Ο οργανωμένος λαός μπορεί να βάλει φρένο στην πολιτική που αφήνει χωρίς θεραπεία όσους δεν έχουν να πληρώσουν

Το φαινόμενο άνθρωποι να μένουν χωρίς θεραπεία, χωρίς φάρμακα, χωρίς περίθαλψη, να πεθαίνουν ενώ μπορούν να θεραπευτούν, θα γενικευτεί. Αυτό προμηνύουν και τα νέα μέτρα που επεξεργάζεται η κυβέρνηση και οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες Υγείας που θα ξεπεράσουν τα 300 εκατ. ευρώ το χρόνο για τα έτη 2013 - 2014.

Αυτή την ώρα είναι επείγουσα ανάγκη να μη μείνει κανένας «ανοχύρωτος», ανοργάνωτος και μόνος του. Τα σωματεία, οι συσπειρώσεις του εργατικού κινήματος πρέπει κυριολεκτικά να σημάνουν συναγερμό.

Σε κάθε χώρο δουλειάς να γίνουν συζητήσεις, οργανωμένα να αναδειχθούν στους εργαζόμενους τα αίτια των δραματικών περικοπών σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο.

Να γίνει καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και κάθε μέλος της οικογένειάς τους με στόχο να παρεμβαίνουν τα συνδικάτα και οι συνάδελφοί τους. Να γίνει καταγραφή των απολυμένων, των άνεργων του κάθε κλάδου και το ίδιο να γίνει σε κάθε γειτονιά για να σφραγιστούν με δυναμικές κινητοποιήσεις όλα τα βιβλιάρια ασθενείας. Με τους άνεργους και τις οικογένειές τους να ξεπερνούν το 1,5 εκατ., με χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους να κινδυνεύουν επειδή έχουν κλείσει τα μαγαζιά τους ή δεν μπορούν να αποδώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, με δεκάδες χιλιάδες να δουλεύουν ανασφάλιστοι, εκατομμύρια άνθρωποι αυτή τη στιγμή δεν περιμένουν καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Ακόμη και ανεμβολίαστα μένουν τα παιδιά των ανασφάλιστων, με αποτέλεσμα να έχουν επιστρέψει ασθένειες από το παρελθόν και τα σχολεία να είναι «υγειονομικές βόμβες». Πιο εκρηκτικό είναι το πρόβλημα για τους ανάπηρους και τους χρονίως πάσχοντες, η ζωή των οποίων εξαρτάται άμεσα από τη θεραπεία τους, που συν τοις άλλοις είναι και πανάκριβη.

Επείγει τώρα ο λαός σαν μια γροθιά να δώσει αυτή τη μάχη για άμεση χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων και του ΕΟΠΥΥ από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Εχει πολλά τέτοια «βόλια» στη φαρέτρα της η συγκυβέρνηση, συνεχίζοντας το «έργο» της προηγούμενης κυβέρνησης. Οι νέες περικοπές στην Υγεία θα κινηθούν κυρίως στον παρακάτω άξονα:

• Στα δημόσια νοσοκομεία έχουν δρομολογηθεί δραστικές συγχωνεύσεις κλινικών και τμημάτων και συρρίκνωση των εφημεριών. Στις αρχές του 2013 θα λειτουργούν στα νοσοκομεία 661 λιγότερα τμήματα και κλινικές. Οι εφημερίες θα γίνονται χωρίς απαραίτητες, καίριες ειδικότητες με κίνδυνο για τη δημόσια Υγεία.
• Στον Εθνικό Οργανισμό Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) κυρίως μέσω της μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης και με τη διευρυμένη συνταγογράφηση γενόσημων φαρμάκων, με αμφίβολες συνέπειες για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους. Στόχος του υπουργείου Υγείας είναι η χρήση γενοσήμων να φτάσει στο 35% από 22% που υπολογίζεται σήμερα. Ταυτόχρονα, οι γιατροί - του ΕΟΠΥΥ και οι συμβεβλημένοι ιδιώτες - θα παρακολουθούνται στενά από το νέο ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης και θα εκβιάζονται, ώστε να κάνουν «οικονομία».

Το τοπίο είναι μαύρο και προδιαγράφεται κατάμαυρο: Νοσοκομεία «στεγνά» από υλικά, φάρμακα και προσωπικό. Γιατροί που θα καλύπτουν τα τμήματα από το τηλέφωνο (σ.σ. σύστημα call on, όπως σε τρεις κλινικές του Νοσοκομείου «Αττικόν»). Ασθενείς που πληρώνουν - όσοι έχουν - για τα φάρμακά τους. Ο ΕΟΠΥΥ θα κάνει κι άλλες περικοπές, όπως ήδη έχει γίνει σε προληπτικές εξετάσεις για σοβαρές ασθένειες, που αν διαγνωστούν έγκαιρα, μπορούν να αντιμετωπιστούν. Η δημόσια Υγεία είναι σε άμεσο κίνδυνο. Ολο και σε λιγότερους από δω και στο εξής θα αντέχει η τσέπη ακόμη και για στοιχειώδη πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Η πολιτική που εφαρμόζεται, με στόχο την περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης από το κράτος και τα ασφαλιστικά, την ενίσχυση των φαρμακευτικών εταιρειών και την κυριαρχία των μεγάλων επιχειρηματιών φαρμακοποιών, συνθλίβει τόσο τους ασφαλισμένους και τους ασθενείς, όσο και τους αυτοαπασχολούμενους φαρμακοποιούς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως οι προσπάθειες των τελευταίων κυβερνήσεων να μειωθεί κι άλλο η κρατική φαρμακευτική δαπάνη συμπίπτει με τις μεγάλες καθυστερήσεις στην αποπληρωμή των φαρμακοποιών.

Θύματα των περικοπών είναι τόσο οι ασφαλισμένοι, όσο και οι φαρμακοποιοί. Μάλιστα, οι τελευταίοι είναι καθημερινά αντιμέτωποι με το «λουκέτο», όμηροι κυριολεκτικά των κυβερνήσεων, της υποχρηματοδότησης, των φαρμακαποθηκών και των φαρμακευτικών εταιρειών. Στους δε ασφαλισμένους ο ΕΟΠΥΥ οφείλει πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Τώρα, η κατεύθυνση που δίνει η ηγεσία (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ) για χορήγηση φαρμάκων στους ασφαλισμένους μόνο με πληρωμή τοις μετρητοίς, «διεκδικώντας» τα οφειλόμενα από τον ΕΟΠΥΥ, μεταθέτει τη «θηλιά» στους ασφαλισμένους. Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο δεν πιέζεται η κυβέρνηση, αλλά στηρίζεται και ακριβώς αυτή η κυβερνητική πολιτική που καθιστά το φάρμακο εμπόρευμα. Επίσης, με αυτό τον τρόπο οι αυτοαπασχολούμενοι φαρμακοποιοί δεν αντιπαλεύουν την πολιτική που τους απειλεί με «λουκέτο» ώστε τα μεγάλα φαρμακεία - επιχειρήσεις να κυριαρχήσουν στον κλάδο.

Κανείς δεν αμφισβητεί πως οι φαρμακοποιοί πρέπει να πληρωθούν και μάλιστα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο ΕΟΠΥΥ επίσης πρέπει να χρηματοδοτηθεί γενναία από το κράτος, αφού η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι μειώσεις μισθών και οι οφειλές κράτους - εργοδοτών έχουν «ξετινάξει» τα Ταμεία. Πώς γίνεται να μπαίνει κάθε χρόνο νέος κυβερνητικός στόχος για τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης από τα ασφαλιστικά ταμεία και αυτό να μη θίγει και τους φαρμακοποιούς;

Αντικειμενικά οι ασφαλισμένοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι ανάπηροι και οι χρόνια πάσχοντες, οι εργαζόμενοι στις φαρμακευτικές εταιρείες είναι σύμμαχοι των αυτοαπασχολούμενων φαρμακοποιών και δεν επιτρέπεται στους φαρμακοποιούς να μην ενδιαφέρονται για τα δραματικά αδιέξοδα που γεννά αυτός ο τρόπος διαμαρτυρίας στην πλειοψηφία του λαού. Τέτοιες μορφές διαμαρτυρίας ακυρώνουν ακόμη και την επιστημονική τους ευθύνη. Πώς θα πληρώσουν από την τσέπη τους οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι, οι άνεργοι, οι λαϊκές οικογένειες που με το ζόρι τα βγάζουν πέρα, τα άτομα με αναπηρία και οι χρόνια πάσχοντες; Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η κατάσταση για τις πιο ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, γι' αυτούς που η ίδια τους η ζωή εξαρτάται από τη θεραπεία, για την οποία πληρώνουν έως και χιλιάδες ευρώ το μήνα και δεν παίρνουν τίποτα πίσω, για τους πιο φτωχούς κι εξαθλιωμένους.

Επιπλέον αυτός ο τρόπος εκβιασμού των ασφαλισμένων αφήνει στο απυρόβλητο τους φαρμακευτικούς ομίλους και το κράτος, που είναι οι μοναδικοί υπαίτιοι. Τους φαρμακοβιομήχανους και το κράτος που τους στηρίζει πρέπει να στοχεύουν οι κινητοποιήσεις, ενάντια σ' αυτούς πρέπει να στραφούν τα συντονισμένα «πυρά» όλων των λαϊκών στρωμάτων. Αυτοί εκβιάζουν ότι θα «στεγνώσει» η αγορά από απαραίτητα φάρμακα, αυτοί εμποδίζουν όλο και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού να έχει πρόσβαση στη φαρμακευτική αγωγή. Η συμμαχία του λαού με τους φαρμακοποιούς πρώτα και κύρια θα έχει σαν άμεσο στόχο να πιεστεί η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες σε Υγεία - Φάρμακο. Η συμμαχία αυτή θα έχει σαν αφετηρία, αλλά και σαν στόχο την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράση στον κλάδο του φαρμάκου και στη δημιουργία ενός Κρατικού Φορέα παραγωγής, διανομής, εισαγωγής και έρευνας φαρμάκου, όπου όλοι θα είχαν δωρεάν φάρμακα και οι φαρμακοποιοί θα εργάζονταν με αξιοπρεπείς μισθούς, όρους εργασίας, με όλα τα δικαιώματά τους εξασφαλισμένα.