Γ. Χαρούλης |
Ιόνιο - Αναζητώντας τον ορίζοντα 2000. Μικτή τεχνική, νερόχρωμα, κολλάζ, τυπώματα, άμμος σε μουσαμά |
Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει τελάρα (λάδια) μικρών και μεγάλων διαστάσεων, με τοπία και αντικείμενα. Ανάμεσά τους, τα τοπία με τίτλο «Λαγκούνα» (Λιμνοθάλασσα), όπου ανιχνεύονται μνήμες και βιώματα, σκηνές από ιχθυοτροφεία, ψαροκαλύβες και τη «σιωπή» της λιμνοθάλασσας.
Οπως σημειώνει η Ντόρα Ηλιοπούλου - Ρογκάν στον κατάλογο της έκθεσης, «αυθεντική καλλιτέχνιδα σε όλες της τις εκφράσεις, η Ζιάκα δημιουργεί όπως αναπνέει, με την ευχέρεια και άνεση του χαρισματικού πλάστη - ποιητή... Κωφεύοντας στις σειρήνες των λογής - λογής συρμών, παρουσιάζει ένα έργο πηγαίο και μοναδικό».
«Βασικές αρχές της Μαρξιστικής Φιλοσοφίας» - Συλλογικό
«60 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των λαών» - Συλλογικό
«Ο σύγχρονος δεξιός οπορτουνισμός» - Συλλογικό
«Δίκαιο - Κοινωνία - Τάξεις»Δημήτρης Καλτσώνης
Με τον Νάσο Βαγενά ξεκινά τη Δευτέρα (8μμ), στον Ιωνικό Σύνδεσμο (Τσουρουκτσόγλου 1 και Λεωφ. Ηρακλείου 251), ο τέταρτος κύκλος λόγου και τέχνης, που διοργανώνει το «Ιδρυμα Τάκης Σινόπουλος / Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης». Στις Δευτεριάτικες βραδιές, συμμετέχουν έντεκα συνολικά ποιητές, οι οποίοι μιλούν για την ποίηση και διαβάζουν ποιήματά τους.
Το «Θέατρο Τέχνης - Κουν» (Φρυνίχου) παρουσιάζει τη μολιερική κωμωδία «Ο φιλάργυρος», σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, διασκευή Γιάννη Βαρβέρη, σκηνικά - κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ και μουσική Μιχάλη Χριστοδουλίδη. Παίζουν: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μαριάνθη Σοντάκη, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Γιάννης Κρανάς, Γιώργος Τσιδίμης, Θόδωρος Αντωνιάδης, Κίμων Φιορέτος, Ματίνα Νικολάου, Δημήτρης Πακσόγλου, Δημήτρης Δεγαΐτης. Κεντρικός ήρωας ο νοσηρά τσιγκούνης Αρπαγκόν, που θεωρεί τα 10.000 χρυσά φράγκα του και όχι τους ανθρώπους του ό,τι πολυτιμότερο έχει στον κόσμο.
Ο διεθνώς κορυφαίος, σήμερα, δραματουργός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Χάρολντ Πίντερ, δηλώνοντας πως δε θα ξαναγράψει θέατρο, ξαναστράφηκε στην ποίηση. Μαθητής ακόμη, έγινε «δοκιμαστής» της ποίησης, γράφοντας το 1948 το ποίημα «Σχολική ζωή». Με αυτό αρχίζει η συλλογή ποιημάτων του, γραμμένων στα χρόνια 1948-2004, που μετέφρασε ο Νίνος Φένεκ-Μικελίδη («Κέδρος»). Ποιήματα, που αντανακλούν τη σχέση του Πίντερ με το θέατρο, την υπαινικτικότητα της δραματουργίας του, την κοινωνικά οργισμένη, προοδευτική σκέψη του: Δίνουμε σπαράγματα στίχων του. «Ποίημα»: «Μην κοιτάς./ Ετοιμος είν' ο κόσμος να διαλυθεί./ Ο κόσμος τα φώτα του ετοιμάζει να σβήσει/και στου σκοταδιού του το πηγάδι να μας μαντρώσει,/(...) όπου θα σκοτώσουμε ή θα πεθάνουμε ή θα χορέψουμε (...) για να διαπραγματευτούμε ξανά την αρχική τιμή μας». «Ο παλιός καιρός»: «Λοιπόν, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα./ Ολες οι δημοκρατίες/(όλες οι δημοκρατίες)/ μας υποστήριζαν./Ετσι, έπρεπε να σκοτώσουμε μερικούς./ Και τι μ' αυτό;/ Οι αριστεροί σκοτώνονται./(...)Πάντως όλες οι δημοκρατίες/(όλες οι δημοκρατίες)/ μας υποστήριζαν./ Ελεγαν: απλά μην/ πείτε σε κανέναν πως σας υποστηρίζαμε./(...)Απλά σκοτώστε τους./». «Ειδική σχέση (ΗΠΑ/Ηνωμένο Βασίλειο)» (2004): Οι βόμβες σκάνε/ Οι γάμπες σκάνε/ Τα κεφάλια σκάνε/(...) Τα κεφάλια σκάνε/ Οι γάμπες σκάνε/ Η λαγνεία φουντώνει/ Οι νεκροί βρωμάνε/ Τα φώτα σβήνουν/(...)Ενας άντρας υποκλίνεται μπροστά σ' άλλον άντρα/ Και ρουφά τη λαγνεία του».