το Ιράν επέβαλε τον περασμένο Δεκέμβρη αφενός τη συμφωνία παύσης των εχθροπραξιών, αφετέρου προώθησε τις πρόσφατες ενδοσυριακές έμμεσες διαβουλεύσεις στην Αστάνα του Καζακστάν.

Τα νέα παζάρια στη Γενεύη πραγματοποιούνται, έτσι, υπό το ειδικό βάρος αύξησης του γεωπολιτικού γοήτρου της Ρωσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σε συνάρτηση με τα (επί του παρόντος) ασαφή σχέδια των ΗΠΑ για την περιοχή (πλην ίσως κάποιων αδιόρατων σχεδίων περί δημιουργίας «ζωνών ασφαλείας» στο έδαφος της Βόρειας Συρίας και «συντριβής» των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους»). Είναι χαρακτηριστικό πως αυτά τα νέα δεδομένα επέφεραν αλλαγές και στη σύνθεση της αντιπροσωπείας της συριακής αντιπολίτευσης. Αρχηγός της δεν είναι πλέον ο Μοχάμεντ Αλούς, ηγέτης της ισλαμικής οργάνωσης μισθοφόρων «Στρατός του Ισλάμ» που προωθείται κυρίως από τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία, αλλά ο 40χρονος καρδιολόγος, στέλεχος του «Συριακού Εθνικού Συνασπισμού» Νάσερ Χαρίρι. Στην 21μελή αντιπροσωπεία, επίσης, για πρώτη φορά συμμετέχουν και εκπρόσωποι της λεγόμενης συριακής αντιπολίτευσης της Μόσχας και του Καΐρου, οι οποίοι φάνηκαν, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες της διαπραγμάτευσης στη Γενεύη, να απορροφούν τους κραδασμούς που προκάλεσε η απαίτηση της συριακής αντιπολίτευσης που προωθεί η Σαουδική Αραβία για «άμεση παραίτηση» του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ ως... «προϋπόθεση» για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις. Ο Ρώσος απεσταλμένος διπλωμάτης, Αλεξέι Μποροντάφκιν, χαρακτήρισε την απαίτηση για παραίτηση του Ασαντ «παράλογη», εκφράζοντας παράλληλα ζωηρές επιφυλάξεις για τα σχέδια ΗΠΑ - Τουρκίας να δημιουργήσουν «ζώνες ασφαλείας» στο συριακό έδαφος. Ο Μποροντάφκιν σημείωσε ότι δεν έχει κατατεθεί επίσημα ένα σαφές σχέδιο για αυτές τις «ζώνες ασφαλείας», σημειώνοντας εντούτοις πως κάτι τέτοιο θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να γνωστοποιηθεί στη συριακή κυβέρνηση και να ερωτηθεί εάν συμφωνεί να οργανώσουν στο έδαφός της τέτοιες «ζώνες»...

Σιωπηλός, τουλάχιστον έως νωρίς το βράδυ της Πέμπτης, ήταν ο Αμερικανός ομόλογος του Μποροντάφκιν, Μάικλ Ράτνεϊ, που ανέλαβε πριν μερικές μέρες το πόστο του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ και του απεσταλμένου της χώρας του στη Συρία.

Αμφίβολο είναι, πάντως, το όποιο αποτέλεσμα της νέας διαπραγμάτευσης, παρά τα νέα δεδομένα που εμφανίζονται επί τάπητος. Το βέβαιο είναι ότι ακόμα κι αν βρεθεί ένας συμβιβασμός, αυτός θα είναι προσωρινός, αφού δεν πρόκειται να σταματήσουν ο ανταγωνισμός και οι αντιθέσεις ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής που οδήγησαν στη σύγκρουση στη Συρία. Μόνος παράγοντας να τελειώσει αυτή η κατάσταση είναι ο αγώνας του λαού ενάντια σε ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές.

Εντάθηκαν στις αρχές της βδομάδας, στη Βουλή των Λόρδων, οι ενδοαστικές κόντρες στο Ηνωμένο Βασίλειο, μπροστά στην προοπτική των επικείμενων παζαριών για την αποχώρηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση (Brexit). Στη διήμερη συνεδρίαση της (μη αιρετής) Βουλής των Λόρδων, σχετικά με το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την ενεργοποίηση του άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας, καταγράφηκαν οι αντιθέσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν σε διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης και επιβεβαιώθηκε η έντονη πόλωση ανάμεσα σε υπέρμαχους και πολέμιους του Brexit, καθώς και οι έντονες αντεγκλήσεις ακόμη και μεταξύ Λόρδων και Βαρόνων των ίδιων αστικών κομμάτων (π.χ. εντός του κυβερνώντος Συντηρητικού και εντός των Εργατικών της αξιωματικής αντιπολίτευσης). Αμφισβητήθηκε ακόμη και ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι είναι μη ανακλητή η ενεργοποίηση του άρθρου 50 και η διαδικασία αποχώρησης.

Ωστόσο, μετά από 20 ώρες συζήτησης, η Βουλή των Λόρδων αποφάσισε να προωθήσει, δίχως ψηφοφορία, το νομοσχέδιο σε αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, την ερχόμενη βδομάδα, επιλέγοντας να μεταφέρει το επόμενο στάδιο της κόντρας στο πεδίο των τροπολογιών. Τροπολογιών που αφορούν στα δικαιώματα των μεταναστών από άλλες χώρες της ΕΕ που ζουν και εργάζονται στη Βρετανία, ή τους όρους που θα ωφελήσουν περισσότερα τα βρετανικά μονοπώλια, που φυσικά δεν έχουν ενιαία στάση.

Το ίδιο διάστημα, η κυβέρνηση συνέχισε τις προσπάθειες διαπραγμάτευσης πριν τα επίσημα παζάρια (αναμένεται να ξεκινήσουν τον ερχόμενο Απρίλη), επιχειρώντας να επηρεάσει κυβερνήσεις σε άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ.

Ο υπουργός που είναι αρμόδιος για το Brexit, Ντέιβιντ Ντέιβις, στάλθηκε σε διήμερη «ειδική αποστολή» στις χώρες της Βαλτικής, προσπαθώντας να πουλήσει, από τη μία, «στρατιωτική προστασία» με φόβητρο τη «ρωσική απειλή», από την άλλη να διαβεβαιώσει κάποιες από τις Βαλτικές χώρες (π.χ. τους Λετονούς) ότι οι μετανάστες τους στη Βρετανία θα απολαμβάνουν ίδια δικαιώματα με τα σημερινά και μετά το Brexit. Επί δύο μέρες, ο Ντέιβις, σε Λετονία, Λιθουανία και Εσθονία, προσπάθησε επίσης να πείσει πως η διαπραγμάτευση με την ΕΕ για την αποχώρηση αλλά και τη σύναψη νέας εμπορικής συμφωνίας Λονδίνου - Βρυξελλών «μπορεί» να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια. Κάποιοι από τους ομολόγους του έδειξαν απροθυμία να δαγκώσουν το «δόλωμα» του Ντέιβις, επαναλαμβάνοντας πως οι 27 χώρες της ΕΕ διατηρούν «ενότητα και αλληλεγγύη» στις διαπραγματεύσεις με τη Βρετανία.

Σε διαφορετικό μήκος κύματος κινήθηκε, εκείνες τις μέρες, ο Τσέχος πρωθυπουργός Μπόχουσλαβ Σομπότκα, καθώς δεν έδειξε να συμμερίζεται τα περί «ενότητας μεταξύ των 27 της ΕΕ». Αντίθετα, σημείωσε πως για τη χώρα του είναι ζήτημα - κλειδί η διατήρηση των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν σήμερα οι περίπου 40.000 Τσέχοι μετανάστες στη Βρετανία.

Στη Γαλλία, πάλι, η αστική τάξη προσπαθεί να εξασφαλίσει κέρδη από το Brexit, ευελπιστώντας ότι το Παρίσι θα μπορούσε να αντικαταστήσει το Σίτι του Λονδίνου και να πάρει την έδρα σημαντικών διεθνών χρηματοπιστωτικών κέντρων... Η διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας «Defacto La Defence», Μαρί Σελί Γκιγιόμ, ανακοίνωσε μεγαλεπήβολα σχέδια για την ανέγερση επτά ουρανοξυστών σε μία επιφάνεια έκτασης 375.000 τ.χλμ. σε δυτικό προάστιο του Παρισιού, ώστε να μεταφέρουν εκεί την έδρα τους διεθνή μονοπώλια. Το ίδιο επιδιώκουν και οι Γερμανοί, προβάλλοντας τη Φρανκφούρτη ως εξίσου ελκυστική αντιπρόταση.

Στο κάδρο όξυνσης της ενδοκαπιταλιστικής αντιπαράθεσης εμφανίζεται και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ, Ζ. Κλ. Γιούνκερ, που προειδοποίησε τους Βρετανούς ότι το Brexit θα αποδειχθεί ιδιαιτέρως ακριβό, κάνοντας λόγο για «αλμυρό λογαριασμό». Λογαριασμό που δεν θα πληρώσουν βεβαίως τα μονοπώλια αλλά οι λαοί, εκτός και εάν ανατρέψουν, με μεγαλύτερους αγώνες και ταξική αποφασιστικότητα, τα σχέδια των καπιταλιστών.