Για τα συμπεράσματα που αποκόμισε η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, και τον Δημήτρη Κουτσούμπα, μέλος του ΠΓ, κατά την επίσκεψή της στο Λίβανο από τις επαφές της εκεί με εκπροσώπους των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και από τις επαφές που είχε κατά τη διέλευση και σύντομη παραμονή της στη Συρία και την Ιορδανία, ενημέρωσε χτες τους δημοσιογράφους η Αλ. Παπαρήγα κατά την άφιξη της αντιπροσωπείας στην Αθήνα. Ολόκληρη η δήλωσή της έχει ως εξής:

«Η ανθρωπιστική βοήθεια είναι μία αρχή. Αλλά σε καμία περίπτωση δε λύνει το πρόβλημα και δεν είναι το τέλος.

Η πραγματική αλληλεγγύη που πρέπει να εκφραστεί σήμερα στο λαό του Λιβάνου και της Παλαιστίνης, είναι να προβληθούν και να καταδικαστούν τα αίτια του πολέμου και να ζητηθεί η κατάπαυση του πυρός, αποκλειστικά και μόνο από την ηγεσία του Ισραήλ, γιατί έχει πραγματοποιηθεί με δική της ευθύνη.

Το να στέλνουμε τρόφιμα και φάρμακα είναι καλό, αλλά και ταυτόχρονα μπορεί και να παρεξηγηθεί. Είναι σαν να συντηρείς τις αιτίες του πολέμου. Δε λέμε, βέβαια, να σταματήσει η αποστολή τροφίμων.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στη Βηρυτό πραγματοποιήσαμε πολλές και σημαντικές, κατά τη γνώμη μας, συναντήσεις. Πέρα από το ΚΚ Λιβάνου, με το οποίο έχουμε και στενές σχέσεις, συναντηθήκαμε με 4μελή αντιπροσωπεία του κόμματος ΑΜΑΛ. Το ιδιαίτερο στοιχείο που έχει είναι ότι απαρτίζεται από κόμματα διαφορετικών δογμάτων. Συναντηθήκαμε με τον πρώην πρωθυπουργό Σαλίμ Χος, νυν βουλευτή της "Χεσμπολάχ", με τον στρατηγό Μισέλ Αούν, ο οποίος αντιπροσωπεύει το "Ελεύθερο Εθνικό Κίνημα", είναι ηγέτης κόμματος.

Επισκεφτήκαμε δύο καταυλισμούς προσφύγων. Επιπλέον, είχαμε συναντήσεις στη Δαμασκό με τα δύο Κομμουνιστικά Κόμματα και με τον αναπληρωτή πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΜΠΑΑΘ και στην Ιορδανία με το ΚΚ Ιορδανίας.

Η εκτίμησή μας είναι, βλέποντας εκπροσώπους κομμάτων διαφορετικών αντιλήψεων και πεποιθήσεων, με διαφορές μεταξύ τους, ότι υπάρχει ένα κοινό σημείο συνάντησης.

Πρώτον, ότι η επίθεση του Ισραήλ ήταν προσχεδιασμένη. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι αυτό που εμφανίζεται ως αιτία του πολέμου, ως αφορμή, η σύλληψη δηλαδή Ισραηλινών στρατιωτών από τη "Χεζμπολάχ", δεν ισχύει, καθώς πολλές φορές έχει γίνει στο παρελθόν να ανταλλάσσονται αιχμάλωτοι με τη "Χεζμπολάχ". Μάλιστα, έχει επιστρέψει και πτώματα Ισραηλινών, ανταλλάσσοντάς τα με Λιβανέζους κρατούμενους. Να σημειώσουμε ότι υπάρχουν Λιβανέζοι αγωνιστές κρατούμενοι για πολλά χρόνια στο Ισραήλ. Μάλιστα, κάποιοι απ' αυτούς κρατούνται για 28 χρόνια. Επομένως, αυτό που έγινε τώρα έχει ξαναγίνει πάρα πολλές φορές και δεν ήταν η πραγματική αιτία, ούτε καν η αφορμή του πολέμου. Απλώς αξιοποιήθηκε από το Ισραήλ. Είχε προηγηθεί η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα. Δεν έγινε από μόνη της η επίθεση στο Λίβανο. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα κοινό σημείο που καταγγέλλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις».

«Το δεύτερο στο οποίο επίσης συμφωνούν είναι ότι η επίθεση στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για ανατροπές ή για την αναμόρφωση της Μέσης Ανατολής, τον λεγόμενο "εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής". Είναι το σχέδιο του Μπους, είναι το σχέδιο του ΝΑΤΟ με την ανοχή της ΕΕ. Εκεί ενδιαφέρονται μέχρι και να ρίξουν κυβερνήσεις, όχι κατ' ανάγκη εχθρικές απέναντί τους, αλλά δε θέλουν να υπάρχει ούτε καν κάποια φιλοδοξία εθνικού χαρακτήρα σε αυτές τις χώρες. Θέλουν τις πολιτικές δυνάμεις υποταγμένες πλήρως και τους λαούς ισοπεδωμένους.

Εμείς αναπτύξαμε τις θέσεις του Κόμματός μας και συμφώνησαν σε αυτό που και εμείς τους είπαμε: Οτι δεν μπορεί ο θύτης να βάλει όρους στο θύμα. Οτι το πρώτο και το τελευταίο είναι να σταματήσει ο πόλεμος, να σταματήσει η επίθεση. Και οι ίδιοι θεωρούσαν ότι από κει και πέρα μπορούν να γίνουν διαπραγματεύσεις. Διαπραγματεύσεις όχι με όρους επεκτατισμού του Ισραήλ. Διαπραγματεύσεις π.χ. για ανταλλαγή αιχμαλώτων, για την αποχώρηση των Ισραηλινών από τα εδάφη τα οποία κατέχουν, και στο Λίβανο τη διευθέτηση της περιοχής Σεμπάα, και τα υψώματα του Γκολάν της Συρίας. Είναι μια σειρά ζητήματα τα οποία πρέπει να συζητηθούν. Από κει και πέρα, το μέχρι πού θα φτάνει η αρμοδιότητα του λιβανικού στρατού είναι θέμα εσωτερικό και το αν στο Νότιο Λίβανο θα είναι η "Χεζμπολάχ" ή ο λιβανικός στρατός, είναι κάτι που πρέπει να διευθετηθεί στο εσωτερικό του Λιβάνου. Σε τελευταία, δηλαδή, ανάλυση, απορρίπτεται με όσους συζητήσαμε, και συζητήσαμε με αρκετούς και αντιπροσωπευτικά, κάθε θέση ότι η αιτία του πολέμου είναι η σύλληψη των Ισραηλινών στρατιωτών από τη "Χεζμπολάχ".

Να προσθέσω και μια εκτίμηση για τη διάσκεψη που έγινε χτες στη Ρώμη, έτσι όπως τη συζητήσαμε και στη Δαμασκό και στην Ιορδανία. Δε θα συμφωνήσω ότι η διάσκεψη ήταν ένα φιάσκο.

Πρώτα - πρώτα στη διάσκεψη εμφανίστηκαν οι γνωστές διακρατικές, ενδοϊμπεριαλιστικές, όπως λέμε εμείς, αντιθέσεις. Αλλά, σε τελευταία ανάλυση, οι ιμπεριαλιστές κατάφεραν κάτι: Πρώτον να κερδίσουν χρόνο, ώστε το Ισραήλ να επιχειρήσει την καταστροφή του Λιβάνου - είναι άλλο πράγμα αν θα το πετύχει, γιατί υπάρχει αντίσταση. Δεύτερον, να υπάρξει απόφαση για τη συγκρότηση μιας, τάχα, ειρηνευτικής δύναμης και μάλιστα δε διευκρίνισαν ποιος ο σκοπός, ποια η σύνθεση, ποια η αποστολή της. Αυτό δε λέγεται. Και τέλος, το πνεύμα που κυριάρχησε στη διάσκεψη ήταν η επίρριψη των ευθυνών στη "Χεζμπολάχ". Θα το ξαναπούμε: Εμείς δεν είμαστε ταυτόσημοι, έχουμε σοβαρές διαφορές με τη "Χεζμπολάχ", αλλά δε δεχόμαστε να επιστρατεύονται τα προσχήματα των ιμπεριαλιστών για να τους δικαιολογούμε.

Με αυτή την έννοια και η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά. Καλά είναι τα ανθρωπιστικά τους λόγια, καλά είναι τα κλάματα, αλλά επί της ουσίας, ακόμα κι αν λένε ότι έχουν μια πιο ήπια στάση, συστρατεύονται αντικειμενικά με αυτούς που δε θέλουν να τελειώσει ο πόλεμος. Και το ίδιο θα ήθελα να πω και στην ηγεσία του ΣΥΝ: Να προσέξει τα της ειρηνευτικής δύναμης. Εχουμε τραγικές εμπειρίες από τις ειρηνευτικές δυνάμεις. Αν κλείσει συμφωνία με εκβιαστικούς και απαράδεκτους όρους, η ειρηνευτική δύναμη, αυτούς τους απαράδεκτους όρους θα κληθεί να εφαρμόσει».

(Αναλυτικό ρεπορτάζ από την επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη Συρία και στο Λίβανο, καθώς και για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στις σελίδες 6, 7 και 8).