Οι 25 οικογένειες - ανάμεσά τους πολλά παιδιά και μωρά - μεταφέρθηκαν από τη Ζάκυνθο στον Ολυμπο νύχτα, χωρίς κανείς τους να γνωρίζει πού τους πάνε. Πολλοί, μάλιστα, νόμιζαν ότι τους πάνε για τη Λαμία ή για το Λαύριο, όπου θα συναντούσαν γνωστούς, φίλους και συγγενείς τους.

***

Ανθρωποι οι 120 Κούρδοι πρόσφυγες - έστω κι αν τα ΜΜΕ τους μετρούν στο «περίπου», δικαιολογώντας έτσι, εκ των προτέρων, ενδεχόμενες απώλειες καθ' οδόν - ένιωσαν ότι δε θα μπορούσαν να ζήσουν εκεί στην ερημιά, με μόνη παρέα τη δυστυχία τους. Δεν καταλάβαιναν γιατί τους απομάκρυναν από τους άλλους ανθρώπους, λες και είναι λεπροί, γιατί τους άφησαν εκεί, χωρίς καν ένα μεταφραστή να συνεννοούνται με τους ανθρώπους του Ερυθρού Σταυρού. Υστερα, φοβούνταν και κάτι άλλο. Οτι μπορεί να τους ξανάβαζαν στα λεωφορεία κι αυτή τη φορά θα τους μετέφεραν όχι σε κάποιο άλλο βουνό της απομόνωσης, αλλά πίσω στην κόλαση απ' όπου δραπέτευσαν.

***

Το μεσημέρι αρνήθηκαν να φάνε το φαγητό που τους πρόσφερε ο Ερυθρός Σταυρός και το απόγιομα άρχισε η μεγάλη φυγή. Ανθρώπων κατάβαση απ' το βουνό των Θεών. Πορεία σε μονοπάτι επικίνδυνο και δίπλα γκρεμός. Τυλιγμένοι στις κουβέρτες προχωρούν κι η χιονοθύελλα τους μαστιγώνει.

***

Και μόνο σαν ο μανιασμένος άνεμος διακόψει το ανατριχιαστικό σφύριγμά του για να πάρει μιαν ανάσα, κάτι «πιάνει τ' αυτί σου». Είναι το τρίξιμο των παπουτσιών στο φρέσκο χιόνι. Κοφτό και σταθερό το άκουσμα στο βήμα των ανδρών. Μόλις που φτάνει ο ήχος από το «φτερούγισμα» των παιδιών στη χιονισμένη γη. Κι ανατριχιάζεις ακούγοντας το τρέμουλο των βημάτων που κάνουν οι μανάδες με τα μωρά στην αγκαλιά.

Ωρες κρατάει η πορεία στο άγνωστο. Κι αντέχουν οι απόκληροι γιατί δίνει δύναμη στον αγωνιστή η ελπίδα και θεριό κάνει τον άνθρωπο ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή.

***

Αλλη γνώμη, όμως, είχε ο δεσπότης της περιοχής. Ζήτησε να φύγουν από τον «οίκο του Θεού» οι ανέστιοι, γιατί θα γινόταν λειτουργία και μνημόσυνο. «Δεν είναι και χριστιανοί, αυτοί», είπε ο «αθεόφοβος». Και μίσθωσε δυο λεωφορεία να τους πάρουν από κει. Πού θα τους πήγαινε δεν είπε. Μπορεί πάλι στην εσχατιά του Ολύμπου, μπορεί, ίσως, πίσω στην κόλαση...

***

Κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες για να βρεθεί ένας χώρος στη Λάρισα, όπου θα διαμείνουν, για λίγο, οι πρόσφυγες, μέχρι να εξασφαλιστεί πώς θα πάνε για εκεί που οι ίδιοι ζητούν. Επικαλείται τη Συμφωνία της Γενεύης για τους πρόσφυγες που ψήφισε, το 1951, και η χώρα μας, για να υπενθυμίσει στους αρμοδίους της Εκκλησίας, της Αυτοδιοίκησης και της Κυβέρνησης ότι είναι υποχρεωμένοι να δώσουν λύση.

***

«Φως» δε φαίνεται από πουθενά. Και τα τηλεοπτικά συνεργεία, που τριγυρνούν σαν τα όρνια μήπως και βρουν κάποια γυναικούλα, ή κάποιον παππού που θα βρίζει και θ' απειλεί τους πρόσφυγες απαιτώντας να φύγουν από την εκκλησιά του χωριού, λέξη δε λένε για την εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης. Κι οι ώρες περνούν. Κι οι μέρες περνούν. Από το ξημέρωμα της περασμένης Παρασκευής που έφτασαν στον Ολυμπο, μέχρι χτες βράδυ, που ακόμα βρίσκονταν στην εκκλησία του Πυθίου, οι 120 Κούρδοι πρόσφυγες ζουν μεταξύ ζωής και θανάτου, χωρίς το ελληνικό κράτος να ενδιαφέρεται γι' αυτούς.

***

Είναι, άραγε, άνθρωποι όλοι αυτοί που δε συγκινούνται στο θέαμα παγωμένων μωρών στις αγκαλιές μανάδων που κλαίνε με λυγμούς;

Μια παγκόσμια ημέρα που δε βρήκε φέτος καμιά γωνιά στον κόσμο τούτο για να γιορτάσει, ήταν η χτεσινή Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού.

Μάλιστα στη χώρα μας ο συγκεκριμένος γιορτασμός συνοδεύτηκε από μια βαρύτατη καταγγελία του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ): Ανάμεσα στους 34 πρόσφυγες που απελάθηκαν την προηγούμενη βδομάδα από την Κύμη Ευβοίας, ήταν ο Κούρδος Αζίζ Μαμακάλα, ο οποίος στη χώρα του είχε υποστεί απάνθρωπους βασανισμούς. Αποκορύφωμα της κτηνωδίας που είχε γνωρίσει ο 65χρονος Κούρδος από το Ιράκ, ήταν όταν στη χώρα του τον κρέμασαν από τα χέρια, τον άλειψαν με ειδική αλοιφή και του έβγαλαν το δέρμα! Ωστόσο παρά τα εμφανέστατα κι ανεξίτηλα σημάδια των βασανιστηρίων που είχε υποστεί, ο Αζίζ πήρε το δρόμο της επιστροφής...

«Οι αρμόδιες αρχές καλούνται να εξηγήσουν με ποια κριτήρια αποφασίστηκε η απέλαση των συγκεκριμένων ατόμων, πολλά από τα οποία και προφορική δήλωση πως είναι αιτούντες άσυλο είχαν κάνει, ενώ μερικά είχαν υπάρξει θύματα βασανισμών, με βαρύτερη την περίπτωση του Α. Μαμακάλα. Επίσης, με ποιο δικαίωμα απαγορεύτηκε, έστω και για 1 - 2 ημέρες, η επαφή τους με δικηγόρο; Τέλος, γιατί χρειάστηκε ο δημόσιος θόρυβος για να ακολουθηθεί η σωστή διαδικασία; Ενα κράτος δικαίου οφείλει και δημόσιες εξηγήσεις να δώσει και δημόσια γνωστοποιούμενες κυρώσεις να επιβάλλει, τους δε νόμους του να εφαρμόζει πάντα κι όχι μόνο όταν δημόσια καταγγέλλεται η παράβασή τους», είναι τα όσα σημαντικά τονίζει στην ανακοίνωση - καταγγελία το ΕΠΣΕ.

Τέλος, το ΕΠΣΕ υπενθυμίζει ότι στην πράξη συχνά έχουν επαναπροωθηθεί διά της βίας στην Τουρκία πρόσφυγες, αμέσως μετά την άφιξή τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα, όπως επίσης ότι η Ελληνική Αστυνομία συχνά δεν επιτρέπει - κατά παράβαση των διεθνών κανόνων - στους νεοφερμένους πρόσφυγες να υποβάλλουν αίτηση ασύλου, αλλά αντιθέτως τους επιδίδει διαταγές διοικητικής απέλασης...