Ενα ακόμη σημαντικό αποτύπωμα στην πολιτιστική δημιουργία και δραστηριότητα στην πόλη της Χαλκίδας άφησε το μεγάλο μουσικό αφιέρωμα στην αξέχαστη λαϊκή ερμηνεύτρια Σωτηρία Μπέλλου, με τίτλο «Ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή...», που διοργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Εύβοιας του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Γιώργο Μηλιώνη, δημοσιογράφο και μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.

Πλήθος κόσμου, εργαζόμενοι, λαϊκές οικογένειες από τις γειτονιές της Χαλκίδας, όπου και η ίδια η Σωτηρία Μπέλλου έζησε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, βρέθηκαν στο κλειστό γυμναστήριο «Χαλκιά Αναστασιάδη», σιγοτραγουδώντας μαζί με την ορχήστρα τα αξέχαστα τραγούδια μεγάλων συνθετών, που η ίδια ερμήνευσε με έναν μοναδικό τρόπο. Τραγούδια που συνδέθηκαν με τους καημούς, τις αγωνίες, τις ελπίδες και τους πόθους του λαού και γι' αυτό παραμένουν «ζωντανά» στις καρδιές λαϊκών ανθρώπων, που προσδοκούν να «έρθει και για μας μια Κυριακή».

Στο αφιέρωμα στην Σωτηρία Μπέλλου παραβρέθηκε μεταξύ άλλων ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ξεχωριστή ήταν η παρουσία της ανιψιάς της Σωτηρίας Μπέλλου, Ελένης.

Την εκδήλωση προλόγισε ο Δημήτρης Λιάσκος, Γραμματέας της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ, ο οποίος επισημαίνοντας τις συνθήκες στις οποίες πραγματοποιείται το αφιέρωμα στην συνυφασμένη με τους καημούς και τους πόνους του λαού Σωτηρία Μπέλλου, τόνισε ότι γίνεται στο φόντο της όξυνσης της επίθεσης των επιχειρηματικών ομίλων, του κράτους τους, της κυβέρνησης και των κομμάτων τους στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

«Ο ταξικός, ο πολεμικός κρατικός προϋπολογισμός που ψηφίστηκε, φέρνει νέα βάρη στον λαό και ταυτόχρονα διασφαλίζει ότι οι πολεμικές μπίζνες του ελληνικού κεφαλαίου θα είναι αναβαθμισμένες. Για να διεκδικούν μερίδιο στην παγκόσμια μοιρασιά, μας κάνουν στόχο αντιποίνων, μας λένε να συνηθίσουμε τα φέρετρα με τη σημαίες για τα κέρδη τους», σημείωσε χαρακτηριστικά. Σημείωσε επίσης ότι μέρος αυτής της επίθεσης είναι και η συμφωνία ΓΣΕΕ, κυβέρνησης και εργοδοσίας για τις ΣΣΕ, ενώ στάθηκε στα ελπιδοφόρα μηνύματα οργάνωσης και αντίστασης, που έρχονται από τις απεργίες και τα συλλαλητήρια των εργαζομένων που συναντήθηκαν σε κοινές συγκεντρώσεις και διεκδικήσεις με τα ανυποχώρητα μπλόκα των αγωνιζόμενων αγροτών.

Ακολούθησε ομιλία για τη ζωή και το έργο της εμβληματικής ερμηνεύτριας Σωτηρίας Μπέλλου, από τον Γιώργο Μηλιώνη, ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα σε επιμέλεια και ενορχήστρωση του Βαγγέλη Φουντάνα, με τη συμμετοχή των ερμηνευτών Μαρίας Γαλαίου, Ευστρατίας Ζαμπέτη, Ιουλίας Κόκκορη και Νίκου Παχή, και των μουσικών Ανατόλ, Φοίβου Ανδριόπουλου, Βασίλη Αφράτη, Βασίλη Ντίνου και Νίκου Τσακλάνου.

Μουσικοί και ερμηνευτές ταξίδεψαν το κοινό στη μοναδική μουσική κληρονομιά της Σ. Μπέλλου, μέσα από τις συνεργασίες της με μεγάλους συνθέτες του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού, όπως οι Β. Τσιτσάνης, Α. Καλδάρας και Γ. Παπαϊωάννου αλλά και ο Δ. Μούτσης και ο Η. Ανδριόπουλος.

«Ερμηνείες με μουσικό όργανο μια φωνή που κουβαλούσε μέσα της κομμάτια από την τραχιά ζωή που βίωναν οι πολλοί, χωρίς όμως να κάνουν την ελπίδα τους κομμάτια από βροχερά κυριακάτικα απογεύματα, κομμάτια από σκληρούς αποχαιρετισμούς σε λιμάνια και σταθμούς τρένων και υπεραστικών λεωφορείων. Ερμηνείες από μια φωνή που στάθηκε όρθια με μεγάλη αξιοπρέπεια σε πολύ δύσκολους καιρούς, χωρίς να κάνει βήμα πίσω σε όσα πίστευε. Αυτή ήταν η Σωτηρία Μπέλλου, η λαϊκή ερμηνεύτρια με τη "μεταλλική" φωνή, την εντελώς ξεχωριστή και άμεσα αναγνωρίσιμη και με μια από τις καλύτερες αρθρώσεις στο ελληνικό τραγούδι, καθώς δεν υπάρχει γράμμα που να μην "ακούγεται" στις λέξεις των τραγουδιών που ερμήνευε», τόνισε ο Γιώργος Μηλιώνης, ξεδιπλώνοντας τα στοιχεία της ερμηνευτικής μοναδικότητας της Σωτηρίας Μπέλλου και μεταξύ άλλων πρόσθεσε:

«Κι αν η φωνή είναι ένα φυσικό χάρισμα, η ερμηνεία είναι εκείνο που έχει τη μεγάλη σημασία, γιατί αντανακλά και βαθιές κοινωνικές - ταξικές ρίζες και την κοινωνική πείρα του ερμηνευτή, καθώς η καλλιτεχνική δημιουργία στο σύνολό της, χωρίς φυσικά να αντιγράφει την πραγματικότητα, είναι μέρος της ταξικής πάλης, είτε το συνειδητοποιεί ο δημιουργός, είτε όχι...

Γενικότερα, θεωρούμε πιο ολοκληρωμένο να μιλάμε για το λαϊκό τραγούδι των αστικών κέντρων, δηλαδή την καλλιτεχνική δημιουργία, μουσική και στιχουργική, που απευθύνεται στους εργάτες, στους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και εκφράζει με διάφορους τρόπους άλλοτε με αμεσότητα, άλλοτε με πιο σύνθετο τρόπο τη ζωή τους, τη λαχτάρα και την προοπτική αυτού του κόσμου μέσα από αγώνες για έναν καλύτερο κόσμο.

Η Μπέλλου τραγούδησε ρεμπέτικο και σύγχρονους συνθέτες, τους επονομαζόμενους "έντεχνους", με μία φωνή που απέδιδε και λυρικά το τραγούδι όταν χρειαζόταν.

Στα τραγούδια έδινε μεγάλη δύναμη, τα "σφράγιζε" με τη φωνή της, ενώ ορισμένες ερμηνείες της είναι αξεπέραστες, τα τραγούδια έχουν ταυτιστεί κυριολεκτικά με αυτήν. Δεν είναι η τέχνη και το τραγούδι που θα αλλάξει τον κόσμο, όμως η αληθινή τέχνη βοηθά, στηρίζει, εμπνέει, και όχι μόνο, διότι κυρίως επηρεάζει, επιδρά, διαμορφώνει, "αλλάζει" αυτούς που θα τον αλλάξουν.

Φυσικά όσο κι αν η τέχνη, το τραγούδι παίζει σπουδαίο ρόλο στην ψυχική ανάταση, στην αισθητική απόλαυση, στο άνοιγμα οριζόντων, δεν αρκεί από μόνο του, όσο κι αν είναι αναγκαίο και είναι αναγκαίο για όσους λαχταρούν έναν καλύτερο κόσμο. Αναντικατάστατο ρόλο παίζει η ταξική πάλη, το επίπεδο οργάνωσης του εργατικού κινήματος, η συμμετοχή στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα, ο ρόλος των κομμουνιστών στο ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής συνείδησης και της πολιτικής πάλης της εργατικής τάξης».

Εφυγε σε ηλικία 88 ετών η Ντόρα Γιαννακοπούλου, η «φωνή» του «Μικρού Βοριά» και η συγγραφέας της «Πρόβας του Νυφικού».

Η Ντόρα Γιαννακοπούλου γεννήθηκε ως Θεοδώρα Κοτοπούλη στη Μυτιλήνη το 1937. Μετά το πέρας των σπουδών της στην Αθήνα εμφανίστηκε στο έργο του Μπρένταν Μπήαν, «Ενας Ομηρος», που ανέβασε ο Λεωνίδας Τριβιζάς στο Κυκλικό Θέατρο, με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Την ίδια περίοδο ξεκινά τις εμφανίσεις της σε ταινίες, αλλά και σε μπουάτ στην Πλάκα.

Εμβληματικές θα μείνουν οι ερμηνείες της στην «Ομορφη Πόλη» των Θεοδωράκη, Μποστ, Κακογιάννη και φυσικά στις «Μικρές Κυκλάδες» του Οδυσσέα Ελύτη.

Στα χρόνια της χούντας διέφυγε στο εξωτερικό, όπου με μικρή ομάδα έκανε περιοδεία σε χώρες της Ευρώπης παρουσιάζοντας κυρίως τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Τα επόμενα χρόνια σταδιακά αποσύρεται από το θέατρο και τη μουσική. Το 1993 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, «Η πρόβα του νυφικού». Τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε «Ο μεγάλος θυμός». Και τα δύο ευτύχησαν να μεταφερθούν στη μικρή οθόνη από τον Κώστα Κουτσομύτη. Τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε και άλλα μυθιστορήματα.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του για την απώλεια της Ντόρας Γιαννακοπούλου, σημειώνει:

«Αποχαιρετούμε με θλίψη την αγαπημένη Ντόρα Γιαννακοπούλου, που για περισσότερο από 60 χρόνια υπηρέτησε σεμνά, αφήνοντας το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα, την τέχνη του θεάτρου, του τραγουδιού, της λογοτεχνίας. Το πολυδιάστατο έργο της είναι δεμένο με τις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές μεταβολές στην Ελλάδα το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

Οι γεμάτες ευαισθησία και δύναμη ερμηνείες της στο "Γελαστό Παιδί", τις "Μικρές Κυκλάδες", την "Ομορφη Πόλη" του Μίκη Θεοδωράκη, με τον οποίο συνεργάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας της, αναδείχνουν τη σπάνια ικανότητά της να συλλαμβάνει και να αναμεταδίνει την ουσία του ποιητικού λόγου.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της».